"So, I guess you don't need me here, Fuego." Sambit ni Wallace, ang informer ni Peruvian sa Pilipinas. Nakasuot lang ito ng kamisetang ginupitan ng magkabilang elbow upang magmukhang rasta guy. Nakahipos din ang buhok nito na sinadyang ipa-dreadlock. Gaya ni Peruvian, may mahaba ang itong buhok, he is a half-black american guy and filipino, but, mas nanalaytay sa mukha nito ang pagiging pinoy. "Salamat, Ace. Pakisabi na lang kay King na i-send na lang sa akin ang information sheet. Hindi ako magtatagal dito." Pormal na salita ni Peruvian gamit ang pambansang lenggwahe. He smirked, tapping his left arm. "Sige, basta kung ano ang kailangan mo, I'm just GPRS away." Alam ni Ace ang lahat about tracker, devices and locators since siya ang assassin na halos alam yata ang geographic altitudes at longitudes ng earth. Sinanay siya sa field na 'yon, so, ito ang maasahan ni Peruvian kapag may pinapahanap siya, lalo na't madalian. "Mag-iingat ka." Ace said. "Mag-ingat sila." Sabi naman ni Pe
Hindi na niya hinintay na maabotan siya nito sa may pintuan, agad na niyang tinungo ang looban saka nagsara ng pinto. Dahil na rin sa pagod, ay naisipan niyang magpalamig muna sa banyo. He want to take a shower to ease his mind and heating body. "Bullshit, calm down, Peruv." Sambit niya habang hawak ang tuwalya, papasok na siya sa banyo that time when he heard footsteps. May nag-uusap sa labas ng pinto. He doubt himself that time if sino ang nandoon, pero pinili niyang tahakin ang banyo at magsimula sa gagawin. Nang makapaghanda na ng shower ay nanatili siyang nakatayo doon, hawak niya ang pader sa dalawa niyang palad habang nakayuko at dinadama ang tagaktak ng tubig. It felt so right and satisfying. He close his eyes and remember her figure, hindi pa rin nawawala sa isipan niya ang lahat. Damn it! Hindi niya mapigilan ang nararamdaman. Katunayan, natatawa na lang siya habang naliligo doon. He is in the middle of his peace when he heard someone, parang nasa loob na ito ng kwar
Hindi akalain ni Peruvian ang nangyayari, he's been hiding in that corner for so long just to glimpse that lady standing next to the door. Si Romary iyon. "Damn it!" Litanya niya habang napapasuklay sa mahaba niyang buhok. Nagdadalawang-isip siya kung pupuntahan na ba niya ito o maghihintay pa siya ng isang minuto. Kabado siya that time. "I'll do it," kamot-ulong sambit niya saka tinahak ang daan patungo rito. Aksyon na sana niyang kausapin ito nang mabangga niya ang isang babae, bigla na lang kasi itong bumulaga sa bandang likuran niya. "Fuck!" he hissed. Nang makita niya ang reaksyon ni Romary ay agad siyang umayos at tumikhim. "I'm...sorry." "Oh, it's you." Turo ni Romary. "Is it him, tita?" Nakangiting sambit ni Charlotte saka dumikit kay Romary. "Introduce me," ngisi pa nito. "Uh, Peruvian, meet Charlotte, my step-daughter." Pekeng ngiti nito sa binata. Tumango lang si Peruvian, knowing his eyes are looking just for Romary. "Nice to meet you, Charlotte, anyway,
Hindi inaasahan nina Romary ang pangyayari. Charlotte is absolutely fordibben to something she ate earlier kaya sumakit ang tiyan nito. Nagpaalam ito sa kanila that time, afterwards, mas nagkaroon ng oras sina Peruvian at Romary sa kainan, until they decide to have a walk. "So tell me, are you letting me for Charlotte? I'm afraid you're planning something." Medyo ngumiti si Peruvian, halatang nahahalata ang plano ni Romary. Romary remain silent. "I'm not interested to her." Walang gatol na sambit nito sa babae. Tuloy, hindi napigilan ni Romary na pamulahan. She almost out balanced due to her panicking heartbeat. Damn it! Litanya pa nito sa sarili niya. She avoid his eyes. Alam niyang kapag titingin siya'y baka hindi niya mapigilan ang sarili. "You're too straight-forward, young man." She smiled to him. Knowing it's a little insult to his identity. "Young man?" He hissed. "Well, sort of, I know you're too young, mas matanda ako ng dalawang taon," she clearly point a hint. Totoo
Kinabukasan. Maagang nagising si Romary. Masakit ang ulo niya dahil sa kalasingan kagabi. "Oh my mother dear! Anong kalat na naman ang ginawa mo?" tanong niya sa sarili nang makita ang hitsura. Puro buhangin ang binti niya, and probably, hindi siya nagpunas ng katawan, ni amoy ng bibig niya'y alak pa rin. Idagdag pa ang buhok niya na tila nasabunutan sa kanto. "Oh shit..."Napabalikwas siya saka tiningnan ang katabing si Charlotte. Nakahiga pa rin ito, while her mask in her face, two cucumber dip in her eyes and a hair mesh to hold her hair. Kabaliktaran ang hitsura nito sa kaniya. Bahagya niya itong niyugyog. "Karlota...gumising ka. Hoy! Gising!" Dahan-dahan itong nag-unat ng braso saka kinuha ang dalawang pipino sa kaniyang mata. "Hmmm...nakakabulahaw ka.""Tell me, anong nangyari sa'kin?"Umirap ito saka umismid. "Palagay mo?""Ano nga?"Bumangon si Charlotte saka bumuntong-hininga. "Naglasing ka, ewan ko sa'yo, ang taas ng amats mo kagabi, nag-declamation speech ka pa nga.
Dahan-dahang iminulat ni Romary ang mga mata at nilinga-linga ang paningin sa paligid. Nakakapit siya sa isang tila yero mula sa eroplano at ngayo'y lumulutang lutang sa karagatan. Natanaw pa niya ang mga sira-sirang gamit na gaya niya'y nasa karagatan. Ginapangan siya ng kaba nang hindi makita si Peruvian. Nasaan kaya ito? Napalingon siya sa paligid at tanging karagatan lamang ang nakikita niya. Hindi maari! Iyon ang litanya ng isip niya. "Peruvian! Sumagot ka! Nasaan ka?!" Sigaw pa ni Romary habang maluha-luhang ikinampay ang mga kamay sa kung saan at pumunta sa mababaw na parte ng buhanginan. Nasa isang isla na siya. Naalala niyang bumagsak ang sinasakyan nilang eroplano at nakaligtas sila ni Peruvian. Nang madako siya roon ay napasalampak na lamang siya sa buhanginan at sinipat ang islang iyon. Wala siyang nakikitang tirahan doon at tanging matatayog lamang na puno at tila kagubatan ang naroroon. In this case, nakikita niyang nasa may bandang Bohol sila bumagsak at parang n
Wala silang kibo sa oras na iyon, lulan na sila ng sasakyan. Papunta na sila sa pinakamalapit na pagamutan sa isla ng Homonhon. Mabuti na lang at marami ang nag-rescue sa kanila at tumulong na rin para sa kanilang biyahe. Nasa stretcher si Peruvian sa oras na iyon, he is just staring to Romary that time na halos hindi nagsasalita matapos ang kaunting away nila last timre. Walang emosyon ang mukha nito. "Are you coming with me?" he tried to reach her. Medyo dumistansya lang ito saka halatang hindi gustong mailapat ang kamay nito sa kaniya. "Romary, c'mon." "I want you to turned back as some strangers again, Peruvian. I hope that or path won't cross again, goodbye." Medyo malamig na sambit nito. Naiwan si Peruvian sa oras na iyon, katunayan, hindi niya alam ang gagawin ngayon, si Romary lang ang tanging pag-asa niya para mapalapit sa mga Jaranilla. He knew that Charlotte can be an option, but its too risky, dahil alam niyang maraming mata ang nakatutok sa dalaga, ayaw ni Peruvian na
Peruvian immediately grab his jacket and put his shades in his head. Pababa na siya sa eroplanong sinasakyan, ngayon na ang kasal ni Magnus sa Maldives. Hindi na siya makapaghintay pa, aside of his excitementy for his friend, hindi na rin siya makapaghintay na makita si Romary. "Here i come," he smile widely as he step his feet down the road. Hindi naman siya nahirapan dahil nakita niya rin ang magkakapatid na Shaw. Agad siyang lumapit kay Vittos na tila kasabayan niya ring bumaba sa isang private plane. "Dude!" tawag niya rito. Agad siyay nitong inakbayan at ginulo ang buhok. "Ahh! Damn it, isang oras ko 'yang inayos, gago ka!" he hissed. "Anong nakain mo...ang aga mo yata?" tanong pa ni Vittos sa kaibigan. He just roll his eyes and tap his shoulders. "Actually, na-e-excite ako sa mga babae dito, Magnus told me that Maldives is a fucking heaven." "Dude, kahit saan talaga, ang manyak mo!" Tapik pabalik ni Vittos saka lumakad na rin. Sakto na rin at nakisakay si Peruvian sa magkak