"Hindi ka lang hangal, hambog pa! Baka nakakalimutan mo, galing ka lang sa mababang buhay. Kung hindi ka lang pinabalik ng walang kwenta mong ama! Nasa kangkongan ka pa rin ngayon, David! Napakawalang hiya mo talaga! Lahat ay kinuha mo na! Dapat mula bata ka pa, namatay ka na lang!" Familiar sa akin ang bagay na 'to, kung hindi ako nagkakamali, siya ang pinsan ko. Ang kapatid kong walang ibang inisip kundi ang sarili niya. Damn it! Kailan ba niya ako titigilan! Bakit siya kasama ng masasamang taong 'to! Mali ba ang pagkakilala ko sa kaniya? Iba naman ang pinapakita niya sa harap ng aming pamilya!"Mikel, anong ginagawa mo? Paano mo nagawa sa akin 'to??? Asan ka? Lumabas ka diyan sa pinagtataguan mo at harapin mo ako!" "David, ang galing mo talagang manghula kung sino ako." Ang boses niya ay natutuwa pa. "Tinatanong mo kung bakit?" Bigla naman siyang lumitaw galing sa bintana banda. "Tsk! Ikaw ang dahilan kung bakit hindi ako ang naka-upo ngayon sa pwesto mo kahit ako ang karapat-da
NELIA POV.Narito pa rin kami sa loob ng kwarto ni, Pengpeng. Walang magawa kundi ang pagmasdan si Pengpeng. Habang si Anderson naman hinayaan ko na rin munang mapag-isa. Nakatingin ang aking mga mata sa ibaba, habang nararamdaman ang lamig. Hindi lang lamig sa loob ng kwarto, kundi lamig din na dinadala kung saan patungo sa dibdib ko. Nakatarak pa rin rito ang kutsilyo hindi ko alam kung kailan mabubunot. Dahilan na hindi naghihilom ang sakit nito. Paulit-ulit man ako sa sinsasabi ko minsan. Ganito talaga kapag nais kong makipaghigante, ngunit malalim na ang nasa isip kong plano. Kaya ko naman sigurong gumalaw ng mag-isa. Ngunit, natatakot akong may mangyaring masama sa akin, dahil makakasakit ako ng iba. Tulad na lang kay David, Mylene at mas lalo na kay, Anderson. Sa mga salitang binitawan ni Anderson, natatakot akong mawala rin siya sa akin. Ang pag-ibig, iba talaga hindi natin makokontrol. Iniisip ko pa rin kung kailan magigising si Pengpeng. Sana lang makadlaa pa rito si, Mylen
Matapos kong makita na ibinaba na ni, Anderson ang tawag. Agad akong lumapit sakaniya. Hindi para alamin dahil, personal na bagay niya na 'yon. Kundi sabihin sa kaniya na magpapaalam muna ako dahil may gagawin akong importanteng bagay. At 'yon ang umpisahan ang imbestigasiyon. Ngunit, akmang magsasalita pa lang ako ay bigla niya akong inunahan."Honey, sumama ka sa akin mamayang gabi. My mom, wanted to meet you again. Tumawag ang mommy ko at gusto ka niyang makasama sa dinner. Is it okay to you?" Hindi ko alam kung palayag ba ako o tatanggi. Pero, kung hindi naman ako sasama, baka mamaya ano na lang ang isipin ng pamilya niya tungkol sa akin. Hindi ko ein pwedeng, ipahiya si Anderson, sa harap ng pamilya niya. Mukhang uunahin ko muna 'to at ipagpapaliban ang imbestigasiyon. But, I think, baka may makuha din ako kung sakaling na roon din si Menda. Wala naman akong ibang pinagdududahan, kundi siya. Bigla na lang siya naging bula matapos mangyari ang lahat ng ito. Tanging siya lang rin n
Ilang minuto ang nakalipas. Narito na kami sa kwarto ngayon. Agad akong napahilata dahil nanabik din ako rito. Dahil sa sabik, napalangoy langoy pa ako. Kagit walang tubig, kundi parang ulap. Ang lambot talaga nito, nakakatanggal ng stress ko. Mabuti na lang nakabisita din kami ngayon dito. Nang makaramdam ako ng bagot ay napa-upo naman ako. Pero, kapagod sa pakiramdam parang inaantok ako. Teka nga lang asan na ba si, Anderson? Ano ba ang ginagawa niya sa kabilang kwarto? Ang daya naman ng asawa ko, hindi man lang ako sinamahan dito. Hay naku, hindi bale na nga lang. Muli akong napahiga. Gustong-gusto na din pumikit ng mga mata ko. Naramdaman ko na lang na may yumakap sa akin. Hindi ko na ito ikinagulat dahil sanay na ako sa ganito. Alam kong si, Anderson naman. Nakakatuwa talaga siya. Subalit ang kaniyang yakap ay tila'y may ibang pinapahiwatig. Naku po, nais niya atang maka-score ngayon. Pagbibigyan ko ba? Dapat matulog na lang din siya baka mamaya mapuyat kami sa dinner kasama an
"Love, ayos lang ba ang suot ko? Parang ang iksi, hindi ba nakakahiya sa parents mo ang suot ko, love?" Inayos ayos ko nang maigi ang damit ko. Oo, modela ako pero parang nahihiya ako ngayon sa family niya. Kinakabahan din ako, ano kaya ang sadya sa akin ni Tita."It's okay honey. Your beautiful on that dress. Don't worry about my parents, you know them already. My mom's like you, so just calm." Inilagay niya ang kamay niya sa bewang ko. Patuloy kaming lumakad, sa tapat pa lang ng malaking pintuan, mas lalo na akong kinabahan na parang ewan. Pero, inayos ko pa rin ang aking tindig. Dapat, maging positive lang din ang isipin ko ngayon para maging maayos ang lahat. Napahinga ako nang malalim, habang napahawak sa braso ni, Anderson. Kalaunan pa, biglang bumukas ang pintuan kahit hindi naman ito binuksan ni, Anderson. Pagkabukas nito, parang may party na nagaganap. Anong meron??? Wala naman si, Anderson, binabanggit sa akin tungkol rito. Naguguluhan tuloy ako ngayon. Hindi naman kaya ma
"By the way, tita I have a gift for you. I hope you like it." Nakangiti pa talaga siya. Ito naman si, Anderson hindi sinabi ayan tuloy wala akong gift na maibigay kay, Tita. Hindi ko alam parang nahihiya tuloy ako. Tsk! Toyak na gagamitin na naman itong alas ni, Menda. "How about you, Nelia? Where is your gift for Tita?" Sinasabi ko na nga ba at gagamitin niya itong alas. Ei! Ano sasabihin ko, wala??? Hayssss ano ba 'yan. Sa bagay dapat magpakatotoo ako, total hindi naman ako kagaya niyang sinungaling. "Ahmm, wa-" "Of course my wife have a gift to my mom." Laking gulat ko nang pagputol ni, Anderson sa sasabihin ko. Ano naman ang gift ko? Ehh, wala nga akong dala kahit isa. Pinagsasabi nito, ako pa mamaya malagot nito. Kalaunan, itinaas niya ang kamay niya na parang isang sign. Hanggang sa dito lumabas ang mga lalaking, may dala na mga alahas. Halos hindi ako makapagsalita, habang gulat na gulat sa nakikita. Wahhh! Anong inagawa ni Anderson, wala naman akong alam sa ganitong bagay
Hindi ko na lang ito pinansin dahil hindi din ito pinapansin ni, Anderson. Ewan ko, ako talaga ang may kasalanan kung bakit magkagalit silang maglola. Pero, hindi ko naman masisi si, Anderson kung ako ang pinili niya. Dahil, hindi ko naman siya pinilit na mahalin ako. Maya-maya pa, umalis din ang Lola niya. Pagkatapos ay binigyan lang ako nang matamis na ngiti ni Anderson. Dahilan na medyo gumaan din ang pakiramdam ko. Mabuti na lang, tanging lunas ko siya. Malaki talaga ang pasasalamat kong nakilala ko siya. Masaya ang lahat habang ginaganap ang birthday ni Tita. Kahit si Tita, ay hindi niya rin pinansin ang sinabi ng sarili niyang Ina. Iisipin ko na lang na malaki ang galit nila sa isa't isa. Ngunit, ao naman' kaya ang pinagsimulan nito? Ako nga ba talaga? Hindi ko kayang mawala sa akin si, Anderson. Kaya, kung ako man 'yon, gagawin ko pa rin ang lahat upang ipaglaban ang pagmamahal ko sa kaniya."Ahmm, honey, let's dance." Pagyaya sa akin ni, Anderson, at inabot niya sa akin ang k
Hindi nga ako nagkakamali, tiyak akong nandito si David, dahil nandito ang tauhan niya. Ano naman kaya ang ginagawa nila dito."Where is David?" I asked to him, sa taong nabangga ko. He's wearing waiter uniform and sunglasses. Meron din siyang sout ng kung anong bagay sa tenga niya. I think this is one of how they contact each other. "Ahmm, ma'am, nagkakamali po kayo. Hindi ko po kilala si David." I was shocked after he say this. Nagpapalusot pa, akala naman niya malulusutan niya ako. "Kuya, I know you. Tell me now, may sasabihin lang din naman ako sa kaibigan ko." I was trying to convince him, para sabihin niya sa akin kung na saan ang kaibigan ko."Ma'am, I'm very sorry. Nasa mission po ako ngayon, hindi ko pa talaga pwedeng sabihin. Sana maintindihan mo po ma'am, baka kapag malaman niyang sinabi ko sa iba. Ako pa ang malalagot ni Boss." See, nagsisinungaling pa kung pwede naman sabihin ang buong katotohanan. Hindi naman ako magagalit sa bagay na 'yon."It's okay po kuya, be caref
Dahan-dahan na nais kumawala ng luha ko. Ngunit, pilit ko 'tong pinigilan. Saksi ako sa magulong iniisip ni Anderson. Sino ang pakikinggan ko ngayon ang puso ko ang puso niya. Marahan kong inayos ang sarili ko sabay hinga ng malalim. Napahawak ako sa kamay niya ramdam ko ang panlalamig niya. Maya-maya pa, pansin ko ang pagtulo ng luha niya. Lubos akong nasasaktan, hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko o ang gagawin ko. Pangarap ni Anderson ang magka-anak, pero hindi ko pa naibigay. Ngayon naman buntis si Menda sa kaniya. Paano na ako nito, natatakot akong mawala siya sa akin. Maya-maya pa, humarap siya sa akin. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksiyon ko. Bigla siyang napayakap sa akin. Ngunit, ang kaninang pagluha niya ay napalitan ng galit. Ramdam na ramdam ko 'to kahit hindi niya sa akin sabihin."No, hindi ko matatanggap 'to. Honey, promise me please. You won't leave me. Just stay at my side. I'll promise I will do everything para malaman kung ano ko ba talaga ang pinagbu
"Ohh, anyari do'n? Narinig lang naman niya na bulong bulongan ka ng iba, tapos magtataray siya?" Inis na wika ni Mylene. "Ahm, hayaan niyo na lang. Isa pa, ayaw ko din ng gulo. Iwasan natin ang gulo rito, nakakahiya inimbita niya tayo rito. Kaya, umayos na lang tayo sa galaw natin." Kalmadong aniya ko naman. "Ohh, siya sige. Hayaan na lang natin, total lumabas na rin siya baka mag-announce na siya sa gusto niyang sabihin." Dagdag pa ni Peng. "Oum, baka nga," sabay ngiti ko. "Huwag kang mag-alala, kahit ano pa ang sabihin niya o gawin niya. Kami ang bahala sayo Nelia," pag-aalala ni Mylene. "Oum," sabay tango ko. "Okay everyone, good evening. Now, mag-uumpisa na tayo. Narito na ang ating birthday girl, na parang isang anghel na bumaba sa lupa. Nakikita naman sa kaniyang itsura na minana pa sa kaniyang Ina." Mahabang sanaysay ng isang lalaki sa harapan at nakangiti pa. "Sus, anong anghel ang sinasabi niya? Baka nga may sungay pa, tsk!" Pabulong na inis ni Peng. Agad ko naman s
"Hmm, hello po Tita." Mahinhin na wika ko. Ito ang Ina ni Menda. Katulad pa rin nang una, iba pa rin ang pakiramdam ko sakaniya. Sa Oras na ito, tila'y gusto ko siyang yakapin. Ang Gaan nang pakiramdam ko. Tama na nga self, mukhang may mali na sayo! "Nelia, mabuti na lang at naka-dalo ka. Akala ko bibiguin ako ni Anderson. But now, I'm very happy dahil nandito ka." Nakangiti na wika niya. Pakiramdam ko na dadala ako sa mga sinasabi niya. "Ahm, opo. Nag-usap po kami ni Anderson tungkol rito. Maraming salamat din po sa pag-imbita." Nakangiting wika ko rin sa kaniya. Ikinagulat ko ang biglang ginawa niya. Muli niyang ginawa ang paghawak niya sa mukha ko. Ginawa na niya ito sa hospital. Eiii KALMA lang self, wala naman ibang meaning ang pakiramdam na 'to! Please, lang tama na ginugulo mo lang ang pakiramdam ko. Agad akong umiwas sa paghimas niya sa mukha ko. "Pasensya na po Tita. Ahmm, baka hinahanap na rin po kayo ni Menda. Sige na po, ayos lang po kami rito. Mag-iing
Na una si Anderson sa birthday ni Menda. Hindi ko alam kung magiging masaya ba ako ngayong araw. Hindi ko naiintindihan ang tibok ng puso ko. Sobrang gulo, nag-aalangan tumuloy. Kaso nga lang naka-bihis na ako ngayon at nasa loob ng sasakyan. Naka-sandal lang ang ulo ko ngayon bandasa bintana, habang iniisip ang lahat. Hindi ko na nga alam kung ano ang uunahin ko. "Sana maging maayos lang talaga ang gbing ito." Mahinang sambit ko sa sarili ko. "Ma'am ayos lang po ba kayo?" Hindi ko alam kung sino ang nagsalita. Wala akong gana ngayon na makipag-usap sa iba. Hayts, kami lang din naman ng driver ni Anderson ang nandito ehh. Sino pa ba ang iniisip ko. Hays, mukha na talaga akong tanga sa mga ginagawa ko ngayon. "Bakit kasi ganun..." sabay buntong hininga ko. "Ang alin po ba ma'am? May problema po ba ma'am?" Umaatras ang dila ko kasi hindi ko rin naman alam kung ano ag isasagot ko. Hindi naman sa snober, sadyang ewan. Nanatili na lang akong tahimik habang nasa malayo pa rin ang tingi
Maya-maya lang lumabas si Anderson. Bagong ligo siya pero hindi ko 'to pinansin pa. Syempre umarte pa rin akong hindi nasasaktan. Nakaka-pagod din ang magpanggap pero wala akong ibang pagpipilian. Lumapit siya sa akin at umupo sa tabi ko. Pinagmamasdan ko lang siya at hinihintay na may sasabihin siya. Nang kinapa niya ang kama, agad kong napansin ang invitation card. Hindi ko pala 'yon na-itago. Akmang kukunin ko na 'to, subalit inunahan niya ako kaya hindi na lang ako umimik pa. Unang tingin pa lang niya alam na alam na niya. "Invitation card? Sino nagbigay? Si Menda? Nagkita kayo?" Sunod-sunod na tanong niya. "Ahmm, oum, pumunta siya rito kanina. Tapos sabi niya, may malaking importanteng bagay daw siyang i-announce sa birthday niya. Kailangan ko raw pumunta para malaman ko." Mahinahon na sagot ko. Nasa kumot lang ang tingin ng mga mata ko. "Okay...." Pansin ko ang malalim niyang paghinga. "May problema ba love?" "Ahmm, nag-aalala lang ako. Baka kung ano ang gawin niya b
BACK TO NELIA POV.Napa-kapa ako sa kama dahil sa pag-vibrate ng phone ko. Kahit inaantok pa ako, agad ko pa rin itong binuksan dahil iniisip kong si Anderson ang nag massage. Napangiti naman ako. Ngunit, nang tuluyan ko itong buksan. Laking gulat ko na lang ang nakita ko. Tila'y dinurog ang puso ko. Mga malamig na patalim ang tumarak sa dibdib ko. "Love, bakit ganun...." Mahinang sambit ko sa sarili ko. Dahan-dahan na tumulo ang mga luha ko. Akala ko hindi na siya uulit, pero bakit sa litratong 'to makikita ko kung paano sila naghahalikan ni Menda. Hindi ko napigilan ang aking puso. Dahil sa sobrang sakit napa-iyak nang napa-iyak. Sana umuwi ka na lang, kailangan pa bang makipaghalikan sa iba bago ka umuwi. Masyado akong emosyonal ngayon. Sobrang sakit, sobra pa sa sobra.Mahigpit akong napayakap sa unan ko. Damang dama ang lamig na 'to. "Bakit ba ganun, bakit ganun. Anderson, siguro naman hindi totoo ang litratong 'to. Nilalandi ka lang ni Menda diba?" Kahit anong deny ko sa nak
"Nelia, alam mo naman na ex fiance ko si Anderson. Dapat alam mo na rin kung bakit ako nandito. Isa pa, you know na may nangyari na sa aming dalawa. So, may karapatan ako sa kaniya. Not only you Nelia." Mataray niyang wika at may kaartehan pa. Napakuyom ang aking kamao. Hindi ko gusto ang tinig ng pagkakasabi niya."Ano naman ngayon? Wala akong pake-alam kung ano ang meron ka kay, Anderson. Isa pa, ex ka lang diba? Asawa na niya ako ngayon. Kung isisiksik mo pa ang sarili mo sa aming dalawa. Isa ka lang kabet Menda." Nang gigigil na ako sa tulad niya. Kung pwede ko lang siya saktan nagawa ko na."Well, I don't care. As long as he's back in my life. Alam naman natin pareho na mang aagaw ka lang. Inagaw mo lang siya sa akin at marami ang nakakaalam sa bagay na 'yon." Tila'y bwenebwesit niya talaga ako ngayon. Hindi na nga maganda ang pakiramdam ko dagdag pa ang babaeng 'to."Sabihin mo na lang kung bakit ka nandito. Wala rito ang asawa ko, kaya hindi mo siya malalandi. Tsk! Menda, alam
"Ano ka ba, hindi ahh. Hindi ako buntis, sadyang gusto ko lang kumain ng mangga." Natatawang tugon ko rito. "Hayts, ano ba 'yan akala ko buntis ka na. Excited pa naman ako maging ninang." Sabay tikhab niya. "Ninang? Hahha ninang ka diyan, ang sabihin mo ninong." Bulalas ko rito. "Just support me sis, basta 'yan na ang usapan dapat lang na maging ninang ako ng magiging baby mo. Okay? Dahil kung hindi hmppp...." "Kung hindi? Ano naman? Tinatakot mo pa ako ahhh..." "Guys, were here." Biglaang singit ni Vince. Napatingin naman ako sa labas ng bintana. Nandito na nga kami. Isang palengke na maraming prutas. Hmmm, ang sarap naman atat na atat na talaga ako. Agad naman akong lumabas sasasakyan at sumunod naman sila sa akin. Dahil sa sobrang takam na takam na ako sa mangga. Mabilis kong inisa isa ang mga tindahan. "Nelia, magdahand dahan ka lang baka mamaya mapano ka pa!" sigaw sa akin ni Peng, ngunit hindi ko ito pinansin. "Ano ba 'tong bata namin ang likot likot naman ngay
Siguro nga mapaglaro ang tadhana. Pero, masaya naman na kaming lahat. Alam ko rin na masaya rin si David para sa akin."Ahmm, huwag mo na lang isipin 'yon Vince. Isa pa, hahah masaya naman kami ehh. Ayos lang din naman ang lahat para kay David. Isa pa, mas deserve niya ang ibang babae." Mahinahon kong tugon. "Well, that's true. And also I'm very happy with you Nelia. Malaki na rin ang pinagbago nang lahat. Like you. Then, I hope you'll not change. I mean, whatever that happened just stay of being you. Because your positive and still have a kind heart. Your genuine woman, and you deserve to love." Nakakataba nang puso. Malaki laki na rin ang pinagbago ni Vince."Thank you Vince. Ikaw din may mabuti ka rin' puso. And by the way kailan mo ba ulit popormahan si Mylene?" Biro ko pa sa kaniya."Shhh, napunta na naman sa amin ang usapan. She's happy about her life now. Baka kapag pumasok pa ako sa buhay niya magulo ko pa.""Aysus, papalusot ka pa diyan ehh...." "Ehem, Anong topic niyo diya