SIMULA

=Richel=

Naginhawahan ang pakiramdam ni Richel nang tumama sa katawan niya ang malamig na tubig mula sa shower. Parang bahagyang naibsan ang sakit ng ulo niyang dulot ng ilang gabing hindi makatulog—dahil sa babaeng iyon.

Tatlong buwan na ang nakalilipas mula nang mangyari iyon. Isang gabi ng kabaliwan, ng pagkakalango, at ng hindi inaasahang sandali. Hindi niya matandaan ang mukha nito. Lango siya noon sa alak—hindi ganoong klaseng pagkakalasing ang madalas niyang maranasan. At sa lahat ng lugar, sa loob pa ng sasakyan siya nakatulog.

———FLASHBACK ———

Naalimpungatan siya nang marinig ang katok sa bintana.

“Sir, ayos lang po ba kayo?” tanong ng guard nang buksan niya ang bintana.

“Y-Yes,” sagot niya, pilit iniayos ang sarili.

“Kanina ko pa po kayo ginigising. Naka dalawang balik na ako rito. Tinatawagan ko nga po si Boss Jegs pero hindi rin sumasagot,” dagdag pa ng guwardya.

Napangisi si Richel.

"Kung lasing ako, siguradong mas lasing 'yung isang 'yon. Mababaw sa alak."

“Ayos lang ako,” sagot niya, saka umayos sa pagkakaupo.

“Buti na lang po sinabi ng babae na andito kayo,” sabi pa ng guard.

Napatingin siya.

“Anong babae?” usisa niya.

“Ngayon ko lang po siya nakita rito,” sagot ng guwardya habang umiiling.

Tumango na lamang siya at unti-unting pinaandar ang sasakyan.

“My Massimo…”

Naalala pa niyang bulong ng babae habang sinusundan siyang pumasok sa kotse.

Jegs calling...

“Bro,” sagot niya nang sagutin ang tawag.

“What happened to you?” tanong ng kaibigan. Marahil, nakarating na rito ang balita tungkol sa kanyang pagiging lantang gulay sa parking lot ng bar.

“Bakit parang bumubulong ka?” tanong ni Richel, pero bago pa man sumagot ang kaibigan, may narinig siyang ungol ng babae mula sa kabilang linya.

“Sh*t! Did you get laid?” natatawa niyang tanong.

Maliit na tawa ang isinagot ni Jegs.

“Bye. I just checked on you. Baka kasi pasukin ka ng mga alien d’yan sa parking lot at gawing breeding site ang bar ko,” sabay tawa pa nito.

“Gago,” balik-bara niya, sabay ngiti sa kaibigan.

Kailangang bumalik ni Richel ng Isla ng araw na iyon. May mga materyales na darating para sa construction ng bagong bahagi ng resort. Gusto niyang personal na mamahala sa proyekto. Bago tuluyang tumulak pauwi, may isa pa siyang tawag na kailangang gawin.

“I will deal with you as soon as I get back,” bulong niya sa sarili habang pinapihit ang manibela palabas ng SLEX.

———FLASHBACK  ENDS———

Hindi nya maiwasang matawa sa kanyang sarili, ang isang Richel Hermano—anak ng politiko, matikas, may angking talino’t galing sa negosyo—ngayon ay ginugulo ng alaala ng isang babaeng hindi man lang niya matandaan ang mukha.

Dati, iisang babae lang ang nagpatibok ng puso niya—si Amie. Mahinhin, simple, guro sa pampublikong paaralan. Ang tipo ng babaeng iniisip niyang makakasama niya sa habang-buhay. Pero iniwan siya nito, sumama sa isang banyagang lalaki. Simula noon, naging sarado na ang puso niya. Physical attraction, one-night stands—‘yon na lang ang meron.

Wala nang lalim.

Kasalukuyan na nyang binabaybay ang kahabaan ng Edsa ng maputol ang kanyang pag-iisip sa tunog ng telepono.

Lemar Calling…

“Hey, man,” bati ng pinsan niyang si Lemar, isa sa nagma-manage ng resort sa Batangas.

“Why?” patamad niyang sagot.

“Masama yata gising mo, ah?” tukso nito. “Hulaan ko—babae ‘yan!” sabay tawa.

“Tsk. Ano na naman ‘to?” tanong ni Richel.

“Ready na ‘yung mga dokumentong pinapaayos mo. Pwede nang kunin.”

“Perfect. On the way ako pa-Batangas, bago mag-Quezon,” sagot niya. Timing. Wala ring traffic sa EDSA.

“Good. At tsaka bro, madaming hot chicks ngayon dito,” panunukso pa ng pinsan.

Napailing si Richel. “Loko talaga.”

Pagkarating sa resort, naiinip na siya. Mahaba-haba rin ang byahe niya mula Quezon, at plano niyang bumalik agad sa Isla para asikasuhin ang expansion project.

Habang hinihintay si Lemar, naisipan niyang maglibot sa bagong bahagi ng resort. Mas maganda ito ngayon—may taniman ng iba’t ibang puno, malapit sa beach, presko, at presensiya ng kalikasan ang pakiramdam.

Doon niya ito nakita.

Isang babae, nakaupo sa ilalim ng malaking puno. Nakapikit habang nakatingala sa langit. Sa harap nito, isang drawing board. Suot ang manipis na puting bistida, litaw ang ganda ng katawan sa ilalim ng araw. Para siyang painting na nabuhay.

Tahimik niyang kinuhanan ito ng larawan gamit ang cellphone. Bahagya itong nakatalikod kaya hindi niya pa rin lubos makita ang mukha.

“Richel!” sigaw ni Lemar.

Mabilis niyang itinago ang telepono.

“At last! Saan ka ba galing?” tanong niyang halatang naiinip.

“Diving with chicks,” nakangising sagot ni Lemar.

“Baka mapikot ka niyan.”

“Haha! Di mangyayari ‘yon.”

“Kailangan ko ‘yung files. May babalikan pa ako sa Isla.”

“Babalik ka na naman agad? Wala bang nabubuo sa’yo rito?” tukso nito. “Sayang ang porma mo!”

“Loko ka.”

Tawa lang ng tawa si Lemar. Alam nitong hindi pa rin lubos nakaka-move on si Richel kay Amie. At kahit ilang babae na ang dumaan, wala sa mga ito ang nagtutulak sa kanyang muling magmahal.

“Mag-stay ka na lang kahit overnight. Malay mo, dito mo makita si forever,” pangungumbinsi pa nito.

Umiling lang si Richel. “Ikaw muna. Mas matanda ka naman sa ‘kin. Mauna ka na sa pagkakaroon ng asawa,” tukso niya.

Tatawa-tawa si Lemar pero halatang hindi na siya mapipigilan.

Saglit niyang nilingon ang lugar kung saan nakita ang babae.

Wala na ito.

May kung anong lungkot ang dumampi sa dibdib niya. May bahid ng panghihinayang.

Napakunot ang noo niya habang muling bumalik sa isip ang eksenang ayaw niyang balikan—ang gabing hindi niya makalimutan, at ang babaeng hanggang ngayon ay tanong pa rin sa kanyang isip.

=====