CHAPTER 27: Ignore“Kaya mong maglakad?” tanong ni Jeo kaya naman tumango ako habang hindi siya tinitignan. Sinubukan kong tumayo at hindi humawak sa braso niyang nilapit sa ‘kin. Pero napangiwi na lang ako dahil sobrang sakit ng sugat ko. Ngayong nakatahan na ako ay parang naiiyak na naman ako dahil sa mga buhangin na pumapasok sa tsinelas ko at sa sugat ko. Alam kong natigilan siya dahil hindi ko na siya kinukulit. Kung hindi lang nangyari ang mga
CHAPTER 26Hindi pa talaga natatapos ang kamalasan ko sa islang yun dahil nagsisimula namang umambon pagkatapos kong alisin ang dugo sa sugat ko. “Grabeng challenges naman ‘tong binibigay mo, Lord? Hindi ba parang over naman na po?” bulong ko at nagsimulang ligpitin ang mga pagkain na kanina ay nakaayos ng latag. Ramdam ko pa rin ang hapdi ng sugat na galing sa bubog maging ang pumapasok na buhangin sa paa ko. Kung hindi lang ako nabubog ay kaya ko ng takbuhin upang ilagay ang mga tupper ware ng pagkain papunta sa ilalim ng mga bundok ng bato. May narinig akong mahinang ugong habang naglilipat ng gamit, kaya mabilis akong napatingin sa dagat. “Oh my god! Kuya! Help me! I’m stranded here po!” sigaw ko pero dahil sa layo ay siguradong mahihirapan silang marinig ako. Sinubukan kong ikaway ang kamay ko pero kahit yun ay hindi man lang nagpalingon sa mga taong nasa bangka. Wala na akong choice at iniwan ang mga gamit na dapat ay ililigpit ko at nilusong na ang dagat para makapalit s
CHAPTER 25: LeaveI was laughing hard in front of him like how I used to do kapag kasama ko siya. Technically, naging mahiyain lang siguro ako sa kanya nung na distinguish ko na iba yung nararamdaman ko para sa kanya. He was just looking at me with those smiling eyes. I definitely saw his eyes smiled, kahit hindi nakangiti ang mga labi niya. “You think nagustuhan ko ang yacht because of you?!” histerikal na tanong ko sa kanya kaya napailing na lang si Jeo. I was enjoying in making fun of him pero tumalikod siya kaya napatigil ako sa pang-aasar sa kanya. Mabilis akong humabol sa kanya pero hindi ko napansin ang gilid ng malaking bato malapit sa amin kaya tumama ako roon. I saw myself almost flying papunta kay Jeo at napapikit na lang ako ng masalo ako ng likod niya. “A-ang sakit, Jeo!” aray ko habang nakaharap sa likod niya. Nakahawak ang isang kamay ko sa bewang niya habang ang isa naman ay nakahawak sa tagiliran ko. “Anong ginagawa mo?” malamig na tanong niya kaya dahan dahan
CHAPTER 24: Kayaking“Really, Jeo? Hindi ka talaga titigil sa kakatawa?” nakasimangot na tanong ko sa kanya. Paano ba naman kasi, kanina pa siya nakangisi at halatang pinipigilang tumawa. Sadyang sumabit lang talaga ang damit ko kaya nahulog ako. “S-sumabit nga lang diba?!” sigaw ko pero bumuhanglit na talaga siya ng tawa habang nasa likod ko siya. Naka-cross na ang dalawang kamay ko sa dibdib kasi naiinis ako sa tawa niya. At the same time, ayoko namang sirain ang mood kaya may naisip akong gawin sa kanya. Let’s see kung makakatawa ka pa sa gagawin ko. May dala kaming basket kung saan nakalagay ang mga pagkain at panglatag namin. Humawak ako sa magkabilaang gilid ng kayak at nag-sway papunta sa kanan at sa kaliwa. Naramdaman kong gumalaw ang kayak at sabi ko na nga, napatigil siya sa pagsagwan at sinamaan ako ng tingin. “Ah, gusto mong bumaliktad tayo diyan?” nakangising sabi niya at binilisan ang pagsagwan. “Wala akong ginagawa no, ang wavy kaya siguro umuga yung kayak,” pag
CHAPTER 23: Her Genuine HugHabang iniikot ang kabuuan ng yacht ay napunta ako sa harapan kaya naman salong salo ko lahat ng hangin habang pinagda-drive ako ni Jeo. I glanced at him but I immediately took off my eyes. Hindi ko kayang makipag titigan sa kanya habang kitang kita ko kung gaano siya ka-hot habang minamaniubra ang yate. With those toned muscles I can clearly see from his black sleeveless top, the black sunglasses that perfectly hid his eyes but never the face card. You would instantly know someone really handsome beyond that simple wardrobe. I sat in the front while looking at the peaceful waves we were encountering. “Thank you, Jeo!” I said sincerely while hugging him from behind. I just enter the yacht again and I saw myself throwing at him again. Alam kong hindi niya gusto, but he can’t remove my hands from his chest. I felt how it began racing so fast, maybe nagulat? Nainis? Or nagalit? I don’t care but I want him to know that I am thankful for this one. “Bitaw,
CHAPTER 22: ADVENTURE“What!” gulat na tanong ko ng mapansing nakatingin pa rin siya sa ‘kin. “I’m asking if you ever got hurt when you were with me?” he repeated, I let him believe I was thinking. Pero alam ko sa sarili kong kahit kailan hindi ako pinabayaan ni Jeo. He just feels like he is responsible for everyone’s safety. “Y-you want the truth?” na-utal pa ako ng itanong ko yun sa kanya pero marahan naman siyang tumango. “Yes.” “I did get hurt,” saad ko kaya napatanga siya at saglit na hindi nakapagsalita. “W-when? B-bakit hindi ka nagsabi na nasaktan ka?” he asked while those eyes looks like begging for an answer. “I think nung nag-confess ako how much I like you…K-kahit siguro masugatan ako sa mga camping natin, b-balewala yun sa s-sakit na naramdaman ko that night,” I said trying to be jolly pero nanginig pa rin ang boses ko kalagitnaan. “I-i d-don't know what to say,” sabi niya at humigpit ang kapit sa manibela. I felt like baka sirain ko ang araw na ito kaya naman I t