Chapter 1

Sa buong Lavender City, alam ng lahat na mahal na mahal ni Willow Annie Torres si Benedict Alvarez.

Mahal niya ito nang walang limitasyon, walang dignidad, walang hanggan.

Sa araw mismo ng kasal nila, dahil lang sa isang salita mula kay Ysabella, iniwan si Willow ni Benedict. Iniwan siya sa mismong araw ng kasal nila at nagmadaling pumunta sa airport para sunduin ang tunay nitong mahal.

Matagal nang inaasam ni Willow ang kasal na iyon. Tatlong taon niyang hinintay ang araw na magiging opisyal silang mag-asawa ni Benedict. Pero ang araw na dapat sana ay pinakamasaya sa buhay niya, naging bangungot na hindi na niya malilimutan kailanman.

Sa mismong araw ng kasal nila, kinidnap siya ng mga kaaway ni Benedict. Gusto ng mga taong iyon na ipahiya si Benedict kaya tatlong araw at tatlong gabi siyang pinahirapan.

Sa huli, wala siyang kahit anong saplot nang itinali siya sa isang deck ng barko. Lahat ng nangyari ay ini-livestream ng mga kidnapper para ipahiya si Benedict sa harap ng lahat.

Malamig ang hangin sa dagat, nanginginig siya sa takot. Umiiyak siyang nakiusap sa mga kumuha sa kanya. Sinubukan ni Willow na ipaglaban ang sarili niya pero tinapakan lang ng tadhana ang kanyang dignidad.

Habang nangyayari ang lahat ng ito, si Benedict naman ay walang pakialam dahil sa parehong araw na iyon, tahimik itong nagpakasal kay Ysabella, hindi man lang sumagi sa isip nito si Willow.

"Benedict, ibigay mo lang sa amin ang forty milyong ransom at palalayain namin ang fiancée mo! Kung hindi, itatapon namin siya sa dagat para ipakain sa mga pating!" sigaw ng isa sa mga kidnapper, punong-puno ng panghahamak ang boses.

Pero ang sagot lang ni Benedict ay isang malamig na tawa. "Isang babaeng wala nang halaga sa akin? Kung mamatay man siya, anong kinalaman ko diyan?"

Nanlaki ang mga mata ni Willow. Wala nang… halaga? Hindi niya inakalang maririnig niya ang salitang iyon mula kay Benedict.

Matagal siyang naghintay. Hindi siya sumama sa ibang lalaki kahit kailan dahil alam niyang may pagiging clean freak si Benedict pagdating sa mga babae.

Tatlong taon siyang naging sunod-sunuran sa sinasabi ng lalaking ito, laging masunurin, laging inuuna si Benedict sa lahat ng bagay. Para kay Benedict, handa si Willow na isakripisyo kahit buhay pa niya.

At ang buong akala niya, kahit papaano, may kunting pagsisisi si Benedict sa ginawa nitong pambabalewala sa kanya. Pero hindi. Sa paningin ni Benedict, wala na siyang halaga Kaya kahit mamatay siya, wala itong pakialam.

Pinatay ni Benedict ang tawag at sa galit ng mga kidnapper, itinapon nila si Willow sa dagat.

At sa sandaling iyon, natawa si Willow sa sarili niya. Isa siyang katawa-tawang babae. Kaawa-awa. Masyadong mababa.

Alam ng lahat sa Lavender City na si Willow ay walang iba kundi isang stand-in lang ni Ysabella. Pamalit ni Ysabella si Willow dahil tutol sa pag-iibigan ng dalawa ang lola ni Benedict. Para lang mapangasawa si Benedict, isinantabi ni Willow ang sariling dangal, tinanggap ang pagiging isang panakip-butas, tiniis ang masasakit na salita ng ibang tao at buong pusong inalagaan ang matandang lola ni Benedict.

Tatlong taon. Tatlong taon niyang sinubukang iparamdam kay Benedict na mahal na mahal niya ito. Ngunit sa huli, napagtanto niyang… lahat ng ginawa niya ay para lang sa wala.

Pumikit si Willow nang may matinding sakit sa puso at tumulo ang kanyang luha ng pagsisisi.

Kung mabibigyan siya ng isa pang pagkakataon para mabuhay, hindi na niya kailanman lalapitan si Benedict. Iiwasan niya na ito nang milya-milya ang layo.

…

"Hindi nga? Tumalon talaga siya? Sobrang OA naman!"

"Para lang sa singsing? Kahit pa kay Benedict 'yan, kailangan ba talagang sumisid sa tubig?"

"Sino ba ang hindi nakakaalam na si Willow ay parang asong sunod nang sunod kay Benedict? Hindi lang yan! Kahit siguro utusan siya ni Benedict na maghubad at sumayaw sa harap natin, gagawin pa rin niya! Ganoon siya kababa!"

…

Nagtawanan ang mga tao sa paligid.

Parang may bumalot na malamig na hangin sa puso ni Willow. Pakiramdam niya ay nahihilo siya.

Sa kanyang pandinig, patuloy na umalingawngaw ang malalakas na halakhak ng ilang lalaking nanonood sa kanya.

"Ugh… ah…!"

Mayamaya, nagawa ni Willow na umahon mula sa tubig habang hinahabol ang kanyang hininga. At nang makita niya ang nasa harapan niya, natigilan siya.

Ano 'to?

Ang mga tao sa paligid ay mga bisitang nanonood lang ng eksena. Basang-basa ang suot niyang damit pang-engagement.

Ang eksenang ito… pamilyar sa kanya.

Dahan-dahan siyang napa-isip.

Ito ba ang engagement party nila ni Benedict… tatlong taon na ang nakalipas?

Ibig sabihin… bumalik siya sa nakaraan?

Biglang nagbalik sa isip niya ang nangyari noon.

Sa past life niya, inakala ni Benedict na siya ang nag-udyok kay Old Madam Alvarez na madaliin ang engagement nila. Dahil dito, sinadya ng lalaki na ipahiya siya sa mismong party.

Kitang-kita pa rin sa alaala ni Willow kung paano itinapon ni Benedict ang singsing sa swimming pool at malamig na nagsalita. "Kung kaya mong kunin 'yan, papakasalan kita."

At naniwala siya. Kahit hindi siya marunong lumangoy, tumalon siya sa tubig. Halos malunod siya noon. Pero sa kabila ng lahat, naiangat niya ang singsing, umakyat ng basang-basa, basag ang dignidad, ngunit puno ng pag-asa.

At ano ang naging kapalit? Sa parehong gabing iyon, sa harap ng maraming tao, pinahiya siya ni Benedict sa pinakamalalang paraan.

Dahil naglaslas ng pulso si Ysabella, nagmadaling umalis si Benedict sa party, iniwan siyang mag-isa, walang pakialam sa kahihiyan na dinanas niya.

Sa isang iglap, naging katatawanan siya sa buong Lavender City. Dahan-dahang ibinaba ni Willow ang tingin sa singsing na mahigpit niyang hawak. Napangiti siya, isang mapait na ngiti.

‘Willow, ito ba talaga ang gusto mo?’

Sa ilalim ng mga mapanuring tingin ng mga tao, umahon siya sa tubig.

"Ang lalim ng pool pero nakuha mo pa rin ang singsing! Ano pa hinihintay mo? Bilisan mong ibigay kay Benedict para magpasikat!"

"Tama! Walang singsing, walang kasal!"

…

Patuloy ang kantyaw at halakhak ng mga tao.

Para sa kanila, si Willow ay isa lang malaking biro, walang dangal kaya pwedeng hamak-hamakin lang. Ngunit sa halip na magpakumbaba, walang emosyon si Willow na tumingin sa kanila.

Sa harap ng lahat, hinubad niya ang singsing na nasa kamay niya. At walang pag-aalinlangan sa mukha, itinapon niya ito pabalik sa swimming pool.

Sa tunog ng "plop!" nang bumagsak ang singsing sa tubig, isang nakakabinging katahimikan ang bumalot sa paligid.