Owned By The Mob Boss

This is a work of fiction; names, characters, businesses, places, and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to the actual person, living or dead, or actual events is purely coincidental.

If you're looking for a perfect story don't continue reading this. Thanks!

THIS STORY WILL CONTAINS MATURE WORDS AND A SCENE, SO READ IT AT YOUR OWN RISK.

***

PROLOGUE

"AH! Damn it, Luigi. Please h-harder... Ugh!"

I continue recession myself to hers. She likes it more deeper so I did what she wanted, cause later, I'll do what I want.

She continued calling out my name and moaning until we both came.

"Ah! That was fantastic!" She exclaimed. She really looks satisfied.

I give her a small smile before putting back my pants. I stood up and walked towards my cabinet. She remained sitting on my bed while smoking. The comforter was covering her body.

I don't know her, I just fucked her. Gusto rin naman niya, hindi ko siya pinilit. And look, nagustuhan pa niya. I've met her in the club two times, but today was our first in bed.

"What are you doing there?" she asked.

I retrieved my gun before approaching her with a smile. She put out the cigarette in the ashtray on the side table and then kissed my neck.

Hindi niya ata napansin ang baril ko.

I stopped her before it could lead us to sex again. I touched her left cheek before slowly pointing the gun on her head.

I smiled when I saw how her eyes panicked. I choked her so she couldn't move.

"Do you like me?" I asked. She quickly nodded, afraid I might shoot her.

"Well, I don't like you."

BANG!

Another woman had died in my room.

Hinipan ko ang baril bago ihagis 'yon sa lapag. Then, I called my secretary to clean up the mess I had made.

I took a quick shower, before leaving the mansion. May tumawag sa akin na may auction daw sa underground, I need to come. Baka may magustuhan ako.

I drove my Maserati Car, at wala pang dalawang oras ay nakarating na ako sa aking destinasyon. As I walked down the hallway, everyone greeted me. I simply smiled in response and looked for a suitable seat. The one where I could have a great view.

"Hi, Mr. D'Amato!"

A lady wearing a fitted purple gown with a slit on her right leg, approached me.

Oh, come on! Katatapos ko lang, ayoko muna na may dumagdag sa mga babaeng nakoleksyon ko. Pero, hindi ko maitatanggi na bumagay sa kaniya ang pagiging kayumanggi ng kaniyang balat.

I smiled at her, at binaling na sa iba ang tingin. She looks nice but I'm not interested.

Minutes passed before the bidding started. At first, puro mga lumang gamit ang binibid, until mapunta sa tatlong babae.

They appeared on stage naked, their faces covered by sacks. They couldn't stand up, giving the impression that they were under the influence of drugs. Ang isang na sa kanan ay bouncey ang buhok na may pagka-brown, malaki ang dibdib, medyo kayumanggi. Ang nasa gitna naman, mahaba ang diretso nitong buhok na kulay itim, maputi, hindi gaano kalakihan ang dibdib, payat. While the last one, maikli ang buhok, malaki ang dibdib, sexy, nasa kaniya na lahat.

The bidding began on the left one. I'm not intrigued, so I refrained from placing a bid. I simply relaxed and observed as all the older men drooled over the bodies of the three ladies.

Nang may nanalo na sa isa, nagproceed naman doon sa nasa gitnang babae. Tinanggal ang supot sa ulo nito at bumungad sa amin ang lanta nitong mukha. She looks pale, parang gustong dumilat ng mga mata niya pero hindi niya magawa. She's pretty, I couldn't deny it.

But... how should I put this? Hmm... she looks pretty familiar. I think I should bid to remember.

"Let's begin in 5 Million!" the emcee shouted.

"Too low," I whispered to myself.

"5.5 Million!" someone.

"Going once, going twice?!" someone raised his finger, meaning he doubled the amount. "Number 46, 6.5 Million, going twice, going thrice?"

"6.8 Million!"

"7 Million!"

The bidding is getting higher and higher! I sip on my wine glass before raising my hand.

"7.5 Million," I said with a calm voice.

"7.8 Million!"

Mukhang ayaw magpatalo ng mga 'to ha? I want to collect that girl! Ayaw pang ibalato sa akin, tsk. Tinaas ko ulit ang kamay ko.

"20 Million," everyone hissed.

"20 Million! Meron pa ba?" emcee confirming. No one opened their mouth, so I won.

"You can get the lady in the room, Mr. D'Amato." the emcee said.

I just nodded. Binigay niya ang babae sa isa sa mga staff, sumunod ako doon. Binihisan ang babae sa kwarto while I was still there. Pinagmamasdan ko lang kung paano bihisan ang walang malay na babae.

Habang pinagmamasdan ang babaeng walang malay ay napakunot ako ng noo. Pamilyar talaga siya. Parang na-meet ko na siya ngunit hindi ko maalala kung saan.

They are now combing her hair. I sighed while glancing at the woman's face. I'm certain that I met her somewhere but where?

I closed my eyes and tried my best to recollect my memory. Until...

*Flashback*

"Shit," d***g ko habang hawak ang aking tagiliran. Huminga ako ng malalim para hindi bumilis ang tagas ng dugo sa'king sugat.

Naglalakad ako sa kadiliman, hindi ko na alam kung na saan ako. Mamimili lang sana ako sa pharmacy, pabalik na ako sa sasakyan ko nang may biglang sumaksak sa tagiliran ko, at ngayon hindi ko na alam kung na saan ako.

Dumagdag pa sa problema ko ang malakas na ulan. Nanghihina na ako. Damn, mukhang ito na ang katapusan ko.

Sa sobrang panghihina ay malapit na ako matumba ngunit bago 'yon ay humanap muna ako ng masisilungan. Naglakad ako palapit sa harap ng sari-sari store na sarado na. Malaki ang bubong niya sa harap kaya may masisilungan ako rito.

Umupo ako sa semento kahit na sobrang lamig. Muli akong huminga ng malalim habang hawak pa rin ang tagiliran ko.

Hindi ko alam kung gaano na ako katagal nakaupo ro'n. Pabagsak na ang mata ko at mukhang hindi ko na kaya pang tumagal. Sayang hindi ko nakita ang mukha ng lalaki na sumaksak sa'kin dahil may takip siya sa mukha. Kung nakita ko lang sana ang mukha niya ay mumultuhin ko siya.

[kinaumagahan]

I groaned nang maramdaman ang hapdi sa'king tagiliran. Unti-onti kong minulat ang mga mata ko. Noong una ay blurry pa ang paningin ko hanggang sa luminaw na ang lahat.

Ang kisame ay gawa sa kahoy. Masikip ang kwarto at nakatabi sa bintana ang hinihigaan ko. Ang kabinet ay gawa rin sa kahoy at mukhang sira na nga iyon.

Kumunot ang noo ko nang mapagtanto na wala ako sa bahay. Agad akong napabangon ngunit agad ding napahiga muli nang maramdaman ang sakit sa tagiliran ko.

"Fuck," d***g ko.

"Gising ka na pala," isang babae ang pumasok sa silid na may kasamang baldeng maliit at bimpo. Nakangiti siyang lumapit sa'kin.

"Who are you?" kunot-noo kong tanong habang sinuyod ang katawan at mukha niya.

Payat siya, straight ang itim niyang buhok, maputla ang balat, maliit ang mukha pero hindi mapagkakaila na maganda siya, but the shape of her body is not my type. Too skinny for me.

"Ay, sorry, hindi pa pala ako nakapagpakilala. Ako si Peony," ani niya at nilahad sa harap ko ang palad niya.

Tinignan ko lamang iyon ng ilang sandali. Nang marealize niya na wala akong balak na kamayan siya ay binaba na niya ang kamay niya.

May hinila siyang upuan at umupo sa tabi ng higaan. "Hindi mo ba maalala ang nangyari kagabi?" tanong niya.

"Huh?" mas lalo pa kumunot ang noo ko.

Don't tell me I had sex with her? Oh, wait! I think alam ko na ang sinasabi niya. Nasaksak ako kagabi and then namatay ako, ito na ba ang langit?

"Where am I?" tanong ko habang ginala sa paligid ang mata.

"Sa bahay ko. Pasensya na pala kung makalat at maliit ang kwarto. Hindi kasi ako nakapaglinis bago umuwi tapos nakita kita sa store ni ate Cherry," sagot niya.

Lumingon ako sa kaniya at muling nagtanong, "Ginamot mo ako?"

"Uhm, hindi ako nurse pero may alam naman ako kahit paano sa paggamot. Mabuti na lang hindi masyado malalim ang sugat mo kaya okay lang kahit hindi na kita dalhin sa hospital." tugon niya.

"Thanks," paghingi ko ng pasasalamat.

Ngumiti siya, mukhang nahihiya. "No problem, sir. Uhm, kailangan natin ulit linisan ang sugat mo. Okay lang ba?"

"Uh, yeah," agad kong hinubad ang t-shirt na hindi ko alam kung kanino. Sakto lang sa'kin ang damit kaya impossible na sa kaniya ito dahil maliit lang ang katawan niya.

Pagtapos ng ilang minuto ay natapos na siya sa paglinis sa sugat ko at binalutan niya ulit ang tagiliran ko ng gauze.

"Para mas maging safe ka, pumunta ka pa rin sa hospital," paalala niya.

Tumango na lamang ako at nagpaalam na aalis na. Noong una ay nag-aalangan siya na paalisin ako dahil baka raw hindi ko pa kaya, pero ako na ang nag-insist. Hindi ba siya takot sa'kin? Hindi niya ako kilala pero pinatuloy niya ako sa pamamahay niya.

Na sa pintuan na ako nang harapin ko siyang muli. "What's your name again?"

"Peony, sir. Peony Sinclair," sagot niya.

I smiled. "Thank you for treating me, Peony. I won't forget this and I promise to repay you someday. I'm Mattia Luigi D'Amato," pagpapakilala ko sabay lahad ng palad ko.

Ngumiti siya at inabot ang kamay ko. "Take care, sir."

"Thanks, and I'm sorry for being rude earlier. I'll take my leave now," sabi ko bago bitawan ang malambot niyang kamay.

Tumango lamang siya at nanatiling nakatayo sa pinto, habang ako naman ay naglakad na palayo.

*End of Flashback*

I returned to that house after a week, but she had already moved out, leaving me uncertain about where to find her.

Who would have thought I would find her here?

After they helped her dress, I brought her to the car and drove back to the mansion.

Now that I've found her, I won't let her slip away again.