The first week of work was hectic and tiring. Sobrang daming paperworks unang araw ko pa lang. Iyon ang una kong inasikaso at sa ibang mga araw naman ay palipat-lipat ako ng lugar, checking all the transactions ng bawat hotel sa iba't ibang lugar. Kaya naman kahit weekend ay nagtratrabaho pa rin ako. Ngayon ko lang narealize talaga na lumalago na ang LHR. We're also starting to expand in Asia.
Umaga ng lunes nang ipatawag ko si Bella para sa aking schedule para sa araw na iyon. Kauupo ko lang mula sa paggtitimpla ng kape nang pumasok siya.
"What's my schedule for today?"
"You will attend a proposal presentation po ng Architectural firm ni Mr. Tan for the architectural design ng itatayong hotel sa Taguig along with the directors mamayang alas diyes. Next is lunch meeting with Mr. Balmaceda for the supplies po ng mga kakailanganing furnitures for-"
Nabilaukan ako sa kanyang sinabi! Agad kong naibaba ang aking kape at nagpunas ng bibig. Damn!
"W-What did you say? Sino'ng ka lunch meeting ko?"
"Si Mr. Balmaceda po."
"For what project?"
"For the renovation po ng resort sa Taguig."
Nasabi na nga ni Papa sa akin ang pagrerenovate ng resort sa Taguig. I wanted to visit the renovation site pero ang sabi niya'y ang mga engineers na raw ang bahala roon. I only need to focus on the approval of supplies and budget for the whole project.
Naipikit ko ng mariin ang aking mga mata. Isipin ko pa lang na hindi lang sa presentation ko makikita si Rylle nafufrustrate na ako. Why does it have to be him? Damn it!
"Hindi ba siya magpapadala ng representative nalang para ipresent ang furnitures nila?"
"Ang sabi niya po gusto niyang siya ang pumunta."
Oh! Damn great! Pilit kong kinalma ang sarili. It's just work Eirene.
"Okay, Bella. Thank you."
Naikuyom ko ang aking palad nang makaalis na ang aking assistant. Ilang sandali pa bago ko tuluyang nakumbinsi ang sarili at tuluyang nakalma.
The whole presentation that morning went smoothly. Hindi ko nalang masyadong pinansin ang mga maririing titig ni Rylle sa akin. I liked the whole concept of the new hotel's design. Very modern pero hindi nawawala ang trademark which is its classical touch.
"What do you think about the design, Miss Lopez?" Pormal na sangguni ni Mr. Tan.
I smiled at the old man, hindi maitago ang pagkamangha sa iprenesentang disenyo.
"I like it, Mr. Tan. It's quite different with the other branches at masyadong mabusisi ang disenyo. Nevertheless it's impressive and classy."
Nagsitanguan ang iba pang directors na naroon, sumasang-ayon sa aking sinabi. Sinulyapan ko si Rylle at madilim ang kanyang titig sa akin. Problema nito?
"I knew you'd say that hija. Mabusisi talaga ang disenyo ng isang ito so it would fit with the taste of the present generation," si Mr. Tan na hindi mapagkakailang sobrang nasiyahan sa naging resulta ng presentation.
"I would like to commend your team po for the hard work. Alam kong hindi naging madali ang pagdidisenyo nito."
Ngumiti ako sa mga ng present sa harap. The three architects smiled curtly at me.
"Thank you, hija. As for the interior designs the presentation will be two weeks from now."
Nagpalakpakan ang lahat. Nakipagkamay ako kay Mr. Tan maging sa mga architect. May iilang members din ang bumati sa kanila at nakipag-usap sandali saka isa-isa nang nagsilabasan. I was busy arranging my things when someone stood beside me. Hindi na ako nag-abalang lingunin pa siya.
"Where do you want to eat?"
Wala ng tao sa conference room at kaming dalawa nalang ang natitira. Now that the room's silent his low baritone voice is so clear. Hindi ko masyadong napansin iyon noong gabi ng party marahil sa ingay na rin ng music. The way he speak with his cold voice made me shiver. But there's no way in hell I would let him see how affected I am.
Pagod ko siyang tiningnan only to see his deep gaze. Pasimple akong nag-iwas ng tingin at tumikhim. I looked at my wrist watch and realize its quarter to twelve.
"Anywhere will do," malamig kong tugon.
Nauna akong lumabas habang nakabuntot naman siya. Buti nalang talaga at walang ibang offices dito sa floor na ito. I went inside my office habang nakasunod pa rin siya. He waited patiently on my couch habang nag-aayos ako.
The defeaning silence is making the whole atmosphere very awkward. Wala sa aming dalawa ang naglalakas-loob na basagin ang katahimikan. I don't want to start a conversation with him either unless it's for business and business only. Iyon na yata ang pinakamahabang dalawampung minuto ng buhay ko.
Pagkapark ng kanyang kotse ay agad akong lumabas. He insisted in bringing his car at kasama ako kaya kami magkasama.
Malalaking mga hakbang at naabutan niya agad ako sabay hawak sa aking beywang. Tinampal ko ang kanyang braso at mas binilisan ang paglalakad. He chuckled and retrieve his hold on me.
"What the hell are you doing?" Nanggagalaiti kong tanong habang pilit na binabaklas ang kamay niyang bakal ata sa sobrang tigas at hindi ko matanggal sa pagkakahawak sa akin.
"Holding you," mahinahon niyang bulong.
I turned to look at him and I almost choked at my own words when I saw how serious he is. Natigil ako sa paglalakad at ibinaling ang tingin sa kamay niyang nakahawak sa akin.
"You don't need to," malamig kong tugon.
Unti-unting lumuwang ang pagkakahawak niya sa akin. Ramdam ko ang pagkabigo pero binalewala ko iyon. I continued walking sa pandalawahang mesa na pinareserve niya para sa meeting na iyon.
I ordered my food without looking at him habang siya naman nasa akin ang buong atensyon.
"Shall we start?" Tanong ko nang makaalis ang waiter matapos kunin ang order namin.
"We should eat first. I'm hungry," seryoso niyang tugon.
I won't deny it, medyo napahiya ako roon. Oo nga naman at lunchtime na. Hindi man ako nagugutom pero hindi ko naman naisip na nagugutom na pala siya. At para tabunan ang pagkapahiyang iyon ay kinalikot ko nalang ang aking cellphone. There were few messages from Denver, my parents, and Aurora. Inuna kong replyan si Denver na nangangamusta sa stay ko rito. Sunod naman ay aking parents.
Aurora texted me saying she's home. Hindi ko naitago ang tuwa. Napatayo ako, totally forgetting that I am with Rylle at the very moment.
"What's wrong?" Nag-aalala niyang tanong.
"I need to make a call. Restroom lang, excuse me."
Hindi ko na hinintay ang sagot niya at nagpunta sa restroom ng restaurant para doon tawagan si Aurora.
"Santi's planning for a night out. Pa-welcome niya raw sa akin," tumatawang aniya.
"Saan daw ba?"
Nasabi na nga ni Santi na lalabas kami pagkauwi ni Aurora pero hindi niya sinabi na magba-bar!
"Spring side daw, hindi ko alam kung saan iyon. Bagong bukas na bar tsaka kaibigan niya yata ang may-ari. Ano? Labas tayo mamaya, okay? Pahinga lang ako ng kaunti."
"Yeah, yeah sure!"
Hindi ko maiwasang ma-excite! Hindi ko pa nararanasang magbar dito. Sa States naman minsan lang din dahil sa trabaho.
I went out of the restroom with a light feeling only to see Rylle outside, waiting.
"The food's ready. I was about to knock-"
"Sorry, natagalan ako."
He cleared his throat and nodded. Nauna akong maglakad habang nakasunod naman siya sa akin.
Ilang minutong katahimikan pa ang namayani sa pagitan naming dalawa habang kumakain. Why is this suddenly very awkward? I shifted uncomfortably when I felt his gaze.
"You have plans for tonight?"
Napatingin ako sa kanya sa tanong niyang iyon. Nananantiya ang kanyang tinig. Tumikhim ako at ibinalik ang atensyon sa pagkain.
"Yeah," I said casually.
"Night out?" Taas-kilay niyang tanong, naroon ang pagdududa at pagtutol sa tinig.
"Uh-huh," napatango-tango ako, pilit na kinakastigo ang sarili kung bakit ko kailangang sagutin ang mga tanong niya when it's clearly should be none of his concern. I wanted to ask why pero magmumukha lang akong may inaasahang sagot mula sa kanya pag ginawa ko iyon. Ayokong malaman ang dahilan kung bakit niya pa kailangang gawin lahat ng ginagawa niya ngayon. Nag-iwas siya ng tingin at napatiim-bagang. Wait, did I do something to piss him?
Lihim akong nagpasalamat sa lahat ng santo na matiwasay namang natapos ang meeting na iyon. Pabagsak akong naupo sa sofa nang makabalik sa office.
Ayaw ko mang aminin, masaya ako sa success na tinatamasa niya ngayon. He deserves it, sobrang gaganda ng kalidad ng mga furnitures niya at balita ko nag-eexport na rin sila sa iba't ibang bansa. I shook my head hoping to shake off all the thoughts I have for him. I started preparing to go home nang mag-vibrate ang aking cellphone.
'Are you going home now?' - Rylle
I rolled my eyes and ignored his message. Paano niya naman kaya nakuha ang number ko?
To be continued...
Rylle I always think everything in life is pre-destined. May magbago man dahil sa mga desisyong ginagawa natin, those would always lead to the things meant for us. In a twisted way. That's what I believe growing up. I learned to live with the expectations or people from me. My parents expected us to follow their steps and I've got no problem with that. Maybe because I like what they want us to do too o hindi ko lang talaga alam kung ano ang gusto kong gawin. But when I met Eirene, that belief changed gradually. She is so sure of herself, her decisions and her passion. I have never met anyone before as passionate as she is. I remember the first time I saw her, she was crying while hugging her sketchpad. It was around six in the evening and a friend invited me at his house to play videogames. Nasa dulo ng subdivision ang bahay nila at may madadaanan pang maliit na parke. I stopped when I heard soft sobs from the children's park. S
I didn't think he would actually stay with me even in New York. Alam ko naman na abala rin siya sa negosyong pinamamahalaan niya kaya maiintindihan ko kung hindi niya talaga ako masasamahan. "No I'm not. I'm coming with you no matter what." He would always say that everytime I tell him to just go home for work. Wala nalang din akong magawa dahil hindi siya matinag sa desisyon niya. Isa pa, gusto ko rin naman talaga siyang makasama. "You have no plans in working for LHR again?" He caressed my fingers as he pulled me to his chest. Bukas na ang launch ng aking brand at kahit nasasanay na, hindi ko pa rin maiwasang kabahan. It was a long day of preparing for it and my eyes are a bit heavy. Maaga pa naman pero inaantok na ako sa sobrang pagod. "No, not yet. Hindi ko rin alam. Isa pa, si Santi na ang namamahala noon ngayon. Speaking of, I think he's more capable of handling LHR than me. And I see no reason why my parents won't e
"Akala ko uuwi ka rin?"He lifted his gaze on me. Mula sa laptop ay lumipat ang nanunuri niyang tingin sa akin.I continued checking the designs for the upcoming launch next week. Ang aking mga staff naman ay namamasyal sa iba't ibang tourist spots. Sinusulit ang natitirang mga araw ng pananatili namin dito bago tumulak pa-New York.Ayoko naman ipagkait sa kanila iyon. They worked hard for this fashion week. Alam ko rin ang stress at pressure na pinagdaanan nila, maging successful lang ang event. They should relax atleast bago naman sumabak sa trabaho."Hindi ba kayo sasama, miss? Plano sana naming kumain sa labas kasama kayo," si Len.I can also hear the other staffs' voices in her background, hinihikayat din akong sumama.I would love to come. Kaya lang nangako ako kay Denver na dadalo sa exhibit niya. I still have to prepare for that.Isa pa nandito rin si Rylle na akala ko'y uuwi rin ng Pilipinas pero nagkamali ako.
Warning: SPGI moaned against his lips as I try to cope up with his pace. He pushed me against the wall as his body brushed mine."Rylle... I thought we're going to talk?"Napasinghap ako nang bumaba ang mga halik niya sa leeg ko. He sucked on my skin roughly. I swear it's going to leave a mark there. Ang mga kamay niya'y marahang naglakbay sa katawan ko.He stopped. I almost groaned in protest. Hindi ko na mapirmi ang tingin. Lalo lang akong nalasing sa ginagawa niya.He stared at me intently. Passion and desire reflected his eyes sa kabila ng galit.Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa nakita. I pushed him away. Bakit ko nga ba nakalimutan? We were supposed to talk of why he's angry.Kaunting hawak at halik niya lang nawawala na ako sa katinuan. But not right now. I fought the urge of desire and anticipation of his touch. Kailangan naming mag-usap. Iyon ang nasa isip ko."Yes we will," he went near
Natatawa niyang sinalubong ang yakap ko. I was too shocked and overwhelmed to see him here. I never expected him to be here. Huli naming pagkikita ay noong bago ako umuwi ng Pilipinas para magtrabaho sa LHR. Though we communicate sometimes.Nakangiti kong pinagmasdan ang kabuuan niya. Malaki ang ipinagbago ng katawan niya. He became more bulky and of course masculine. Ang mestiso niyang balat ay mamula-mula. His facial features still the same but they became more define as he aged.My memories with him came in like a whirlwind. Kung paano niyang nakuha ang loob ko sa ilang beses na pag-aaya sa akin na kumain sa labas at magliwaliw.I would always reject him at first. I would always isolate myself from everyone. I was too afraid of getting attached to people again. I was so afraid of being betrayed again.Pero kahit ganoon ay hindi siya sumuko. Parati, pagkatapos ng eskwela, inaaya niya akong mamasyal. Nakukulitan na nga ako sa kanya noon. At
"Ladies and gentlemen, please help me welcome! The brilliant mind behind EL's Clothing Line, Miss Eirene Lopez!"That moment felt like a dream to me. Seeing my designs being worn and recognized by a lot of people, felt like a miracle. Ang akala ko noon habambuhay na magiging malayong panaginip ang tagpong ito. I can't believe here I am, actually living that dream.After I had closure with everything, I decided to chase my first love. I was hesitant in telling Rylle and my parents about it. Kay Rylle dahil alam kong magkakalayo kami pansamantala. At kina Mama at Papa dahil ang alam ko ay tutol sila noong una sa gusto ko."I won't stop you, Ei. Alam kong iyan ang magpapasaya at kukumpleto sa iyo. You have my support," Rylle whispered when I told him about my plan.Napangiti ako sa sayang naramdaman. I don't know if I would be able to endure being far from him. Pero ang nasa isip ko ay madali lang na lilipas ang apat na taon.Hindi na na