ตอนที่ 7 หลับลึก

1 ปีผ่านไป...

ณ. ปารีส @ ฝรั่งเศส

ตอนนี้ปฏิญญาเดินทางมาอยู่ที่ฝรั่งเศสได้เกือบเดือนแล้ว โดยมัมมาริสาเดินทางมารับด้วยตนเองเมื่อเธอเรียนจบ หลังจากที่คุยกันแล้วว่าเธอคงจะเข้าเรียนในปีการศึกษาหน้า มัมมาริสาอยากให้เธอมาอยู่ที่นี่และลองใช้ชีวิตให้คุ้นชินก่อน เพราะเธอยังต้องปรับตัวอีกมาก อีกเหตุผลหนึ่งคือเธออยากเลือกสายวิชาและมหาวิทยาลัยที่เธออยากเรียนด้วยตัวเอง ซึ่งข้อนี้มัมมาริสาให้สิทธิ์เธอเต็มที่

"ได้เวลาอาหารกลางวันแล้วค่ะ" ปฏิญญาบอกทุกคนที่ตอนนี้นั่งคุยกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ให้ไปรับประทานอาหารด้วยกัน เนื่องจากวันนี้เป็นวันหยุด ทุกคนจึงอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา

"มีแต่อาหารไทยน่าทานทั้งนั้นเลย น้องญามาอยู่นี่มัมต้องเจริญอาหารแน่ๆ " มัมมาริสาพูดพลางส่งยิ้มหวานให้เธอ

"วันนี้มีอะไรบ้างล่ะ หน้าตาน่าทานนะ แต่แด๊ดไม่รู้จักชื่อเลย" แด๊ดโนแอลเอ่ยถามเด็กสาว

"วันนี้มีแกงเลียงกุ้งสด กะหล่ำปลีผัดน้ำปลา แกงจืดเต้าหู้อ่อน กุ้งทอดกระเทียมค่ะ" น้องญาตอบแด๊ด

"กุ้งทอดกระเทียมทำพิเศษให้พี่เออเนสใช่ไหมเนี่ย ไม่เห็นมีอะไรพิเศษให้มัมบ้างเลย ชักจะน้อยใจแล้วนะ"มัมมาริสาเอ่ยหยอกเย้า ในขณะที่คนที่ถูกกล่าวถึงนั่งยิ้มเมื่อได้ทานกุ้งกระเทียมของโปรด

"มีสิคะ น้องญาทำลาบหมูแซ่บๆ ไว้ให้มัมด้วยค่ะ รสจัดแบบดั้งเดิมที่มีแต่เราสองคนเท่านั้นที่ทานได้ค่ะ" เด็กสาวบอกแล้วยิ้มตาหยี มัมตาโตเมื่อเห็นลาบหมูในจานส่งกลิ่นหอมจนน้ำลายสอ

หลังจากทานอาหารเรียบร้อยทุกคนก็แยกย้ายไปพักผ่อน ราวๆ บ่ายสามโมงซึ่งเป็นเวลาดื่มน้ำชายามบ่าย น้องญาก็จัดเตรียมเครื่องดื่มและขนมไทยที่เธอทำเองเตรียมพร้อมไว้รอสมาชิกในครอบครัว

"วันนี้มีขนมปังกระเทียมกับอาลัวค่ะ" เด็กสาวเอ่ยเสียงใสเมื่อสมาชิกทุกคนมากันพร้อมหน้าพร้อมตา เออเนสดื่มชาและทานขนมอาลัวของโปรด

"น้องญา พรุ่งนี้เราไปหาซื้อของสดเข้าครัวกันไหมลูก" มัมมาริสาเอ่ยชวน เพราะปกติมัมจะพาเธอไปซื้อของสดและเครื่องปรุงต่างๆสัปดาห์ละ 2 ครั้ง

"ไปค่ะมัม" เด็กสาวตอบรับด้วยหน้าตาที่สดใส

"น้องญามาอยู่จะครบเดือนแล้ว มัมยังไม่ค่อยได้พาออกไปเที่ยวไหนเลย มัวแต่ยุ่งๆ ช่วยแด๊ดดูแลโรงแรมที่เพิ่งเปิดใหม่ เดี๋ยวสุดสัปดาห์หน้ามีวันหยุดยาว เราไปเที่ยวทะเลกันดีกว่า" มัมมาริสาบอกกับเด็กสาวที่นั่งยิ้มแป้น เมื่อได้ยินว่าจะได้ไปเที่ยว

"น้องญาเตรียมตัวล่วงหน้าได้เลยนะลูก เดี๋ยวพรุ่งนี้หลังซื้อของสดแล้วมัมจะพาไปหาซื้อชุดว่ายน้ำสวยๆ ไว้ใส่ไปเที่ยวทะเลกัน"

"ว๊าววว .. อากาศดี สถานที่สวยจังเลยค่ะ" น้องญาตื่นตาตื่นใจกับโรงแรมหรูที่ติดกับชายหาดกว้าง น้ำทะเลสีฟ้าเข้ม หาดทรายสีขาวสะอาดตา

"โรงแรมนี้เป็นโรงแรมของเราเอง มัมไม่ได้บอกเธอรึไง" เออเนสถามคนตัวเล็กพร้อมกับหยิบกระเป๋าของเธอวางลงที่เดิม

"กระเป๋าเอาไว้ที่นี่แหละ เดี๋ยวมีคนเอาขึ้นไปให้" เออเนสบอกพร้อมกับจูงมือเด็กสาวเพื่อไปขึ้นลิฟท์ผู้บริหารไปยังชั้นบนสุดของโรงแรม ที่ใช้เป็นที่พักของครอบครัว ไปๆ มาๆ กลายเป็นว่าเขาต้องพาน้องญามาเที่ยวกันตามลำพังสองคน เพราะแด๊ดกับมัมดันติดลูกค้าสำคัญ

เออเนสพาเด็กสาวขึ้นมายังห้องพักในขณะที่พนักงานนำกระเป๋าขึ้นมาให้พอดี

"ห้องเธออยู่นี่นะ ส่วนห้องของฉันอยู่ข้างๆ นี่แหละ เดี๋ยวสี่โมงเย็นจะมารับไปเดินเล่นชายหาด ตอนนี้แดดร้อน" เออเนสส่งคีย์การ์ดให้น้องญา เธอพยักหน้ารับรู้แล้วเปิดประตูเข้าห้องไป

"ภายในห้องสีขาว ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์หรู เมื่อเปิดผ้าม่านออกจะเป็นกระจกใสที่สามารถเห็นชายหาดและทะเลไกลสุดลูกหูลูกตา

"เย็นนี้จะออกไปเดินเล่น แล้วก็เล่นน้ำทะเลให้สนุกไปเลย แต่ตอนนี้เมื่อยจัง~" หญิงสาวบิดตัวไปมาไล่ความเมื่อยขบจากการนั่งรถหลายชั่วโมง เธอลากกระเป๋าเข้าไปในห้องนอนแล้วจัดเสื้อผ้าเข้าตู้เรียบร้อย

"ปิ๊งป่องงงง" เสียงกดกริ่งที่หน้าห้อง เธอส่องตาแมวพบว่าเป็นรูมเซอร์วิสซึ่งนำอาหารมาส่งให้ ตามคำสั่งของเออเนส

"ว๊าววว .. น่ากินยังเลย กำลังหิวพอดี" คนตัวเล็กจัดการกับอาหารตรงหน้าทันที

"ฟู่ววววว" เสียงพ่นลมออกจากปากเล็ก อาหารที่นี่อร่อยมากจริงๆ เธอทานจนหมดเกลี้ยง

"เมื่อหนังท้องตึง หนังตาก็หย่อนเป็นธรรมดาสินะ นอนพักสักแป๊บนึงดีกว่า" ร่างบางเอามือลูบท้อง แล้วเดินเข้าไปในห้องนอน แล้วล้มตัวลงนอนนบนเตียงนุ่มขนาดใหญ่นั้นทันที

ความรู้สึกกึ่งหลับกึ่งตื่นเหมือนมีคนมานั่งอยู่บนเตียงใกล้ๆ เพราะเตียงหนานั้นยุบยวบลง

"หนาวจัง" เธอบ่นคล้ายละเมอแต่ก็รู้สึกเหมือนมีไออุ่นเข้าสู่ร่างกาย ร่างบอบบางรีบซุกเข้าหาความอบอุ่นนั้นทันที

"อื้มม .. อุ่นจัง" เธอพูดเบาๆ แล้วหลับต่ออย่างมีความสุข

ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด เสียงนาฬิกาปลุกจากโทรศัพท์ที่เธอตั้งเวลาไว้แผดเสียงร้องเตือน มือบางไขว่คว้าหาต้นตอของเสียงเพื่อจะปิดมัน แต่แล้วเธอก็สัมผัสได้ถึงร่างกายของใครอีกคนที่กำลังกอดรัดร่างเล็กของเธออยู่ หญิงสาวลืมตาโพลงด้วยความตกใจ เธอเห็นดวงตาคมกริบคู่นั้นมองเธออยู่ก่อนแล้ว

"พะ..พี่เออเนส พี่เข้ามาได้ยังงัยคะ" น้องญาเอ่ยถามพร้อมกับทำท่าจะลุกขึ้น แต่ถูกลำแขนแข็งแรงนั้นดึงร่างเล็กลงมาสู่อ้อมกอดของเขาเหมือนเดิม

"ห้องเรามีประตูเชื่อมกัน ฉันก็เลยเข้ามาดูว่าเธอทานอะไรหรือยัง แต่ไม่เจอในห้องโถง เลยเดินมาดูที่ห้องนอน" เขาตอบเรียบๆ

"ละ..แล้วทำไมพี่มานอนตรงนี้ ทำไมไม่กลับห้องตัวเองล่ะคะ"

"ก็ฉันมานั่งบนเตียงดูว่าเธอหลับสนิทรึยัง ตอนกำลังจะกลับเธอบ่นว่าหนาว แล้วดึงฉันมากอดเองนี่ ดีแค่ไหนแล้วที่ฉันไม่ลักหลับเธอ คนอะไรหลับลึกขนาดนี้"

"มะ..ไม่จริงมั้งคะ" น้องญาเอ่ยเสียงสั่นเมื่อเออเนสกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น จนทรวงอกนุ่มของเธอบดเบียดไปยังอกแกร่งของเขา ใบหน้าชิดจนจมูกชนกัน ริมฝีปากของชายหนุ่มฉกฉวยไปที่ริมฝีปากกระจับสีชมพูระเรื่อนั้นทันที เขาบดจูบเคล้าคลึงไปทั่วกลีบปากนุ่ม แล้วสอดลิ้นอุ่นๆ นั้นเข้าไปในโพรงปากเล็กเพื่อควานหาความหวานในโพรงปากนุ่มๆ นั้น

"อื้อๆๆ" น้องญาร้องครางเบาๆ พร้อมกับพยายามดันตัวเองออกห่างจากลำตัวของชายหนุ่ม จนเออเนสค่อยๆ ถอนริมฝีปากออกอย่างแสนเสียดาย