Dumating ang araw ng kasal ng ina ni Samantha. Bagama't ayaw niya talagang dumalo, ay hindi naman niya matiis ang kaniyang ina. Kahit na may galit siyang nararamdaman ay mas nangingibabaw pa rin ang pagmamahal niya para rito.
Everything is indeed extravagant. The decorations, the tables, the flowers, the food…The golden theme made it obvious that her mother's new love of life is a billionaire. Marami ang mga bisita, halata na halos lahat sila ay mula mayaman na pamilya, mga tanyag, at ma-impluwensya.Samantha simply adjusted the veil of her dress, as she stared emotionless at her mother standing beside Mr. Benjamin. Wala talaga siyang masiyadong nalalaman tungkol sa pamilya ng Hilton. Ang sigurado niya lamang ay hindi niya magugustuhan ang mga ito, kahit pa isa sila sa mga kilala na bilyonaryo.Nanatili lamang siya na nakatayo habang pinapakinggan ang introduskyon ng host. Hindi pa rin na aalis sa kaniyang isipan ang katanungan, kung ano kaya ang magiging buhay niya kung sakali na sinubukan lamang ng kaniyang ama at ina na ayusin ang kanilang relasyon."Everyone...""Ladies, and gentlemen. I also want you to meet my gorgeous daughter, Samantha Hudson. Well, sa tingin ko ay mas magiging maganda na pakinggan kung tatawagin ko na rin siya gamit ang apelyido ng aking asawa... My daughter, Samantha Hilton." Hindi niya inaasahan ng marinig niya ang kaniyang pangalan mula sa kaniyang ina na nasa gitna ng stage.Everyone in the audience clapped and cheered while Samantha simply stood there awkwardly, until her mother signaled her to join them on stage.Bagama't naga-alinlangan ay nagawa pa rin naman niya na taas ang noo na maglakad patungo sa stage ng walang kahit ano man na emosyon na nakaguhit sa kaniyang nakakapang-akit na ganda.She stood behind her mother and tried to calm herself as Mr. Benjamin, her now step father approach her with a tight hug."Oh honey, you look beautiful. Masaya ako na nakadalo ka, lalo na at nasabi rin sa akin ng Mommy mo na hindi ka sigurado na makakarating nga rito. For now, please call me, Dad..." Naging pilit ang pag-ngiti ni Samantha. Hindi niya man lang binalak na tumugon, hanggang sa bumalik na nga sa kaniyang pwesto si Benjamin at kuhanin na sa kamay ng kaniyang ina ang mikropono."I know all of you knows my one and only son. At hindi na naman siya nabigo na inisin ako dahil katulad ng dati ay late na naman siya. But, of course, still want to also call him and join us here on stage for acknowledging his support in this important day of my life.""My son, Tristan Hilton." Napangiwi si Samantha habang patuloy pa rin sa pagtapik ang kaniyang kanan na paa sa semento dahil kanina pa siya kating-kati na umalis na rito, ngunit nanlaki ang kaniyang mga mata at tila tumigil sa pag-ikot ang kaniyang mundo nang tumama ang kaniyang tingin sa sinasabi ng kaniyang step-father na nagi-isa niyang anak.The man she had her one night stand is the same person who's now walking towards the stage with a big smile plastered on his face.He wore a suit with a white button up shirt, with a tie around his neck and black shoes. His hair was perfectly styled on his head and he's really looked handsome, making other girls around giggles."What the heck?" pabulong na sambit niya sa kaniyang sarili. Mabilis niyang ibinaba ang kaniyang ulo, habang sinusubukan na pakalmahin ang kaniyang sarili. Panay na ang pagdarasal niya na sana ay hindi na siya na aalala pa ni Tristan. But her heart started to beat faster when he stopped before her, extending his hand towards her."Finally...""Nice meeting you, Samantha." Napalunok siya, pilit na ini-iwasan ang tingin ni Tristan."Honey..." Napatingin siya sa kaniyang ina, ang kaniyang mga palad ay nanlalamig na ngayon. Natatakot siya na mahimatay sa sobrang kaba. Ramdam niya na mas bumilis pa ang tibok ng kaniyang puso, kaya naman bago pa niya matagpuan ang sarili na wala ng malay ay mabilis na siyang tumakbo paalis doon, patungo sa exit ng venue.~"Seriously?!" Evelyn exclaims while looking at her friend. Tumango si Samantha, at sa panibagong pagkakataon ay napabuntong hininga na naman siya ng malalim."Hindi ko maintindihan kung bakit sa dami ng tao rito sa mundo, kailan na siya pa! Damn it! The man I had my one night stand is my step-brother? Fuck!""I-It's so disgusting, Evelyn!" sigaw niya, kaunti na lamang ay halos ipukpok niya na sa lamesa ang kaniyang ulo. Wala naman nagawa si Evelyn kun'di ang marahan na tapikin ang ibabaw ng balikat ng kaibigan. Ilang minuto lamang ang nakalipas ay tumunog ang cellphone ni Evelyn."Sam...Your mother is calling.""Answer the call, but don't tell that I am here with you." Pagkatapos itong sabihin ay narinig niya na ang naga-alala na boses ng kaniyang ina."Hey dear, are you with my daughter? Hindi niya kasi sinasagot ang tawag ko." Evelyn simply glance at Samantha who's still look upset."I'm sorry, Tita. Pero hindi ko po ngayon kasama si Samantha. At ang a-alam ko po talaga ay dumalo siya ngayon sa kasal niyo.""Yes, Evelyn. But she suddenly walked out. And I'm worried about her.""I'm sure she's fine, Tita. Matanda na po si Sam, at kaya niya na ang sarili niya. Huwag po kayo mag-alala, kapag nagawi po rito o nakatanggap ako ng text o tawag sa kaniya ay babalitaan po kita kaagad. By the way, congratulations, Tita. Best wishes po.""Thank you, Evelyn." Natapos na ang tawag. After a few moments Evelyn put the phone down. She looks at Samantha who's still looking down."Ano, ayos ka lang ba?""No." Samantha stays quiet for a moment and stares at her friend. Nanatili silang tahimik, hanggang sa magsalita muli si Samantha."I-I don't know what to do Evelyn. That fucking man even have a guts lately to extend his hands on me. Ano ang inaasahan niya sa akin, yayakapin ko siya?" She lets out another sigh. Evelyn nods her head and put her hand on top of Samantha's arm, rubbing it gently."Eh ano nga ang plano mo ngayon gawin? Hindi naman pwede na habang buhay ka na lang tumakbo palayo. I mean...""Both of you already had sex. Pero sigurado ka ba na naaalala ka pa niya o nakilala ka ba niya?" Evelyn stops massaging Samantha's arm when she finished speaking and gave her a questioning look."Arghh!" Samantha groans while covering her face with her arms in frustration."H-Hindi ko alam. B-But there's something in his smile, para bang may balak siyang masama." Evelyn frown at Samantha's words. She stands up."Alright. Makinig ka sa akin, Sam...""Maybe it's just better if you put in your mind that— By the way, what's his name?""T-Tristan.""Okay! Isipin mo na lang na hindi na ni Tristan na aalala ang lahat ng nangyari sa pagitan niyo ng gabi na iyon."~"Patay ka na naman sa Dad mo, you're too late again bro!" Gabriel exclaimed. Tristan laughed softly before shrugging."I'm just busy spoiling my businesses," he replied nonchalantly."So, ano na ang —" His eyes widen as soon as they landed on the lady standing beside his step-mother. His jaw drops open in surprise."Ano? Bakit ganiyan reaksyon mo?""Who's that woman?" mahinang tanong niya habang ang kaniyang kamay ay nakatuon sa banda kung saan nakatayo si Samantha. Tinapik ni Gabriel ang ibabaw ng kaniyang balikat."Your step-mother's daughter. Just say, your step-sister, Samantha." Tristan licked his lower lip, while he feels a sudden disappoinment and mixed of emotions."What the hell..." bulong niya, habang ang kaniyang mga mata ay hindi na nalihis pa kay Samantha.“Finally, sinagot mo rin tawag ko. Kanina pa ako try nang try, pero laging busy ‘yung line mo.”Malalim ang buntong-hiningang pinakawalan ni Samantha nang marinig ang boses ng kaibigan niya sa kabilang linya.“Pagod na pagod na ‘ko, Evelyn.” Mahina niyang sabi, puno ng lungkot ang tono niya.“Ha? Anong nangyari? Ayos ka lang ba d’yan?” Agad na aligaga ang boses ni Evelyn.“Nakakainis. Pinatambakan ako ni Tristan ng kung anu-anong trabaho tapos malalaman ko, hindi naman pala urgent. After ko magpuyat, sasabihin niya lang hindi naman pala kailangan agad?! Tapos heto pa—pinapakita pa niya sa’kin kung pa’no siya makipaglandian kay Viviana!”“Ay grabe ‘yan. You seriously need a break. But hey, I’ve got good news!”“Wow, talaga? Ano ‘yun?”“Magkakaroon tayo ng alumni party in two days! Finally, makikita natin ulit mga college friends natin!”“Uy, ang saya naman. Saan gaganapin?”“Sa auditorium ng university. 8PM ang start pero pwede tayong pumunta nang maaga para tumulong sa setup.”“Sounds
Sa paglipas ng araw, nakahanap si Tristan ng iba pa na dahilan para magkaroon sila ni Samantha ng interaskyon sa kanilang trabaho. Ilang beses niya itong tinawag sa kanyang opisina, sa bawat pagkakataon sa ilalim ng pagkukunwari ng ilang kagyat na gawain. "Pwede ka bang bumalik ulit dito?" Tumingala si Samantha mula sa kanyang mesa, bakas sa mukha niya ang pagtataka. Buong umaga siyang walang tigil sa pagtatrabaho, sinusubukang makasabay sa mga gawaing ibinibigay sa kanya ni Tristan. "Oo naman!" Ibinaba niya ang telepono at tumayo mula sa kanyang mesa. Pumasok siya sa opisina ni Tristan, Alam niya ang ginagawa nito, alam niyang sinusubukan siya nitong pagselosin. At ito ay gumagana, kahit na ayaw niya iyong aminin sa sarili at kahit pa kay Tristan mismo. Pagpasok niya sa opisina, nakita niya si Viviana na nakaupo sa tapat ni Tristan. Pinagmasdan niya si Tristan at Viviana na nagtatawanan, ang pagiging malapit ng dalawa ay naghahatid ng kirot sa kaniyang puso. "Ah, Samantha," sa
Nang makapasok na sa kanyang silid ay nagpakawala ng hininga si Samantha na hindi niya alam na pinipigilan niya. Napasandal siya sa pinto, ang lakas ng tibok ng puso niya sa dibdib. Naririnig pa niya ang halakhak mula sa dining room, naiisip pa rin niya kung paano nanligaw si Tristan kay Viviana. Lumipat si Samantha sa bintana, nakatingin sa kalangitan sa gabi. Nakikita niya ang mga bituin na kumikislap sa di kalayuan, ang kanilang liwanag ay lubos na kaibahan sa mga emosyong umiikot sa loob niya. Ang gabi ay nagpaalala sa kanya kung ano ang nangyari sa pagitan nila ni Tristan sa night club at sa pangalawang pagkakataon ay nagbahagi ang kanilang mga labi ng mapusok na halik. "Bakit sobrang sakit?" bulong niya sa sarili, halos hindi marinig ang boses niya."Hindi dapat ganito. Hindi dapat maramdaman na nawawala siya sa akin." Itinaas niya ang kanyang mga tuhod sa kanyang bandang dibdib. Alam niyang hindi siya dapat makaramdam ng ganito. Si Tristan ay step-brother niya, at malapit na
Dumating na ang gabi, na nagdadala ng kawalang-katiyakan para kay Samantha. Sa huling pagkakataon ay tiningnan niya ang kanyang repleksyon sa salamin sa banyo, na sinusuklay ang kanyang buhok nang maayos. "Sam... Wag kang magpapakita ng ganyang kahabaan ng mukha. Ito naman ang gusto mo diba?" bulong niya, para kumbinsihin ang sarili na ayaw niya talaga kay Tristan. Gabi iyon ng unang hapunan ni Tristan kasama si Viviana, ang kapatid ng kanyang karibal sa negosyo. Ang kanyang ama ay nag-ayos ng hapunan, umaasang bumuo ng isang alyansa na magpoprotekta sa kanilang negosyo mula sa karagdagang pinsala. Samantala, pagpasok ni Tristan sa dining room ay bumaling agad ang tingin niya kay Samantha. She looked stunning in her dress, her eyes fiercely glance at him, like she's ready to prove na hindi talaga siya maaapektuhan sa mga posibleng mangyari ngayong gabi. Kumikirot ang puso niya nang makita siya, ang nararamdaman para sa kanya ay lalong nahihirapang balewalain. Umupo si Tristan sa ka
The day was off to a rocky start. Mabilis na humatak ang karibal sa negosyo ni Tristan, na nagdulot ng malaking pag-urong sa kanyang pinakabagong proyekto. The office was buzzing with tension, the employees anxious about the future of the company. Nakaupo si Tristan sa kanyang opisina, ang mukha nito ay nababalot ng malamig na galit. Kilala siya sa kanyang kalmadong kilos, ngunit ngayon, kitang-kita ang kanyang galit. He was furious at his rival, but more than that, he was angry at himself for letting his guard down when it comes to Samantha. Ang puso ni Samantha ay kumakabog sa kanyang dibdib, habang nakatingin siya sa huling pagkakataon sa salamin sa loob ng banyo. She'd done a little makeup, which didn't make her look tense. Dalawang araw na lang matapos ang mainit na tensyon sa pagitan nila ng kanyang stepfather. Alam niyang mula noon ay naging mas malamig ang kalooban ni Tristan. Kahit na gusto niyang ipaliwanag na ang tanging gusto lang niya para sa kanya ay hindi niya mag
"I can't find my desired choice, so I'll stay here without doing anything on what you want." Nanlaki ang mata ni Samantha sa sagot ni Tristan. Kahit na ayaw niyang makaramdam ng ginhawa at saya sa loob, hindi niya mapigilan ang sarili. "Excuse me." Kasabay ng pagbukas ni Tristan ng pinto ay ang kanyang ina na nakatayo sa labas. "Oh? I'm just finding you, Benjamin. Pero mukhang dito ka nagme-meeting." Nginitian sila ng kanyang ina, hindi alam ang tensyon sa paligid. "Tris—" Sinubukan siyang tawagin ng ina ni Samantha, ngunit mabilis na lumabas si Tristan, habang napalunok naman si Samantha. "Anong nangyari? May pinag-awayan ba kayong dalawa, mahal?" Sinulyapan siya ng ama ni Tristan, bago muling bumaling kay Samantha na nanlalamig ang mga kamay. Alam niya ang gustong sabihin ng ekspresyon ng kaniyang stepfather. Kahit maayos pa rin ang pakikitungo nito sa kanya pagkatapos ng kanyang nalaman, nararamdaman niyang hindi ito nasisiyahan sa isipin na posibleng may nararamdaman siya