Melting The Billionaire's Heart

SAPO ang aking ulo nang unti-unting idinilat ang mga mata. Ngunit gano'n na lamang ang gulat ko nang mapagtantong hindi pamilyar sa akin ang naturang kwartong kinaroroonan ko.Lihim naman akong nagpasalamat dahil wala naman akong naramdamang kakaiba sa aking buong katawan, so far and so good ay kompleto pa naman ako."Where am I?" Nagmamadaling bumalikwas ako ng bangon at lumabas ng naturang kwarto. Halos mabingi ako sa malakas na pagtibok ng aking puso. "Good day, Ma'am Lavinia!" Kumunot ang noo ko nang marinig ang sinabi ng isang nakaitim na lalaki. "Hindi ako si Lavinia, sino ka?" Takang-tanong ko rito.Napansin kong sumenyas ang lalaki at walang-sabing lumapit sa akin ang tatlo pang lalaki na tulad nito ay nakasuot ng itim na suit. Pagdakay walang-sabing hinawakan ng mga ito ang magkabila kong braso."Bitiwan niyo ako!" Sigaw ko."Pasensiya na po pero kailangan naming sundin ang utos ng asawa niyo."Sumilay ang mapanudyong ngiti sa aking mga labi. "Excuse me, wala pa akong asawa

"HINDI mo ako madadaan sa mga pagluha mo, Lavinia!" Inis na binitiwan niya ang aking mga kamay na siyang labis kong ipinagpasalamat. Ibinaling ko ang tingin sa ibang direksyon para hindi makita ang seksi nitong kahubdan. He's dàmn hot deàd gorgeous, at hindi ko iyon pwedeng balewalain, napakabobo naman ng asawa nito. "Hindi ako si Lavinia at —""Shut up!" Halos mabingi ako sa malakas na sigaw nito. Napalunok ako dahil sa matinding kaba at takot na ngayo'y bumabalot sa aking buong-pagkatao. "Matalino kang tao pero sana naman inalam mo muna kung sino talaga ako.""I said shut up!" Wala akong nagawa kundi ang tumahimik. Kailangan kong makita ang totoo nitong asawa. Hindi ako si Lavinia, ako si Cally Janeiro."Pwede bang magbihis ka?" Reklamo ko rito. Naiinis ako sa sarili dahil nakakatuksong silipin ang kahubdan ng tila mala-Adonis na lalaking kasama ko sa kwartong ito. "Fúck!" Malutong nitong mura at inis na naglakad ito sa walk-in closet at nagbihis na siyang ipinagpasalamat ko.

Kasalukuyang narito ako sa hardin, bawal akong lumabas ng bahay ayon na rin sa utos ng aking asawa kuno na si Mr. Walton Ares. Nilibang ko na lamang ang sarili sa pag-aalaga ng mga rosas. "Mommy, ngayon ko napatunayan na hindi talaga ikaw si Mommy Lavinia. Hindi niya ginagawa ang ginagawa mo."Ngumiti lang ako kay Adam. Sana napansin din iyan ng daddy mo, Adam."Nakangiting yumakap si Adam sa akin. Kumunot ang aking noo nang mapansing basang-basa ang likod nito ng pawis palibhasay naglalaro ito ng basketball kasama ang mga kalaro nito."Sandali, nasaan na ba ang Yaya mo at hinayaan na naman niyang basa itong likod mo?" Hindi ko maiwasan na magtaray. Inis na tinawag ko ang Yaya ni Adam."Yes, ma'am?" Kinakabahang sagot ng Yaya ni Adam sa akin."Basang-basa ang likod ni Adam, maghanap ka nga nang t-shirt at towel," utos ko rito na halata ang inis sa sarili kong boses."Y—Yes, ma'am." Nauutal nitong sagot sa akin. Mabilis naman itong tumalima at mabilis din itong nakabalik na halatang k

Maraming gumugulo sa aking isipan pero nalilito ako kung bakit nangyari sa akin ang pangyayaring ito. Malakas ang kutob kong may kinalaman si Lavinia sa nangyari sa akin. Kailangan kong makatakas sa lugar na ito. Kailangan kong makauwi sa bahay. Nakaramdam ako ng matinding pangungulila sa aking mga magulang. Humugot ako ng isang malalim na buntong-hininga saka dinampot ang aking cellphone kuno na iPhone. Never in my entire life na makahawak ng ganito kamahal na cellphone. Ang naalala ko lang ay nakabili ako ng cellphone sa halagang singko-mil. Pero hetong hawak ko ngayon ay nakakatakot na i-display sa labas lalo na at nakaka-attract ito sa mga mata ng mga snatcher. Inaamin kong hindi ako marunong gumamit nitong iPhone pero kailangan kong matuto lalo na at kailangan kong makontak ang boyfriend kong si Phillip. Dàmn, I miss him so much. Ano na kayang iniisip ni Phillip patungkol sa akin? Panigurado akong nag-aalala na sa akin ang aking boyfriend. Nagpakawala na lamang ako ng isan

"Hindi ako ang dapat pagsabihan mo niya'n kundi ang totoong may sala," inis kong sagot at tinalikuran na lamang si Micah. "Mommy!" tawag ni Adam sa akin. Napalingon ako sa kanya at ngumiti. "Diyan ka na muna kay Tita Micah mo, Adam. Please, kindly accompany here dahil wala akong nais i-kwento sa kanya kundi patunayan na hindi ako ang mommy mo." "Mommy...," usal na lamang ni Adam. Sumilay ang pilit na ngiti sa aking mga labi. Mabuti na lamang at nakinig si Adam sa sinabi ko. "Alright, mom." "Thanks, sweetie," ani ko saka naglakad patungo sa hardin. Mabuti na lamang at hindi na ako ikinulong ni Ares sa kwarto. Masyadong mataas ang malahiganteng gate ng mansion na ito at imposibleng makatakas ako rito. Maliban na lamang kung pag-aaralan ko ang mga sekretong labasan. "Inay, itay, nasaan na ba kayo?" bulong ko na lamang sa hangin. Niyakap ko ang sarili. Ano kayang naghihintay na kapalaran sa akin sa buhay ng mag-ama? Sinu-sino pa kaya ang mga taong ma encounter ko bilang