Kabanata 2

Ivanna’s PoV

Finally, tinanggap ko na si Jax bilang bodyguard ko, at nagsimula siyang magtrabaho later that day. From what I noticed, nag-doing siya ng great job. Everything was just as I expected.

Ngayon ay eksaktong isang linggo mula nung nagsimula si Jax bilang bodyguard ko. Matagal ko na siyang hinihintay. Hindi dumating si Bri, at si Jax rin wala pa. Pero hindi ako worried kay Bri kasi sinabi niya sa akin na babalik siya sa studio para tapusin yung design na isuot ko sa awards ceremony.

So, nasaan si Jax? Baka nag-decide siyang umuwi tonight? Kung oo, dapat sinabi niya sa akin, di ba?

Tumayo ako at naglakad-lakad, hinahanap yung mga servants na usually nakatayo sa ilang rooms para makatulong kapag kailangan ko.

Nandoon pa rin sila, nagtatanong kung ano ang kailangan ko.

“One margarita, please. Please ilagay sa room ko. Kaka-get some fresh air lang ako for a while.”

Tumango ang bartender at ginawa yung inorder ko habang nasa mission pa rin ako na hanapin si Jax, at sabay na naglakad para ma-enjoy ang night air at ang stars na kumikislap sa sky.

Clear ang night. Mas mainit na ang air nitong mga nakaraang araw. Hindi ako nagsuot ng coat, just a black satin dress with a sleeping robe na same material at color, naglalakad ng barefoot para maramdaman ang tinatapakan ko.

“Jax?” tawag ko sa kanya nang marinig ko ang boses mula sa bushes ng garden. Lumapit ako at nakita si Jax nakaupo, nag-i-inject ng something sa thigh niya.

Hindi ako nagkamali. Si Jax nga ay nag-i-inject ng red-colored liquid—hindi ko alam anong klase ng liquid—sa katawan niya. Several times. Sa thighs, arms, at stomach.

May sakit ba siya? Diabetic siguro? O may substance use disorder?

***

“What you are alleging is not true, Miss. I’m not an addict! Siguro mali lang ang tingin mo,” sagot ni Jax habang sinisiksik yung mga bagay sa waist bag niya. “It’s just a serum. May konting trouble lang ako sa cold.”

Nagkunot ako nang marinig yung explanation niya para siguraduhin na hindi siya nagsisinungaling. Pero malinaw na excuse lang iyon.

“Hindi naman malamig tonight, Jax. Unless may thyroid problems ka, hindi ka makakaramdam ng cold,” argument ko, hindi papayag na matalo. “How about we do a test?”

Pale na pale ang mukha ni Jax nung binanggit ko ang addiction test. Baka may addiction nga siya.

Kung meron, titigil ako sa paggamit ng services niya.

“Uhm, Vans. Sa tingin ko, unnecessary ang suspicions mo. Mas mabuti kung hindi mo i-question si Jax tungkol sa kanyang sakit; impolite yun,” sabi ni Brianna, trying to understand ang conflict before her.

“But I saw it myself, Bri. He injected something!”

Insist pa rin ako sa opinion ko at sa nakita ko, kahit na si Jax ay parang naghahanap ng excuse para ma-free siya sa accusation ko. Pero, as usual, sinubukan ni Bri na calm down ako at lumapit kay Jax. Hindi ko alam ang pinag-uusapan nila. Sana hindi magdulot ng bagong problema sa akin.

***

Nagising ako at ramdam ko yung pawis sa forehead at katawan ko. Parang panaginip lang ulit ang nangyari. At makita si Jax nakatayo sa harap ko, napahinto ang hininga ko.

Babalak na akong sumigaw, pero walang lumabas na sound.

Nandito ba siya para i-vent ang galit sa accusation ko sa kanya ilang hours ago? Hindi ako nagsisinungaling, at nag-inject siya ng something na hindi ko alam.

Hindi ako mahilig sa taong may addiction, kaya normal lang na maging strict ako. Sinabi ko pa nga sa kanya na hindi na siya magtrabaho dito, pero pinigilan siya ni Bri na umalis.

“Ssh ... don’t yell, Miss.” Pinigil niya ang bibig ko at nilagay ang forefinger sa lips niya bilang tanda na huwag akong gumawa ng sound. Hindi ko alam ang reason. Pero pag-blink ko, wala na si Jax sa harap ko.

Na-vanish siya parang afterthought.

Hallucination ba ito? O baka sobra lang akong disturbed sa presence at strange behavior ng lalaki na iniimagine ko siya?

Tumayo ako at bumangon mula sa bed, naglakad palabas ng room. Dimly lit lang ang buong room; wala pa ring gising. Siguro si Jax lang ang exception since siya ang bodyguard ko; baka nag-guard siya ng twenty-four hours.

Nagpatuloy akong maglakad, hindi sinasadyang marinig ang boses mula sa first floor. Bumaba ako ng stairs at sinunod ang direction ng sound.

Huminga ako nang malalim nang makita kung ano ang nasa harap ko. Si Damon, kasama ang isang babae, ginagawa ang isang bagay na hindi ko inexpect na gagawin niya.

Walang paraan na nagkamali ang mata ko this time. Kahit hindi ko masyadong makita kung sino ang babae na nasa ilalim ng katawan ni Damon at nagpapalitan ng sweat at feelings, hindi ko makalimutan ang lalaki na magiging asawa ko.

Grabe ang tindi sa dibdib ko, parang sasabog. Pakiramdam ko, nawala lahat ng bones ko. Nanghihina ang katawan ko, parang wala nang lakas para hindi umiling at bumagsak sa floor. At talagang malapit na akong bumagsak kung hindi dahil sa isang pair ng sturdy arms na mabilis na humuli sa akin. Pagkatapos, ramdam ko na lang ang darkness na bumalot sa mundo ko.

***

Nagising ako bigla, pero may glimmer ng sunlight na sumisilip sa gap ng curtains, kaya sigurado akong panaginip lang ang nangyari kagabi. Bukod pa rito, natutulog si Damon sa tabi ko, at isa lang na blanket ang nakabalot sa amin.

Bigla akong tumayo, kinukurot ang ulo sa disbelief.

Ibig bang sabihin nito na nakita ko si Damon na ginagawa sa akin ang… love-making kagabi? Ano bang nangyayari sa akin?

“Hey, what’s going on, baby?” tanong ni Damon, tumatayo at hinahaplos ang buhok ko. Umiling lang ako, hindi maintindihan ang mga pangyayari.

“Where were you last night? Hindi kita nakita sa bed,” tanong ko, hindi mapigilan ang sarili. Baka hallucination lang ito, o baka si Damon ay nagtatraydor at naglalaro sa akin.

Paano ako hindi sususpetsa? Si Damon ay successful businessman, guwapo, at generous. Madali siyang makaramdam ng pity sa kahit sino, kaya minsan kumikilos nang hindi makatwiran. Kahit na ang goal niya ay tumulong, kadalasan hindi ko maintindihan ang paraan niya.

Halimbawa, minsan may babae na mistreated ng husband niya; tinulungan siya ni Damon at pinayagan na tumira sa apartment niya.

Nung sinilip ko siya, misbehave pala, pero nung malaman ni Damon, pinrotektahan niya ang babae.

“Oh, baka nagising ka lang habang gamit ko yung restroom. Sandali lang, at pagbalik ko, tulog ka na ulit, honey.”

Hinaplos niya ulit ang buhok ko. Mukhang tama at malamang totoong paliwanag. Pero bakit hindi ako naniwala sa kanya?

Ramdam ko, may mali. Sa kanya o sa sarili ko.

Umiling lang ako sa sinabi ni Damon. Hindi ako naniwala, pero ayokong magsimula ng morning argument. Lalo na nung hinaplos niya ang labi ko at hinimod ang hollow ng neck ko, biglang sumiklab ang desire sa loob ko.

“Damon, I want you,” hikbi ko, tumingin ng malalim sa gray eyes niya. Heavy pa rin ang hininga ko, pinipilit pigilan ang explosion ng lust na unti-unting sumasakop sa akin. Pero pinahina ni Damon ang desire na iyon at itinulak sa ilalim ng dagat.

“I’m sorry, baby. Sobrang wild mo kagabi, overwhelmed ako. This morning, may appointment ako kay Tatiana to visit the disaster post. Magdo-donate tayo,” sabi niya.

Yes, of course—Tatiana again. Paano hindi ako magselos kung ganito na naman?

“Then I’m coming with you,” sabi ko with the sweetest smile possible, hoping mapayagan niya ang request ko.

So far, bihira akong payagan ni Damon sumama sa social activities. Lagi si Tatiana ang ka-partner niya. Gusto ko rin maranasan minsan na tumulong sa kanya.

Gusto ko makilala siya nang mas mabuti. Ang hobbies, passions, likes niya. Pero parang binibigyan niya ako ng distance para hindi masyadong deep sa buhay niya.

At sure enough, nung narinig ang request ko, tinitingnan niya ang mukha ko, lips niya pinisil.

“Don’t say it. Alam ko pipigilan mo akong sumama ulit.” Bumaba ang tingin ko sa disappointment.

“Baby, hindi ganun. Tingnan mo yung condition mo. Nag-aalala lang ako. Sobrang daming bad guys, at sila ay crazy about you.”

“What does that mean?” tanong ko, hindi nagustuhan ang sinabi niya. “Sinasabi mo ba na mga taong gusto sa akin ay bad people? Lahat ba? Paano mo nagawa—”

“Vans, please, don’t start.” Umiling si Damon. Kinikiss niya ang labi ko ng ilang seconds. Binilang ko para makita kung gaano katagal, kasi ganito lagi siya kapag nagsusulking ako. “Kailangan ko na umalis. Jax will take care of you, at puwede mo siyang hilingin dalhin ka kahit saan. Pero please, ingat ka, okay?”

Ano nga ba? Siya ay nagpunta kasama si Tatiana at hindi ako pinayagan sumama, pero puwede naman akong lumabas kasama si Jax.

Fuck you, Damon!

***

Tiningnan ko ang pag-alis nina Damon at Tatiana, na nag-blow kiss bye sa akin. Nagbigay lang ako ng faint smile. Sawa na ako sa friendly charade na ito.

Okay, tawagin niyo akong cruel, mean, harmful, o kahit ano sa pag-iisip ko ng masama sa best friend ko—yung nag-introduce sa akin kay Damon, pinsan niya. Pero please, tingnan niyo sa perspective ko. May woman ba na may patience sa boyfriend, future husband niya, na masyadong kasama ang cousin niya at parang lover kaysa sa kanya?

“Miss, ready na po? May gusto pa po ba kayong dalhin?” tanong ni Jax, ready na sa luggage ko.

Hinarap ko yung coat ko. Sobrang lamig ng air kahit malapit na noon. At tungkol kay Jax—bakit parang pale ang skin niya at glowing sa sunlight?

“Jax, pwede ba akong magtanong?” sabi ko habang nagsimula ang car na dahan-dahang umalis ng mansion. Sinadya kong may driver lang para focus si Jax sa job niya bilang protector ko, hindi bilang driver.

“Please, Miss.” Parang bahagyang tumingin siya sa akin, pero hindi ko makita ang reaction dahil sunglasses niya.

“Where were you last night?” tanong ko, hoping sa relieving answer na hindi lang panaginip o hallucination kagabi.

“Nag-stand guard ako sa labas ng room ninyo ni Mr. Alejandro. Problem ba po, Miss?”

Huminga ako nang malalim. Hindi masyadong iba sa sinabi ni Damon. Hindi pareho, pero similar. Hindi pa rin ito yung gusto kong marinig.

“No, I’m not. Parang weird lang. Kagabi nagising ako at hinanap ka, pero wala kang makita. At nung bumaba ako sa first floor, Damon—” Hindi ko na natapos. “Never mind. Hindi natin dapat pag-usapan yan.”

Ang weird. Nagtulungan ba sina Jax at Damon para paglaruan ako? Considering nakuha ko si Jax sa app ni Tatiana. At nung night ng attack—plano rin ba nila yun?