Hello, salamat sa pagbasa ng kabanata na ito! Please vote Gem and also follow me in the profile here. And add my other books in your library. Thank you! Salamat sa mga nagbigay ng Gem and also gifts. Grabe ang saya ko.
Geraldine's Point of View* Daebak! Agad akong napatingin-tingin sa paligid baka may ibang kasama kami ngayon dito. "Di nga?" "Sayo ko lang sinabi sayo ang bagay na ito at mukhang ako atah ang pinunta nila dito. Di ko alam kung paano nila ako nahanap. Milady, please, itago mo ko sa kanila." Nagulat naman ako sa sinabi niya. "Tumakas ka?" May napanood naman kasi ako noon na movies about sa mga assassins at bawal na bawal ang tumakas sa grupo nila. "Hindi naman sa tumakas.... Parang ganun na nga." Napatakip ako sa bibig ko habang nakatingin sa kanya. "So yung mga assassins..." "Mga ordinaryong ninja lang ang pumunta sa mansion noon at hindi mga assassins, Milady." Ohh... Ganun pala. "Teka lang wala akong maintindihan. Ipa-intindi mo sa akin para ma-protektahan kita sa kanila." "Tungkol sa bagay na yun...." Biglang tumunog ang phone ko na kinagulat naming dalawa at napasigaw pa kami na parang babae ngayon at sabay napatakip sa bibig. "Jusko, hindi ko alam na babae pala tay
Geraldine's Point of View* "Alam naman siguro niya na siya ang Prinsesa ng mga assassin diba?" "Hindi... Hindi niya alam ang tungkol sa bagay na yun." "Bakit hindi niya alam? Na-aksidente ba siya, may pinainom ba sa kanya na druga o nagka-amnesia ba siya?" "Bata pa siya nung kinidnap siya ng kidnappers." "Ang lakas naman ng loob na mangidnap ng anak sa assassin. Wala atah silang takot." Dahan-dahan naman siyang tumango. Biglang tumunog ang phone ko at napatingin naman ako sa tumatawag at sa kompanya iyon. "Excuse muna." Tumatawag kasi ang isang empleyado ni Mike doon. Syempre isa pa akong assistant niya noh. "Assistant Girlie, may importanteng tao po ang nandidito sa kompanya." Napakunot ang noo ko at napaayos ng tayo. "Importanteng tao? Wala pa naman si Mr. Muller sa Pinas. Teka may appointment ba siya na pumunta diyan?" "Actually, wala po." "Edi pauwiin mo." "Assistant..." Nararamdaman ko ang kaba ng boses niya at napabuntong hininga ako at tumango tango. "Fine, papu
Geraldine's Point of View* Naglalakad ako ngayon papunta sa pintuan. Yes, wala ngayon si Mike pero ako muna ang makakahanap nila ngayon. Nakikita ko na mukhang hindi normal talaga na mga tao ang nasa harapan ko at hindi naman ako nagpapakita na natatakot ako sa kanila. Nang biglang may humarang sa daan ko nung makarating na ako sa pintuan at tiningnan ko siya sa mga mata niya. "Who are you?" "Assistant of the CEO." "We want to talk to the CEO only. Gusto siya maka-usap ng amo namin. Napataas ang isang kilay ko. "Pasensya na pero ang CEO ay may inaasikasong business meeting sa ibang bansa at wala kayong karapatan na bigla-bigla na lang pumunta dito na walang appointment sa Secretary niya." "Hindi mo ba kami kilala?" "Hindi, at wala akong plano na malaman kung sino kayo. Kung may kailangan man kayo sa CEO na importante ay pwede naman na ako ang kausapin ninyo kaya tabi." Nanlalaki naman ang mga mata nito at sasampalin sana ako pero biglang nasalo ko ang kamay niya na lalapat s
3rd Person's Point of View* Nasa sasakyan na sila Maximus ngayon kasama ang ibang mga tauhan niya at kanang kamay niya na si Bruno. "Master, gusto niyo po na ako na po ang magbibigay ng leksyon sa assistant na yun? Hindi po kayo nirespeto." Napakunot naman ang noo ni Maximus sa sinabi ni Bruno. Hindi kasi nagustuhan ni Bruno ang ginawa ni Gerry kanina sa kanila. Pero naramdaman ni Bruno kanina ang death glare ni Gerry kaya napatahimik siya na kina-inis niya sa sarili niya kung bakit nangyari yun sa kanya. Parang titig ng Master niya pag binabalaan siya. "Bakit mo gagawin ang bagay na yun? Hindi ka nga nakasalita nung pinatahimik ka niya." Mahinang natawa si Max sa nangyari kanina. Unang beses niyang nakita ang babae ay pakiramdam niya mukhang pamilyar ito sa kanya. "Interesting young lady." Hindi niya makakalimutan ang mga mata nitong hindi natatakot sa kanya. Lahat ng mga tumitingin sa mga mata niya ay natatakot agad o lumalambot ang tuhod pero iba ang babaeng nasa harapan
Geraldine's Point of View* Namimilipit sa sakit ang lalaki habang nakahawak hawak ko ang kamay niya at walang emosyon akong nakatingin sa kanya. Agad namang lumapit ang mga lalaking mga kasamahan nito sa akin. "M-Miss, pasensyahan mo na kaibigan namin. Bitawan mo na siya." "Damn you!" Akmang sasampalin ako nung lalaki nang isang iglap may pumagitna ngayon sa harapan ko at siya ngayon ang nasampal na kinalaki ng mga mata ko. "E-Eh! Sir Xavier!" Napatingin naman ako sa tawag nila at si Xavier nga! Napalunok ako dahil delikado magalit itong hacker ng team namin dahil sigurado akong lalabas lahat ng baho mo sa social media. "B-Brother..." Nanlaki naman ang mga mata ng mga lalaking nandidito ngayon sa harapan namin nung sinabi kong Brother si Xavier. Napatingin naman si Xavier sa akin at hinaplos niya ang pisngi ko. "Wala bang masakit sayo, little sister?" mahinhing ani niya sa akin. Bigla akong napangiti ng kaloko sa mga lalaki. "Brother, masakit ang arm ko tingnan mo oh nam
3rd Person's Point of View* Nakasunod ang spy na pinapasunod ni Bruno kay Gerry. Gusto kasi nilang malaman kung sino ito. "Ano daw ang nangyari bakit hindi kayo makapasok doon sa loob?" "Puro mga VIP ang makakapasok doon at hindi basta-basta ang mga tao na nasa loob doon." Napakunot naman ang noo nila dahil sa sinabi nito. Doon nila na-realize na hindi ordinaryong assistant ang Girlie Dell na iyon. "So, isang VIP ang assistant ni Muller? Hindi naman kasi halata sa mukha niya na ganun siya. Baka isa siyang anak mayaman tapos gusto lang niyang maging assistant ni Muller?" "Hindi pa natin sigurado kung ganun talaga." "Hintayin na lang natin siyang lumabas." Lumabas si Gerry na buhat-buhat siya ni Xavier at nakikita nila na grabe ang kapit ni Gerry sa batok nito na parang sweet na sweet ito sa nangyayari. "Boyfriend niya?" "Nakita niyo naman na may singsing si miss Girlie kanina diba? So Asawa niya iyon. So VIP ang Asawa niya?" "Mukhang ganun na nga ang nangyayari." Pinasok ni
Geraldine's Point of View* Nakarating sila sa restaurant at nasa VIP room kami ngayon ni Xavier ay nanlulumo akong nakahiga ang ulo ko sa lamesa. "Tell me kung ano ang ginawa mo kanina habang kaharap siya?" "Bakit ba parang vip na talaga siya pagsinasabi mo ang bagay na yun? Kinakabahan na ako sa pinagsasabi mo eh!" "Isa siya sa nirerespeto ng lahat lalo na ang phantom syndicate group kung saan nandodoon ang mga malalakas na assassins." Narinig ko na ang phantom syndicate na yun dahil nakaharap ko na sila noon at di ko nga pinagkakaila na ang lalakas nila sa larangan ng labanan. Sila ang mga assassins na itataya nila ang buhay nila para sa master nila. "Ano ba talaga ang ginawa mo?" "Nag-usap lang naman kami. Sinabi ko na wala si Mike at bumalik na lang sila. Yung kanang kamay niya parang papatayin na atah ako sa kinauupuan ko kanina dahil ang sama na kung makatingin." "Papatayin? Don't tell me nakikipag bangayan ka na naman?" "Nag-uusap kami eh tapos sabat ng sabat parang t*n
Geraldine's Point of View* Tapos na kaming kumain at hinawakan ni Xavier ang balikat ko. "I won't tell anyone about this. This is your life and your decision. We will support you whatever happens." Napakagat ako sa labi ko at niyakap si Xavier. Wala pa akong desisyon kung ano ang pipiliin ko. Kailangan kong maplanuhan ang lahat baka isang araw mamumulat ako sa katotohanan na ang lalaking minahal ko ay ang mortal ko pa lang kalaban. Dahil baka isang iglap iiwan ko na lang siya... Damn, kumirot na naman ang puso ko dahil sa iniisip ko. "Ayos ka na ba? Yung paa mo?" "Ayos na. Malalakad ko na." "Hatid na kita sa sasakyan mo. Papara na ako ng taxi. Malayo layo na kasi kung ihahatid mo pa ako pabalik sa gym." "Okay, thank you, Xavier." Lumakad na kami at hindi pa din naman maayos ang paglakad ko pero okay okay na din naman kahit papaano palabas ng vip room. "Okay ka lang ba? Sana hindi mo pinilit ang sarili mo para hindi ka masaktan." "Eh gusto ko eh. Okay na ito sa susunod." N
3rd Person's Point of View*America...Nasa yatch ngayon sila Ethan sa isang yatch dahil susupresahin nila ngayon si Gerry sa island."Sire, sigurado po ba talaga kayo na pwede tayong makakapasok sa island nila, Gerry?" kinakabahang ani ni Xavier sa General. "Yes, I'm sure. Hindi naman ako pupunta rito na walang kasiguruhan."Hindi alam ng mga grupo ni Ethan maski na si Ethan na tinawagan ni Maximus ang General para imbitahan ang mga ito sa island. Dahil ngayon din ang kaarawan ni Gerry na hindi nalalaman mismo ni Gerry.Nakikita na nila sa 'di kalayuan ang napakalaking island. Nakatingin si Ezekiel sa mapa na binigay sa kanila at nalaman nito na ito na ang lugar na pupuntahan nila."Mukhang ito na ang island ng mga assassin. Hindi ko aakalain na makakarating talaga tayo dito."Biglang may mga yatch na nagsidatingan na kina-alert nila sa kinatatayuan nila."Sire..." mahinang sambit ni Ethan sa General.Lumapit naman ang General sa mga lalaking nasa yatch at ito ang sinasabi ng Dad n
Geraldine's Point of View*Dumating na ang hinihintay ng lahat at 'yun ay ang anniversary ng phantom syndicate. Nagtitipon tipon ang mga kasapi noon pa man. Lalo na ang mga nanalo. Nakatingin kami ngayon sa mga taong dumadating dito sa bintana ng isang kwarto kung saan kami inaayusan."Wow, nandidito ang mga idol ko! Hindi ako makapaniwala!""Oo nga. Pero kanina ko pa hinihintay ang pagdating ng prinsesa at hindi ko pa nakikita kung dumating na ba talaga siya.""Kaya siguro ang dami ng mga taong nandidito ngayon na bumisita dahil iwe-welcome nila ang Prinsesa."Dahan-dahan naman silang napatango. Hindi ko alam kung bakit atat na atat nila akong makita eh isa lang naman akong normal na babae at wala ng iba."Bakit n'yo naman siya gustong makita? Matagal na siyang wala 'di ba? Mukhang may plano kayo sa bagay na 'yan ha."Napatingin naman sila kay Nine na biglang nagsalita. Nine is right. May plano ang mga taong nandidito dahil mukhang gusto nilang agawin ang trono ko bilang top 1 noon
Geraldine's Point of View* Bumalik naman ang lahat sa dati at kinuha na nila ang mga estudyante na positive sa drogang 'yun. At malapit na ring matapos ni Nine ang antidote. Nandidito ako ngayon sa opisina ni Dad na kakarating lang niya galing sa Europe. "Daddy, mukhang marami rami rin itong regalo niyo sa akin ngayon." Tinuro ko ang maraming paper bags na nasa lamesa. "It's for you, my daughter." "Daddy, did I te---" "Just once, my daughter. Please, pagbigyan mo na si daddy mo na magbigay ng mga ganitong bagay sa 'yo." Napabuntong hininga na lang ako at uminom na lang ako ng tea. "Okay, daddy." Napangiti naman siya at hinawakan ang kamay ko. Alam ko naman kasi na bumabawi siya sa mga araw na hindi kami magkasama. "Daddy, pwede bang pumunta si papa dito?" Natigilan siya sa ginagawa niya at napatingin sa akin na parang hindi siya sang-ayon sa sinabi ko ngayon. Hindi ba sila magkabati ni papa? "What? Wait, did he know already?" "Bakit hindi ba niya kailangan malaman? Sa k
Geraldine's Point of View* Nanlalaki ang mga mata ko nang marinig ko si Papa. "My daughter, please magsalita ka naman. Alam ko na buhay ka." Naririnig ko na parang pinipigilan niyang umiyak. Naalala ko ang mga pagmamahal na binigay niya sa akin at hindi niya pinaramdam na naiiba ako sa kanya. Flashback... "You're just adopted. You're not a real daughter of the general." Naririnig ko ang mga sabi ng mga kaklase ko noon sa elementary pa ako sa America. Nung unang rinig ko 'yun sa kanila ay hindi ako umiyak o inatake sa kanila. Ano naman ang ikaiiyak ko sa bagay na 'yun? I'm so thankful na maraming nagmamahal sa akin at maraming tumanggap sa kung sino ako at hindi nila pinakita sa akin na naiiba ako. "Your adopted!" Nagtatawanan pa sila habang paulit-ulit na sinasabi ang bagay na 'yun. Tiningnan ko sila sa mga mata nila at napangiti naman ako. "Yes, I am, but I'm so proud to be with their family. My daddy is the best dad and please don't say that. That's bad." Ngumiti ako s
Geraldine's Point of View* "Princess, ano ba ang trabaho mo noon?" Napatingin naman kami sa buong lugar at kami lang naman ang nandidito ngayon. Ako, David, Mike at ako. Wala naman akong nararadaman sa paligid na ibang tao. "I'm Astraea, ninong." Nanlalaki naman ang mga mata ni Ninong nang marinig niya ang bagay na 'yun. "A-Astraea? You mean the popular undercover agent?" Dahan-dahan naman akong napatango. Di pa rin siya makapaniwala sa sinabi ko at napatingin naman siya kay Brother David. "Yes, it's true, dad. Kaya pala pamilyar na pamilyar ka sa akin nung unang kita ko sa'yo noon, princess." Nagtataka naman akong napatingin kay David. "Kailan tayo nagkita?" "Sa Japan ka nun at mukhang may mission ka nun ay accident na nagtagpo tayong dalawa sa isang hotel nun." "Di kita napansin." Napangiti naman siya. "I know that. Dahil busy ka sa pagmamasid sa subject mo nun. Hindi ko na lang pinahalata na ikaw 'yun dahil may mission din ako nung araw na 'yun." Napangiti na lang ako
Geraldine's Point of View* Namumugto ang mga mata ko kakaiyak habang yakap-yakap ako ni Mike dito ngayon sa higaan ng kung saan ako kinunan ng dugo kanina. Pinaiyak pa niya talaga ako at hindi muna niya ako pinasalita at pinakakalma lang niya ako na parang sanggol. "Are you done crying?" malambing na ani niya sa akin. Di ako nagsalita at nakayakap lang ako sa kanya habang nakaupo ako sa binti niya at siya naman ay nakaupo sa higaan. "Wife?" "Hmm..." Tiningnan ko siya at mahina na lang siyang natawa habang nakatingin sa mukha ko. "Ang pangit mo ka-bonding." Nag-roll eyes ako habang sinasabi 'yun at mas lalo siyang natawa ng malakas dahil sa sinabi ko. Tingnan niyo ang pangit ka-bonding! "Shut up. Bakit mo ko niyayakap? Wala ka namang tiwala sa akin. Maghahanap na lang ako ng ibang tao na may tiwala sa akin doon ako makikipaglaro." "Wife." "Oh." Di ko siya tiningnan dahil alam ko kakaiba ang tingin niya sa akin ngayon. "Look at my eyes." "Ayoko baka kiligin ako." Naka-po
Geraldine's Point of View* Natapos akong salinan ng dugo ay pinahiga muna ako dito sa higaan at maririnig pa rin ang ingay sa labas. Wala namang problema sa labanan sa labas dahil nandodoon naman ang mga guro at sila ninong at David. Kaya naman nila ang bagay na 'yun. Remember mga assassins din naman silang lahat kaya walang problema sa bagay na 'yun. Napatingin ako sa gilid ko nang naramdaman ko na may nakatingin sa akin. At nakita ko si Mike na naniningkit pa rin ang noong nakatingin sa akin. Napabuntong hininga na lang ako habang nakatingin sa kanya. Inilahad ko ang kamay ko at napatingin naman siya sa kamay ko na parang ayaw pa niyang hawakan? "Ayaw mo?" "Tell me, why did you do that?" Tiningnan ko siya. Seryoso talaga siya ngayon. Napatingin ako sa mga kasamahan namin dito na nag-aalalang nakatingin sa amin. Tumango naman sila agad sa mean ko. Kailangan naming mag-usap ni Mike na kaming dalawa lang. Pumasok sila sa isang kwarto dito pa rin sa laboratory at kami na lan
Geraldine's Point of View* "Sa susunod na natin pag-uusapan ang bagay na 'yan. Ang importante ngayon ay ang kumakalat na droga ngayon." Napatingin naman sila sa akin at dahan-dahan na tumango. "I-Ikaw ba talaga si Nyx? Ang Prinsesa ng mga assassins? Yung top 1?" Napatingin ako kay Nine na nanlalaki pa rin ang mga mata nito habang nakatingin sa akin at natawa na lang akong mahina habang nakatingin sa kanya. Hindi ko naabutan ang pagsilang sa kanya dahil nung panahong 'yun ay nagliligawan pa ang mga magulang nito at hindi pa siya ginawa. Hindi ko aakalain na makakabuo agad sila at malaki na ito ngayon. Ngumiti ako sa kanya at hindi ko na sinabi ang tungkol sa akin at agad naman niyang na-gets ang bagay na 'yun. "Oh my God! Welcome back po! Hindi ko alam na nakita na pala kayo at isa pa idol na idol ko po kayo kaya ako pumasok dito sa phantom syndicate dahil sa inyo." Napakunot ang noo ko at napatingin sa mga magulang niya. "Kinukwento kasi namin ang mga kakayahan mo noon kay
Geraldine's Point of View* Sa paglalakad pabalik ay napapansin ko na parang nag-iingayan na ang paligid at nung tingnan namin ang paligid ay parang may kaguluhan sa gitna ng parang stage na may salamin. Doon pala pinasok ang mga infected sa virus at makikita mo sa katawan nila na malapit ng mag-decomposed ang katawan nila. Lumapit sila Mike doon at ako naman ay nagpahalo sa mga estudyante at sumama sa grupo ko para di mahalata na nawala ako sandali. Umupo ako sa gilid at iniisip ko kung ano ang gagawin. Napatingin ako kay Nine na nag-aalalang nakatingin sa mga infected. "Nine." Napatingin naman siya sa akin at nag-sign ako na umupo sa tabi ko at sumunod naman siya. "Ang dugo ba talaga ni Nyx ang makakasagot sa lahat ito?" Nagulat naman siya sa tanong ko. Napayuko naman siya at dahan-dahan na tumango. "Ayon sa examination ng mga magulang sa dugo ng master noon ay 'yun din ang nakatalo sa virus noon. Hindi na siya pwede ngayon na kunan ng dugo dahil alam ko na matanda na