Limang taon.
Limang taon niyang binuhos kay Liam ang lahat; oras, tiwala, at puso. Kaya’t tila gumuho ang mundo ni Ava Ramirez nang masaksihan niya mismo ang pagtataksil nito. Sa opisina pa lamang, sa labas ng pintuan, ay rinig na niya ang mga impit na halakhak at ungol. Mga ungol na dati’y sa kanya lamang, ngayon ay nagmumula sa matalik niyang kaibigan. Nang binuksan nito ang pinto, parang pinunit ng eksena ang puso ng dalaga. Si Liam, hubo’t hubad ang dibdib, nakadagan kay Clara. Ang mga labi nitong nakasubsob sa leeg ng babae habang maingay ang bawat pag-ungol ni Clara—“Ahh… Liam… sige pa…” Para siyang binuhusan ng kumukulong tubig. Nanigas ang kanyang katawan at halos hindi makahinga. “After everything… kayo pa?” halos pabulong ngunit nanginginig na sambit ni Ava. Natigilan ang dalawa, ngunit ang pananahimik ay mas malakas pa kaysa sa anumang paliwanag. Lumabas si Ava ng opisina, dala ang bigat ng sakit, hiya, at galit. Gusto niyang sumigaw, gusto niyang manakit, ngunit ang tanging nagawa lang niya ay umiyak, habang ang mga salitang “sige pa” at ungol ni Clara ay paulit-ulit na naglalaro sa kanyang isip. Kinagabihan, nagtungo ito sa isang bar. Madilim, maingay, at puno ng mga taong naghahanap ng kalimutan. Hawak nito ang baso ng alak, sunod-sunod ang lagok. Isa, dalawa, tatlo, hanggang sa malunod siya sa pait at kalasingan. Doon niya nakilala ang isang estranghero. Matangkad, malakas ang presensya, at ang mga matang tila kayang basahin ang sugat na hindi niya mabigkas. “Are you okay?” tanong ng lalaki. Malamig ang tinig nito ngunit may lambing na nagpasabog ng init sa kanyang dibdib. Hindi siya sumagot. Tinitigan niya lang ito, mga matang puno ng sakit at sabik na makalimot. Sa isang iglap, marahang hinawakan ng lalaki ang kanyang pulso at hinila siya palabas ng magulong bar. Hindi siya tumutol. Hindi siya nagtanong. Sa isang silid na banyaga ngunit ligtas, doon sumiklab ang lahat. Mainit ang hininga ng lalaki sa kanyang pisngi nang idikit nito ang mga labi sa kanyang tenga. “Sabihin mong gusto mo…” bulong nito, mababa at nakakaakit. Hindi siya nakapagsalita. Sa halip, siya mismo ang humila sa leeg nito at isinubsob ang labi sa kanyang bibig. Mapusok. Malalim. Naghalo ang lasa ng alak at ng init. Ang mga dila nila’y nagtagpo, nagsalpukan, nag-uunahan. “Mmhh… ahhh…” napaungol siya nang marahas siyang isinandal ng lalaki sa malamig na pader. Ang mga kamay nito’y gumapang pababa, marahas na dumadama sa bawat kurba ng kanyang katawan. Hinila nito pababa ang kanyang damit, hanggang sa bumungad ang kanyang dibdib. Walang pasabi, isinubo ng lalaki ang kanyang u***g, sabik na sinupsop ito. “Aahhh—shit…!” napakapit siya sa buhok nito, nanginginig sa bawat hagod ng dila. Ang mga ungol niya’y mas lalong lumalakas habang dinidilaan nito ang bawat pulgada ng kanyang balat. “Ang sarap ng katawan mo,” mariing bulong ng lalaki, habang ang mga daliri nito’y dumudulas pababa sa pagitan ng kanyang hita. Hindi na siya nakapagpigil. Hinila niya pababa ang sinturon ng lalaki, binuksan ang pantalon at hinayaan ang kamay nitong madama ang matigas at mainit na bagay na kanina pa nagbabanta. Malaki. Mabigat. Nagbigay ito ng kaba at pananabik sa kanyang pagkababae. “Gusto mo ba ‘to?” bulong ng lalaki, nanginginig ang tinig habang hawak niya ito. “Oo… ngayon… fuck me…” sagot niya, halos humihingal. Inangat siya ng lalaki at isinandal muli sa pader. Sa isang mabilis na ulos, pumasok ito sa kanyang kaloob-looban. “Aaaaahhh!” halos napasigaw si Ava, kagat ang labi habang bumalot sa kanya ang sakit at sarap. Paulit-ulit ang mariing pag-ulos ng lalaki, malalim at mabilis. “Ang sikip mo… putangina…” ungol ng estranghero, pawis na pawis habang hinahaplos ang kanyang hita. Sa bawat ulos ay kasabay ang kanyang halinghing. “Ahhh… oo… sige pa… fuck, ang sarap…” Kumapit siya nang mahigpit sa balikat nito, bumaon ang kanyang kuko habang ang buong katawan niya’y nanginginig. Ang bawat pagbangga ng balakang nito ay tumatama sa pinakamalalim niyang parte, at sa bawat ulos ay nawawala ang lahat ng pait. Mas mabilis, mas marahas, mas malalim. Ang tunog ng kanilang katawan, ang ungol ng lalaki, at ang halinghing niya’y nagsanib hanggang sa tuluyang siyang bumigay. “Ahhhhhh! Liam… shit!” napasigaw si Ava, ngunit agad niyang kinagat ang labi nang maisip ang pangalang kanyang nabanggit. Sa kabila nito, hindi tumigil ang lalaki, bagkus ay mas binilisan pa. “Sabihin mong gusto mo pa,” mariing bulong nito habang patuloy na inuulos siya. “Gusto ko pa… gusto ko pa… ahhhhhh!” halos himatayin siya sa sarap, habang ang kanyang katawan ay nilunod ng sensasyong hindi pa niya naranasan. At sa huling malakas na ulos, sabay silang nilabasan. Ang init ng kanilang katawan ay naghalo, at ang kanilang mga ungol ay umalingawngaw sa silid. Sa pagsikat ng araw, nagising si Ava. Mahimbing na natutulog ang estranghero, pawis pa rin ang katawan at pagod sa gabing puno ng apoy. Tahimik niyang pinulot ang kanyang damit at nagbihis. Tinitigan niya ito saglit; ang matangos na ilong, ang malalim na dibdib, at ang presensya nitong kahit sa pagtulog ay nangingibabaw. Ngunit hindi siya lumingon muli. Iniwan niya ang silid, iniisip na iyon na ang huling beses. Hindi niya alam, ito pa lang ang simula."Clara, can we talk?""Sure, Ava. I always have time for you." "I just realized that I shouldn't close my heart and ears for you." "What do you mean?" "Can we…be friends again?" At doon muling naging nagkasama ang dalawa. Sa tuwing may date sina Ava at Liam ay naroon si Clara na tila na sumusuporta, ngunit sa katunayan ay unti-unti na palang inaangkin ni Clara ang puso ng lalaki. "I just go to the rest room. I'll be back okay?" saad ni Ava nang minsan silang kumain sa isang fancy restaurant. Naiwan ang dalawa at hindi alam ni Ava na palihim na nag-uugnay ang dalawang paa ng inaakala nitong kaibigan at ng kaniyang kasintahan. Sa gabi rin na iyon ay mas lalo pang naging matindi ang kaniyang pagnanais na makuha kaagad si Liam, kung kayat tinawagan niya ito sa gitna ng gabi. "Do you want me to, are you?" tanong ng babae sa lalaki gamit ang kaniyang malambing na boses. Palihim na nagkita ang dalawa sa isang motel."But, you're my girlfriends friend…" tugon naman ni Liam na may pag-a
Sa pagsapit ng mga araw ay si Ava na mismo ang umiwas, kahit pa na alam na nito sa kaniyang sarili na mayroon na siyang nabuong pagtingin kay Miguel. Lumipat ito ng ibang paaralan at binigay na lamang ang kaniyang best sa lahat ng bagay na kaya niyang gawin, ngunit hindi pa rin tumigil si Clara. Hindi man lumipat ng paaralan ang dating kaibigan ay hindi naman siya nito tinantanan sa social media. Tila isa itong stalker na naghahanap lang ng tiyempo upang makakuha ng impormasyon na maaring makasira kay Ava. "Ano ba kasing gusto mong mangyari, Clara?" tanong ni Ava nang minsan silang magkasalubong. Malakas na tumawa si Clara at umiling. "Gusto ko lang naman patunayan sayo na hindi ikaw palagi ang bida. You are below me," saad nito at pinakita ang litrato ni Liam, ang kasalukuyang manliligaw ng babae. "Ganiyan ka na ba ka-insecure Clara para kahit love life ko ay kailangan mong sirain? pathetic."Napakagat si Clara sa kaniyang labi matapos nitong marinig ang salitang insecure, ngunit
Mainit ang araw ngunit malamig ang pakiramdam ni Ava habang papasok sa klase. Halos hindi siya nakatulog kagabi, paulit-ulit na bumabalik sa kanyang isipan ang bawat salitang binitiwan ni Clara. Alam niyang isang laro na ang sinimulan, at wala nang atrasan.Pagpasok niya sa silid, nandoon agad si Miguel. Nakangiti ito, kumaway sa kanya. Pilit niyang ginantihan ng ngiti, ngunit mabigat ang kanyang dibdib.“Ava,” tawag ni Miguel. “Dito ka na umupo.”Umupo siya sa tabi nito, ngunit bago pa man sila makapag-usap, dumating si Clara. Nakasuot ng bagong dress, maayos ang makeup, at para bang wala silang naging usapan kagabi. Dumiretso ito ng upo sa harap nila at ngumiti kay Miguel.“Good morning,” bati ni Clara, may lambing sa tinig.“Good morning din,” tugon ni Miguel, walang kaalam-alam.Habang tinatalakay ng propesor ang leksyon, ramdam ni Ava ang init ng ulo. Hindi niya mapigilang mapatingin kay Clara na tila walang ibang gustong gawin kundi agawin ang atensyon ni Mi
Tahimik ang corridor ng unibersidad nang dumating si Ava kinabukasan. Nakaayos ang kanyang buhok, mahigpit ang kapit sa mga libro, at pilit niyang pinapakita na normal lang ang lahat. Pero sa loob-loob niya, para siyang lumalakad sa manipis na yelo, konting maling galaw lang, baka tuluyang bumigay ang lahat.Pagpasok niya sa classroom, agad niyang naramdaman ang mga matang nakatingin sa kanya. May bulungan. May tawa. Pero mas tumatak sa kanya ang presensya ng isang tao sa harapan, si Clara, nakaupo nang diretso, nakangiti ng malamig, at parang walang kasalanan.“Good morning, Ava,” bungad ni Clara, may halong ngiting mapanukso.“Good morning,” mahina niyang sagot, halos pabulong, pero matalim ang tingin na ibinalik niya.Nagtagpo ang kanilang mga mata, isang sagupaan na walang salita, ngunit puno ng pahiwatig.Habang tinatalakay ng propesor ang aralin, ramdam ni Ava ang mga lihim na tingin ni Clara. Sa tuwing mahuhuli niya ito, mabilis lang na magbabalik ng tingin si Cl
Hindi makatulog si Ava buong gabi. Paulit-ulit sa isip niya ang mga salitang binitawan ni Miguel: “Ginagamit mo lang ba ako?” Para bang sugat na hindi niya kayang hilumin.Bakit niya ako pagdududahan? tanong niya sa sarili habang nakahiga sa kama, hawak ang unan. At saan nanggaling ang mga bulong na iyon?Kinabukasan, pumasok siya sa klase na tila walang gana. Nakita niya si Miguel na nakaupo sa unahan, seryosong nagbabasa ng libro. Nais niyang lapitan ito, pero ramdam niya ang pagitan na para bang may pader na nakaharang.Habang naglilista si Ava ng notes, narinig niyang may dalawang kaklase na nagbubulungan sa likod.“Alam mo, baka tama si Clara.”“Na ginagamit lang ni Ava si Miguel? Oo nga eh, parang gano’n.”Biglang kumabog ang dibdib ni Ava. Mabilis niyang ipinikit ang mga mata at pinilit wag pumatol. Pero nang marinig muli ang pangalan ni Clara, nagising ang kanyang kutob.Sa breaktime, hindi na siya nakatiis. Lumapit siya sa dalawang kaklase. “Excuse me,”
Kung ang tsismis ay lason, si Clara ang lasonera. Ngunit ngayong hindi nagtagumpay ang mga bulung-bulungan sa paghihiwalay kay Ava at sa mga kaklase niya, nagdesisyon siyang ibang paraan ang gagamitin, isang mas personal, mas mapanirang taktika.At iyon ay ang relasyon ni Ava kay Miguel.“Uy, Miguel.”Isang hapon habang abala si Miguel sa pag-aayos ng notes sa library, lumapit si Clara. Maamo ang ngiti, at kunwari’y nahihiya. “Pwede ba kitang makausap sandali? Tungkol lang kay Ava…”Napatingin si Miguel, nagdududa. “Tungkol saan?”“Wala naman, huwag kang magalit.” Pinilit ni Clara na magpakababa ng tono. “Napapansin ko lang… parang palagi kang nandiyan para kay Ava. Eh, narinig ko kasi kanina sa mga kaklase na baka ginagamit ka lang niya.”Napakunot ang noo ni Miguel. “Ginagamit? Si Ava? Ano namang kalokohan ‘yan?”Bahagyang yumuko si Clara, kunwari ay nahihirapan magsalita. “Ewan ko… pero baka hindi mo lang napapansin. Kasi ikaw ang palaging gumagawa ng paraan,