ดินที่นั่งอยู่ตรงหน้าลิเดีย เล่าถึงอดีตของครอบครัวเธอด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียดและแฝงไปด้วยความเศร้า น้ำตาของลิเดียคลอเบ้า ขณะที่เธอพยายามกลั้นสะอื้นฟังเรื่องราวที่เต็มไปด้วยการทรยศและความขัดแย้งในครอบครัวของเธอ
“คุณแม่ของคุณหนู เดิมทีท่านเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของแก๊งมาเฟียใหญ่ในไทย ชื่อแก๊งกุมภิล แต่เธอมีพี่ชายซึ่งเป็นลูกบุญธรรมทั้งหมดสองคน” ดินเริ่มเล่าถึงจุดเริ่มต้นของความซับซ้อนในครอบครัว
“แต่คุณพ่อของคุณหนู ท่านมาจากเลโอนาร์ด ซึ่งเป็นฝ่ายตรงข้ามกันกับกุมภิล”
“เมื่อพ่อกับแม่คุณหนูตกลงจะแต่งงานกัน ทางคุณตาของคุณหนูเรียกร้องให้พ่อคุณหนูออกจากเลโอนาร์ดและมาเป็นคนของกุมภิล... แต่ท่านทำไม่ได้ ท่านภักดีต่อเลโอนาร์ดมากเกินกว่าจะทรยศเจ้านายและเพื่อนพ้องที่เติบโตมาด้วยกันได้” ดินกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเคารพต่อพ่อของลิเดีย
“การปฏิเสธของนายท่าน ทำให้คุณตาของคุณหนูไม่พอใจ และรู้สึกกลัวมาก ๆ ว่าหลานชายเพียงคนเดียวของท่าน จะกลายเป็น คนของเลโอนาร์ด ตามพ่อของเขา”
“ท่านเลยยื่นคำขาดไปอีกครั้ง แต่แล้วมันก็ไม่ได้ตามที่ท่านคาดหวังเอาไว้ เพราะคุณพ่อของคุณหนูจงรักภักดีต่อเลโอนาร์ดมาก และไม่มีทางที่จะยอมเป็นคนของแก๊งอื่นแน่”
“ทางด้านคุณตา ท่านเองก็ยอมถอยให้ถึงที่สุดแล้ว สุดท้ายท่านจึงขอเอ่ยปากตัดขาดความเป็นพ่อลูกกับแม่ของคุณหนูแทน”
“คุณแม่คุณหนูท่านก็เสียใจมาก ๆ แต่ตัวท่านเองก็ไม่ต้องการให้ลูก ๆ ข้องเกี่ยวกับธุรกิจด้านมืดที่อันตรายเหล่านั้น และท่านก็ไม่อยากมีจุดจบแบบคุณยาย”
“ท่านจึงยอมให้พ่อตัวเองโกรธและเกลียดแบบนั้น”
“ทางด้านคุณพ่อของคุณหนู หลังจากทราบเรื่อง...ท่านก็ไม่อยากให้ภรรยาต้องเสียสละแต่เพียงผู้เดียว เธอจึงขอลาออกจากเลโอนาร์ดเช่นกัน”
“ตามจริงแล้วกับเลโอนาร์ดก็ไม่ได้เรียกว่าจบกันดีเท่าไหร่...แต่ก็ไม่ถึงกับเกลียดแค้นกัน” ดินอธิบายความเป็นไปเป็นมาอย่างละเอียด เพราะถ้าเขาไม่เล่าลิเดียก็จะไม่เข้าใจเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น
“ท่านคุนหมิงได้ให้คำสัญญาและสาบานต่อหน้าทุกคนในแก๊งว่า...จะไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับวงจรของมาเฟียอีก”
“ไม่เป็นของแก๊งไหน พรรคไหนตามแต่ และทุกความลับของเลโอนาร์ดจะตายไปพร้อมกับท่าน” ดินหยุดพูดชั่วครู่ มองไปที่ลิเดียที่กำลังตั้งใจฟังด้วยสีหน้าเครียด ๆ
“งั้นก็แสดงว่าเลโอนาร์ด เป็นคนฆ่าพ่อกับ...”
“ไม่” ดินส่ายหน้าเบา ๆ ตอบกลับอย่างเสียงแผ่ว ๆ
“เรื่องราวมันผ่านไปนานหลายปี วันหนึ่งคุณตาที่แก่ชราของคุณหนูก็ได้ติดต่อกลับมาเรียกหาคุณแม่ว่าอยากจะขอพบหลานเป็นครั้งสุดท้าย ซึ่งตอนนั้นยังมีแค่คุณลีอองน่ะครับ”
“ท่านคิดว่าตัวเองคงอยู่ได้ไม่นาน จึงยอมปล่อยวางความโกรธทั้งหมด และยอมวางอำนาจลง”
“แต่หลังจากไปเยี่ยมได้ไม่นาน ท่านก็จากไปด้วยโรคชรา”
“เดิมทีแล้วพ่อแม่ของคุณหนูไม่ต้องการให้คุณลีอองเข้ามายุ่งกับวงการนี้ แต่สุดท้าย ท่านก็ยอมเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง ซึ่งที่ผมรู้ก็เพราะว่าผมก็นั่งอยู่ด้วยน่ะครับ”
“เรื่องราวมันจะจบลงด้วยดี แต่จริง ๆ มันเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมดเลยต่างหาก”
“เพราะทรัพย์สินมหาศาลทั้งหมดของคุณตา ทั้งที่ดินในหลายจังหวัดและทำเลทองต่าง ๆ รวมไปถึงธุรกิจค้าของเถื่อนต่าง ๆ ของแก๊ง...ถูกยกให้กับคุณแม่ของคุณหนูทั้งหมดแต่เพียงผู้เดียว”
“พวกอาทั้งสองคน ได้เงินก้อนโตไปเกือบ ๆ สามสิบล้านได้ แต่พวกเขาดูจะไม่ได้พอใจสักเท่าไหร่”
ดินสูดหายใจลึกก่อนจะพูดต่อ “พวกเขาทั้งสองคนเคยพยายามปลอมแปลงพินัยกรรมและฟ้องร้องกันอยู่นาน แต่สุดท้ายคุณแม่ของคุณหนูก็ได้ยกทรัพย์สินบางส่วนให้พวกเขาเพื่อยุติความขัดแย้ง เพราะอย่างไรพวกเขาก็เป็นพี่ชาย”
“แต่ถึงนายหญิงจะแบ่งให้ไปบ้างแล้ว...แต่คนที่ไม่รู้จักพอยังไงก็ไม่ยอมจบง่าย ๆ อยู่ดี”
“ยังไม่ทันที่เรื่องราวจะคลี่คลาย ก็มาเกิดเหตุเครื่องบินตกเสียก่อนและตามจริงแล้วเครื่องบินลำนั้นจะมีคุณลีออง กับคุณหนูอยู่ด้วย”
“แต่คงเพราะพระเจ้ายังมีเมตตาต่อเราอยู่บ้าง เพราะวันที่ต้องบินไปสำรวจพื้นที่ คุณหนูยังเด็กมาก ๆ และดันไม่สบายหนัก คุณลีอองก็เลยขออยู่ดูแลน้องสาวเอง ระหว่างที่พ่อแม่ต้องออกไปทำงานสำคัญในวันนั้น”
“เครื่องบินลำเล็กลำนั้นจะไปสำรวจพื้นที่ของคุณตาที่แถวภาคเหนือ เพราะถูกใครบางคนพยายามจะรุกล้ำเข้ามาในเขต”
“ในระหว่างที่บินสำรวจและกำลังจะกลับ เครื่องบินไม่ได้ตก...แต่ระเบิดกลางอากาศ ทำให้ไม่มีใครรอดเลยจากเหตุการณ์นั้น”
“ส่วนสาเหตุของการระเบิด ยังคงถูกทิ้งไว้เป็นปริศนามาจนถึงตอนนี้”
“แต่คุณลีอองเชื่อว่าเป็นฝีมือของกุมภิล พวกเขาต้องการทุกอย่าง ทั้งธุรกิจและมรดก... และการที่คุณหนูกับคุณลีอองยังมีชีวิตอยู่ ทำให้พวกเขาไม่สามารถครอบครองทุกอย่างได้”
“หลังจากการเสียชีวิตของคุณท่านทั้งสอง คุณลีอองจึงตัดสินใจเผชิญหน้ากับทุกอย่าง ในฐานะของหลานชายเพียงคนเดียวของหัวหน้าแก๊งกุมภิล และพยายามที่จะกันคุณหนูให้ห่างจากเรื่องนี้มากที่สุด”
“และนายคิดว่าตัวเองน่าจะควบคุมสถานการณ์ทางนี้ได้ แต่เหมือนมันจะไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดไว้”
“ก็เลยส่งเดียไปเรียนต่อที่ฝรั่งเศส”
“แล้วคุณป้าที่เลี้ยงเดียมาล่ะคะ...ท่านเป็นคุณป้าแท้ ๆ ไม่ใช่เหรอ?”
“ท่านเป็นเพื่อนสนิทของคุณแม่คุณหนูน่ะครับ และเป็นคนที่ไว้ใจได้มากที่สุดในตอนนั้น” ดินอธิบายทุกอย่างจนเรื่องราวทั้งหมดมันกระจ่างและชัดเจนทุกอย่างแล้ว ว่าแท้จริงแล้วเธอไม่ใช่แค่ลูกสาวนักธุรกิจธรรมดา ๆ แต่เป็นหลานสาวของอดีตมาเฟียใหญ่ในไทย
ลิเดียฟังเรื่องราวทั้งหมดด้วยความหวาดกลัว เพราะเธอไม่เคยรู้เรื่องนี้ก่อนเลย และไม่คิดเลยว่าแท้จริงแล้วชีวิตของเธอมันเสี่ยงตายมาตั้งแต่วันแรกที่ลืมตาดูโลกแล้ว
“แล้วที่เขาตามฆ่าพวกเราสองพี่น้อง ก็เพื่อสมบัติใช่ไหม?”
“ใช่ครับ เพราะถ้าคุณหนูและคุณลีอองเสียชีวิต โดยไม่มีคู่สมรส หรือทายาทสืบสกุล”
“สมบัติมหาศาลทั้งหมดก็จะตกไปที่พวกเขาทันที”
…
..
.
ลิเดียที่ตั้งใจนั่งฟังเรื่องราวทั้งหมด ก็นั่งเงียบไปพักใหญ่ ๆ สายตาของเธอมันเหม่อลอย ไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกยังไงดีในตอนนี้ ควรจะเสียใจ เศร้า กลัว หรือควรจะรู้สึกยังไงก่อนดีกับชีวิตของตัวเอง
“คุณหนูยังมีเรื่องที่ข้องใจและอยากจะถามผมอีกไหม?” ดินเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าลิเดียเงียบไปพักใหญ่
“ถ้าเราให้สมบัติทั้งหมดแก่พวกเขา... พวกเขาจะปล่อยเราไปไหม?” ลิเดียถามด้วยเสียงที่แทบจะขาดหาย เธอหวังว่าอาจมีทางรอดที่ปลอดภัยสำหรับเธอและพี่ชาย
ดินส่ายหน้า “พวกเขาจะไม่หยุด จนกว่าคุณหนูกับคุณลีอองจะตาย”
ดินเหลือบมองออกไปที่นอกหน้าต่าง คืนนี้ท้องฟ้ามืดสนิท ไร้แสงของพระจันทร์
“ผมต้องไปแล้วนะ” ดินพูดทิ้งท้ายก่อนจะโค้งคำนับคุณหนูของเขา แล้วหันหลังเดินตรงไปที่ประตูห้อง
ลิเดียเม้มปาก น้ำตาไหลริน เธอรู้สึกหมดหนทาง รู้สึกเหมือนถูกบีบเข้ามุมจนไม่มีทางหนี
หมับ! หญิงสาววิ่งตามไปและคว้าชายเสื้อของเขาเอาไว้แน่น เธอน้ำตาคลอเพราะไม่อยากให้เขาไปจริง ๆ เพราะในที่นี้ทุกอย่างมันน่ากลัวไปหมด และเธอไม่รู้จักใครเลย ไม่มีใครเลยที่ใจดีกับเธอ
“บอกพี่ลีออง...ให้รีบมาช่วยเดียนะ” หญิงสาวกำชายเสื้อของเขาแน่น
“เดียกลัว...เดียไม่อยากอยู่ที่นี่” เสียงเธอสั่นเครือ แฝงไปด้วยความสิ้นหวัง
“ครับ” ดินทำได้แค่ขานรับไปเพราะเขาเองก็ไม่รู้เหตุการณ์ข้างหน้า ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าถ้าออกจากอาณาเขตนี้ไป เขาจะมีชีวิตรอดอยู่ไหม
“คุณหนูก็ต้องเข้มแข็งนะ...ดูแลตัวเองให้ดี” ดินขานรับเสียงแข็ง เขามองมือของคุณหนู เหมือนอยากจะบีบมือของเธอแต่ก็ไม่กล้าด้วยสถานะที่ต่างกัน
ฟุ่บ! ลิเดียโผเข้าไปกอดเขาทั้งน้ำตา ตอนนี้เธอไม่สนใจสถานะอะไรทั้งนั้น เธอนับถือเขาเปรียบเสมือนพี่ชายอีกคนหนึ่งด้วยซ้ำไป
และในตอนนี้ดินเป็นคนเดียวที่เธอเชื่อใจได้ เขาคือคนเดียวที่ปกป้องเธอท่ามกลางโลกที่เต็มไปด้วยอันตรายนี้
“สัญญานะ ว่าจะกลับมา”
“อย่าบาดเจ็บนะ!”
“และห้ามตายนะ นี่เป็นคำสั่งเข้าใจไหม?
🦌________🦁
🦌________🦁
LOGIN
Last Updated:
2025-10-07 14:11:12
