"No, hindi ako aalis dito sa apartment, Mom." Mula sa counter sa kusina ay ipinagpatuloy ni Samantha ang paga-ayos ng mga groceries na kaniyang binili. She's talking with her Mom though phone call since she's still with his stepfather celebrating their marriage out of the country.
"Honey... Ayaw mo ba na makikala pa ng lubos ang step-brother mo, si Tristan? Mag-bonding kaya kayo?" Her hands tremble as she puts another bag into the fridge. Nai-isip pa lamang niya na magsasama sila ni Tristan sa iisang bubong ay tila ba may mabigat ng dumadagan sa kaniyang mga balikat na siyang tiyak na sisira sa kaniyang kinabukasan."That would be a nightmare, Mom.""Sam... Huwag ka naman magsalita na parang kilala mo na si Tristan. He's a good man. He's hardworking, responsible. Kahit naman madalas siyang busy sa trabaho niya ay natitiyak ko pa rin na magiging masaya ka na makasama siya." Samantha rolled her eyes then whispered..."And he's definitely a play boy, more than a fuck boy.""What? I didn't hear you, Sam." Naging mariin ang tikom niya sa kaniyang labi."N-Nothing, Mom. Basta po ay huwag ka na mag-alala pa sa akin. Ayos lang po ako rito, sanay ako na mag-isa. Just enjoy your honeymoon." Samantha hung up before her Mom could say anything else. Pagkatapos na matapos ang tawag ay malalim na napabuntong hininga Samantha ng hangin na kanina niya pa pinipigilan.She tried to forget all the shits that's happening in her life. She hang out with Evelyn, they go to some places to get some rest to all her problems.~It's another boring day for Samantha. Ina-ayos niya ang tuwalya sa kaniyang katawan dahil kakatapos lamang niya maligo nang marinig niya ang makailan ulit ng katok sa may pintuan. Nagsalubong ang kaniyang mga kilay, nagtataka siya kung sino ang maaari na bumisita sa kaniya, lalo na at hindi naman niya inimbita si Evelyn, at wala rin naman siya inaasahan na delivery."Wait!" she called out loud before rushing to open the door."Sorry, hindi pa ako nakakapagbihis!" Samantha said hurriedly. Her hair was still wet from the shower, dripping onto the floor. Mabilis naman siyang nanigas mula sa kaniyang kinatatayuan nang makita kung sino ang lalaki na nakatayo ngayon sa kaniyang harapan."T-Tristan? What are you d-doing here?"His blue eyes were looking down at her. He's wearing a light grey sweater vest and gray slacks. Napalunok siya, hindi malaman kung ano ang dapat niyang sumunod na sabihin."Are you not going to invite me in?" Her left brow lift up. Mabilis siyang umiling, ang nakaraan sa pagitan nila ay nag-umpisa na naman na magkagulo sa kaniyang isipan. Naisip niya na mas makakabuti kung hindi niya ito papatuluyin sa loob."No, stay there! I-I'm just going to dress up." As Samantha closed the door, her eyes landed on her cleavage, and she run upstairs with a red face.~"Hello?""Evelyn, nandito siya!""Ha? Ano ang ibig mo sabihin, Sam?" Nag-umpisa na manginig ang kaniyang mga kamay."Sino ang nandiyan?""Si Tristan, nandito siya. He's in my apartment!""Omg! Bakit siya nandiyan?""Maybe he's here to confront me or to tell how easy to get I am after giving up my virginity to him?""Oh my gosh! Maybe he's also here to seduce me. Ano ang gagawin ko? Kailangan ko na ba kumuha ng mahaba na kurtina at dumaan ako sa may bintana nitong kwarto ko?" Evelyn laughs at her best friend's reaction."Why are you laughing, Evelyn? Mamamatay na ako sa kaba rito.""Why you're thinking that he's going to seduce you, Sam? And even if he do that, there's nothing to worry because that'll not going to affect you, unless..""He's your type at natatakot ka na hindi mo siya matanggihan." Samantha rolls her eyes."Yuck! He's my step-brother, Evelyn.""That's the point, Sam....""Kaya kung ako sa iyo ay umakto ka lang na normal sa harapan niya, bago niya pa mapansin na kinakabahan ka. He might remember what happened between you and him on the past if you keep on reacting like that." Dahan-dahan ay napatango si Samantha, habang ramdam niya pa rin ang pagi-init ng kaniyang mga pisngi.~Tanging katahimikan lamang ay namamayani ngayon sa pagitan nila. Ilang minuto na rin ang nakalipas simula ng papasukin ni Samantha si Tristan sa loob ng kaniyang apartment, pagkatapos niya itong akusahan na walang respeto.She immediately stand up from sitting when she saw Tristan move a bit from the couch."Are you going now? Alright, I'll accompany you until the door." Mabilis na gumuhit ang nakakaloko na ngisi sa labi ni Tristan. Masiyado niyang nahahalata na kanina pa hindi mapakali si Samantha na makaalis na siya rito."We are not even started talking."Ipinagkrus ni Samantha ang kaniyang braso sa kaniyang bandang dibdib. Ang kaniyang labi ay naging mariin ang pagtikom. His smirk widened, thinking that she's acting so adorable right now."T-Then tell me now why you are here. Huwag mo naman sana aksayahin ang oras ko, sabihin mo na agad ang sadya mo rito." She tries her best to act normal like what her best friend advice her to do. Tristan takes his place again on the couch. Samantha remains standing awkwardly in the middle of the living room while staring at him, waiting patiently for an explanation."Your Mom, told me to pick you up here. Kailangan ko bumalik sa mansyon na kasama ka. Ayoko na mabigo ko ang Mommy mo, lalo na at umaasa siya na mahihikayat kita na tumira na rin kasama namin." Samantha bites her lower lip."Napag-usapan na namin ni Mommy, ang tungkol diyan. So, you can go now, because I am not going with you." Peke ang naging pag-ngiti niya, samantalang pinipigilan naman ni Tristan ang sarili na matawa."Pwede ka ng umalis," dagdag pa ni Samantha."Hey..." Mabilis na napatayo mula sa kaniyang pagkakaupo si Tristan. Ang kaniyang kamay ay dumapo sa balikat ni Samantha para mapigilan siya sa paglayo sa kaniya. Samantha flinches a bit before taking a few steps backwards. Tristan noticed it."Hmm. You seemed tense. Is there's something wrong?" Umiling si Samantha, sinubukan niya pa na tumawa, kasabay ng pagyuko niya para maiwasan na magtama ang kanilang paningin."I-I'm just worried. It's getting late, and I still need to compile all the requirements I'll submit for my work application.""Kakausapin ko na lang ulit si Mommy about dito, para na rin hindi ka na ma-pressure pa sa request niya sa iyo.""A-At saka busy ka na tao, hindi ba? Kaya sige na, iwan mo na ako rito." Tristan can't helo but to chuckle a little."Actually, I'm not." Nagsalubong ang mga kilay ni Samantha. Hindi niya malaman kung talagang nais lamang siya asarin lalo ni Tristan."Look...""If you're not busy then sorry to tell you but I have some important things to do than talking to you, okay?" "Uulitin ko, hindi ako aalis dito." Samantha sighed, she's ready to turn around and go upstairs again when her feet were glued to the ground after hearing the words she keeps on trying to avoid."Kung hindi ka sasama sa akin, sasabihin ko na lang sa Mommy mo ang rason kung bakit... I'll tell to your Mom about our wild one night stand, Sam..." Tristan's deep voice saying her nickname made goosebumps form on her skin, as her hands turned into fist and he gave him a glared."Fine! Sasama na ako sa iyo!"“Finally, sinagot mo rin tawag ko. Kanina pa ako try nang try, pero laging busy ‘yung line mo.”Malalim ang buntong-hiningang pinakawalan ni Samantha nang marinig ang boses ng kaibigan niya sa kabilang linya.“Pagod na pagod na ‘ko, Evelyn.” Mahina niyang sabi, puno ng lungkot ang tono niya.“Ha? Anong nangyari? Ayos ka lang ba d’yan?” Agad na aligaga ang boses ni Evelyn.“Nakakainis. Pinatambakan ako ni Tristan ng kung anu-anong trabaho tapos malalaman ko, hindi naman pala urgent. After ko magpuyat, sasabihin niya lang hindi naman pala kailangan agad?! Tapos heto pa—pinapakita pa niya sa’kin kung pa’no siya makipaglandian kay Viviana!”“Ay grabe ‘yan. You seriously need a break. But hey, I’ve got good news!”“Wow, talaga? Ano ‘yun?”“Magkakaroon tayo ng alumni party in two days! Finally, makikita natin ulit mga college friends natin!”“Uy, ang saya naman. Saan gaganapin?”“Sa auditorium ng university. 8PM ang start pero pwede tayong pumunta nang maaga para tumulong sa setup.”“Sounds
Sa paglipas ng araw, nakahanap si Tristan ng iba pa na dahilan para magkaroon sila ni Samantha ng interaskyon sa kanilang trabaho. Ilang beses niya itong tinawag sa kanyang opisina, sa bawat pagkakataon sa ilalim ng pagkukunwari ng ilang kagyat na gawain. "Pwede ka bang bumalik ulit dito?" Tumingala si Samantha mula sa kanyang mesa, bakas sa mukha niya ang pagtataka. Buong umaga siyang walang tigil sa pagtatrabaho, sinusubukang makasabay sa mga gawaing ibinibigay sa kanya ni Tristan. "Oo naman!" Ibinaba niya ang telepono at tumayo mula sa kanyang mesa. Pumasok siya sa opisina ni Tristan, Alam niya ang ginagawa nito, alam niyang sinusubukan siya nitong pagselosin. At ito ay gumagana, kahit na ayaw niya iyong aminin sa sarili at kahit pa kay Tristan mismo. Pagpasok niya sa opisina, nakita niya si Viviana na nakaupo sa tapat ni Tristan. Pinagmasdan niya si Tristan at Viviana na nagtatawanan, ang pagiging malapit ng dalawa ay naghahatid ng kirot sa kaniyang puso. "Ah, Samantha," sa
Nang makapasok na sa kanyang silid ay nagpakawala ng hininga si Samantha na hindi niya alam na pinipigilan niya. Napasandal siya sa pinto, ang lakas ng tibok ng puso niya sa dibdib. Naririnig pa niya ang halakhak mula sa dining room, naiisip pa rin niya kung paano nanligaw si Tristan kay Viviana. Lumipat si Samantha sa bintana, nakatingin sa kalangitan sa gabi. Nakikita niya ang mga bituin na kumikislap sa di kalayuan, ang kanilang liwanag ay lubos na kaibahan sa mga emosyong umiikot sa loob niya. Ang gabi ay nagpaalala sa kanya kung ano ang nangyari sa pagitan nila ni Tristan sa night club at sa pangalawang pagkakataon ay nagbahagi ang kanilang mga labi ng mapusok na halik. "Bakit sobrang sakit?" bulong niya sa sarili, halos hindi marinig ang boses niya."Hindi dapat ganito. Hindi dapat maramdaman na nawawala siya sa akin." Itinaas niya ang kanyang mga tuhod sa kanyang bandang dibdib. Alam niyang hindi siya dapat makaramdam ng ganito. Si Tristan ay step-brother niya, at malapit na
Dumating na ang gabi, na nagdadala ng kawalang-katiyakan para kay Samantha. Sa huling pagkakataon ay tiningnan niya ang kanyang repleksyon sa salamin sa banyo, na sinusuklay ang kanyang buhok nang maayos. "Sam... Wag kang magpapakita ng ganyang kahabaan ng mukha. Ito naman ang gusto mo diba?" bulong niya, para kumbinsihin ang sarili na ayaw niya talaga kay Tristan. Gabi iyon ng unang hapunan ni Tristan kasama si Viviana, ang kapatid ng kanyang karibal sa negosyo. Ang kanyang ama ay nag-ayos ng hapunan, umaasang bumuo ng isang alyansa na magpoprotekta sa kanilang negosyo mula sa karagdagang pinsala. Samantala, pagpasok ni Tristan sa dining room ay bumaling agad ang tingin niya kay Samantha. She looked stunning in her dress, her eyes fiercely glance at him, like she's ready to prove na hindi talaga siya maaapektuhan sa mga posibleng mangyari ngayong gabi. Kumikirot ang puso niya nang makita siya, ang nararamdaman para sa kanya ay lalong nahihirapang balewalain. Umupo si Tristan sa ka
The day was off to a rocky start. Mabilis na humatak ang karibal sa negosyo ni Tristan, na nagdulot ng malaking pag-urong sa kanyang pinakabagong proyekto. The office was buzzing with tension, the employees anxious about the future of the company. Nakaupo si Tristan sa kanyang opisina, ang mukha nito ay nababalot ng malamig na galit. Kilala siya sa kanyang kalmadong kilos, ngunit ngayon, kitang-kita ang kanyang galit. He was furious at his rival, but more than that, he was angry at himself for letting his guard down when it comes to Samantha. Ang puso ni Samantha ay kumakabog sa kanyang dibdib, habang nakatingin siya sa huling pagkakataon sa salamin sa loob ng banyo. She'd done a little makeup, which didn't make her look tense. Dalawang araw na lang matapos ang mainit na tensyon sa pagitan nila ng kanyang stepfather. Alam niyang mula noon ay naging mas malamig ang kalooban ni Tristan. Kahit na gusto niyang ipaliwanag na ang tanging gusto lang niya para sa kanya ay hindi niya mag
"I can't find my desired choice, so I'll stay here without doing anything on what you want." Nanlaki ang mata ni Samantha sa sagot ni Tristan. Kahit na ayaw niyang makaramdam ng ginhawa at saya sa loob, hindi niya mapigilan ang sarili. "Excuse me." Kasabay ng pagbukas ni Tristan ng pinto ay ang kanyang ina na nakatayo sa labas. "Oh? I'm just finding you, Benjamin. Pero mukhang dito ka nagme-meeting." Nginitian sila ng kanyang ina, hindi alam ang tensyon sa paligid. "Tris—" Sinubukan siyang tawagin ng ina ni Samantha, ngunit mabilis na lumabas si Tristan, habang napalunok naman si Samantha. "Anong nangyari? May pinag-awayan ba kayong dalawa, mahal?" Sinulyapan siya ng ama ni Tristan, bago muling bumaling kay Samantha na nanlalamig ang mga kamay. Alam niya ang gustong sabihin ng ekspresyon ng kaniyang stepfather. Kahit maayos pa rin ang pakikitungo nito sa kanya pagkatapos ng kanyang nalaman, nararamdaman niyang hindi ito nasisiyahan sa isipin na posibleng may nararamdaman siya