PEONY's POVTwo weeks na ang nakalipas matapos kami ikasal ni Luigi. Tungkol kay Papa at Tita, hindi na nagawa pang sabihin. Ipapaalam ko na lang sa kanila kapag handa na ako at kapag mas nakilala pa nila si Luigi.Wala naman masyadong nangyari sa kasal. Noong una kinabahan ako dahil hindi naman talaga namin mahal ang isa't-isa tapos sa simbahan pa ang venue. Pakiramdam ko, ang kapal ng mukha naming dalawa na humarap doon at magsinungaling.Pagtapos ng kasal, dumiretso kami ni Luigi sa isang resort. Tingin ko nga ay pagmamay-ari niya 'yon dahil kaming dalawa lang ang tao ro'n at binati pa siya no'ng babaeng nagbabantay. Pagdating din namin do'n ay may nakahanda nang mga pagkain. May letchon pa! Aakalain mo nga na maraming kakain do'n dahil sa dami ng pagkain na nakahanda, pero kaming dalawa lang talaga ni Luigi.Honeymoon dapat namin 'yon, pero wala namang nangyari sa'min. Hindi sa gusto ko na may mangyari sa'min, ha! Saka nasa contract din kasi 'yon at hindi porque honeymoon ay magse
Sa huli, hindi na ako pumasok sa first subject. Dumiretso na lamang ako sa dean's office para sabihin na bago lang ako sa eskwelahan at kailangan ko ng guide. Thank goodness I mustered the courage; otherwise, I wouldn't have been able to attend class for the entire day.So, the guy I met in the hallway wasn't really my classmate. Baka totoo nga ang sinabi niya na nakuha ko lang ang atensyon niya kaya niya ako kinausap, hindi dahil pinagtitripan niya lang ako.Of course, nagpakilala ako kada subject na pinasukan ko dahil hindi pa naman nila ako kilala at dahil bago lamang ako roon. Good thing na mukhang mabait naman ang mga Prof pero ayokong magpadala roon, karamihan kasi sa mga mukhang mabait na Prof ay nang babagsak.Break na, pangalawa na 'to ngayong araw. Narito ako ngayon sa cafeteria, solo mag-isa ang isang lamesa na may apat na upuan dahil ako lang mag-isa. Gusto ko i-try makipag kaibigan para hindi naman ako mag mukhang loner, pero wala pa akong lakas ng loob para gawin 'yon. M
This is a work of fiction; names, characters, businesses, places, and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to the actual person, living or dead, or actual events is purely coincidental.If you're looking for a perfect story don't continue reading this. Thanks!THIS STORY WILL CONTAINS MATURE WORDS AND A SCENE, SO READ IT AT YOUR OWN RISK. ***PROLOGUE"AH! Damn it, Luigi. Please h-harder... Ugh!"I continue recession myself to hers. She likes it more deeper so I did what she wanted, cause later, I'll do what I want.She continued calling out my name and moaning until we both came."Ah! That was fantastic!" She exclaimed. She really looks satisfied. I give her a small smile before putting back my pants. I stood up and walked towards my cabinet. She remained sitting on my bed while smoking. The comforter was covering her body. I don't know her, I just fucked her. Gusto rin naman niya, hindi ko siya pinilit. And
PEONY's POVKinusot ko ang aking mga mata habang dahan-dahan na bumangon mula sa pagkahiga. Napadaing ako nang bigla kong maramdaman ang sakit ng ulo ko."Hindi naman ako uminom ng alak kagabi," bulong ko sa sarili bago imulat ang mga mata.Kahit na masakit ang ulo ay pinilit kong bumaba sa kama nang mapansin na hindi ito ang kwarto ko. Masyado itong malaki at maganda kumpara sa kwarto ko.Nasaan ako?CREAK*Agad akong napalingon sa pinanggalingan ng tunog. Shit, mas lalo lang ako nahilo sa ginawa ko. Napahawak tuloy ako ulit sa'king noo.Pumasok ang isang babae na may dalang tray ng pagkain. Naka-maid attire siya. Teka, kailan pa ako nagkaroon ng katulong? Hindi naman ako na reincarnate 'di ba?"Good morning, madam," bati sa'kin ng katulong. Nag-bow pa siya ng kaunti."G-Good morning," nauutal kong tugon.Ngumiti siya bago naglakad palapit sa lamesa at nilapag do'n ang tray. Nag-bow siya ulit bago tumalikod. Palabas na siya ng kwarto nang agad ko siyang pigilan para tanungin."W-Wait!
PEONY's POV"Pumunta ako sa binigay niyang address, naghintay ako ro'n ng ilang minuto dahil sabi niya ay may lalapit daw sa'kin. May lumapit naman talaga, mga lalaking nakasuit. Hindi ko alam ang sunod nilang ginawa, basta ay bigla na lang ako nakaramdam ng karayom sa batok ko at bago ako mawalan ng malay ay nakita ko 'yong babae na nagpapunta sa'kin do'n na inabutan siya ng pera ng isa sa mga lalaki," pagpapatuloy ko.He nodded in understanding. "So, that's how it went down.""Pero hindi mo ako p'wede ikulong dito. Kailangan ako ng ama ko. Kailangan ko rin magtrabaho," sabi ko."Who said I'd confine you here?" he sighed. "While you're with me, you're free to do as you wish. If you're looking for work, you can work for me.""T-talaga?! Anong trabaho?""I'll think about it, for now, finish your breakfast," he said.Ngumiti ako at nagpatuloy sa pagkain. Swerte! Dito lang pala ako makahahanap ng trabaho. Isang tabi na lang muna natin ang tungkol sa pagbili niya sa'kin, hindi naman niya s
PEONY's POVPag-alis ni sir ay muli akong bumalik sa panonood ng pagsayaw ng mga bulaklak. Gusto ko sana pumunta sa garden para mas makita ng malapitan ang mga bulaklak pero hindi naman ako p'wede lumabas. Iyon sana ang gusto ko sabihin kay sir kanina kaso sinabihan niya ako na hindi ako p'wede muna lumabas.I sighed. Nakikitira lang ako kaya wala akong karapatan na magreklamo, at valid naman ang reason niya. Kapakanan ko ang iniisip niya. Tama siya na hindi kami magkakilala ng kaibigan niya, baka saktan ako o mapagkamalan na magnanakaw.I just pouted at humiga na lamang sa kama. Wala ako mapaglibangan. Malaki ang kwarto at ang modern tignan, hindi talaga para sa'kin ang ganito dahil na sanay ako sa maliit lamang at sapat na sa'kin 'yon.What can I do to occupy myself and pass the time? Since there's no TV available, I thought for alternative activities to keep myself engaged and entertained.Nang walang maisip na gawin at pinikit ko na lamang ang mga mata ko. Baka sakali na antukin ak
PEONY's POVLuigi leaned forward, breaking the brief silence. "So, tell me, what kind of food do you enjoy?"Dapat ko na bang itanong sa kaniya kung anong trabaho ang ibibigay niya sa'kin? Pero baka isipin niya na nagmamadali ako. Aish!I glanced up, still a bit nervous. "Uh, I like Filipino dishes, sir... I mean, Luigi."A small smile appeared on his face. "Good choice! Any favorites in particular?"I hesitated for a moment before replying, "Adobo, sir. It's my go-to comfort food.""Ah, a classic! Can't go wrong with adobo," he said, nodding approvingly. "I'll have to take you to a great local place that serves the best adobo in town."Wow! Seryoso ba siya? Dahil kung oo, hindi ako tatanggi. Marami akong Filipino dishes na paborito, baka umabot na kami hanggang bukas kung iisa-isahin ko pa lahat.I smiled, feeling more at ease. "That sounds nice, Luigi. Thank you."He leaned back again, studying me with a thoughtful expression. "You know, I didn't mean to make you uncomfortable earlie
PEONY's POVI know challenges lie ahead. Marriage is no small commitment, and there will be hurdles to overcome. But for now, the immediate concern is ensuring Papa's care. And if aligning my fate with Luigi's can guarantee that, then I am resolved to see it through.I'll have to discuss this with Luigi, of course. There are conversations to be had, details to sort out. But one thing is clear: whatever it takes, I'm ready to do it for Papa.Matapos magdesisyon ay hindi ko muna kinausap si Luigi dahil maaaring magbago pa ang isip ko. Binigyan naman niya ako ng isang linggo para pag-isipan ng mabuti ang magiging desisyon ko. Kung may iba pang paraan para mabayaran at mabili ko lahat ng gamot ni Papa, hindi ako magpapakasal kay Luigi.Bumuntong-hininga ako bago sumampa sa kama para mahiga. Nang walang magawa ay kinuha ko ang aking phone sa gilid ng kama. Pag-open ko ng screen, bumungad sa'kin ang mensahe ni tita Audrey.From: Aunt AudreyKailan ka makadadalaw ulit sa papa mo? Kailangan ko