The rays of light simply touches his bare skin. N*******d si Peruvian sa kung saan. It's soft and smooth, the fabric smells lavender and vanilla. The bed is an over-sized king bed, and that was he realized na nasa pilipinas na pala siya. Pangatlong araw na niya ngayon para manmanan ang isang tao.
The guardian told him that he must do this job or else, hindi na niya makakamit ang kaniyang kalayaan. The deal is to look after the man named, Gustavo Jaranilla. A business tycoon and a politician here in the metro.
Hindi mahirap hanapin ang taong hinahanap niya, but he is looking for the easiest way, ang kahinaan nito. He must kidnap his only daughter named Charlotte Jaranilla, at iyon ang una niyang gagawin.
Dahan-dahan siyang napasandal saka nilinga ang paligid. Nagkalat ang mga bote ng alak sa kwarto niya saka ang mga babaeng nasa kaniyang paanan. Gaya niya'y mahimbing itong natutulog dahil napagod yata ito kagabi.
Tatlong babae ang pinagsabay-sabay niya. Filipina women are juicy and wild, they are easy to teach and of course, mura.
Inalala niya ang nagdaan at doo'y bumalik sa kaniya ang kaniyang katinuan. Galing pala siya sa club ng isa sa nga sikat na hotel sa Metro Manila. Nakita niya ang nakasabit na orasan. It's almost eleven in the morning, tanghali na pala.
Nilingon niya ang kaniyang kama, nakita niya roon ang mga bayarang babae.
"Sluts." Sabi pa niya saka kinuha ang towel sa isang banda.
Maliligo na siya ngayon para makipagkita sa kaniyang informer. Hindi siya magtatagal sa kabisera ng bansa dahil matatagpuan sa parteng Visayas ang taong gusto niyang makita. The place is on Bacolod. He don't know it yet, but he has the map he needed.
Nang matapos maligo ay agad siyang nagbihis. Nilapag niya sa bedside table ang perang pambayad sa mga babaeng tulog na tulog. Dinala na niya ang kaniyang mga gamit at walang pasabing umalis ng may ngiti sa kaniyang labi.
He's not a charmer but obviously...women wants him. He's not so attractive but he don't know why women always ask him to fuck them up, minsan pa nga noon sa Warsow ay may nagrequest sa kaniya na buntisin daw niya.
Hell. What in the world is it?
Wala pa sa utak niya ang ganoong bagay. Kung may isa man siyang rules, iyon ay ang walang scene of the crime clue, and in connection of that...he will not fucking impregnant a woman, unless gusto niya ito.
Sakay na siya sa kaniyang motor na kinuha niya lang last night sa parking lot ng club, madali naman itong i-tampered at i-rewiring kaya madali niyang napatakbo ito without a key.
Aside of firearms, bihasa din siya sa pagmemekaniko ng kahit anong bihekulo. Whether it's an aircraft, a bike or a car.
He drive it on red code, means, malakas siyang magpatakbo, kaya hindi niya napansin na nag-over-speeding na siya sa kahabaan ng highway kaya narinig niya ang wangwang ng pulis.
"Damn it!" Mas binilisan pa niya ang takbo sa oras na iyon. He's lucky when a traffic lane occurs, the narrow passage made him through and left the patrol car. Saktong-sakto ang laki ng motor niya para makaiwas sa gitgitang traffic.
He heard the vehicles aren't happy to his passage, ang ilan nga ay minura pa siya dahil nagagasgasan na niya ang mga ito.
He doesn't care by the way. Bahala na sila!
Nang makaliko sa isang makipot na kanto ay laking pagkadismaya niya dahil one way road pala ito.
"Damn, again?" litanya niya nang makitang nakaharang sa daraanan niya ang isang puting kotse. Narinig pa niyang binusinahan siya nito.
"Hoy kupal! Tumabi ka!" it's from a woman. Bahagya niyang nakita ang mukha nito dahil inilabas nito ang kaniyang ulo at nag-wave pa ng middle fucking finger.
Napangiti siya sa inasal nito. Actually, maganda ang babae, and of course, natitipuhan niya ang gaya nitong palaban.
"Hoy! Nakikinig ka ba? Sabi ko tabi! Get out of my way!" busina ulit nito sa kaniya.
"Fine." He stood up and let his vehicle in the wall. Halos sakto lang ang sukat n'on para makadaan ang kotse ng babae. Pero bago pa ito makalusot sa daan ay binuksan niya ang bintana saka siya dinuro.
"Before you drive, make sure you know how to read, get it?" singhal nito sa kaniya sabay duro sa nakapaskil sa itaas niya na karatula.
ONE WAY ONLY.
Pero imbes na sagutin ay pabalang siyang sumagot rito. "I'm sorry, I'm not familiar here." With his Polish accent.
Natigilan ang babae saka muling nagsalita.
"I see. Well, next time, you should check the signage."
"I will." He smiled.
Isasarado na sana ng babae ang bintana ng tanungin niya si Peruvian.
"By the way, what's your name?"
Peruvian smiled and answered. "Peruv."
"Oh, okey. I'm sexy, I mean, I am Romary." Ngiti pa nito saka nginitian pabalik ang lalaki.
Naiiling na lang si Peruvian saka muling pinaandar ang motor, nang mawala na ang kotse ay agad naman siyang nagpatuloy sa daan.
He will meet his informer to the port. Malapit na siya sa sinasabi nitong daungan ng barko kaya mas minadali na niya ang takbo.
***
"Nasaan ka na, tita?" Maktol ni Charlotte kay Romary, stepmother niya ito, pero parang barkada lang ang turingan nila sa isa't-isa. Late nanaman ito sa promise niyang oras.
Susunduin kasi siya nito dahil ito lang ang pwede niyang makasama sa bakasyon, her grandparents doesn't allow her to have boyfriend. Siya lang kasi ang naiwang anak ng papa niya.
"Sandali na lang, malapit na. Eh kasi naman, may isang kupal na nadaanan ko e!" narinig pa niya itong tumili sa kabilang linya.
"Naku naman!"
"Ano ka ba, Charlotte! Hindi naman pwedeng liparin ko ang Pasig at address mo ano! traffic din dito!"
"Ewan ko sa'yo, basta dalian mo ha. Nakaready na ang gamit ko." Maktol pa niya.
"Oo, sige na. Bye. Malapit na talaga..."
Nang marinig ang pagkaputol sa kabilang linya ay nasandal na lang si Charlotte sa kaniyang malambot na sofa. Nasa kwarto pa siya that time. Hinihintay niya si Romary para pagtakpan ang gagawin niyang pagbabakasyon alone sa Bacolod. Gusto niyang mag-explore sa isang isla roon na nabooking na niya through on-line.
At her age of twenty six, hindi pa niya talaga nagagawa ang gusto, bantay-sarado ang mga tauhan ng papa niya, well, hindi naman niya ito masisisi dahil siya lang naman ang nag-iisang anak ng mga ito. Namatay ang kaniyang kuya noon dahil sa disgrasya kaya simula n'on, naging mas mahigpit ang mga magulang niya sa pagpapalaki sa kaniya. Namatay din ang mama niya dahil sa sakit kaya naman nag-asawa muli ang papa niya kay tita Romary niya. Kampante siya dito dahil mabait naman kahit madalas itong wala sa mansion, dahil may negosyo ito sa Pasig.
Nagkibit-balikat siya nang marinig ang pang-apat na katok sa kwarto niya. Alam niyang si lola Fatima niya ito.
"Apo, matagal pa ba si Romary?"
"Bakit po?" May iritasyon ang boses niya, pero 'di niya 'yon pinahalata.
"Para mahatid namin kayo sa outing ninyo, mas mabuting nakasisiguro kami na walang..."
"Lola, don't worry, kaya na po namin. May license naman si Tita Romary eh, she can drive." She pout her lips.
"Yes, dear, pero kasi..."
"La, sige na. Just trust me, okey? Huwag po kayong mag-alala."
"But, hija. Alam mo naman siguro 'di ba?"
"Yes La, I know that you love me so much, and you're scared because of what happened to kuya and mama."
Namemorya na yata niya ang litanya ng lola niya. Her mom smiled and reach her left cheek. Nakita niyang napangiti ito.
"Ang bilis talaga ng panahon, ang laki mo na."
"La...please."
Lumawak ang ngiti ng lola niya dahil sa reaction na. Hindi kasi niya gustong binebeybe siya nito.
"Oh, nandyan na yata si tita Romary!" narinig na kasi ni Charlotte ang busina ng kotse nito.
"I'll go now, la."
"Okey, take care ha. Tumawag ka sa akin after ten minutes." Sambit pa nito sa kaniya.
Halos hindi niya madala ang malaking maleta na dadalhin niya, puro mga OOTD ang mga iyon at syempre ang make up sets na daily routine niya everyday.
Ngiting-ngiti siya nang makababa sa kanilang enggrandeng staircase. Nakita niyang nasa main door na si Romary, nakasandal ito sa kotse at binuksan ang likuran.
"Let's go." Narinig niya.
Hindi pa man siya nakalabas ay narinig niya ang boses ng kaniyang lolo.
"How long will be your activity?" Napalingon silang dalawa at hindi pinakitang kinakabahan sila.
"Ah, eh, kuwan po...Don Gorge, three days only."
"Three days for that huge luggage?" turo nito sa maleta ni Charlotte.
"Lolo naman e, syempre mga gamit ko 'yan, mga OOTD's at make ups." Sabi ni Charlotte. Nakayuko lang si Romary dahil alam nitong hanggang ngayon ay hindi pa rin siya tanggap ng mga ito na pinakasalan siya ng yumao nilang anak na si Gustavo.
"Bueno, mag-ingat ka, hija. I'm eyeing you." His grandfather stare to Romary. "Ikaw din."
Romary swallowed and fake a smile. "Opo."
Marahan namang lumapit si Charlotte dito at niyakap ito. That's his weakness, ang yakap niya.
"Naku, si lolo talaga. Hwag na po kayong mag-alala. I will be fine, kasama ko naman si tita Romary e, 'di ba tita?"
"Oo." Tipid na sagot ni Romary sa gilid.
"Okey. You know we love you, I love you, Charlotte." Sambit naman ng matanda na noo'y makahulugang tiningnan ang gawi ni Romary.
Take care of her...iyon ang ibig sabihin ng tingin na iyon.
"I love you, too." Hinalikan ni Charlotte ito sa pisngi saka kumaway at nagpaalam.
Tipid lang na pagyuko ang ginawa ni Romary nang makaalis sila sa harapan ng dalawang matanda.
"Ayon nga dai, may sasabihin ako!" paunang sambit ni Romary nang makalarga na sila, sakay sila ng kotse. Actually, pinapahinaan ni Romary ang music ng radio eh kasi naman, halos mabasag na ang eardrums nila sa lakas ng volume."Ano 'yon?""Makinig ka nga...sabi ko, 'yong nakwento ko kanina, 'yong nakakainis na lalaki."Umismid pa itosaka umirap, heto nanaman sila, gigisa ng kawawang lalaki at sa huli, pagbubuntunan nila ng sama ng loob, ilang lalaki ba naman kasi ang pinagpantasyahan ni Charlotte, pero hanggang ngayon, wala pa ring matinong lalaki ang nagkakagusto rito.Well, maganda naman si Charlotte, maputi, matangkad, smiling face, model height and of course anak mayaman. Romary sighed again, pero kung sa gaya nito, if she were a man, mato-turn off din siya sa pagiging maingay, classy, at brat ni Charlotte, gaya ngayon..."Oh ano, Romary gwapo ba?!""Okey lang, fifty-fifty lang...""Ang ano?" ulit ni Charlotte dito. "Yong ano niya...sabi ko, nainis lang ako kasi presko.""Hoy, ik
"So, I guess you don't need me here, Fuego." Sambit ni Wallace, ang informer ni Peruvian sa Pilipinas. Nakasuot lang ito ng kamisetang ginupitan ng magkabilang elbow upang magmukhang rasta guy. Nakahipos din ang buhok nito na sinadyang ipa-dreadlock. Gaya ni Peruvian, may mahaba ang itong buhok, he is a half-black american guy and filipino, but, mas nanalaytay sa mukha nito ang pagiging pinoy. "Salamat, Ace. Pakisabi na lang kay King na i-send na lang sa akin ang information sheet. Hindi ako magtatagal dito." Pormal na salita ni Peruvian gamit ang pambansang lenggwahe. He smirked, tapping his left arm. "Sige, basta kung ano ang kailangan mo, I'm just GPRS away." Alam ni Ace ang lahat about tracker, devices and locators since siya ang assassin na halos alam yata ang geographic altitudes at longitudes ng earth. Sinanay siya sa field na 'yon, so, ito ang maasahan ni Peruvian kapag may pinapahanap siya, lalo na't madalian. "Mag-iingat ka." Ace said. "Mag-ingat sila." Sabi naman ni Pe
Hindi na niya hinintay na maabotan siya nito sa may pintuan, agad na niyang tinungo ang looban saka nagsara ng pinto. Dahil na rin sa pagod, ay naisipan niyang magpalamig muna sa banyo. He want to take a shower to ease his mind and heating body. "Bullshit, calm down, Peruv." Sambit niya habang hawak ang tuwalya, papasok na siya sa banyo that time when he heard footsteps. May nag-uusap sa labas ng pinto. He doubt himself that time if sino ang nandoon, pero pinili niyang tahakin ang banyo at magsimula sa gagawin. Nang makapaghanda na ng shower ay nanatili siyang nakatayo doon, hawak niya ang pader sa dalawa niyang palad habang nakayuko at dinadama ang tagaktak ng tubig. It felt so right and satisfying. He close his eyes and remember her figure, hindi pa rin nawawala sa isipan niya ang lahat. Damn it! Hindi niya mapigilan ang nararamdaman. Katunayan, natatawa na lang siya habang naliligo doon. He is in the middle of his peace when he heard someone, parang nasa loob na ito ng kwar
Hindi akalain ni Peruvian ang nangyayari, he's been hiding in that corner for so long just to glimpse that lady standing next to the door. Si Romary iyon. "Damn it!" Litanya niya habang napapasuklay sa mahaba niyang buhok. Nagdadalawang-isip siya kung pupuntahan na ba niya ito o maghihintay pa siya ng isang minuto. Kabado siya that time. "I'll do it," kamot-ulong sambit niya saka tinahak ang daan patungo rito. Aksyon na sana niyang kausapin ito nang mabangga niya ang isang babae, bigla na lang kasi itong bumulaga sa bandang likuran niya. "Fuck!" he hissed. Nang makita niya ang reaksyon ni Romary ay agad siyang umayos at tumikhim. "I'm...sorry." "Oh, it's you." Turo ni Romary. "Is it him, tita?" Nakangiting sambit ni Charlotte saka dumikit kay Romary. "Introduce me," ngisi pa nito. "Uh, Peruvian, meet Charlotte, my step-daughter." Pekeng ngiti nito sa binata. Tumango lang si Peruvian, knowing his eyes are looking just for Romary. "Nice to meet you, Charlotte, anyway,
Hindi inaasahan nina Romary ang pangyayari. Charlotte is absolutely fordibben to something she ate earlier kaya sumakit ang tiyan nito. Nagpaalam ito sa kanila that time, afterwards, mas nagkaroon ng oras sina Peruvian at Romary sa kainan, until they decide to have a walk. "So tell me, are you letting me for Charlotte? I'm afraid you're planning something." Medyo ngumiti si Peruvian, halatang nahahalata ang plano ni Romary. Romary remain silent. "I'm not interested to her." Walang gatol na sambit nito sa babae. Tuloy, hindi napigilan ni Romary na pamulahan. She almost out balanced due to her panicking heartbeat. Damn it! Litanya pa nito sa sarili niya. She avoid his eyes. Alam niyang kapag titingin siya'y baka hindi niya mapigilan ang sarili. "You're too straight-forward, young man." She smiled to him. Knowing it's a little insult to his identity. "Young man?" He hissed. "Well, sort of, I know you're too young, mas matanda ako ng dalawang taon," she clearly point a hint. Totoo
Kinabukasan. Maagang nagising si Romary. Masakit ang ulo niya dahil sa kalasingan kagabi. "Oh my mother dear! Anong kalat na naman ang ginawa mo?" tanong niya sa sarili nang makita ang hitsura. Puro buhangin ang binti niya, and probably, hindi siya nagpunas ng katawan, ni amoy ng bibig niya'y alak pa rin. Idagdag pa ang buhok niya na tila nasabunutan sa kanto. "Oh shit..."Napabalikwas siya saka tiningnan ang katabing si Charlotte. Nakahiga pa rin ito, while her mask in her face, two cucumber dip in her eyes and a hair mesh to hold her hair. Kabaliktaran ang hitsura nito sa kaniya. Bahagya niya itong niyugyog. "Karlota...gumising ka. Hoy! Gising!" Dahan-dahan itong nag-unat ng braso saka kinuha ang dalawang pipino sa kaniyang mata. "Hmmm...nakakabulahaw ka.""Tell me, anong nangyari sa'kin?"Umirap ito saka umismid. "Palagay mo?""Ano nga?"Bumangon si Charlotte saka bumuntong-hininga. "Naglasing ka, ewan ko sa'yo, ang taas ng amats mo kagabi, nag-declamation speech ka pa nga.
Dahan-dahang iminulat ni Romary ang mga mata at nilinga-linga ang paningin sa paligid. Nakakapit siya sa isang tila yero mula sa eroplano at ngayo'y lumulutang lutang sa karagatan. Natanaw pa niya ang mga sira-sirang gamit na gaya niya'y nasa karagatan. Ginapangan siya ng kaba nang hindi makita si Peruvian. Nasaan kaya ito? Napalingon siya sa paligid at tanging karagatan lamang ang nakikita niya. Hindi maari! Iyon ang litanya ng isip niya. "Peruvian! Sumagot ka! Nasaan ka?!" Sigaw pa ni Romary habang maluha-luhang ikinampay ang mga kamay sa kung saan at pumunta sa mababaw na parte ng buhanginan. Nasa isang isla na siya. Naalala niyang bumagsak ang sinasakyan nilang eroplano at nakaligtas sila ni Peruvian. Nang madako siya roon ay napasalampak na lamang siya sa buhanginan at sinipat ang islang iyon. Wala siyang nakikitang tirahan doon at tanging matatayog lamang na puno at tila kagubatan ang naroroon. In this case, nakikita niyang nasa may bandang Bohol sila bumagsak at parang n
Wala silang kibo sa oras na iyon, lulan na sila ng sasakyan. Papunta na sila sa pinakamalapit na pagamutan sa isla ng Homonhon. Mabuti na lang at marami ang nag-rescue sa kanila at tumulong na rin para sa kanilang biyahe. Nasa stretcher si Peruvian sa oras na iyon, he is just staring to Romary that time na halos hindi nagsasalita matapos ang kaunting away nila last timre. Walang emosyon ang mukha nito. "Are you coming with me?" he tried to reach her. Medyo dumistansya lang ito saka halatang hindi gustong mailapat ang kamay nito sa kaniya. "Romary, c'mon." "I want you to turned back as some strangers again, Peruvian. I hope that or path won't cross again, goodbye." Medyo malamig na sambit nito. Naiwan si Peruvian sa oras na iyon, katunayan, hindi niya alam ang gagawin ngayon, si Romary lang ang tanging pag-asa niya para mapalapit sa mga Jaranilla. He knew that Charlotte can be an option, but its too risky, dahil alam niyang maraming mata ang nakatutok sa dalaga, ayaw ni Peruvian na