Kabanata 3

Ivanna’s PoV

Hindi ako masyadong gumawa ng kahit ano buong araw. Nag-shopping lang, nag-visit ng mga bagong places, at kasama ko lang si Jax, someone else—hindi friend o lover. At sobrang weird sa akin yun.

Hindi pa ako nakapunta kahit saan randomly, lalo na kung wala ang best friends ko—Bri at Tatiana—dahil, gaya ng sinabi ni Jax noon, walang taong hindi nakakakilala sa akin. May ilang tao pa nga na nag-crowd ngayong hapon para humingi ng photo session sa akin. Buti na lang, si Jax ang nag-protect sa akin at tinanggal ako sa crowd, na hindi lang isa o dalawa kundi dozens ng tao.

“Jax, what are you doing? Gusto nilang mag-picture with me!” sigaw ko habang hinahablot ako ni Jax, niyakap niya ng sturdy arms pagkatapos takpan ang ulo ko gamit ang jacket niya.

Parang kriminal ako na kailangan tumakbo at mag-sneak away sa mga tao. Ano ba mali sa pagkuha ng quick picture?

“Hindi mo ba nakita? Hindi lang isa o dalawa ang tao, Miss. Ten or maybe more. Sure ka bang kaya mong sagutin yung wish nila na mag-photo, tapos iyon na lang? Isang tao tapos may iba na naman. Hindi ka naman actress na kagabi lang lumabas. Lahat nakakaalam sa’yo,” sagot niya, parang overprotective.

Well, naiintindihan ko naman ang concern niya kung ganun ang pakiramdam niya. O baka formality at professionalism lang dahil trabaho niya iyon. Pero pwede naman sana bigyan lang ng chance yung isa o dalawa.

“Besides, hindi naman ito meet and greet event. Today is your day off. At hindi mo ba nakikita ang ilang reporters—”

“Enough, Jax. Hindi ka assistant o manager ko, alam mo yung limit mo.”

“I’m sorry, Miss.”

At tumahimik siya.

Okay, alam kong nag-e-errand siya. Pero pwede ba hindi niya i-cross yung boundary ng work niya at work ko? Kung kailangan niya mag-protect, gawin niya habang ginagawa ko ang trabaho ko.

At pag-uwi ko, hindi ako nakipag-usap kay Jax—kasi wala kaming interest sa usapan. Gusto ko lang hanapin si Bri para i-vent ang frustration ko.

Pagpasok ko sa office, tinitingnan ni Bri yung sheet sa harap niya, tapos nakatutok sa iPad.

“Hey, how was the trip? Ano binili mo?” tanong ni Bri, hindi tinitingnan yung hawak sa kamay niya.

Humiga ako sa sofa, nilapag ang paa sa table. Pumikit muna ako saglit bago sagutin ang tanong niya.

“Hindi ko alam ang nangyari. Hindi ako pinayagan ni Damon sumama kay Tatiana at sa weird na si Jax, tapos… may isa pa, Bri!”

Tumayo ako at mabilis na humila ng chair para umupo malapit sa best friend ko.

“Sounds like an interesting story. Spill it!” sabi ni Bri, tinaboy yung iPad sa gilid para makinig sa akin.

Ito ang gusto ko kay Bri. Lagi siyang nandiyan kapag kailangan ko siya. Hindi ako magrereklamo kung hindi available habang busy sa studio—iyan ang gusto niya. Pero kapag gusto ko ng presence niya, sinusubukan pa rin niyang nandiyan.

Sinikap kong alalahanin ang events kagabi na nagpabaliw sa akin kinabukasan.

“Bago ako magtanong, may naramdaman ka bang weird tungkol kay Damon? I mean, baka gestures o behavior niya. Alam kong hindi ka lagi nandito, pero may one-on-one conversations kayo. Hindi ba sa tingin mo iba siya ngayon?” tanong ko. Honestly, hindi ko alam saan magsisimula.

Ayokong magmukhang nag-a-accuse randomly o parang possessive girlfriend. Gusto ko lang malaman ang nangyayari.

At umiling lang si Bri.

“Hindi ko napansin ang weird, maliban sa pagiging busy niya lately. Ano’ng nangyari? May naramdaman ka ba?”

“Hindi ko alam, Bri. Siguro nightmare lang, pero parang sobrang real. Nakita ko si Damon na having sex with someone.”

Nag-wide-eyed si Bri nung narinig ang explanation ko. Lumipat siya ng chair para lumapit at makinig. Kita ko ang seryosong look niya. Siyempre, dapat siya ma-surprise; para sa lahat ng alam niya, wala kaming problema ni Damon.

Kahit tungkol sa jealousy ko kay Tatiana—na recently ko nararamdaman.

O baka alam na niya; pinili lang niyang manahimik at magpanggap na hindi niya alam. Hindi ko alam.

“Sure ka ba? I mean, Vans… may bad time ka nitong mga nakaraang araw; possible na mas sensitive ka dahil… alam mo na,”

“No, I don’t. Hindi ko alam ang ibig mong sabihin,” sagot ko nang snappishly.

Baka tama si Bri. Pero ayoko rin na isipin ng lahat na may kinalaman ako sa shitty incident na nangyari.

Isa pa, parang sinasabi ni Bri na ako ang problema, hindi Damon at Tatiana. Ano kung tama siya? Kailangan ko ba mag-psychiatrist?

“Vans, sana hindi ka magalit. Maraming tao sa entertainment industry ang under pressure, stress, at depression. Other mental problems rin. Especially ikaw na nakaranas ng terrible thing. Gusto kong sabihin, okay lang kung meron ka. Nandito ako at care ako sa’yo, Vans. Mahal kita, so kung meron, ayusin natin.”

Umiling lang ako sa long-winded words ni Bri. Hindi ako in the mood for lecture. Kaya tumayo ako at balak na i-leave siya para bumalik sa work.

“At tapusin na natin ang usapan. Bumalik ka sa work kasi kailangan ko na details ng schedule ko soon at latest design mo,” sabi ko at nagmadaling umalis bago magsalita ulit si Bri.

To hell with her opinion!

***

Hindi ko namalayan na nagra-rant na pala ako papunta sa room ko. At hindi ko rin maintindihan kung sino ang sumusunod sa akin papunta sa private room. At nung isara ko ang pinto nang malakas, doon ko narealize na nandiyan si Jax.

Oh, God! That must have hurt a lot.

“Oh my God, Jax! Oh, sorry! Are you hurt?” tanong ko, agad tinitingnan ang ilong niya na medyo blue sa gitna ng pale white skin niya.

Bakit ba hindi ko na-care nung malapit na akong masara ang pinto, at ano ba ginagawa niya doon?

“It’s alright, Miss. I’m fine,” sagot niya calmly.

Alam ko namang masakit iyon. Pero strange lang na ang nasal bone ni Jax medyo gray at halos bluish kaysa reddish.

“Sick ka ba? Ngayon ko lang napansin na sobrang pale mo.” Hindi ko sinasadya, iniabot ko ang kamay ko at hinaplos ang mukha niya, may look of confusion at disbelief sa nakikita ko.

At yung nararamdaman ko ngayon, hindi ko na ma-think logically. Kasi sobrang cold ng katawan ni Jax, parang frozen. Inilayo ko ang kamay ko at tiningnan siya, na kumikibo lang at tiningnan ako na may expression na hindi ko ma-decipher.

“Sorry, gusto ko lang makita kung may fever ka. Kung sakit ka, puwede kang magpahinga. May empty room sa first floor; puwede mong gamitin para mag-rest. Sorry, ngayon ko lang narealize na hindi ko na napapansin ka these past few days.”

“No problem, Miss. Lagi naman akong umuuwi kapag tapos na ang duty ko.”

Umiling ako ng understanding, kahit hindi ako makapaniwala na umuwi siya at nagpahinga. At ang icy body niya marahil dahil hindi siya naglalaan ng time para mag-relax. Siguro iyon ang dahilan kung bakit lagi siyang nag-iinject ng something tulad ng nakita ko nung gabing iyon.

“Pwede mong gamitin yung room mula ngayon. I insist. Anyway, mukhang kailangan mong mag-stand guard mas madalas. Huwag mong i-refuse; deserve mo iyon.”

Umiling ang lalaki, tapos tiningnan ako muli.

“Anong nangyayari? May sasabihin ka ba?”

“Gusto ko lang malaman kung may bumabagabag sa’yo. Ang upset mo kasi simula kahapon.”

Kumagat ako sa labi, iniisip kung okay bang itanong kay Jax tungkol kay Damon. Blacked out ako at hindi ko maalala ang kahit ano. Baka alam ni Jax ang tungkol kay Damon at yung babae na nakipagtalik siya.

“Jax, nung gabing iyon nagising ako at wala ka kahit saan. Hindi ako sigurado, pero sa tingin ko nung na-faint ako, ikaw ang unang tumulong sa akin. Tama ba iyon?”

Umiling ang lalaki. At sa sandaling iyon, parang kaya ko nang itanong sa kanya tungkol kay Damon. Siguro witnessed din niya yung nangyari sa harap ng mata ko—sa harap ng aming dalawa.

“Witness ka rin ba? I mean, nakita ko si Damon doon, at nakipagtalik siya sa isang babae. Nakita mo rin ba yung same thing?”

Huminga siya ng malakas pero hindi sumagot sa tanong ko sa paraan na inaasahan ko.

“Jax, please say something. Alam mo, Damon and I aren’t just lovers. Engaged kami. Kung binetray niya ako, kailangan kong gawin yung tama. Kaya kailangan kong may evidence at witnesses. Nakita mo ba yung nakita ko?”

Umiling si Jax. Mukha siyang resigned sa tanong ko.

“Who was that woman, Jax?” tanong ko. Kumakaba na ang dibdib ko, umiikot ang tiyan ko habang iniisip ang sagot na maririnig ko mula sa kanya. Pero kailangan kong i-prepare ang sarili ko.

“That woman is you, Ms. Sanchez. Ikaw ang nakipagtalik kay Mr. Alejandro that night. At sigurado ako rito.”