Chapter Five

BUONG araw na hinanap ni Anastasia si Craig sa buong hacienda, pero hindi niya ito makita. Kaya minabuti na lang niya na sa mansion ito hintayin para kausapin.

"Baka naman mabali iyang leeg mo kakasilip sa labas?" puna sa kaniya ni Nonna Maria nang madaanan siya nito sa terasa.

Humaba ang ngusong isinandal niya ang puwetan sa barandilya. "Hinihintay ko ho kasi si Craig, Nonna."

"Abay, pansin ko nga. Sinabi sa akin ni Bernard na pinaghahanap mo si Craig sa buong paligid ng hacienda. Kung hindi mo mamasamain, bakit nga ba?"

"May gusto lang ho akong sabihin sa kaniya tungkol ko sa paghihiwalay namin."

Natigilan ito sa kaniyang sinabi. "Tungkol sa paghihiwalay ninyo?"

Marahan siyang tumango. "Gusto ho ipa-annul ni Craig ang kasal namin, Nonno."

"Pumayag ka ba?"

Marahas siyang nagbuntong-hininga. "Nonna, naniniwala ho ba kayo sa sign?" tanong niya imbis na sagutin ang tanong nito.

"Oo, naman. Bakit mo natanong?"

"Dinalaw ko ho si Mommy kanina. Humingi ho ako ng sign sa kaniya kung ano ho ang dapat kong gawin. Alam ko ho nakakatawa ho ang ginawa ko kung iisipin, at kapag sinabi ko sa iba ang tungkol 'dun tiyak sasabihin nilang nababaliw na ako. Pero gusto kong subukan, Noona."

"Gusto mong subukan na ayusin niyo muli ni Craig ang pagiging mag-asawa ninyo? Dahil ba ito sa kagustuhan ng ama mo o dahil sa kagustuhan mo?"

"Sa kagustuhan ko ho, Nonna. Hindi lingid sa kaalaman ninyo kung ano ang nararamdaman ko para kay Craig at hindi ho iyon nagbago hanggang sa ngayon."

"Paano kung ikaw ang masaktan sa huli?"

Mapait niya itong nginitian. "At least I tried, Nonna."

Nagbuntong-hininga ito at saglit na sinapo ang kaniyang pisngi. "Gawin mo kung ano ang sa tingin mo ay tama. Pero kapag alam mong nasasaktan ka na, alam mo na dapat kung kailan bibitaw."

"Oho, Nonna."

"Kahit na anong manyari, tandaan mo na palaging nandito si Nonna."

Tumango siya pagkakuwan ay niyakap ito. "Salamat ho, Nonna."

"O siya, mauna na ako sa loob. Tatapusin ko na ang naudlot kong ginagawa at ng makatulog."

Ngiti lang ang isinagot niya rito. Pagkaalis nito ay muli siyang tumanaw sa tarangkahan ng mansion at inaabangan pa rin ang pagdating ni Craig. Nakakailang paroot-parito siya ay hindi pa rin dumarating si Craig.

Dahil sa tagal ng pagdating nito ay nagpasya muna siyang pumasok sa kwarto niya at harapin ang nabitin niyang trabaho sa Manila. Dahil nagtapos siya sa pagiging isang passion designer ay namasukan siya sa isang wedding boutique bilang isang wedding designer at agad naman siyang natanggap at nagkaroon ng maraming customer.

Sa ilang oras na nakaharap siya sa dini-design niyang bagong wedding dress ay natigilan siya nang marinig niya ang pagbukas ng tarangkahan. Mabilis siyang tumakbo palabas sa balkonahe na kanuog sa kwarto niya. Natanaw niya mula roon ang sasakyan ni Craig na dumating.

Patakbong lumabas siya sa kwarto niya hanggang sa pagbaba ng hagdan. Eksaktong bagbaba niya sa huling baitang ay nakabangga niya si Craig.

"Jesus— Anastasia?" Nakakunot ang noong tinitigan siya nito.

Napangiwi siya. "Sorry."

"Hindi ka na bata para tumakbo pababa ng hagdan." Nahimigan niya ang pagkainis sa boses nito.

"I'm sorry. Hinihintay kasi kita kanina pa. Saan ka ba nagpunta at ngayon ka lang nakauwi?"

Lalong nangunot ang guhit nito sa noo. "Kailan ko pa dapat sabihin sa'yo kung saan ako nagpupunta, Ana?"

May bahagyang kirot na gumuhit sa puso niya sa sagot na iyon ni Craig. Pero hindi niya iyon pinahalata at sinawalang bahala na lamang.

"P-pasensya na."

"Bakit mo ba ako hinihintay?"

"Kasi...gusto lang sana kita makausap tungkol sa annulment natin."

"Okay, but not here. Doon tayo sa kwarto ko," anito na naunang umakyat sa hagdanan papunta sa kwarto nito.

Nangunot ang noo nito nang hindi niya maihakbang ang mga paa papasok sa kwarto nito.

"Get in."

Nang maihakbang niya ang mga paa papasok sa kwarto nito ay hindi niya mapigilang ilibot ang mga mata sa paligid ng kwarto nito. Sa buong buhay niya, ngayon lang siya nakapasok sa kwarto nito. His room filled with color black and white. Mula sa kurtina, sa bedsheet at punda ng unan, hanggang sa kulay ng pader at ibang kagamitan sankwarto nito.

Tumuon ang mga mata niya sa lumang gitara na nasa gilid ng king size bed nito. Hindi niya alam na mahilig pala ito tumugtog ng gitara.

"Anong gusto mong pag-usapan natin tungkol sa annulment?" Bigla siyang napa-angat ng tingin dito nang magsalita ito. "Napirmahan mo na ba?"

"Umh...pwede ko ba muna malaman kung anong plano mo once na napawalang bisa ang kasal natin?"

"Nakadipende ba sa sagot ko ang pagpirma mo sa annulment paper?" 

"Hindi. Gusto ko lang malaman para alam ko kung ano ang sasabihin ko."

Isinuksok ni Craig ang mga kamay nito sa magkabilang bulsa ng suot nitong pantalon. "Isang buwan pagkatapos mong pirmahan ang kontrata uuwi ako sa pamilya ko at tutulong sa pagpapatakbo ng kumpaniya."

Kung ganu'n, nagmula pala si Craig sa marangyang pamilya.

"Para saan ba talaga ang pag-uusap na ito, Anastasia? Wala ka bang balak na pirmahan ang annulment paper? Well, kahit hindi mo pirmahan hindi mo ako mapipilit na manatili pa rito kasama ka."

"H-hindi naman sa ganu'n." Pinipigilan niya ang maluha sa sinabi nito. "Makikiusap lang sana ako sa'yo."

Nangunot ang noo nito. "Tungkol saan? Diretsahin mo na, Ana. I'm tired and all I want is to sleep." Halata sa boses nito ang pagkairita at halatang napipilitan lang itong kausapin siya.

Napalunok siya. "Bago namatay si Daddy, kinausap niya ako na subukan kong ayusin ang relasyon ko sa'yo—,"

"We already talk about this. At ang desisyon ko ay hindi na magbabago."

"I know."

"Alam mo naman pala. Para saan pa itong pag-uusapan natin? Just sign the the f*cking annulment and we are done—,"

"Isang buwan," putol niya sa iba pa nitong sasabihin.

"Ano?"

"Bigyan mo ako ng isang buwan. Hayaan mong ipakita ko sa'yo na hindi na ako ang dating Anastasia na kilala mo. Sa loob ng isang buwan, hayaan mong iparamdam ko sa'yo kung gaano kita kamahal."

Nakita niya ang pagtiim ng bagang nito. "Is this part of your game again, Ana?"

Mabilis siyang umiling. "No. Pinag-isip ko ito ng maraming beses."

"Inaasahan mo ba na magbabago ang desisyon ko sa isang buwan na hinihingi mo?" Tumaas ang sulok ng labi nito. "Limang taon akong nakulong sa kasal natin and it's like hell to be trapped in this marriage, Ana. Kaya kulang ang isang buwan na hinihingi mo, para mapabago ang isip ko."

"I-I know." Nayuko siya. Kinagat niya ang ibabang labi para pigilan ang pag-alpas ng mga luha niya.

Bakit ba niya naisip na papayag ito sa isang buwan na hihilingin niya?

"Okay."

Gulat na napa-angat siya ng tingin sa lalaking kaharap.

"Pumapayag ako sa isang buwan na hinihingi mo. Pero huwag kang aasa na magbabago ang desisyon ko."

Hindi niya napigilan ang mapangiti. Masaya na siya roon. "Oo."

"Masasaktan ka lang, Ana."

Nagsisinungaling na mabilis siyang umiling bilang sagot. "Nasa akin na iyon kung masasaktan ako."

Nagbuntong-hininga ito at sinapo ang batok. "Take off your clothes."

Natigilan siya sa sinabi nito. "A-ano?"

"Sabi mo, gusto mong patunayan sa akin ang sarili mo bilang asawa ko. Hindi ba't parte ng pagiging asawa ko ang ibigay mo ang sarili mo sa akin? Ngayon, gusto kong hingiin ang pangangailangan ko sa'yo. Hindi mo kaya? Pwede natin itong itigil ngayon pa lang—,"

"I'll do it."

Tumaas ang sulok ng labi nito. "Then, do it."

Lahat gagawin ni Anastasia para mapatunayan kay Craig kung gaano niya ito kamahal, kahit pa ang kapalit ay ang sarili niya. Kahit pa, walang kasiguraduhan itong gagawin niya.

Mariin na hinawakan niya ang laylayan ng suot niyang t-shirt at marahan iyong hinila pataas. Habang sinasalubong niya ang tingin nito at sunod niyang hinubad ay ang pajama na suot niya.

"That's enough," tiim-bagang sabi ni Craig. "Come here, I will do the rest."