Tonight was so magically unrealistic. Sa bilis ng pagtakbo ng oras, ngayong gabi ay naka suot na ng magarbong wedding gown si Carmela. Naka suot na rin ang kanyang belo sa ulo. Nanginginig ang kanyang buong katawan nang mag simula nang tumugtog ang paborito nyang kanta. Dream come true nga na lalakad sya sa kanyang kasal habang tumutugtog ang paborito nyang kanta, pero hindi naman ang kanyang Dream guy ang kanyang papakasalan.
"Para kay Cody." Mahinang bulong nya para patatagin ang loob. Ang venue ng kanilang kasal ay sa malawak na hardin na punong puno nang magaganda at iba't ibang kulay ng mga bulaklak at halaman. Garden wedding ang theme ng kasal. Bawat detalyo ng kanilang kasal ay kuhang kuha sa kanyang gusto, parang fairytale na kahit kailan man ay hindi nya inaakalang magkaka totoo, parang Isang panaginip na gusto nyang magising at hindi. Maraming mga paro-paro na hindi magkamayaw sa paglipad sa liwanag na bilog na buwan. Kasabay ng mga ilaw na kumukutitap na parang mga bitwin. Dahan dahang nag bukas ang makapal na kurtina. Lahat ng tao ay napa tingin sa kanyang gawi. Planado na ang lahat. Hindi ipinag bigay alam ni Pearlyn ang tungkol sa kasa sa kanilang mga kakilala kaya wala ni isang dumalo, pati na rin ang kanyang foster parents kung kaya'y wala syang kasamang nag lalakad ngayon. Sa bawat hakbang na kanyang ginagawa ay ang rinig nyang pag singhap at bulungan ng mga kababaihan na kanyang nilalagpasan. Hindi nya tinatanggal ang tingin kay Axcel na hindi makapaniwalang naka tingin din sa kanya. Ganito pala ang pakiramdam ng ikinakasal, hindi nya maipaliwanag ang kanyang emosyon na naiiyak sya sa tuwa. Hindi nya rin alam kung bakit parang kakaiba ngayon ang lalaki, hindi dahil sa pananamit nito, hindi rin dahil sa uri ng tingin na iginagawad sa kanya. Kundi sa pagmamahal na nakikita nyang nag uumapaw. Pwede kayang mahalin ang Isang tao na dalawang araw mo lang nakilala? Nabibingi sya sa lakas ng tibok ng kanyang puso. Hindi nya na iniinda ang mga taong naka tingin sa kanya, tanging si Axcel lang ang kanyang nakikita. Nang malapit na sya kay Axcel ay para syang sinampal sa narinig sa Isang kaibigan ng Lalaki. "H'wag kang mag back out ha. Mahigit ilang million ang nagastos nang kaibigan naming talbos ng labanos para sa kasal na ito. Hindi pa sya nag babayad ng utang nya sa'kin na isang tray nang itlog". Mahinang ani ni Neil. Natawa sya sa sinabi nito. So, sinabi ni Axcel ang tinawag nya sa lalaki noong nag blind date sila? Napa tingin si Carmela sa iba pang kasama ni Neil na alam nyang kaibigan ni Axcel. Lahat sila ay naka suot ng suit at name tag. Mas lalong lumawak ang kanyang ngiti dahil sila lang ang may suot na name tag na parang mga Batang pumasok lang sa 1st day of school. Ang isa pa nga sa kanila na nag ngangalang Clarence ay may hairband na may maliit na banner na, "anakan mo ako Axcel". "I totally agree, pero kung hindi kana kayang buhayin ni Axcel. Pwede kang lumapit sakin at ako na ang mag aasikaso ng divorce paper n'yo". Sabat naman ni Hanz. Natawa nalang sya sa mga kalokohan nila. Habang si Axcel naman ay masamang naka tingin sa mga asungot nyang kaibigan. Kulang nalang ay mag liyab sya sa galit dahil bakit nila pinapangiti ang kanyang bride. Nangingisay na sya sa selos at gusto nya nang hatakin si Carmela sa harap ng pare at halikan ito kaagad. Makatagpo lang talaga sila ng mga Babaeng mag titiklop sa kanila ay papatayin nya ang mga kaibigan sa selos. Lintik lang ang walang ganti. Nang makarating na si Carmela sa harap ni Axcel ay agad sumalubong sa kanya ang Ina ng lalaki para b****o sa likod nya ay ang Tatay naman ni Axcel na seryosong tinanguan lang sya. Bata pa sya tignan pero matapang ang awra nang Ina ni Axcel na para bang hindi sya gusto nito para sa kanyang anak. Nalusaw ang mga nasa isip nya nang ngumiti sa kanya ang kanyang mother in law. "I promise that my son will fully take care of you, Pearlyn. He will be a great husband and a wonderful father if you'll grant him tonight." Excited na sabi at kindat nang Matanda. Oo nga pala at honeymoon ang mangyayari pagka katapos ng kasal na ito. Nawala ang kanyang pag iisip ng mag salita si Tristan na naka tayo sa tabi ni Axcel, sya ang best man sa kasal nilang dalawa. "I'm jealous of you. Ikaw ang pinakasalan nang aking pinakamamahal na kaibigan. Ako sana ang lumalakad ngayon na naka suot nang wedding gown. Buti nalang at dumating ka sa Buhay nya para hindi nya na ako guluhin. Sana lang ay bigyan mo na sya nang triplets na anak para maging full time husband and father na sya at ako na ang number 1 na pinakamayaman sa buong Asia... And don't worry kung sawa kana sa kanya, ako na ang pakasalan mo-" Hindi naituloy ni Tristan ang sinasabi nya nang sikuhin sya nang malakas ni Axcel sa kanyang tyan. Napahawak dun si Tristan at mamula mula sa sakit. "Shut up and just take your sit" Matigas na utos sa kanya ni Axcel na nag babanta. Tumatawa namang sinunod sya ni Tristan. Lumapit sa kanya si Axcel. Ngayon ay parang kakawala na ang kanyang puso. Parang may kuryenteng dumapo sa kanyang kamay nang hawakan sya nito upang igaya sa harap ni Father. Huminga sya nang malalim. Namamawis na ang kanyang kamay. "Don't be nervous, pati ako nahahawaan sa kaba mo, Asawa ko". Nabinggi ata sya sa huling sinabi nito. 'Asawa ko?' jusko, dati lang ay halos nandidiri sya sa mga taong ganyan ang tawagan. Ngayon ay kinikilig na sya. Naging mabilis ang mga pangyayari at hindi nya na narinig sa kaba ang pag lecture ni Father tungkol sa pag aasawa. Ngayon ay nakaharap na sya kay Axcel habang sinasabi nito ang kanyang vow. "It wasn't long enough since we 1st meet. The day I first laid my eyes on you that was the moment I said to my self, "I knew you're the one". It may seem unrealistic at gasgas na ang linyahang ito. I swear to my heart, naramdaman ko ito. No other girls make me feel this way just like you do. You're very honest and straightforward. Isa sa mga nagustuhan ko sa'yo talagang sinwerte pa ako at may freebies pang kagandahan. You have a cute smile and a bubbly personality that makes me want to spend my whole life with you until my very last breath." Punong puno nang emosyon ang bawat bigkas ni Axcel sa mga salita. Habang pina pakinggan ito ni Carmela ay ang pamumuo naman nang kanyang luha. Pinipigilan nya ang sarili sa pag iyak. "Pearlyn..." Tila nabasag ang puso ni Carmela sa narinig dahil hindi sya si Pearlyn. Isa lang syang hamak na Babaeng nag papanggap para sa pera. "I will promise that I'll be a good husband and a father. I'm so confident that I'm the missing half of your life like a puzzle that fits perfectly in your life. I will protect you... our family. I will cherish you, I will love you, till death do us part. Hanggang sa mga panahong hindi tayo nag kaka iintindihan, hindi kita iiwan bagkos ay papalawakin ng aking puso ang pag iintindi sayo. Sa panahong sa tingin mo wala nang pag mamahal, mas lalo pa kitang mamahalin. Ikaw lang, kung may pangalawa ay mga anak na natin. I only want to love a one woman and spend my whole life with her, and that's you my Baby." Hindi na napigilan ni Carmela ang pag buhos ng kanyang luha. Sa kanyang isip-isip ay "Kaya mo ba akong mahalin at intindihin kapag nalaman mong hindi ako si Pearlyn? At kahit kailan ay hindi sya magiging ako?". Naging emosyonal din ang mga kaibigan ni Axcel na naririnig nyang sumisinghap habang pinapanood silang dalawa. Matapos ang pag sabi nila nang "I do". At pag suot ng singsing sa isa't isa. Dahan dahan nang tinanggal ni Axcel ang belo sa kanyang ulo. "I will now pronounce you as a husband and wife. You may now kiss the bride". Sumabay sa kabog ng kanyang puso ang hiyawan ng mga tao. Nanghihina ang kanyang tuhod nang unti unting mag lapit ang kanilang mukha. Ilang pulgada nalang ang layo ay napa pikit sya. Axcel smirk. Ilang minuto ang lumipas ay hindi nya naramdaman ang mga labi ng lalaki sa kanyang labi. Unti unti nyang idinilat ang kanyang mata hanggang sa naramdaman nya ang halik ni Axcel sa kanyang nuo. "Don't worry Baby. I will devore your lips later." ****Part 2**** Pinapakiramdaman ni Carmela ang lamig nang hangin na yumayakap sa kanya. Kasalukuyan na sila ngayong nasa iisang kwarto ng hotel. Nag papahangin sya ngayon sa balcony habang si Axcel ay nasa loob ng CR upang mag shower. Na mi miss nya na ang kanyang anak. Sana lang ay maayos ang kalagayan nito sa hospital. Ang bilis ng mga pangyayari hindi na rin ma proseso ng kanyang utak ang mga kaganapan sa kanilang Buhay. Halos mapa sigaw sya sa gulat nang biglang may mainit na yumakap sa kanyang likudan. "Mukhang malalim ang iniisip mo ngayon." Dahil sa init nang hiningang bulong ng lalaki ay nakiliti ang kanyang tenga. Napahawak sya sa dibdib na hanggang ngayon ay nag hahabol hininga pa rin gawa ng gulat. "Noong una ay confident ka..." Ayan nanaman sya nag sisimula nanaman sya sa mapag laro nyang ngiti. "Bakit ngayon para kang tigreng naging pusa dahil sa amo". Napahawak sya sa kanyang leeg. Siguro kapag ganoon ulit ang mga inaakto nya ay agad syang aayawan ng lalaki! Tama at dahil don ay gusto na sya nitong i-divorce at makakasama nya na muli ang anak! Hinarap nya si Axcel at pinulupot ni Carmela ang kanyang braso sa leeg ng lalaki na parang malungkot sya. "Na mi miss ko lang ang init na yakap ng aking mga Lalaki". Umigting ang panga ni Axcel sa narinig. Dumilim ang mga nito at tila nag babanta. "Ayan na Carmela! Nakuha mo na ang kiliti nya paniguradong kapag katapos nang ilang linggo ay mag fa file na sya ng divorce!" Sa isip isip nya. Hindi pa huli ang lahat, pwede pa syang ayawan ng lalaki at yon ang gagawin nya. Mapag laro syang ngumiti. "Siguro ngayong gabi ay kasama ko na si Javin at nakaka Ilan na kami ngayon". Ang kanyang tono ay parang nang hihinayang. Sa lahat pa talaga nang pangalan na lalabas sa kanyang bibig ay pangalan pa ng kanyang ex! Wala naman na syang ibang kakilalang lalaki dahil mailap sya sa mga ito. Ni ultimo kaibigan nga ay wala sya. Axcel smirk. Iba na ang awra nya ngayon na parang galit na ito sa kanya. Mag sasalita sana sya muli nang bigla nya nalang maramdaman ang mainit na bibig nang lalaki. Mapusok ang halik na iginagawad sa kanya. Nanlalaki ang kanyang mga mata nang maramdaman nya ang dila nitong pilit na pumapasok sa kanyang bibig. Hindi nya alam kung hihigpitan nya ba ang paghawak sa leeg ng lalaki o kaya naman ay itutulak nya ito palayo. Hanggang sa tuluyan nang nakapasok sa kanyang dila. Ramdam nya ang pag angat nya sa sahig, buhat buhat na sya nang lalaki. Napa ungol sya nang kagatin ni Axcel ang kanyang labi. Hindi na namalayan ni Carmela na naka higa na sya sa malambot na kama at nakaibabaw sa kanya ang lalaki. Hinahalikan na sya nito pababa sa kanyang leeg at sa kanyang cleavage. Gusto nyang manlaban pero gusto rin nang kanyang katawan ang ginagawa sa kanya ni Axcel. Tumigil si Axcel sa kanyang ginagawa. Hinihingal na silang pareho. "Nothing's come for free. Nag pakasal tayo para mag merge ang business nang pamilya natin. Syaka wala naman masama kung gagawin natin ito at hindi ba't expert kana dito?" Mariin ang huling talagang sinabi ng lalaki habang tinatanggal ang kanyang belt. May takot sa mga mata ni Carmela. Oo nga't may experience na sya sa Isang lalaking hindi nya kakilala pero wala sa usapan nila ng kanyang kapatid ang ganitong bagay! At syaka isa pa biro lang naman ang mga sinasabi nya sa lalaki na may iba pa syang lalaki. Kung meron man ay si Cody yon dahil ang anak lang ang mahalagang lalaki ngayon sa Buhay nya. Mag sasalita sana sya nang maunahan sya ni Axcel. "I'm gonna make you my Bed warmer." Wala nang saplot ngayon si Axcel. Halos umatras ang kanyang legs nang makita ang kalalakihan nito. Mataba, malaki, matigas, maugat, at tuwid ang tayong naka tingin sa kanya. Halos mapa mura sya sa nakikita. Paano nag e exist ang ganoon kalaking alaga?! Umalingawngaw sa silid ang paos na halakhak ni Axcel. "Teka lang naman-" Hindi pa sya nakakabawi nang muling umibabaw si Axcel sa kanya. Pinipigilan syang gumalaw. Nanlalaban sya pero sadyang malakas ang lalaki. Marahas sya nitong hinalikan. Ang malapad din nitong kamay ay nag lalaro sa dalawa nitong bundok. Narinig nya nalang ang pagka punit nang kanyang damit at ang mainit nitong bunganga sa kanyang Isang bundok. Wala na rin syang pants at panty, expose na expose na ang kanyang katawan ngayon. "You're my Bed Warmer, Pearlyn." Bulong nito sa kanya. Nakiliti sya nang hawakan ng lalaki ang kanyang pagka Babae tanging pag ungol nalang ang kanyang nagagawa. "So wet". "Ahh~" Ungol nya na musika sa Tenga ng lalaki. Naramdaman nalang ni Carmela ang unti unting pag pasok ng kalalakihan ni Axcel sa kanya. "Damn! You're so tight. Akala ko ba ay hindi kana Virgin" Masakit parang may napupunit, nasasaktan si Carmela. Hindi na sya virgin pero hindi nya rin inaakala na magiging masikip sya muli na parang birhen. "I want us to have a baby, I want you to be mine. All mine. Forget all the boys that you've dated before and spend all of your life with me." Nahihirapang wika ni Axcel habang marahang gumagalaw. "In exchange sa kompanya natin. I want a heirs, bigyan mo ako ng taga pag mana. Don't worry I'll be a better husband and a better father for our family." Pahabol nyang sabi habang mabilis nang gumagalaw sa loob nya. Naluha si Carmela sa sinabi ni Axcel. "Our family", sariling pamilya, ganito pala kasayang marinig na magkakaroon sila ng sariling pamilya. Sariling pamilya sa Isang lalaki na Isang beses nya lang nakilala pero napa tibok na ang kanyang puso.Mas lalong nangilid ang mga luha ni Axcel. Nanginginig syang nilapitan si Carmela. Ang isang hakbang ay katumbas ng pag atras ni Carmela. Napansin 'yon ni Axcel. Ito na ang kanyang kinakatakutan, dumating na. Ang masaklap ay sa araw pa na ngayon. Nawala na rin sa isipan ni Carmela na kaarawan ngayon ni Axcel. Wala syang ibang maisip kundi kung paano sya nito pag taksilan. Hindi lang sya ang pinag taksilan ng lalaki, pati ang kanilang anak at higit sa lahat ay si Gramps. "Mahal..." May pag mamaka awa sa tono nito. "Ano pa ang kailangan kong malaman?" Pilit nyang tinatatagan ang kanyang boses, "Bukod sa ikaw ang nag pagaan ng kaso at... nakaka alala kana, naaalala mo na ang lahat. Ano pa?" "Carmela.... please..." Hindi nag tangka pang lumapit si Axcel dahil malinaw naman ng lalayo at lalayo lang si Carmela sa kanya. Palabas kasi ng Mansion ang pag atras ni Carmela, baka kapag pumunta sila sa labas at mabasa si Carmela ng ulan ay maging dahilan pa ito upang maka kuha sya ng sakit. "
"K-kuya, baka naman po may ibibilis pa po kayo..." Utas ni Carmela sa driver. Hindi na sya makapag hintay na maka uwi upang sabihin ang masamang balita kay Axcel. Mabilis na ang pag papatakbo ng driver at halos paliparin na nito ang Taxi makapunta lang sila sa Mansion as soon as possible. Anong oras na. Ini-inform din sya ng birthday planner na malapit na ang oras. Tumingin sa salamin ang driver para tignan sya, "Ma'am, naka full speed na po tayo." Naantig ang driver dahil sa pag patak ng mga luha ni Carmela. Gusto nyang kausapin ang Babae kung bakit ba sila nag mamadali dahil kanina pa ito hindi makapakali at panay ang tawag sa kanyang cellphone. "Baka po kapag sinagad natin ng todo ay disgrasya ang abutin natin..." Pag aalala nito, "Alam ko pong kagaya ko, ay may nag hihintay din sa inyong maka uwi kayo..."Napabaling si Carmela sa kanyang cellphone ng tumunog ito. Buong akala nya ay si Axcel na ang tumatawag sa kanya, pero bumagsak ang kanyang mga balikat ng makitang si Tristan
"FVCK!" Malutong na mura ni Harvey ng makita ang orasan na nakasabit sa wall. "It's already 6:40 you guys, maya-maya ay nandito na ang kumag nyong kaibigan!"Hindi pa kasi sila tapos sa pag de-decorate ng opisina ni Axcel. Bukod sa wala silang alam sa mga ganito ay mukhang jologs pa ang kanilang magawa. Hindi naman ito ang first time na ginawa nila ito dahil nagawa na nila ito noong kasama nila si Carmela. They can still remember how they turn his office all pink, at ngayon ay gagawin nanaman nila. Gusto sana nilang gawing memorable ang kaaarawan ni Axcel, not fancy, but something meaningful. And the main reason? "Ayosin nyo naman! Damn it! Ngayon na nga lang makaka alala ang kaibigan natin mukhang gugustuhin nya pang mawala ulit ang kanyang memorya kapag nakita nya ito!" Si Neil na wala namang ginagawa. Prente lang itong naka upo sa coach habang pinapanood ang kanyang mga kaibigan na halos mag acrobatic na makabit lang ang mga desinyo. And the reason they also want to celebrate ay
"Hindi mo naman na ako kailangang ihatid dahil wala namang mangyayaring masama sa akin" Ani ni Carmela ng mapansin nyang sinusundan sya ng lalaki sa hallway ng Mansion papunta sa kanyang kwarto. Walang imik si Axcel na tahimik lang na sinusundan sya. Nakakalunod ata ang iniisip ngayon ni Axcel at tila ba wala na ito sa sariling katinuan. Napahinto sya sa pag lalakad nang makarating na sila sa tapat ng kanyang kwarto. Hinarap nya si Axcel at tipid na ngumiti. "Hindi mo naman siguro ako ihahatid hanggang sa loob ng kwarto ko, noh?" sinusubukan nyang lagyan ng pang aasar sa kanyang tono para kahit papaano ay mawala ang mabigat na tensyon. "Salamat sa araw ngayon. Nag enjoy ako at hindi ko makakalimutan ang araw na ito. I'm sure just like me you're also tired. Mag pahinga na tayong dalawa para may lakas tayo para bukas."Humakbang palapit sa kanya si Axcel, this time ay hindi sya gumalaw. Nanatili lang syang nakatayo na para bang napako sya sa kanyang kinatatayuan.Pakiramdam nya ay ma
Almost: she almost know the truth. "I should be very careful next time..." Pagkaka usap nya sa kanyang sarili. Nararamdaman nya ang init ng kanyang katawan dahil sa tensyon na namuo kaganina. He loosen up his necktie at pinunasan ang kanyang mga pawis. Patuloy pa rin sa pag tibok ng mabilis ang kanyang puso. Binuksan nya ang isang bottled of water syaka ito ininom. Matapos nyang maubos ay piniga nya ito ng mariin dahilan ng pagkaka tupi ng plastic. "Did I sound obvious? Fvck..." Malutong nyang mura at napa hilamos sa kanyang namumulang mukha. Was it about his parents? kaya nagawang mag tanong ni Carmela ng mga ganoon? dahil pinag dududahan na sya nito? Kung ganoon ano ang pwede nyang gawin para hindi malaman ni Carmela ang totoo? It's easy to defuse a bomb but what if the bomb is your own parent? Napahilot sya sa kanyang sintido, puputok na ata ang ugat sa kanyang utak sa dami ng kanyang iniisip. Should he team up with his parents? pero once na ginawa nya 'yon ay pare-pareho na
Bingi...Ganyan kung ilalarawan ni Carmela ang kanyang nararamdaman ngayon. Nakaka bingi ang katahimikan ng paligid ngunit ang matinis na boses ni Aegin ay patuloy syang sinisigawan. "Sulitin mo na ngayon Carmela! Tignan lang natin kung hanggang saan aabot ang pagiging tanyag mo na 'yan!" Iyan ang huling sinabi nito sa kanya. Hanggang saan nga ba aabot ang pagiging tanyag nya? Pagiging tanyag ba ang hindi paniwalaan ang kanilang mga sinasabi? Ipinilig nya ang kanyang ulo. Kung patuloy nya lang yon na iisipin tiyak na mas lalo lang itong iingay, parang lata na walang laman. Napasabunot sya sa kanyang buhok at pagod na humugot ng malalim na buntong hininga. Umagang umaga pa lang ay stress na stress na sya sa lahat ng ito. "Bakit ang hirap?" Reklamo nya, "Ang sakit sa ulo kung iisipin pero kapag hindi naman iniisip ay pilit itong dumadapo sa isip ko. Normal pa ba 'to?" Paano kung totoo nga ang sinasabi nina Aegin sa kanya? "What if this time they're telling the truth?" Pang ku-que