Chapter 21

Mika's POV

Dalhin sa naalimpungatan ako ay hindi na ako muling dinalaw ng antok. Katabi ko pa rin si Renrem na mahimbing na natutulog dahil siguro sa pagod. Pinagmasdan ko siyang natutulog habang sinusuklay ko ang buhok niya ng dahan- dahan gamit ang aking mga daliri.

"Hawak ko pa din ang mga pangakong binitawan mo sa akin," halos bulong ko sa sarili ko.

Nakatingin ako sa mukha niya at hindi ko alam kung ano bang dapat kong maramdaman sa mga oras na ito. Sobrang sakit na makita yung taong mahal mo na unti- unti nang nawawala at bumibitaw sa pagkakahawak mo.

"Mahal kita kahit na sa totoo ang sakit sakit na," muli kong sambit na tanging ako lamang ang nakakarinig.

Nangako ako sayo na magtitiwala ako sayo at sayo lang ako maniniwala. Hihintayin ko na sayo mismo magmula ang lahat, hihintayin ko na ikaw mismo ang magsabi sa akin ng mga dapat kong malaman. Hihintayin ko yung oras na ikaw na mismo ang magsasabi sa akin na hindi mo na ako mah