Chapter 9

Xeia's POV

"Anong gagawin ko, Frenny?" tanong sa kaniya, nagpagulong-gulong ako sa kama ko. Alas-dose na ng gabi pero heto at gising pa rin ako at kausap si Colline. Si tatay naman ay nasa sarili na rin niyang kwarto, kwarto nila ni nanay.

"Anong exact na sinabi niya?" tanong niya.

"Hindi ako papayag na magpa-alila ka sa mga mayayaman na 'yan. Porket malaki ang bayad ay susunggaban mo na agad? Pag-isipan mo 'yan, Xeiah. Mahirap ang pinapasok mo." Pag-uulit ko sa sinabi ni tatay. Ginaya ko pa kung paano niya ainabi 'yon kanina, ha?

"Grabe naman si tito sa pag-alila, ha." Napansin rin niya. "As if naman magpapa-alila ka, Frenny, 'no?"

"Kaya nga!" Tumihaya ulit ako sa kama. "Anong gagawin ko para pumayag si tatay?"

"Ay! Meron akong naisip!" sigaw niya sa akin.

"Ano naman 'yon?"

"Bakit nga ba ulit ako pumayag sa ganitong set-up?" pagtatanong ko ulit kay Colline. "At paano mo ako napapayag?"

"Napapayag kita kasi tinakot kita na sasabihin ko kay daddy na pilitin ka magbayad sa LAHAT ng utang mo sa amin," aniya. "Kanina ka pa tanong ng tanong, Frenny. Tinutulungan na nga kita na mapapayag si tito, e."

"O, sige, sige. Di lang ako makapaniwalang kakain ako ng tae," tugon ko.

"Anong tae?! Hindi ebak 'yan, 'no. Graham lang 'yan, pinagmukha ko lang na tae."

Sinabi niya kasi kagabi na dapat ipakita namin kay tatay na wala na kaming makain at wala na kaming pera. Ewan ko kung bakit ito ang naisip niya.

"Xeiah, anak?" rinig kong tawag ni tatay. Nakaupo sa gilid ng bintana ng bahay. Take note, nasa sahig kami nakaupo!

"Ayan na si tito, ayan na. Umayos ka na."

"Xeiah, asan ka ba?" tanong niya pa. Malapit lang ang boses na pinanggalingan kaya sigurado ako na nasa may pintuan na siya ng bahay. "O, anong ginagawa niyong dalawa riyan?"

"Tay, wala na tatong makain kaya ito na lang ang maibibigay ko sa inyo," sabi ko. "Pinakita ko sa kaniya ang hawak-hawak ko ng parang tae pero graham 'yon, ha.

"Tapos sasabihin ni tito sa huli. O, sige, sige. Punapayagan nakita na mamasukan. Oh, diba?! Ang galing ng naiisip ko?" proud na pagkukwento niya. Ala-una na ng madaling araw pero nag-uusap pa rin kami ni Colline.

"Ang baboy naman ng naiisip mo, Colline! Ang ganda-ganda mong babae pero tae? Tae talaga?"

"Hindi, 'no! Katulad nga ng kwento ko ay graham. Graham siya, hindi tae!" aniya.

"Hay, nako. Hindi. Hahanap na lang ako ng ibang paraan para mapapayag si tatay," tugon ko. "Sinong maniniwala sa kwento mo, aber?"

"Ikaw bahala. Pero kapag pumayag na si tito at namasukan ka na. Ilibre mo ako sa unang sahod mo, ha?" sabi ko na nga ba, e.

"Tss. Oo, oo. Lilibre kita. Sige na at ala-una na. Gusto ko ng matulog."

"Sige. Ako din inaantok na. Bye, Frenny! Goodnig----ay goodmornight," natatawa pa niyang sabi.

"Bye-bye."

Pinatay ko na 'yung phone ko at inilagay sa ibabaw ng side table ko. Umayos na ako ng higa para makatulog na pero bago 'yon ay nag-pray muna ako, na sana pumayag na si tatay. Nang matapos ay pumikit na ako.

"Xeia?" rinig kong tawag ni tatay. Kumakatok siya sa pinto ko. Gising pa siya? Bumangon ako at saka siya pinagbuksan ng pinto.

"Bakit gising pa po kayo? Madaling araw na po, o," sabi ko. Inaya ko siyang pumasok sa kwarto pero tumanggi siya. May sasabihin lang raw siya saglit. "Ano po 'yon?"

"Papayag na ako," tugon niya. Nagtaka pa ako sa una kung ano ang tinutukoy niya. Pero nalaman ko din na tungkol 'yon sa papasukan komg trabaho. "Pero sa isang kondisyon."

"Ano po 'yon?" masaya kong tanong. Sa wakas pumayag na siya, kakapray ko lang, natupad na agad.

"Agad kang magreresign kapag malapit na ang pasukan," aniya.

"Opo, opo. Tulad ng sinabi ko kanina, magreresign agad ako kapag pasukan na," sabi ko.

"At may isa pa akong sasabihin," habol niya. May isa pa?

"Ano po 'yon, tay?"

"Pumapayag na akong hanapin ulit ang kuya mo," aniya.

"Talaga?!" gulat na tanong ni Colline nang sinabi ko sa kaniya ang nangyari kaninang madaling araw. Inaya ko siya dito sa may malapit na parke sa amin para sabihin sa kaniya 'yon at nang malibre ko na rin siya. Ice cream muna ang nilibre ko tsaka na 'yung bongga kapag nakasahod na ako. Umupo muna sa ilalim ng puno, alas-kwatro na ng hapon, medyo makulimlim na.

"Oo, ang saya nga, e," tugon ko. "Kakapray ko lang na sana pumayag si tatay pero agad ding nangyari? Tapos may bonus pa?"

"Yey! Malilibre mo na ako," masaya niyang sabi. Libre talaga ang naisip niya, ha? "At makikilala ko na rin ang kuya mo."

"Hahanapin pa lang. Hindi ko pa nahahanap, 'di ba?" Sabi ko. "Advance ka talaga mag-isip."

"What I always say, think positive!" aniya. "Mahahanap at makakasama mo na ulit ang kuya mo."

"Sana nga. Miss ko na 'yun, e," tugon ko. Sabik na akong makita ulit ang kuya ko. Gusto ko siyang makalaro ulit at makipagkulitan sa kaniya.

"Habulin mo ko!" sigaw ko kay kuya. Tumakbo ako ng tumakbo para hindi niya ako maabutan. Lagi kaming naglalaro rito sa park tuwing hapon.

"Mahuhuli na kita!" Aniya. Napasigaw ako ng mahuli nga niya ko. Pinulupot niya ang mga braso niya sa baywang ko at saka ako binuhat. Natumba kami sa may damuhan dahil hindi naman niya ako kayang buhatin, e.

"Kuya, tama na," natatawang sabi ko. Kinikiliti niya kasi ako kaya hindi na tuloy ako makahinga ng maayos dahil malakas ang kiliti ko sa baywang at leeg.

"Xyne, tama na 'yan at baka hindi na makahinga ang kapatid mo dahil sa kiliti," suway ni nanay. Nilapitan niya kami at binuhat niya si kuya palayo sa akin at tumatawang tinulungan ako ni kuya na bumangon. "Nandiyan na ang tatay niyo."

Nilingon naman namin si tatay. Naghihintay siya sa kabilang daan para makatawid. Nang kumaunti na ang sasakyan ay tumawid na si tatay. Sinalubong naman namin ni kuya si tatay. Naunang nagmano si kuya kay tatay at saka niyakap. Sumunod naman ako.

"Mano po, tay," sabi ko. Aakma ko na siyang yayakapin ay naglakad na siya paalis para puntahan si nanay sa kinatatayuan niya kanina.

"Hayaan mo na si tatay, Xeia, baka pagod lang siya sa trabaho," sabi ni kuya. Kinuha niya ang kaliwang kamay ko para hawakan. Hinila na niya ako papunta kila nanay at tatay. Nalungkot naman ako dahil sa ginawa ni tatay. Lagi siyang gano'n, may nagawa ba akong masama?

"Frenny?"

"Huh? Ano 'yon?" tanong ko. Nakatulala pala ako. Nilingon ko siya para ipaulit ang tanong niya.

"Sabi ko, ano kayang itsura ng kuya mo ngayon," tanong niya. Napatingala naman ako at napaisip bigla kung ano na ang itsura ni kuya ngayon. Matagal na panahon na ang mawalay siya sa amin.

"Hmm. Siguro ay matangkad 'yon at saka.." Tumingin ako sa kaniya. "Syempre gwapo."

Sigurado na matangkad siya dahil ang lahi nila tatay ay matatangkad, I'm sure ay nakuha 'yon ni kuya. Sa akin ay hindi ko nakuha ang katangkaran ni tatay, ewan ko ba pero nakuha ko naman ang kagandahan ni nanay. Hindi naman kaputian si nanay pero maputi ako.

"Omo!" kinikilig na sigaw ni Colline. Aish, 'wag niya sabihin na papatulan niya si kuya? "Akin na lang siya!"

"Ay, sabi na, e," sabi ko. "'Wag ka nga. Sa iba ka na lang."

"Hoy, Xeia. Kaibigan mo ko baka nakakalimutan mo." Hinarap niya ako sa kaniya at pinatong ang mga kamay sa balikat ko. "Dapat suportahan mo ako."

"Hindi pa nga natin nahahanap si kuya, e. Saka hindi ko nga alam kung saan magsisimula ,e," ani ko. Ni hindi ko nga alam kung paano magsimula. Saan kami magsisimula. Ano ang dapat muna gawin?

"Di ba kapag may nawawala, e, nagpapaskil sila ng 'Missing', syempre gano'n ang gagawin natin. Kaya lang ang meron lang sa inyong picture niya ay nung bata pa siya, tama?"

"Oo, maliliit pa kami nang mawala siya, e," malungkot kong sabi. "Ay, wait. Teka lang."

"Hmm? Bakit?"

"Di ba sinabi ko sayo na isipin mo ng mabuti kung talagang 'yung bastos na lalaki sa canteen kahapon at 'yung lalaking tumulong sa atin ay iisa?"

Nung sinabi 'yon ni Colline kahapon sa akin ay bigla akong nakonsenya kasi tinulungan niya pala kami tapos gano'n ang naging asal ko sa kaniya. Pero tama pa rin ang ginawa ko dahil bastos naman talaga, e! Pero hindi pa rin, e. Kung nagkataon na siya nga 'yon, naku! Kailangan kong humingi ng tawad sa ginawa ko at magpasalamat sa ginawa niyang pagtulong sa amin. Pero dapat mag-sorry rin siya sa ginawa niyang paghatak sa baywang ko, 'no! Para fair!

"Ah, 'yon ba?" bigla niyang naalala. Tinignan ko siya, naghihintay ng sagot. "Oo."

"Oo? Siya 'yon?" tanong ko. Shems.

"Oo kasi hindi siya 'yon," dugtung niya sa sinabi niya. Aish, gulo, huh? Nakahinga naman ako ng maluwag dahil hindi siya 'yon at hindi ako magpapasalamat sa kaniya. "Pinag-isipan ko 'yon kagabi. Hindi siya 'yon kasi iba ayos ng buhok. Akala ko siya 'yon. Hehe."

"Mabuti."