CHAPTER 2

CHAPTER 2

HE SHOWED UP

“Kaya po ba wala akong kasabayan sa pag-aapply dahil alam nilang mala-dragon ang magiging boss nila kung sakali?” natatawang tanong ko kay Ate Mariel.

Ngunit hindi na ito nakipagbiruan ulit sa akin at namumutla pa habang nakatingin sa pintuan.

“Ano ba yun ate? Para ka namang nakakita ng multo…..Ay! Ang pogi naman nung multo,” gulat na bulalas ko kase bumungad ang strikto at seryosong mukha ni Jeo na umirap lang sa sinabi ko.

Akala ko ba nextweek pa siya papasok? Bakit nandito na siya ngayon? A-at narinig niya ba iyong sinabi ko? Shitables!

“Come to my office now!” dagundong ang boses kaya sabay kaming napapitlag ni Ate Mariel.

“Y-yes Sir!” wika ko habang nakasaludo pa sa kanya.

Ano bang pinaggagawa mo Ysobelle! Nakakahiya ka! Pati si Ate Mariel ay natatawa sa pinaggagawa ko.

“Fighting, Ysobelle! Huwag ka magreresign ha,” nakangising asar niya pero mas lalo ko atang ikinaputla iyon.

Pagdating sa pinto ng opisina ng kanyang boss, huminga muna ako ng malalim. Pagkatapos ay bubuksan ko na sana ang pintuan ng bumungad sa akin ang pagmumukha ni Jeo. 

I froze. Alam ko namang boss ko siya pero nasstar struck pa rin ako sa tuwing nakikita ko siya. Feeling ko bumabalik ako sa mga sandaling halos araw araw kasama ko siya at pasimple siyang hinahangaan sa malapitan.

“You are late, Ms. (Surname),” striktong wika nito na ikinaputol ng pagdeday dream ko.

“Halos magkasunod lang tayo—este sorry Sir,” kagat labi kong paghingi ng tawad.

Ang sarap pitpitin nitong bunganga ko. Hindi alam kung kelan pepreno sa pagsagot.

“Stop biting your lips, Ysobelle,” nanlilisik na aniya habang nakatingin sa labi ko. Mabilis ko namang tinanggal ang pagkakakagat dahil baka tuluyan na akong mabugahan ng apoy.

Nauna siyang pumasok sa office niya at muntik pa akong masaraduhan dahil hindi man lang binuksan ng malaki ang pintuan. Pero dahil strong independent woman ako ay ayos lang kaya ko namang itulak.

Sama ng ugali!

“Sign this,” maikling aniya at inislide ang folder, akala ko ay employment contract ngunit pagbukas ko ay bumungad ang marriage contract na may pangalan naming dalawa.

“Hindi mo man lang ba ako tatanungin sa condition ko sa arrange marriage na ‘to?” tanong ko sa kanya at isinara ang folder.

Nakipagtitigan ako sa kanya at ibinalik sa kanya ang folder na walang pirma ko. If he wants me to sign this paper, he must also be willing to do my conditions.

Hindi naman pwedeng kondisyon niya lang ang susundin ko. Kase unang una sa lahat siya ang mas makikinabang sa arrange marriage na ‘to.

“Kailangan pa ba nun, Ysobelle? You just have to pretend that you are my wife,” aniya na akala mo ay sobrang simple ng pinapagawa niya.

“It’s that easy for you, Jeo. Pero pareho tayong trapped sa arrange marriage na ‘to. The least you could do is to make it easy for both of us,” pagpapaintindi ko sa kaniya.

Ever since that confession of mine. Kahit anong sabihin ko ay hindi niya na pinapakinggan. Kaya kahit alam kong hindi siya makikinig ay nilakasan ko pa rin ang loob ko dahil hindi lang naman siya ang apektado ng marriage na ito.

“Fine, pero pag-iisipan ko pa kung papayag ako,” he said. Napangiti na lang ako kase akala ko wala ng pag-asa para pakinggan niya ako.

“Be a husband material for a year, Jeo. That’s my only request in this marriage,” I said almost whispering. I know it sounds ridiculous pero  I want this marriage less stressful and more on a comfortable side.

Alam kong ayaw niya sa akin o galit siya sa akin dahil sinira ko ang pagkakaibigan namin. Pero susugal pa rin ako sa kanya, I love him pero hindi na para ipilit ko ang sarili ko, gusto ko na lang sulitin yung isang taon na kaya niyang ibigay.