"Wow, sweet punishment gusto mo? Sige, may naisip ako kung ano ang mas maganda. Hmm... Gusto ko ngayon, diyan ka matulog sa sahig.""What??? Sa sahig? Why sa sahig? No, I don't. Malamig kaya ang sahig.""Kung ayaw mo ako na lang.""No, no way. Wait for me, I'm going to change my clothes. Matutulog na tayo ng sabay, okay?" I kiss her forehead and lips.I immediately went to the bathroom to get dressed. Damn, my sword suddenly hardened. It seems eager to enter Nelia's treasure. Sh*t, how can I resist, just looking at her body? Who wouldn't be captivated? Her firm breasts send heat through me, and her tiny waist is stunning. Plus, her smooth and fair skin is flawless. She really does look like a model. No wonder many people have fallen for her. But I won't let anyone take my beloved woman from me. Just try, and I'll be the one to smash their skulls.After I finished, I quickly exited the bathroom. I saw Nelia standing in front of the mirror. Shit, I got even more turned on, seeing her bu
NELIA POV. Wala ngayon si Anderson, tanging kasama ko bahay ngayon sina Menda, at si Lola. Hindi ko magawang lumabas ng kwarto dahil ayaw ko nang gulo. Alam ko rin naman, na iingay lang kapag bumaba pa ako. Subalit, kanina pang humahapdi ang tummy ko. Nais ko nang kumain, ngunit nasa ibaba ang kusina. Huhuhu, ano ba naman ito. Teka nga lang SELF! Matapang ka, matapang na matapang ka. Kaya, walang dahilan para nag-alinlangan ka. Isa pa, wala din naman silang pakealam sayo diba? Kaya, kalma lang kaya mo ito. Huminga ako nang malalim, habang nakahawak ako sa tiyan ko. Hindi ko na talaga kaya ang gutom, kailangan ko nang kumain. Kawawa na rin ang alaga kong mga bulate sa loob ng tiyan ko. Gutom na gutom na sila, baka mamaya lamang loob ko na ang kainin nila, huhuhu. Nang bumaba ako, tumumbad agad sila. Nagkukwentuhan nang masaya. Mweheheh, sana all masaya. Mabuti na lang nakatalikod sila, kaya magdahan-dahan na lamang ako sa paghakbang hanggang sa matunton ko ang pagkain sa kusina. Hmm.
"Hindi naman ako ehh, hindi ko naman sinasadya 'yon, Anderson. Huwag ka na magalit, please..." "Tsk! Grounded ka sa kwarto ko. Maliwanag?""Ano??? Ako grounded? Bakit naman? Ehh, sinasabi ko naman sayo ang totoo ahh, wala naman akong kasalanan. Ang totoo nga niyan, gusto ko lang kumain. Tapos lumapit sila sa akin, ang malala pa, tinapon na lang nila basta-basta ang pagkain. Tapos, minudmod pa ni Menda, ang mukha ko sa sahig! Tapos, ako pa ngayon ang may kasalanan????? Bakit, hindi sila ang pagalitan mo, sila din ang i-grounded mo, huwag ako."Ewan ko ba, parang lumalabas ang usok ngayon sa ilong at tenga ko. Paano ba naman kasi, diba? Ako grounded? Wow, halos hindi na nga ako makalabas sa bahay na 'to, tapos i-grounded pa niya ako sa kwarto? Aba naman! baka gusto niya nang digmaan!"Hmmm... Ok, if you didn't listen to me. I'll give you my sweet punishment na lang." Kumagat labi siya sabay dahan-dahan na tinatanggal ang botones smng damit niya. Napakurap ako at napaatras. Patuloy nam
"You make me really angry, huh? Malalim ang tingin sa akin ni, Anderson. Napalunok laway na lamang ako. Napaatras ako at napatingin sa likuran ko. Akmang tatakbo ako, ngunit paano ko gagawin kung nakaharang ang mga malalaking tao na 'to. Baka mamaya, mapisa lamang ako kapag mahawakan nila. Ano na ngayon ang gagawin ko, huling-huli na talaga ako. Ayaw ko ma-grounded, huhuhu."Where did you think you were going? Masyado nang malalim ang gabi, ang lakas ng loob mo para takasan ako. You're gonna pay this!""Huh? Ano? Nagpahangin lang ako, hindi naman ako tatakas ehh, uuwi na ako. Kaya, huwag mo muna akong bigyan ng punishment, please..." Lumapit siya sa akin, at bigla akong binuhat. Hindi ko na magawang pumalag, dahil gigil na gigil ang kanyang itsura. Nang nakarating kami sa loob ng mansion. Nadatnan namin na nakatingin sa amin sina Lola at Menda. Subalit, hindi na ito pinansin pa ni, Anderson. Dinala niya ako sa kwarto, sabay lock ng pinto."Ano nag gagawin mo?" pagtatakang tanong k
ANDERSON POV. I'm here at my office, supper duper busy again. I'm still thinking about her. Natatawa ako sa ginawa niya ka-gabi. Ang tapang talaga nang loob niya. Walang katakot-takot, mabuti na nga lang at hindi siya nahulog. Pasaway na babae, hindi ko inaasahan dahil medyo malayo naman sa itsura niya. "Knock! Knock!" The door voice."Get in.""Hi bro, how are you?""What are you doing there? I thought you had a photoshoot today.""Yeah I have, but I need one.""What one?""One person.""Don't try to tell, you want my wife??? I'm going to kill you!""Come on, bro. Matuto ka naman maawa sa akin. Isa pa, malaki talaga ang potential ng asawa mo. Kaya, pumayag ka na.""Are you kidding me??? I said no. How many times do I need to tell you that thing, huh? Why are you not listening?""This is for your company din naman. So, pumayag ka na, Anderson.""Hayts, What a jerk! Leave!""Wait....""I said leave! or else ipapabitbit pa kita sa mga tauhan ko.""Ok, ok, fine. Parang wala naman tayon
"Ano ka ba Nelia! Nagdala ka pa talaga ng mga basura dito sa mansion????? Ang kapal talaga ng mukha mo! Paalisin mo ang mga asong 'yan! Bwesit ka talaga, nakaka-stress ka na nga, nagdagdag ka pa! Hindi ka karapat dapat sa apo ko, kaya huwag kang umasta na kung parang sino! At huwag kang magdadala ng mga taong katulad mong hampas lupa! Nadudumihan lang ang mansion!" paulit-ulit na sigaw ni Lola. Ngunit, lumabas masok lang ito sa aking tenga. Ganun pa man, kumirot pa rin ang dibdib ko sa mga salitang binitawan niya."Aba! Matanda ka, ang talas ng dila mo ahh, kung may mukhang aso dito, ikaw 'yon! Dahil, tahol ka agad nang tahol!" sigaw pabalik ni, Pengpeng.Halos hindi ako makapaniwala sa ginawa niya. Lagot na, iba pa naman siya kung magalit, dahil mahirap siyang pigilan kapag sumabog na talaga. Isa pa, lubos nila akong prinoprotektahan kaya, hindi sila papayag na basta-basta na lang akong pagsabihan ng masasamang salita ng iba."TAMA! ANG SAMA MO NAMAN, ANG TANDA TANDA MO NA NGA, GANYA
Matapos kanina, ito na naman ako sa kwarto kasama si, Anderson. Nasa kama lang ako, habang siya naman abala sa kung ano ang ginagawa niya. Pabalik-balik pa, ehh ang sakit pa niya sa ulo. Hindi ko tuloy mawari kung ano ang aking sasabihin ngayon. Dahil, tila'y umudlot ang aking dila, at umaapaw ang kaba sa aking dibdib. Maya-maya pa, biglang magkasalubong ang aming mga mata. Dahilan, na napalunok laway ako. "Okay, pinahanda ko na ang lahat," malamig niyang tinig."Huh? Anong pinahanda na ang lahat? Anong ibig mong sabihin?" pagtatakang tanong ko naman. Ano ba naman kasi ang tinutukoy niya? May handaan ba para magpahanda siya. Hm, ano na naman kaya ang binabalak niyang gawin. Padalos-dalos na naman siya."Ang bagong bahay mo, pinahanda ko na.""Huh? Bagong bahay? Pero, ayos naman na dito ehh, tsyaka diba sabi ko naman na wala lang 'yon. Sabi ko din na hayaan na lang natin sila Lola at Menda, diba? Bakit kailangan pa talagang lumipat ng bahay?""Just keep on quiet and accept my decision
"Ako na balak mo, Nelia? Ang tahimik mo naman diyan. Ayan ka na naman, kapag tumatahamik titigin sa ibaba. Ano na naman ang nakikita mo diyan na hindi namin nakikita?" natatawang sambit ni, Pengpeng."Wala, ano ba ang sinasabi mo diyan. May iniisip lang naman ako.""Ano naman 'yon? Sabihin mo kaya sa amin ni, Pengpeng.""Si Vincent, hindi na natin kasi siya nakakasama, wala man lang tayong balita sa kanya kung asan siya ngayon.""Huwag ka na mag-alala pa sa kanya. For sure, ayos lang siya ngayon at masaya.""Paano mo naman nasabi 'yan, Mylene? Nagkita ba kayo, ahh?""Wala pa. Hayaan niyo na nga lang.""Aysus hayaan ka diyan, alam naman namin lahat na gusto mo siya. Hahaha, Mylene, aminin mo na lang. Miss mo na siya noh?""Tigilan mo nga ako, bakla ka. Si Nelia, ang topoc natin dito. Huwag mo na nga ibalik 'yan. Nawala lang naman 'yon na parang bula. Hindi nga natotong magpaalam.""Mylene, gusto mo pa rin ba siya?" tanong ko naman.Hinintay ko siyang magsalita. Pero, tuluyan nang bumal
NELIA POV."Doc, kumusta po ang result? Maayos lang naman po siguro ang lagay ko po diba? Doc, wala naman po siguro akong malalang sakit diba? Maayos lang ang lagay ko. Wala akong stomach cancer diba?" Tarantang tanong ko sa doctor. Kahit paano ay natatakot din akong alamin ang totoo. Takot ako na kung ano ang mangyari sa akin. "Wait Mrs. Nelia Montealto. Ahmm, huwag po kayong mag-alala, walang problema. Maayos lang ang lahat. Normal naman ang naging resulta. Hindi din bad news kundi ay isang good news," nakangiting wika nito."Huh? Anong good news? Ilang araw pong naging masakit ang tiyan ko. Tapos, duwal po ako nang duwal. Nahihilo din po ako palagi. Minsan kapag nakakaamoy ako nang mabahong amoy naduduwal din po ako. Tapos, may mga gusto akong gawin at kainin. Yung tipong, atat na atat po ako. Tapos naiinis ako kapag hindi ko 'yon makuha. Doc, anong good news do'n?" Pagtataka ko, subalit nakangiti lamang siya sa akin."Ma'am, you're pregnant." Tila'y huminto ang oras ko nang mari
Sa ngayon wala akong gana makipag-usap. Kaya, hinayaan muna ako ni Anderson. Gusto kong mapag-isa siguro naman ganun din ang nararamdaman niya. Magkaiba kami ng kwarto pero iisa pa rin naman ang tinutuloyan namin' dalawa. Marahan akong napahiga sa kama pilit na natutulog pero hindi ako makatulog dahil ang daming bumabagabag sa utak. "Aray!" Mahinang tugon ko sa sarili ko subalit may malalim itong tuno. Ang sakit ng tiyan ko, sobra ang hapdi. Dapat pala nag-pacheck up na ako. Ilang araw nang ganito ang nararamdaman ko. Pero, hindi ko manlang pinapansin dahil ang dami kong inunang bagay. Bukas na lang siguro. PENGPENG POV. "Bwesit na Menda 'yon, wala na ba siyang ibang magawa kundi saktan ang kaibigan natin? Walang hiya siya, malandi talaga. Halata naman na hindi siya papatulan ni Anderson diba? Kaya bakit si Anderson pa talaga ang naging ama ng anak niya? Tsk! Bwesit!" Pasigaw na bulalas ko rito sa condo ko habang kaharap ko sina Mylene ay David. "Tama na Peng, tama na
Mahigpit akong hinawakan ni Anderson. Hinila niya ako sa mga kaibigan ko. "Love, ano ba ang ginagawa mo? Bitawan mo ako love, baka kung ano ang isipin ng mga nakatingin sa atin..." Pagpupumiglas ko sa kaniya. Ngunit, tila'y hindi niya 'to naririnig. Nagawa ko pang pumiglas ulit. Subalit, mas humigpit lang ang pagkahawak niya sa akin. "Aaa!" Biglang sigaw na lumabas sa aking bibig, matapos akong matapilok. "Ang sakit..." Dagdag ko pa. Napatigil siya kaya napahinto rin ako. Humarap siya sa akin at ibinaba niya ang tingin niya sa mga paa ko. Puno nang pag-aalala ang mga mata niya. Pwede bang alalahanin mo muna ang sarili mo bago ako. "I'm sorry." "Teka, ano ang ginagawa mo?" Bulalas ko nang bigla niya akong binuhat. "I'm sorry, ilang beses na kitang nasaktan." Ramdam na ramdam ko ang bumabalot na pagsisi at kalungkutan sa tinig ng boses niya. Hindi ako naka-sagot, bagkus ay deretso lang ang tingin ko sa mata niya. Kalaunan, nagpatuloy siyang maglakad habang bitbit ako.
Dahan-dahan na nais kumawala ng luha ko. Ngunit, pilit ko 'tong pinigilan. Saksi ako sa magulong iniisip ni Anderson. Sino ang pakikinggan ko ngayon ang puso ko ang puso niya. Marahan kong inayos ang sarili ko sabay hinga ng malalim. Napahawak ako sa kamay niya ramdam ko ang panlalamig niya. Maya-maya pa, pansin ko ang pagtulo ng luha niya. Lubos akong nasasaktan, hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko o ang gagawin ko. Pangarap ni Anderson ang magka-anak, pero hindi ko pa naibigay. Ngayon naman buntis si Menda sa kaniya. Paano na ako nito, natatakot akong mawala siya sa akin. Maya-maya pa, humarap siya sa akin. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksiyon ko. Bigla siyang napayakap sa akin. Ngunit, ang kaninang pagluha niya ay napalitan ng galit. Ramdam na ramdam ko 'to kahit hindi niya sa akin sabihin."No, hindi ko matatanggap 'to. Honey, promise me please. You won't leave me. Just stay at my side. I'll promise I will do everything para malaman kung ano ko ba talaga ang pinagbu
"Ohh, anyari do'n? Narinig lang naman niya na bulong bulongan ka ng iba, tapos magtataray siya?" Inis na wika ni Mylene. "Ahm, hayaan niyo na lang. Isa pa, ayaw ko din ng gulo. Iwasan natin ang gulo rito, nakakahiya inimbita niya tayo rito. Kaya, umayos na lang tayo sa galaw natin." Kalmadong aniya ko naman. "Ohh, siya sige. Hayaan na lang natin, total lumabas na rin siya baka mag-announce na siya sa gusto niyang sabihin." Dagdag pa ni Peng. "Oum, baka nga," sabay ngiti ko. "Huwag kang mag-alala, kahit ano pa ang sabihin niya o gawin niya. Kami ang bahala sayo Nelia," pag-aalala ni Mylene. "Oum," sabay tango ko. "Okay everyone, good evening. Now, mag-uumpisa na tayo. Narito na ang ating birthday girl, na parang isang anghel na bumaba sa lupa. Nakikita naman sa kaniyang itsura na minana pa sa kaniyang Ina." Mahabang sanaysay ng isang lalaki sa harapan at nakangiti pa. "Sus, anong anghel ang sinasabi niya? Baka nga may sungay pa, tsk!" Pabulong na inis ni Peng. Agad ko naman s
"Hmm, hello po Tita." Mahinhin na wika ko. Ito ang Ina ni Menda. Katulad pa rin nang una, iba pa rin ang pakiramdam ko sakaniya. Sa Oras na ito, tila'y gusto ko siyang yakapin. Ang Gaan nang pakiramdam ko. Tama na nga self, mukhang may mali na sayo! "Nelia, mabuti na lang at naka-dalo ka. Akala ko bibiguin ako ni Anderson. But now, I'm very happy dahil nandito ka." Nakangiti na wika niya. Pakiramdam ko na dadala ako sa mga sinasabi niya. "Ahm, opo. Nag-usap po kami ni Anderson tungkol rito. Maraming salamat din po sa pag-imbita." Nakangiting wika ko rin sa kaniya. Ikinagulat ko ang biglang ginawa niya. Muli niyang ginawa ang paghawak niya sa mukha ko. Ginawa na niya ito sa hospital. Eiii KALMA lang self, wala naman ibang meaning ang pakiramdam na 'to! Please, lang tama na ginugulo mo lang ang pakiramdam ko. Agad akong umiwas sa paghimas niya sa mukha ko. "Pasensya na po Tita. Ahmm, baka hinahanap na rin po kayo ni Menda. Sige na po, ayos lang po kami rito. Mag-iing
Na una si Anderson sa birthday ni Menda. Hindi ko alam kung magiging masaya ba ako ngayong araw. Hindi ko naiintindihan ang tibok ng puso ko. Sobrang gulo, nag-aalangan tumuloy. Kaso nga lang naka-bihis na ako ngayon at nasa loob ng sasakyan. Naka-sandal lang ang ulo ko ngayon bandasa bintana, habang iniisip ang lahat. Hindi ko na nga alam kung ano ang uunahin ko. "Sana maging maayos lang talaga ang gbing ito." Mahinang sambit ko sa sarili ko. "Ma'am ayos lang po ba kayo?" Hindi ko alam kung sino ang nagsalita. Wala akong gana ngayon na makipag-usap sa iba. Hayts, kami lang din naman ng driver ni Anderson ang nandito ehh. Sino pa ba ang iniisip ko. Hays, mukha na talaga akong tanga sa mga ginagawa ko ngayon. "Bakit kasi ganun..." sabay buntong hininga ko. "Ang alin po ba ma'am? May problema po ba ma'am?" Umaatras ang dila ko kasi hindi ko rin naman alam kung ano ag isasagot ko. Hindi naman sa snober, sadyang ewan. Nanatili na lang akong tahimik habang nasa malayo pa rin ang tingi
Maya-maya lang lumabas si Anderson. Bagong ligo siya pero hindi ko 'to pinansin pa. Syempre umarte pa rin akong hindi nasasaktan. Nakaka-pagod din ang magpanggap pero wala akong ibang pagpipilian. Lumapit siya sa akin at umupo sa tabi ko. Pinagmamasdan ko lang siya at hinihintay na may sasabihin siya. Nang kinapa niya ang kama, agad kong napansin ang invitation card. Hindi ko pala 'yon na-itago. Akmang kukunin ko na 'to, subalit inunahan niya ako kaya hindi na lang ako umimik pa. Unang tingin pa lang niya alam na alam na niya. "Invitation card? Sino nagbigay? Si Menda? Nagkita kayo?" Sunod-sunod na tanong niya. "Ahmm, oum, pumunta siya rito kanina. Tapos sabi niya, may malaking importanteng bagay daw siyang i-announce sa birthday niya. Kailangan ko raw pumunta para malaman ko." Mahinahon na sagot ko. Nasa kumot lang ang tingin ng mga mata ko. "Okay...." Pansin ko ang malalim niyang paghinga. "May problema ba love?" "Ahmm, nag-aalala lang ako. Baka kung ano ang gawin niya b
BACK TO NELIA POV.Napa-kapa ako sa kama dahil sa pag-vibrate ng phone ko. Kahit inaantok pa ako, agad ko pa rin itong binuksan dahil iniisip kong si Anderson ang nag massage. Napangiti naman ako. Ngunit, nang tuluyan ko itong buksan. Laking gulat ko na lang ang nakita ko. Tila'y dinurog ang puso ko. Mga malamig na patalim ang tumarak sa dibdib ko. "Love, bakit ganun...." Mahinang sambit ko sa sarili ko. Dahan-dahan na tumulo ang mga luha ko. Akala ko hindi na siya uulit, pero bakit sa litratong 'to makikita ko kung paano sila naghahalikan ni Menda. Hindi ko napigilan ang aking puso. Dahil sa sobrang sakit napa-iyak nang napa-iyak. Sana umuwi ka na lang, kailangan pa bang makipaghalikan sa iba bago ka umuwi. Masyado akong emosyonal ngayon. Sobrang sakit, sobra pa sa sobra.Mahigpit akong napayakap sa unan ko. Damang dama ang lamig na 'to. "Bakit ba ganun, bakit ganun. Anderson, siguro naman hindi totoo ang litratong 'to. Nilalandi ka lang ni Menda diba?" Kahit anong deny ko sa nak