"Yah! Aerynne, halika na nandito na tayo." Nabalik ako sa katinuan nang marinig ko si Liezle.
"A-ahh Oo, salamat Liezle ah."
Naiilang parin ako sakanya. Hindi ko parin magawang magsalita ng komportable.
"Ano ka ba wala yun, ano ka ba?" Natatawang niyang ani at binuksan ang kotse.
Lalakad na sana ako habang dala ang mga pinamili ko nang bigla na lang din bumukas ang kotseng nasa unahan namin. Kotse yun ni Jayron at Venrick.
"Kami na niyan Jah."
Gaya ng unang pagkakilala ko sa kanya ay magiliw parin ang pamamaraan ng pananalita niya.
Hindi ko sana planong ilahad sa kanila ang mga dala ko pero bigla nalang iyong hinablot ni Ven sa akin.
"K-kaya ko na. Salamat." Nailang ako lalo dahil sa ginawa niyang paghawak sa kamay ko kanina.
"Ano ka ba naman Aerynne. Sige na sila na pagdalhin mo
Time passes by too fast at pasukan na ngayon kaya naman ay inihahanda ko na ang sarili ko. Katunayan ay kasalukuyan kong tinitingnan ang aking repleksyon sa salamin ng may hindi makapaniwalang tingin. Halos dalawang linggo na ang dumaan ngunit hindi parin ako nasasanay sa mga pagbabago, lalo na akin. Ang maalon kong buhok na dati'y hinahayaan ko lang na buhaghag at walang suklay, ngayon ay organisadong- organisado. Ang damit na noon ay simpleng blusa at pantalon lang ngayon ay dress na hapit na hapit sa katawan. Napangiti ako lalo nang maalala kong hindi na pala salamin ang susuotin ko ngayon kung hindi ang contact lense na binili namin. Sinukbit ko na sa aking balikat ang bag at nagmamadaling bumaba. Hindi na ako nag abala lang kumain dahil napag-usapan na namin ni Liezle na sa cafeteria nalang mag-agahan. "Nana, aalis na po ako." Paalam ko ng may paglalambing sakanya.
Dahil unang araw ng klase, pagod akong pumanhik sa loob ng bahay na para bang buong araw akong nakipagbuno sa labas. Wala akong nakitang kahit sino sa living room kaya hindi na ako nag-abala pang ipaalam ang pagdating ko. Diretso na akong umakyat sa kwarto ko at walang sabi-sabing tumihaya sa kama at unti-unting naka tulog. Pagkagising ko ay makulimlim na kaya dumiretso na ako sa dining area dahil medyo gutom na rin naman ako. Pagkadating ko doon ay naghahanda na sila Nana Luz ng pagkain kaya hinintay ko sila. "Sabay-sabay daw kayong kakain Ryn sabi ng daddy mo." ang sabi ni Nana habang busy sa pag aayos. "Ah, yes Nana sa living room po muna ako." Tugon ko kay Nana at dumiretso sa living. Hindi katagalan ay dumating na rin sila dad. Sinalubong ko sila ng ngiti at halik sa pisngi, bagay na dalawang linggo ko palang ginagawa. "Come. Let's
Hindi mawala ang kirot sa puso dahil sa nalaman. I don't want to leave someone important to me. I don't want them to feel the pain I've felt before. Ayaw kong maging dahilan ng pagkalungkot nila kasi alam ko sa sarili ko kung paanong parang pinapatay ako ng lungkot na 'yon. I whisper 'please' repeatedly. Venrick is caressing my back with his other hand while whispering something I can't fully understand. "I don't want to leave." With that I look at my dad straight from the eyes. Punong-puno ng determinasyon. They've been good to me these past few weeks and I'm happy for that. But, leaving my friends would be different. It'll hunt me so much for I know how they will feel when I leave. I close my eyes for awhile and stand. "Please understand mom, dad. You know how weak I am when It comes to that matter." I wiped my tears away as I look down. "Excuse us." I heard Venrick s
Lumipas ang apat na oras na klase ng mabilis. Sa pagkakataong ito ay uuwi kami agad. Wala ng kailangan pang asikasuhing group tasks at wala din balak gumala si Liezle kaya naman ay mananatili lang kami ngayon sa bahay nila.Wala si tita Alex kaya naman libre kaming mag ingay sakanila. Pero hindi ako komportable, bagaman ay maituturing ko na silang kaibigan ay naiilang parin akong pumunta sa bahay nila. Sinabi ko na man nang sa bahay nalang kami total ay ayos lang naman sa parents ko pero ayaw niya, sa bahay naman daw nila kami mag hasik ng lagim.Lagim talagaMinsan ay naiinggit ako sa pagiging carefree niya, kanina nga habang nasa gitna ng klase ay hindi ko na natiis at tinanong ko na nga siya kung paano niya nagagawa ang gano'n.Ngayon narito kami sa sasakyan ni Liezle, hinihintay naming matapos ang klase nila Jayron at Venrick kasi hanggang ala una pa sila."
Sa mga nagdaang araw na kasama ko sila ay naging masaya ako. Hindi man kasing saya noong kasama ko pa si Ina, ay sapat na rin naman para hindi ko maramdaman ang sakit na nararamdaman ko noong panahong walang-wala ako.Mayroong mga lumalapit sa amin para makipag-kaibigan pero hindi rin nagtatagal ay umaalis, napaka baliw kasi ni Liezle, sobrang sarkastiko kung magsalita halatang ayaw niya sa tao.Noong nakaraang araw nga ay lumapit sa amin na lalaki para makipag grupo sa amin sa isang activity namin sa major subject, tinarayan niya lang at sinabing ayaw ng pinsan niya na may umaaligid sa aming ibang lalaki. Natawa naman ako dahil napaka protektibo niya nga, natatakot siyang tumanggap ng bagong kaibigan at baka 'yon pa ang mismong mam-bully sa akin."Hala, wala na ata tayong mapipiling ka-grupo Jah. Bawal pa naman daw na kulang ang member." Para siyang baliw na sinasapak ang legs niya habang sinasabi 'yon.
Third Person's Point of View"They already met, Madam." Sabi ng lalaki habang nakayuko.Napaka-seryoso ng mukha ng babae, ngunit nababakasan ng pangungulila dahil sa malungkot na kislap ng kaniyang mga mata."Okay, don't let him caught you. You're dismissed." Aniya at tumayoNang makalabas ito ay agad siyang pumunta sa couch at umupo roon habang niyayakap ang sarili. Kung kanina ay seryoso ito, ngayon naman ay nanlulupaypay at nagsituluan ang mga luha sa mata."Kaunting panahon nalang Ajah ko, kaunting panahon nalang. Patawad kung ngayon lang ako." Umiiyak niyang saad habang patuloy na hinahagod ang sariling mga braso.She missed her so much, walang araw na hindi siya nangulila sa anak niya. Subalit, dahil sa mga pangyayari sa buhay niya ag hindi niya magawang balikan ang nag-iisang dahilan kung bakit siya lumalaban. Ang kaniyang anak.
"Good day CBA students. We apologize for this sudden departmental meeting. Today we'll discuss things regarding the anniversary celebration of our school."Rinig na rinig sa buong gym ang bulungan ng mga kapwa ko estudyante. Lahat ay may tuwa sa mukha dahil sa nasabing pag-uusapan."We already sort things out, but the sudden changes of administration occur. May mga programs na idadagdag, may mga partisipanteng papalitan. We decide not to announce this room to room or thru messages dahil alam naming marami ang hindi makikipagkaisa." Sabi ng department head namin.Grabe! Dapat sinabi nalang ng Director na bababa siya sa pwesto niya para hindi na uulit-ulitin ang mga nabuong programa. Sa totoo lang ay gahol kami sa oras, papasok na naman ang midterm tatlong linggo mula ngayon, kaya paniguradong oagkatapos ng foundation week ay papatayin na naman kami sa napakaraming paper works."We need ano
"Left, right, left, right, turn, pose" Nasa kalagitnaan kami rehearsal at ang tunog lang ng pinapalakpak na kamay ng instructor ang naririnig. Unlike the first and second, this rehearsal is kinda intense. Maging ang mga kaunting estudyanteng nanonood ay hindi magawang mag-ingay at i-cheer ang kandidato nila. This is also the first rehearsal that both girls and boys candidates were in one stage- partnering. Sa mga nakaraang rehearsal kasi ay pinaghiwalay kami para maituro sa amin ng maayos ang takbo ang pageant. It's weird but I admit, mas napadali ang lahat. Ang instructor ay naka focus lang sa isang pag tuturo. It's somehow frustrating lalo na at dito nalang kami naka focus unlike other students na wala nang ginawa kundi ang maglibit sa kabuoan ng school. Pero okay lang naman, gabi na kami nakakauwi kung minsan kaya nasisilayan parin namin ang light decorations ng mga booth. "Next, BA.