LOGIN
CHAPTER 1
BE MINE“B-bakit ngayon pa, Jeo?” unang tanong ko matapos kong marinig ang mga katagang kahit kailan ay hindi ko naisip na maririnig ko galing sa kanya. “Pakasalan mo ‘ko, Ysobelle,” walang pagdadalawang isip na pag-uulit niya habang seryosong nakatingin sa mga mata ko. I should be happy and jumping because finally he sees me more than a friend —bestfriend to be exact.“How cruel are you, Jeo? Hindi ka man lang humanap ng maayos na lugar para alukin ako ng kasal. O kahit maayos na araw kasi itinapat mo talaga kung kailan ililibing si Dad?” masakit na tanong ko sa kanya. Ito naman ang hinahangad ko noon pa. Ang maikasal sa lalaking gustong gusto ko, kaya hindi nko lubos maproseso kung ano dapat kong maramdaman. Kung magiging masaya ba ako dahil sa puntong akala ko ay wala na akong pag-asa kay Jeo, ngayon ay inaalok niya ako ng kasal. O nanamnamin ko muna ang sakit ng pagkawala ng unang lalaking minahal naming magkakapatid. “Alam kong baon kayo sa napakadaming utang. Isang taon lang —isang taon na kontrata lang ang titiisin mo, Ysobelle. Kapalit nun, ay maaasahan mong ibibigay ko lahat ng kailangan niyo pinansyal,” seryosong wika ni Jeo sa tila nabatong si Ysobelle. Nabato si Ysobelle mula sa kaniyang kinatatayuan sapagkat ang akala niyang pagpapakasal ay dahil sa wakas na-realize nitong may feelings rin siya sa ‘kin. Ngunit kahit pag baliktarin ang mundo ay hinding hindi magbabago ang nararamdaman niya para sa babaeng una nitong minahal at patuloy nitong minamahal. “A-anong kontrata? G-gusto mong magpakasal ako sayo para sa pera?” gulantang na tanong ni Ysobelle kay Jeo. Ngayon ko lang narinig ang ganoong transaksyon, akala ko dati ay nangyayari lang yun sa mga telenovela. Ngunit ngayon ay nasa gitna na rin ako ng ganoong sitwasyon. Hindi ko alam ang gagawin pero pikit mata ko na lang na nilunok ang magiging desisyon. “T-tinatanggap ko, Jeo. Pero sa isang kondisyon,” saad ni Ysobelle habang nakatingin sa mga mata ni Jeo. “W-we can talk about it next time. May kailangan pa kong asikasuhin,” aniya gamit ang nanginginig na boses. That’s the first time he showed emotions. Wala pa mang kumpirmasyon kung sino ang may dahilan kung bakit nanginig ang boses ni Jeo. Alam na kaagad ni Ysobelle na si Kaela ang pupuntahan nito. Isang tawag at pagmamakaawa lang ni Kaela lilipad at tatakbo kaagad si Jeo papunta sa kanya. Sa mga nakalipas na araw ay hinayaan ni Ysobelle ang kanyang sarili na magluksa para sa kanyang ama. At ipinangako na sa araw ng kanyang unang trabaho kailangan niyang maging matatag. “Kaya mo ‘to self, para sa pamilya!” sigaw ni Ysobelle upang lumakas ang kanyang loob na pumasok para sa unang araw ng trabaho. “Dito ka na lang muna, Ysobelle. Habang wala pa si boss pero may magtuturo naman sayo kung anong mga gagawin mo,” saad ni Gabriel. Siya pala ang kaibigan kong matagal na ring nagtatatrabaho para sa DISAM Industries. “Thank you, Gab ha. Buti na lang nandiyan ka para may mapagtanungan ako,” I said sincerely. Sa mga nakaraang araw talaga, masyado akong nanlulumo pero kailangan natin magpatuloy sa buhay. Kailangan kong kumayod para may maipangbayad kami sa utang dahil hanggang ngayon hindi ko alam kung saan kukunin ang 10 milyon na utang ng aking ama. Mabuti na lang din at napunta ako kay ate Mariel. Sobrang bait at matagal na talagang nagtatrabaho dito sa kumpanya. “Naku, sobrang dami ng sumuko diyan kay Sir. Napakasungit kase, naalala ko pa yung isang sekretarya niya dati na umiiyak paalis dahil nasigawan ni Sir,” pagkukwento nito na nagpangiwi sa akin. Napangiwi na lang ako dahil ako mismo ang nakaranas kung gaano kabuti si Jeo. Syempre ibang usapan nga lang nung nag-confess ako na gusto ko siya. Kulang na lang ay ipagtabuyan niya ako.CHAPTER 68: “S-sumabay na tayo sa kay A-arion, Yso.” Bigla akong napatingin sa kanya ng dahil sa biglaan niyang sinabi. Napatingin ako ngayon kay Sir Arion na titig na titig kay Itris. “Seriously? Diba ayaw mong sumabay sa kanya?” bulong ko sa kanya kaya nakita ko kung paano siya mapapikit. “B-basta, ikukwento ko sayo bukas. J-just tara na muna at gumagabi na,” pangungumbinse niya at sumakay pa talaga sa passenger seat. I have a hunch on what really is happening to them. Based on her decision and action just now, it feels like they kind of talk really well and something was fix between them?I was confused but at the same time, I am relieved that I can see shimmer in Itris eyes. Something that must have been hidden all these times and only Sir Arion can make it go unhidden. “Why aren’t you moving?” tanong ko kay Itris ng makarating kami sa tapat ng apartment ni Ate Krisan. “U-uhm, m-may pupuntahan pa kami ni Airon,” tensyonadong aniya kaya napakunot ang noo ko. I can’t just le
CHAPTER 67: “Hindi na, Yso! Maglalakad na lang ako kesa sumakay sa sasakyan niya,” matigas ni sigaw ni Itris. Alam kong narinig iyon ni Sir Arion na ngayon ay nanlilisik na ang mga matang nakatingin sa aking kaibigan. “It’s freaking 1 hour just by walking Itris! K-kahit ngayon lang please, a-ang sakit na talaga ng paa ko,” may diing bulong ko at pinandilatan siya ng mata. Mukhang napaisip din siya kasi baka hapon na kami makarating sa dagat sa gusto naming puntahan. Balak pa naman naming mag-picture at kaunting video for memories at hindi namin magagawa yun kapag nag-inarte siyang hindi sasakay. “Hayaan mo siya sa harap, dun tayo sa likod,” irap niya at pinauna pa akong pasakayin sa kotse. May kaunti rin kaming gamit kaya nagulat ako ng biglang lumabas si Sir para tumulong. Mukhang hindi naman napansin ni Itris yun kase busy siyang iaabot ang ibang bags namin. “Anak ng tokwa! Akin na nga ‘yan,” gulat na sigaw ni Itris ng maglapat ang kamay nila ni Sir Airon ng sinubukan ng lala
CHAPTER 66: Ramdam ko ang pagbaba ng energy ni Itris kaya naman maaga kaming natulog kagabi. Pagkagising ko ay akala ko mahimbing pa ang tulog niya pero wala na kaagad siya sa kama. Narinig kong may naghahalungkat sa kusina kaya hinayaan ko na muna siya at naghilamos na lang. “Ang aga mo nagising ah, palagi namang late ka lalo na kapag alam mong restday,” ani ko kaya inirapan niya ako. “Tigilan mo ako, Ysobelle. Ganitong kulang kulang ang tulog ko ha,” himig naiinis iyon pero alam kong gawa gawa niya lang yun kasi nakita kong ngumisi siya e. “Masyado mong iniisip kaya hindi ka pinapatulog,” asar ko pa kaya napatayo ako ng muntik niya na akong batuhin ng sandok. “Oo na, hindi na, titigil na nga,” sabi ko at tinaas pa ang dalawang kamay na parang umaako ng kasalanan. Naging matiwasay naman ang umagahan naming dalawa at baka hindi kami matuloy sa dagat na nakita ko online. “So, nakapunta ka na rito?” tanong ko at pinakita ang dagat na nakita ko online. White sand, malinis at mag
CHAPTER 65PastI don’t even know what to feel right now. Happy? Clueless? Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko habang nakaupo at inaayos ang schedule ng CEO. “Hindi ko man lang alam ang pangalan ni sir,” buntong hininga ko at sumulyap sa plaque niya sa itaas ng lamesa. Mr. Harold Anton Corpuz. What a nice name! And also very familiar? But I guess a very busy businessman. Di pa nga ako nakakarating sa upuan ko ng sunduin siya ng isang lalaking naka-tuxedo.
CHAPTER 64I don’t even know what to feel right now. Happy? Clueless? Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko habang nakaupo at inaayos ang schedule ng CEO. “Hindi ko man lang alam ang pangalan ni sir,” buntong hininga ko at sumulyap sa plaque niya sa itaas ng lamesa. Mr. Harold Anton Corpuz. What a nice name! And also very familiar? But I guess a very busy businessman. Di pa nga ako nakakarating sa upuan ko ng sunduin siya ng isang lalaking naka-tuxedo. I just did all the works tasked to me and ate my lunch sa cafeteria. Wala akong masyadong makausap dahil bukod na mag-isa ako sa opisina ay talagang may circle of friends na yata silang lahat. “You can always join them, Yso. You just need courage diba?” pagpapalakas ko ng loob sa sarili ko. “Ano yun ate? Cottage daw?” tanong ng isang babae na nasa likod ko pala. “Ha?” lutang na tanong ko sa kanya kaya naman natawa siya. “Pasensya na, narinig kong kinakausap mo yung sarili mo e,” natatawang aniya kaya napangiwi na lang ako. “T
JobUnang araw pa lang sa Coron ay alam ko na kaagad ang pagkakaiba nito sa Manila. Bukod sa napakagandang tanawin na nakikita ko sa bintana. Kitang kita ko ang mga taong may dala dalang kalabaw para sa kanilang hanapbuhay. Mayroon ding ang tanging dala ay supot ng sako at marahil ay gamit para sa pagsasaka. I saw children walking to a nearby school. Unlike in the city, you can see a lot of 4 wheeled vehicles. Here in Coron, you could hardly see a tricycle or motorcycle passing by. "Magandang umaga ineng, kamusta ang unang gabi mo rito sa Coron?" tanong ni Aling Krisan. Siya ang may-ari nitong maliit na apartment na inuupahan ko. "Maayos po Ate, maraming salamat po pala sa binigay ninyong pagkain kagabi," nakangiting ani ko sa kanya. Alam kong sobrang buti ng puso niya. Hindi man lang siya nag-alinlangan na paalisin ako kahit gabi na ako halos naghahanap kahapon. "Wala iyon ineng." Naglakad lakad ako habang maaga pa, nadaanan ko ang palayan na may mga magsasakang nagsisimul







