共有

Chapter 1

作者: mellomartinez
last update 最終更新日: 2021-09-05 22:33:16

Malalim ang aking buntong-hininga nang matuon ang pansin sa naka-empakeng gamit. So I think this is it huh? After 5 years of freedom and peace muli na naman akong babalik ng Baler. The place that holds a lot of good and bad memories for me.

"Ei..."

I looked at her. My very best friend na itinuring ko na ring isang kapatid. Her eyes are filled with worries. I smiled at her - an assuring one.

"It's gonna be fine, Au."

"It's just that you were fine handling LHR even from here. I don't think you need to stay there for good. You can just occasionally go there to handle things," worry is still evident in her voice. 

Oh my sweet, Aurora.

"Of course I have to, silly," I chuckled. "Don't worry about me. I can handle everything."

Tumango lang siya at malungkot na ngumiti. I know what she's afraid of and I can't blame her. But I won't make that mistake anymore, not ever. And I promised myself I won't let him affect me the way he want.

Mauuna akong umuwi ng Baler. Susunod naman din agad si Aurora next week para sa welcome party na inorganize ng mga magulang ko para sa akin. I know she still doesn't want to go home pero pinepressure na siya ng kanyang mga magulang leaving her no choice but to go home.

Hindi ko na pinag-abalahan pang pagmasdan ang kabuuan ng abalang paligid ng airport. I nonchalantly called our family driver at nagpahatid sa condo. I was halfway to sleeping nang nag vibrate ang cellphone. Mahina akong napamura dahil sa naistorbong tulog. I rolled my eyes and calmed myself before answering my mom's call.

"Ei, nakalabas ka na ng airport?" Tila nananantya ang kanyang tinig. I ignored the worry and hesitation therein.

"Hello to you too, mom." Note the sarcasm there darling.

"Ei, please. Can you not treat me this way? I'm still your mom. If it's about-"

I cut her off before she could say anything irrelevant.

"Sa condo po ako didiretso. If you don't have anything else to say, I'm hanging up. Inaantok po ako."

Matagal bago siya umimik na chineck ko pa ang aking phone kung nasa linya pa ba siya. Marahan siyang tumikhim bago nagsalita.

"O-okay. You rest then."

Iyon lang at pinatay ko na ang tawag at patapong ibinalik sa aking hanbag. I know it was so rude of me. You can even call me names at how I treat my own mother, the hell I care. This is what Eirene Lopez have become and they can never change me. Not anymore.

Pabagsak kong inihiga ang aking katawan sa malambot na kama ng aking condo. The silence suddenly crept in that it made me curl up my body and hug my knees. This doesn't feel home at all. I suddenly miss US. Pabalikwas akong bumangon at tinawagan si Aurora, para man lang maibsan ang nararamdamang homesickness.

It's very ironic that this place is suppose to be my home for me to feel homesick. But since I left this place, I do not consider this my home anymore. Nakipagkwentuhan lang ako sa kanya sandali at nagsimula ng mag-ayos ng gamit. Nang matapos naman ay nagtungo sa isang malapit na restaurant para kumain.

If there's one thing that I miss about Baler, iyon ay ang pagkain. I did not mind eating alone at nasanay na rin akong ganoon. Mula pagkabata mabibilang lang sa daliri kung ilang beses akong nakakain kasama sila mama. Mas madalas ko pa ngang makasalo ang parents ni Aurora kaysa sa kanila.

I feel sad for myself but I feel happy for Aurora for having parents like them. Ayokong maranasan niya ang naranasan at nararanasan ko hanggang ngayon. I enjoyed the food and went to my parents' house para kunin ang aking kotse. Higit sa anumang bagay, ito ang pinaka-kailangan ko. Bumibigat na ang traffic dito at hassle pag walang sasakyan. Though I can be late whenever I want but I don't want to give an impression sa lahat ng tao sa hotel.

Sinalubong ako ni nanay Soledad nang makarating sa mansiyon. Nakangiti ko siyang sinugod ng yakap at halik sa pisngi.

"Eirene Marial! Naku ikaw na bata ka ba't ngayon mo lang naisipiang umuwi?"

Napangiwi ako sa pagbanggit niya ng buo kong pangalan. Mahigpit niya akong niyakap pabalik at hinalikan ang aking pisngi.

"Nay naman. Huwag mo na akong tawagin ng ganyan."

"Aba'y bakit hindi? Pangalan mo iyon."

Pinandilatan niya ako ng mga mata at natawa nalang. Alam na alam niya kasing ayaw kong binabanggit niya ang buo kong pangalan pero hindi ko rin siya mapigilan na tawagin akong ganoon. Sandali kong pinagmasdan ang kabuuan ni Nanay. May iilan nang puting buhok sa kanyang ulo at halata na rin ang kulubot sa kanyang noo. Ang maputi niyang balat ay lalong tumingkad sa suot niyang kulay lupang bestida. Sa kabila ng kanyang edad ay hindi maipagkakaila ang kagandahan niya.

Ngumisi siya at ikinulong ang aking mukha sa dalawang palad.

"Nangayayat ka," naroon ang pag-aalala sa kanyang boses.

Pinilit kong ngumiti.

"Sexy ang tawag diyan, nay."

Tinampal niya ang aking braso at hinila ako papunta sa kusina. Oh great! Kakakain ko lang.

"Ganoon na rin iyon! Aba hindi ka dapat nagpapabaya sa pagkain lalo na't hindi madali ang trabaho mo!"

Humaba pa nang humaba ang sermon niya at nanahimik nalang ako. Wala na akong nagawa nang maghain siya ng kanin at adobong manok. Problemado ako habang nakatingin sa mga pagkain sa counter table. Dito rin ako kumakain noon pag wala sila mama. Ayaw ko sa dining table, ang haba-haba mag-isa lang naman akong kumakain.

Hindi ko mapagkakailang na-miss ko rin ang mga luto ni nanay. Pikit-mata akong kumain habang nakikipagkuwentuhan sa kanya. Napahaba ang kwentuhan namin at namalayan ko na lang na naubos ko na ang inihain niya.

"Hindi po ba uuwi sila mama ngayon, nay?" Umiinom na ako ng tsaa nang naisipang itanong iyon. Lumalalim na ang gabi at hindi pa sila dumarating.

"Hindi ba sinabi ng mommy mo sa iyo? Nasa Bulacan sila ngayon at may inaasikaso raw na project para sa resort."

I heard about that pero hindi ko alam na nagsisimula na sila sa project. I focused on the hotels na located sa cities habang sila naman ang nag-aasikaso sa mga beach resorts. Paminsan-minsan ay nabibisita ko ang ilan sa mga resorts pag mayroong business trips and meetings na doon isinasagawa. 

Mom and Dad wanted the resorts to have more exposure sa mga potential investors para malaman din nila ang kalidad ng services at ganda ng resorts namin. Para makaengganyo kumbaga ng mas marami pang investors. LHR is expanding, really. Nakakaproud na naging bahagi ako ng paglago nito. 

Two years ago nang makagraduate kami ni Aurora sa States itinuon ko agad ang buong atensyon ko sa Hotels pero ngayon ay mahihirapan na akong gawin iyon. May mga transactions sa main office na kailangan ang presensya ko. And viola! Here I am today.

"Hindi ko po naitanong, nay."

To be continued...

この本を無料で読み続ける
コードをスキャンしてアプリをダウンロード

最新チャプター

  • Path to her Cold Heart (Manere Series #2)   Epilogue

    Rylle I always think everything in life is pre-destined. May magbago man dahil sa mga desisyong ginagawa natin, those would always lead to the things meant for us. In a twisted way. That's what I believe growing up. I learned to live with the expectations or people from me. My parents expected us to follow their steps and I've got no problem with that. Maybe because I like what they want us to do too o hindi ko lang talaga alam kung ano ang gusto kong gawin. But when I met Eirene, that belief changed gradually. She is so sure of herself, her decisions and her passion. I have never met anyone before as passionate as she is. I remember the first time I saw her, she was crying while hugging her sketchpad. It was around six in the evening and a friend invited me at his house to play videogames. Nasa dulo ng subdivision ang bahay nila at may madadaanan pang maliit na parke. I stopped when I heard soft sobs from the children's park. S

  • Path to her Cold Heart (Manere Series #2)   Chapter 50

    I didn't think he would actually stay with me even in New York. Alam ko naman na abala rin siya sa negosyong pinamamahalaan niya kaya maiintindihan ko kung hindi niya talaga ako masasamahan. "No I'm not. I'm coming with you no matter what." He would always say that everytime I tell him to just go home for work. Wala nalang din akong magawa dahil hindi siya matinag sa desisyon niya. Isa pa, gusto ko rin naman talaga siyang makasama. "You have no plans in working for LHR again?" He caressed my fingers as he pulled me to his chest. Bukas na ang launch ng aking brand at kahit nasasanay na, hindi ko pa rin maiwasang kabahan. It was a long day of preparing for it and my eyes are a bit heavy. Maaga pa naman pero inaantok na ako sa sobrang pagod. "No, not yet. Hindi ko rin alam. Isa pa, si Santi na ang namamahala noon ngayon. Speaking of, I think he's more capable of handling LHR than me. And I see no reason why my parents won't e

  • Path to her Cold Heart (Manere Series #2)   Chapter 49

    "Akala ko uuwi ka rin?"He lifted his gaze on me. Mula sa laptop ay lumipat ang nanunuri niyang tingin sa akin.I continued checking the designs for the upcoming launch next week. Ang aking mga staff naman ay namamasyal sa iba't ibang tourist spots. Sinusulit ang natitirang mga araw ng pananatili namin dito bago tumulak pa-New York.Ayoko naman ipagkait sa kanila iyon. They worked hard for this fashion week. Alam ko rin ang stress at pressure na pinagdaanan nila, maging successful lang ang event. They should relax atleast bago naman sumabak sa trabaho."Hindi ba kayo sasama, miss? Plano sana naming kumain sa labas kasama kayo," si Len.I can also hear the other staffs' voices in her background, hinihikayat din akong sumama.I would love to come. Kaya lang nangako ako kay Denver na dadalo sa exhibit niya. I still have to prepare for that.Isa pa nandito rin si Rylle na akala ko'y uuwi rin ng Pilipinas pero nagkamali ako.

  • Path to her Cold Heart (Manere Series #2)   Chapter 48

    Warning: SPGI moaned against his lips as I try to cope up with his pace. He pushed me against the wall as his body brushed mine."Rylle... I thought we're going to talk?"Napasinghap ako nang bumaba ang mga halik niya sa leeg ko. He sucked on my skin roughly. I swear it's going to leave a mark there. Ang mga kamay niya'y marahang naglakbay sa katawan ko.He stopped. I almost groaned in protest. Hindi ko na mapirmi ang tingin. Lalo lang akong nalasing sa ginagawa niya.He stared at me intently. Passion and desire reflected his eyes sa kabila ng galit.Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa nakita. I pushed him away. Bakit ko nga ba nakalimutan? We were supposed to talk of why he's angry.Kaunting hawak at halik niya lang nawawala na ako sa katinuan. But not right now. I fought the urge of desire and anticipation of his touch. Kailangan naming mag-usap. Iyon ang nasa isip ko."Yes we will," he went near

  • Path to her Cold Heart (Manere Series #2)   Chapter 47

    Natatawa niyang sinalubong ang yakap ko. I was too shocked and overwhelmed to see him here. I never expected him to be here. Huli naming pagkikita ay noong bago ako umuwi ng Pilipinas para magtrabaho sa LHR. Though we communicate sometimes.Nakangiti kong pinagmasdan ang kabuuan niya. Malaki ang ipinagbago ng katawan niya. He became more bulky and of course masculine. Ang mestiso niyang balat ay mamula-mula. His facial features still the same but they became more define as he aged.My memories with him came in like a whirlwind. Kung paano niyang nakuha ang loob ko sa ilang beses na pag-aaya sa akin na kumain sa labas at magliwaliw.I would always reject him at first. I would always isolate myself from everyone. I was too afraid of getting attached to people again. I was so afraid of being betrayed again.Pero kahit ganoon ay hindi siya sumuko. Parati, pagkatapos ng eskwela, inaaya niya akong mamasyal. Nakukulitan na nga ako sa kanya noon. At

  • Path to her Cold Heart (Manere Series #2)   Chapter 46

    "Ladies and gentlemen, please help me welcome! The brilliant mind behind EL's Clothing Line, Miss Eirene Lopez!"That moment felt like a dream to me. Seeing my designs being worn and recognized by a lot of people, felt like a miracle. Ang akala ko noon habambuhay na magiging malayong panaginip ang tagpong ito. I can't believe here I am, actually living that dream.After I had closure with everything, I decided to chase my first love. I was hesitant in telling Rylle and my parents about it. Kay Rylle dahil alam kong magkakalayo kami pansamantala. At kina Mama at Papa dahil ang alam ko ay tutol sila noong una sa gusto ko."I won't stop you, Ei. Alam kong iyan ang magpapasaya at kukumpleto sa iyo. You have my support," Rylle whispered when I told him about my plan.Napangiti ako sa sayang naramdaman. I don't know if I would be able to endure being far from him. Pero ang nasa isip ko ay madali lang na lilipas ang apat na taon.Hindi na na

続きを読む
無料で面白い小説を探して読んでみましょう
GoodNovel アプリで人気小説に無料で!お好きな本をダウンロードして、いつでもどこでも読みましょう!
アプリで無料で本を読む
コードをスキャンしてアプリで読む
DMCA.com Protection Status