"In this battle, only the strong and courageous remains."
Porsha Academy: School of Magic
***
"A forgotten Memory.
An undying charm.A sacred heart.A lonely soul and a cruel life."The one who have a spectacular but dangerous power.
Everyone wants happiness, even her. Despite to her silent and chaotic life, she grow up without family nor relatives. How lonely can that be?
Until that incident happened. That incident that turned her life into more chaotic but enchanting. Namuhay siya ng normal sa loob ng maraming taon, tapos malalaman niyang abnormal pala siya? Well, that was definitely surprising.
But, can that destiny will be that good? Or not? How come an ordinary girl believe in those kind of stuffs?
Welcome to
Porsha Academy:
School of Magic"Where people who have charm and ability suits for."
***
All rights reserved.
This book is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either products of the Author's imagination or used in fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actually events is purely coincidental.No part of this publication maybe reproduced, transmitted, or stored in a retrieval system without prior written permission from the author.
PLAGIARISM IS A CRIME!
Zeilyn. ISANG malakas na tawanan ang bumalot sa buong hallway. Pinahid ko ang mga luhang kanina pa tumulo sa pisngi ko at lumuhod para kunin ang mga nahulog kong libro. Hindi ko pa man nahawakan 'yung libro ay isang malamig na tubig na ang dumampi sa buong katawan ko. I want to run away and escape this mess that happened to me, but I cant. Nanginginig ang mga tuhod at kamay ko, hindi ko masyadong mahawakan ng mabuti ang mga libro.Hindi nagtagal, may nagbuhos na naman sa akin ng malamig na tubig. I want to go in a hot place to replace the coldness, but I can't even move myself properly. Another laugh comes from the crowd when someone pulls my hair that made me stumble for a bit. I tried my best to prevent my tears from falling. I'm in a deep pain. Physically and Emotionally. I don't know how can I ease it to make myself feel
Zeilyn. Wala sa sariling naglalakad ako mag-isa sa hallway ng school patungo sa classroom. Hanggang ngayon nabo-bother parin ako sa nangyari kagabi. My eyes couldn't believe what I just saw. Like... how on earth did he do that? Paano niya nagawang magpalabas ng hindi kapani-paniwalang bagay sa kamay niya at nagawang abo 'yung babae? Kahit sino hindi maniniwala kapag pinagsasabi ko 'yon. Or worst, baka mapagkamalan pa akong baliw o takas sa mental.I need to forget what happened last night. Magic doesn't exist, okay? So calm down, Zeilyn. You're just imagining things.But still, it keeps lingering on my mind. 'Yung lalaki. Kakausapin ko na sana siya no'ng gabing 'yon matapos niya akong ihatid sa apartment nang bigla nalang siyang nawala sa ha
Zeilyn.Madilim. Nakakabinging katahimikan at nakakakilabot na lugar. 'Yan lang ang tangi kong maipapaliwanag sa lugar na ito kung saan ako kasalukuyang nakatayo. Hindi ko alam kung nasaan ako ngayon. Wala akong ibang makita bukod sa itim. May kakaunting ilaw pa naman pero itim talaga ang paligid.I started to walk slowly in a cold ground barefooted. Ngayon ko lang napansin na nakasuot ako ng isang bestidang itim at ang buhok kong naka-braid. Napakunot ang noo ko. Bakit ganito ang ayos ko? At anong lugar 'to?Patuloy lamang ako sa paglalakad hanggang sa may naapakan akong isang maliit at matigas na bagay. I bend my right knee at kinuha ang bagay na 'yon. Mahigpit ko 'yong kinulong sa kamao ko. Kahit naguguluhan ay kailangan kong makalabas sa lugar na ito. This place is giving me a goosebumps. So creepy.
Zeilyn.I slowly open my eyes and look around me. No'ng una ay nagtaka pa ako sa lugar pero nang makita ko ang dextrose na nakakabit sa likod ng palad ko ay napabuntong hininga nalang ako.Lumipas ng mabilis ang ilang minuto nang blangko ang aking isip hanggang sa maalala ko 'yung nangyari sa school. The sudden change of weather, the solar eclipse, and the explosion. Lahat ng ala-alang 'yon ay unti-unting nagsisink-in sa utak ko.Agad akong napabangon ngunit napapikit ako ng mariin dahil sa biglaang pagkahilo. Napahawak ako sa aking ulo at napansin ang bendang nakalagay rito."Are you okay, Zeil-sh*t! Dumudugo ang ulo mo!"The last thing I remember, I was carri
Zeilyn."Siya ba talaga 'yung pinapahanap sa atin?""Oo, siya mismo ang nagsabi.""Isasama ba natin siya pabalik?""Yes. That's the King's order."Naalimpungatan ako dahil sa mga naririnig kong boses. Unti-unti kong iminulat ang aking mga mata pero agad din akong napapikit dahil sa biglaang pagbungad sa akin ng sinag ng araw.Tinakpan ko ang aking mukha gamit ng likod sa aking palad at huminga ng malalim. "A-ang araw...nakakasilaw..." I said using my lazy voice.Naramdaman ko naman na may katawan ang humarang sa liwanag kaya inalis ko na ang kamay ko sa aking mukha."Okay ka na ba, binibini?" Tanong ng isang lalaki malapit sa paanan ko. Naramdaman ko rin ang paghawak no'ng isa pang lalaki sa noo ko at hinawi ang iilan sa aking buhok na
Zeilyn.Nanatili akong tulala at hindi makapaniwala. Pilit kong ina-absorb ang mga sinabi niya, pero hindi magawang makipag-cooperate ng utak ko sa ngayon at nanatiling blangko sa mga nangyayari. Hindi nga ako naniniwala na nag-e-exist pala ang mga magic-magic na 'yan, school pa kaya kung saan ito tinuturo?"I know that you're so confused right now. Zeilyn, eskwelahan itong pinasukan mo---" Hindi niya natapos ang kanyang sasabihin nang magsalita ako."You said earlier that this is a school for magic. What kind of magic are you referring to? Magic tricks?" I said. I look at her with my confuse expression.Tumayo siya sa kanyang swivel chair at naglakad papalapit sa akin. "What I mean is magic. Mahika. Hindi ito isang ordinaryong paaralan lamang. Dahil sa eskwelahang ito nag-e-exist ang mga bagay na h
Zeilyn.I woke up and immediately notice the peach-color ceiling. Ilang minuto rin ang lumipas na ganoon lang ang pwesto ko bago binaling ang aking tingin sa side table para tingnan kung anong oras na.It's still 5:15 am.I lazily moaned and covered my face with the soft pillow. Sobrang aga pa. Plus, ang bigat pa ng katawan ko at halatang pagod. Dahil siguro ito sa ginawang matinding pagtakbo namin kahapon.Ginawa kahapon?Wala sa sariling napabangon ako nang mag-sink in sa akin ang mga nangyari. Napahawak ako sa aking ulo dahil sa biglaang pagkahilo. I took a deep breathe and exhale it heavily. Those things are kept fla
Zeilyn.Kinabukasan ay maaga ulit akong nagising. Pangalawang araw ko na sa Porsha Academy bilang estudyante. Hanggang sa mga oras na ito ay may part parin sa akin na hindi naniniwalang nandito rin si Enzo, at classmate ko pa! Iba talagang maglaro ang tadhana. Gusto ko tuloy'ng malaman kung ano ang kapangyarihan niya. Malakas kaya siya? Napabuntong hininga nalang ako at bumangon para maligo. Wala namang unusual na nangyari sa akin kahapon maliban sa pag-aaral. Well, mabuti naman kung ganoon.Pagkatapos kong mag-ayos ay lumabas na ako ng dorm ng hindi man lang nag-aagahan. Hindi naman ako nagugutom kaya okay lang. Saktong pagkabukas ko ng pinto ay bumukas rin ang pinto na nasa harapan ko at iniluwa no'n si Jhea na nakangiti.