Share
Chapter 25
HINDI NAITAGO ng mga titig ni Eddie ang pagtataka at ‘di pagkagusto nang madatnang nakaupo sa tabi niya ang mayordoma ng mansion. Iyon ang unang pagkakataon na makakasalo niya sa hapunan ang tiyuhin at tiyahin niya mula nang umalis ang mga ito ng San Ignacio. Maraming taon na ang nakalipas upang manirahan sa ibang bansa. Nakaramdam siya ng pagkadismaya sapagkat bumalik na sa Manila ang pinsan niya. Pero nauunawaan naman niya ang dahilan nito.
“Ging, pakitawag mo na si Miaka sa silid niya para makapaghapunan na kami?” Wika nito sa nang–uutos na tinig. “Umalis na ho si Miaka bandang ala–una ng hapon, tito Eddie.” aniya bago pa man makasagot ang katabi. Hindi niya tiyak kung guni–guni lamang niya ang nakita niyang galiKaugnay na kabanata
PANGARAP KO ANG IBIGIN MO Chapter 26
IT’S BEEN more than a week since Eugene left San Ignacio. And the last time they have spoken was through an exchange message. Hinintay niya ang tawag mula rito subalit mahigit isang linggo na ito sa America ay hindi pa siya nito tinatawagan. Not even a single message from him. Ngunit ano nga ba ang dapat niyang asahan buhat dito? Marahil sa mga sandaling ito ay kapiling nito kung sino man ang huling nakausap nito sa telepono nang gabing iyon. Hayon na naman ang pagsibol ng matinding selos sa dibdib niya. Pilit niyang iwinawaksi sa bahagi ng isipan niya ang tungkol doon. Kung sana’y hindi na lang niya narinig iyon. ‘Di sana siya nasasaktan ngayon. She took a deep breath and exhale after. Siguro ay masyadong abala ang binata kaya hindi siya nito magawang kamustahin. Gusto niyang mainis at magalit kay Eugene dahil sa pagbabaliwala nito sa kanya. Ngunit ano
PANGARAP KO ANG IBIGIN MO Chapter 27
HE was crushing her body to his body. Marahas din na hinahalikan ang mga labi niya. Naglulumikot ang mainit nitong dila sa loob ng bibig niya, dahilan para mapaungol siya. Kasabay ng mapusok na mga halik nito ay ang paglalakbay ng mga palad ni Eugene sa katawan niya at sa maseselang bahagi ng pagkababae niya. Pagkalipas ng ilang minuto ay tumigil ito sa pananakop sa mga labi niya, bagkus ay naglakbay pababa sa leeg niya ang mga halik nito hanganga sa marating nito ang pakay. She moaned in her throat as she felt her hot mouth sucking each of her breast. Kung paano kay bilis natanggal ni Eugene ang hook ng brasserie niya ay hindi niya alam at wala na rin siyang pakialam doon. Involuntarily, ay itinaas niya ang dalawang kamay upang tulungan itong tanggalin ang damit niya. Ang sunod niyang ginawa ay inabot niya ang batok ng lalaki. Tila inaalalayan itong lalong ipalasap dito ang magkabila niyang tuktok.
PANGARAP KO ANG IBIGIN MO Chapter 28
NASA harden siya nang hapong iyon at nagdidilig ng mga bagong sibol niyang pananim ng ibat–ibang uri ng mga bulaklak nang daluhan siya ni Nanet. Ayon dito ay may babaeng bisita sa living room na naghihintay sa kanya. Nagtatakang kumunot ang noo niya. Wala naman siyang inaasahang bisita ngayon araw. "Ano raw ang sadya Net?” "Hindi sinabi eh, mas makakabuti kung puntahan mo na lang sa loob para malaman mo. Pero sinasabi ko sa'yo, my friend. Hindi ko gusto ang babaeng iyon. May pakiramdam akong hindi maganda ang pagparito niya." Hindi nakaligtas sa paningin niya ang hindi pagka–gusto sa mukha ng kaibigan. Inabot niya buhat dito ang hawak–hawak nitong maliit na tuwalya upang tuyuin ang basang kamay. "Taga rito ba siya sa San Ignacio?"
PANGARAP KO ANG IBIGIN MO Chapter 29
PASADO alas–dos na ng madaling araw nang maulingan niya ang tonog ng mamahaling sport car ni Eugene. Ang totoo ay sinadaya niyang huwag isara ang glass sliding door sa may balkonahe niya nang sa gayon ay marinig niya kaagad ang pagdating nito. Bumangon siya buhat sa kama at dahan–dahang lumabas ng balkonahe. Aminin man niya sa hindi ay kanina pa niya hinihintay ang pagdating nito. Kung sa bagay ay nakasanayan na niyang manatiling gising hangga’t hindi nakakauwi ang lalaki. Isa pa’y nag–alala rin siya na baka napaano na ito sa daan. Pero mukhang wala naman nabali alin mang bahagi ng katawan nito dahil nakabalik ito ng mansion. Natural ay kasama nito Jennifer. Walang meeting na tumatagal hanggang alas–dos ng madaling araw. Nagngingit ang kalooban na na aniya. Nag–over time? At kailangan kasama pa nito si Je
PANGARAP KO ANG IBIGIN MO Chapter 30
HINDI mapakali at kanina pa tinatambol sa kaba ang dibdib ni Euegene. Habang naghihintay sa paglabas ng doctor na kasalukuyang sumusuri sa kalagayan ng dalaga. Ang totoo ay hindi siya halos nakatulog sa nagdaang gabi dahil sa kakaisip kung ano ang dahilan ng pag–iyak ni Danna. Labag sa loob niyang iwanan ito sa gano’n kalagayan ngunit halos ipagtabuyan siya nito kagabi. Nasaktan siya sa pagpapaalis nito sa kanya pero mas nangingibabaw ang pag–aalala niya para rito. Kanina pa niya inaabangan ang paglabas ni Danna. Subalit mag–aalas nuwebe na ay hindi pa rin ito bumaba para mag—agahan. He was so worried that he could no longer wait for another tick of the clock. He has to talk to Danna whether she likes it or not. And so, he decided to enter her room only to be shocked as she found her on the floor and seemed so lifeless. Sa pakiwari niya ay t
PANGARAP KO ANG IBIGIN MO Chapter 31
NABITAWAN ni Eugene ang dala–dalang plastic bag na naglalaman ng mga vitamins na binili niya sa Mercury Drug. Tumilapon at nagkalat sa makintab na sahig ang mga pinamili niya nang bigla na lang siyang salubungin ng malakas na sapak ng nakatatandang kapatid. Dahilan para masubsob siya sa sahig. Napahawak siya sa nasaktang panga. Nagulat siya sa ginawang iyon ni Nube. Hindi sila nagkita nito ng halos dalawang linggo pero heto ito at bigla na lang siyang sinapak sa hindi malamang kadahilanan. “What the hell, Eugene! Anong ginawa mo kay Danna?!” Galit na singhal ni Nube sa kanya. He was about to punch him again nang biglang pumagitna si nanay Ging. “Huminahon ka, Nube. Hindi makakatulong ang pakikipagbasagan ng mukha.” Awat ng matanda. “Wala akong ginawa sa kanya, ok
PANGARAP KO ANG IBIGIN MO Chapter 32
NAPAPAWI ang lumbay at pangungulila niya sa pamamagitan ni Nick. She loved talking, playing and reading a stories for him every time she got the chance to be with him. Napakabait at napakalambing nitong bata. Bagamat apat na taon pa lamang ito ay matatas na kung magsalita na lalo niyang kinaaaliwan. Matalino rin itong bata, bukod sa nakakapagsulat na ito ng mga maiikling pangungusap ay nakakapagbasa na ng mga pambatang libro nang mag–isa. Wala sa loob na napangiti si Danna habang pinagmamasdan ang paglalaro ni Nick. Excited na nga rin itong makapunta ng San Ignacio. Gusto raw nitong makasakay ng kabayo pero hindi niya maipapangako rito na madadala niya ito sa hacienda. Dahil maging siya man ay wala nang karapatan tumuntong sa lugar na iyon. Nahulog na naman siya sa matinding kalungkutan at pagnanais na makabalik sa mansion nang maalala ang lugar kung saan siya lumaki at nagkaisip.
PANGARAP KO ANG IBIGIN MO Chapter 33
Eugene pulled her waist closer to his as he covered her lips with his. He kissed her with full of longing as if he yearned to kiss her for so long, as if he was craving to meet hers. As for Danna, she deliberately raised her hands and placed them around his nape and kissed him back in the same ferocity. Katulad ni Eugene ay pinananabikan din niya ang muling magtagpo ang mga labi nilang dalawa. Ang muling mahalikan ang isat–isa. They were both panting and catching for air to breath nang putulin ni Eugene ang pagtutukahan ng kanilang mga labi. Pagkatapos ay ikinulong nito sa mga palad ang magandang mukha ng dalaga. “I miss you so much, sweetheart.” He kissed her forehead, nose, cheeks at nagtagal muli ang mga labi nito sa mga labi niya na tila ayaw na siya nitong pakawalan. “I miss you, too. Eugene. Subra–subra pa nga
Pinakabagong kabanata
- PANGARAP KO ANG IBIGIN MO Chapter 33
- PANGARAP KO ANG IBIGIN MO Chapter 32
- PANGARAP KO ANG IBIGIN MO Chapter 31
- PANGARAP KO ANG IBIGIN MO Chapter 30
- PANGARAP KO ANG IBIGIN MO Chapter 29
- PANGARAP KO ANG IBIGIN MO Chapter 28
- PANGARAP KO ANG IBIGIN MO Chapter 27
- PANGARAP KO ANG IBIGIN MO Chapter 26
- PANGARAP KO ANG IBIGIN MO Chapter 25
