บรรยากาศนั้นเต็มไปด้วยความสนุกสนานครื้นเครง ในระหว่างการสังสรรค์ของบรรดาชายหนุ่มนั้น แซฟเฟอร์ยื่นแก้วไวน์มาให้เธอ โรซาลินมองครู่หนึ่งก่อนจะรับมาโดยไม่อิดออด
“ปกติคุณลินดื่มไหมครับ” อีแวนส์เอ่ยถามขึ้นพร้อมกับส่งจานอาหารให้เธอได้ชิมโดยมีสายตาคมกริบจากแซฟเฟอร์คอยมองอยู่ตลอดเวลา “ลินดื่มได้นิดหน่อยค่ะ” เธอเอ่ยตอบความจริงก่อนจะหันไปชนแก้วกับไบรอันที่ชูแก้วขึ้นเพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาท “อ่า งั้นเหรอครับถ้างั้นลองเป็นวอดก้าสูตรใหม่จากโรงงานผมหน่อยไหม ยังไม่มีวางขายเลยนะ แอลกอฮอลล์อ่อนๆ ไม่เมาแน่นอนครับ” อีแวนส์เอื้อมไปเปิดขวดวอดก้าพร้อมกับรินลงแก้วส่งให้เธอ “ขอบคุณค่ะ” โรซาลินเอ่ยขอบคุณและรับแก้ววอดก้ามา ค่อยๆชิมอย่างละเมียดละไม “ว่าแต่ได้เห็นตัวจริงใกล้ๆก็วันนี้เอง คุณสวยมากเลยนะครับ” ไบรอันที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเอ่ยชม โรซาลินคลี่ยิ้มเล็กน้อยแต่ก็ต้องหุบยิ้มลงเมื่อสบเข้ากับดวงตาคมกริบของชายหนุ่มที่นั่งหน้าตึงอยู่ข้างๆ ใบหน้าหล่อเหลาดูเหมือนเรียบเฉยแต่ในดวงตาคมกริบคู่นั้นกลับแฝงไปด้วยความไม่พอใจซึ่งเธอรู้ดี โรซาลินเหลือบมองพวกเขาทุกคนเป็นระยะๆ แต่ละคนนั่งดื่มราวกับว่าเป็นน้ำเปล่า เธอมองเลยออกไปยังทะเลกว้างสุดลูกหูลูกตา คลื่นลมแรงพัดมาเรื่อยๆ กระทบเข้ากับใบหน้าจนเย็นไปถึงขั้วหัวใจ ในขณะที่กำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อยมือใหญ่คว้าหมับเข้าที่เอวเล็กคอดพร้อมกับขยำเต็มไม้เต็มมือ โรซาลินสะดุ้งเงยมองใบหน้าหล่อเหลาที่ขึ้นสีเข้มเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์แต่ยังคงท่าทีที่สงบดูไม่เหมือนคนเมาเลยสักนิด เขาก้มลงมาสบตากับเธอพร้อมกับเหยียดยิ้มอย่างมีเลศนัยจนเธอขนลุกเกรียว ท่ามกลางวงสนทนาที่ดำเนินไปจนดึกดื่น ต่างคนแยกย้ายไปพร้อมกับหญิงสาวที่หิ้วติดมือไปเป็นคู่ๆ “กลับขึ้นห้องได้แล้วยัยตัวดี” แซฟเฟอร์เอ่ยเสียงต่ำข้างใบหูขาวสะอาดพร้อมกับลุกยืนขึ้นเต็มความสูงร้อยเก้าสิบกว่าเซ็น ท่อนแขนกำยำตวัดรั้งเอวคอดเล็กเข้ามากอดแน่น เมื่อประตูลิฟท์ปิดลงเขาผลักร่างบางติดผนังโดยไม่ถนุถนอมแล้วตามทาบทับประกบจูบอย่างหนักหน่วง จ๊วบ! ริมฝีปากหยักตะโบมดูดดึงลิ้นนุ่มชื้น มือใหญ่บีบคางมนบังคับให้เธอเงยหน้าขึ้นเพื่อรับจูบร้อนแรงจากเขา กลิ่นบุหรี่เจือจางผสมรสฝาดของแอลกอฮอลล์ทำเอาเธอสมองหมุนติ้ว ส่วนมืออีกข้างล้วงต่ำสอดเข้าใต้กระโปรงผ้าพริ้ว เขาสอดถึงสองนิ้วควานร่องเปียกชื้นหมุนควงจนร่างบางอ่อนระทวย “อื้อ..ซี้ด..” เสียงหวานครางอู้อี้ในลำคอเมื่อนิ้วโป้งบดคลึงเม็ดทับทิมสีหวานกระตุ้นให้น้ำหวานไหลออกมา เธอเสียววาบจนเผลอจิกเล็บลงลำคอแกร่ง “ร่องเธอแฉะแล้ว..”เสียงทุ้มต่ำกระซิบ เขาผละออกจากกลีบปากนุ่มเป็นเวลาพอดีที่ประตูลิฟท์เปิดออก ท่อนแขนกำยำตวัดอุ้มร่างบางในท่าอุ้มแตง ตุ้บ! ทันทีเมื่อหลังแตะลงบนที่นอน มือหนาปลดกระชากเสื้อผ้าของด้วยความเร่งรีบจนบาดตามผิวหนังขาวเนียนเป็นรอยแดง ร่างบางเปลือยเปล่าทั้งคู่กอดฟัดนัวบนเตียงนุ่ม มือใหญ่ดันเรียวขาขาวแหกอ้ากว้างก่อนจะแหวกกลีบแคมแล้วก้มลงแลบเลียตามรอยแยกที่ชุ่มฉ่ำน้ำหวาน “อ๊ะ! คุณแซฟ..อื้อ!..ซี้ด” ร่างบางเกร็งสยิวเสียวซ่านเผลอกดศรีษะทุยได้รูปแนบเข้าร่องหลืบอย่างลืมตัว ลิ้นร้อนบิดเกลียวตวัดเลียดูดน้ำหวานที่เจิ่งนองออกมาด้วยความหิวกระหายจนเกิดเสียงดังจ๊วบจ๊าบทำเอาร่างบางดิ้นพล่านหวีดร้องเสร็จสมคาลิ้นสาก “อ่า..เธอนี่มันร่านจริง” เขาเอ่ยเสียงกระเส่า ดวงตาคมกริบทอดมองใบหน้าหวานแดงก่ำด้วยพิษสวาศที่เขามอบให้ดวงตากลมโตลอยปรือมองเขาอย่างรอคอยบางอย่างเข้ามาเติมเต็ม “โรซาลิน..เซ็กซี่ชะมัด”เขาเอ่ยด้วยอารมณ์ที่เต็มไปด้วยอารมณ์ก่อนจะหลุบตามองร่องหลืบ เขาจับแก่นกายอันเขื่องฟาดเนินนางสองสามทีก่อนจะจ่อชิดปากร่องแล้วดันเข้าพรวดเดียวมิดลำ ร่างบางสะดุ้งเฮือกเพราะรู้สึกจุกและคับแน่นท้องน้อยจนตัวงอ เสียงครางของหนุ่มสาวดังพร้อมกันด้วยความเสียวซ่าน “อร๊าย!..คุณแซฟ..ม..มันใหญ่” มือบางดันหน้าท้องแกร่งเอาไว้ “อย่าเกร็ง..อ้ากว้างๆ..ซี้ด..ลิน..โอย” ใบหน้าหล่อเหลาบิดเบ้ทรมานเมื่อถูกเนื้อนุ่มตอดรัดจนแทบน้ำเล็ด ความนุ่มลื่นภายในร่องทำเอาเขาเกร็งไปทั้งร่าง “ซี้ด..แม่ง..ลิน..เสียวค..ชิบ” เขาขยับสอดใส่เพื่อคลายความคับแน่นพร้อมกับหลุบตามองร่องสวาทที่โอบรัดตัวตนจนมิด ไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงตัวเล็กแค่นี้จะสามารถกลืนกินตัวตนเขาได้จนหมด ตั่บ ตั่บ ตั่บ “ซี้ด..อื้อ...อร๊าย...อิ๊...คุณแซฟ” โรซาลินเผลอครางออกมาอย่างลืมอายเมื่อถูกกายใหญ่ตอกอัดเข้าอย่างถึงใจ มือบางขยุ้มขยำผ้าห่มระบายความเสียวซ่าน ในขณะที่คนตัวโตก็บีบเคล้นเต้าอวบอิ่มจนล้นเผละออกตามง่ามนิ้ว “ซี้ด..ลิน..ลึกไหม..หืม..”เขาถามคนใต้ร่างเสียงกระเส่าเมื่อหัวหยักบานใหญ่กระแทกล้ำลึกชนมดลูกสาวจนเธอถึงกับเบ้หน้าด้วยความจุกทว่าก็มีความซาบซ่านปนเปอยู่ด้วย “แรงอีก..อึก..คุณแซฟ...อร๊าย..ซี้ด..” โรซาลินแอ่นอ้ารับแรงมหาศาลจากชายหนุ่มด้วยอารมณ์พลุ่งพล่าน “ซี้ด..ลิน...โอว..อ่า...” เสียงทุ้มครางลั่นเมื่อเนื้อกลีบร่องรัดหัวบานอวบจนแทบระเบิด กายใหญ่ตอกเข้าระรัวอย่างหนักหน่วง ก่อนจะถอนกายออกแล้วแทงเข้าไปอีกครั้งลึกสุด ร่างบางถึงกับเสร็จสมในทันทีเมื่อท่อนเนื้ออัดสวนถูไถคับแน่นร่องสวาท น้ำหวานพรั่งพรูออกมาจนเปียกชุ่ม “ซี้ด..ลิน..จะแตกแล้ว..โอว” เขาเร่งจังหวะดิบเถื่อนเร็วขึ้น สอดกระแทกรัวหัวอวบบานขูดตามผนังเนื้อนุ่มและตอดรัดเอ็นถี่ยิบ ตั่บ ตั่บ ตั่บ “โอว...ลิน..ลิน..”ร่างกำยำกระตุกสองสามครั้ง ปลดปล่อยน้ำกามขาวขลั่กแตกระส่ำในร่องหลืบอย่างลึกล้ำ กล้ามเนื้อเกร็งสะท้านไปทั่วสรรพางค์ เสียงหายใจหอบของทั้งคู่ดังเคล้ากัน มือหนาเชยใบหน้าหวานขึ้นมารับจูบก่อนจะจับพลิกคว่ำแล้วยกก้นงอนงามโดยที่ท่อนเนื้อยังคาอยู่ในร่องหลืบก่อนจะเริ่มบทสวาทอีกครั้ง...“คุณแจ๊คเกลไม่ไหวค่ะ..แฮ่ก..แฮ่ก” เสียงหวานเอ่ยบอกเมื่อชายหนุ่มเร่งตอกอัดตัวตนเข้าใส่รัวเร็วจนร่างบางกระเพื่อมไหวไปตามแรงกระแทก “เกล อดทนอีกหน่อยนะที่รัก จะแตกแล้ว..ซี้ด” เสียงห้าวทุ้มเอ่ยบอกพร้อมกับเร่งกระแทกถี่รัว “อร๊าย..อ๊าส์...คุณแจ๊คคะ ถ้าลินรู้เข้าจะทำไง” แอบิเกลเอ่ยถามด้วยความกังวล “ลินรู้แล้วทำไมเหรอเกล บอกไปสิว่าเราเป็นอะไรกัน เมื่อกี้สองคนนั้นก็มาดูแสงเหนือเหมือนกัน” ตั่บ ตั่บ ตั่บ “ห้ะ! ว่าไงนะ ลินกับคุณแซฟน่ะเหรอ” แอบิเกลเอ่ยด้วยความตกใจ ลินจะโกรธรึเปล่านะถ้ารู้ว่าเธอแอบกินกับแจ๊คสันเพื่อนสนิทของโรซาลิน “เธอเป็นเมียฉันนะเกล มันไม่สำคัญว่าเราเพิ่งรู้จักกันไม่นาน แค่เราเข้ากันได้ดีแค่นั้นก็พอแล้วไม่ใช่รึไง” แจ๊คสันเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงราบเรียบก่อนจะก้มลงมากดจูบดุเดือดในขณะที่ช่วงล่างยังคงตอกอัดกันอย่างดุเด็ด ตั่บ ตั่บ ตั่บ กลีบอวบอูมปลิ้นยุบตามท่อนลำอันใหญ่ที่ผลุบเข้าออกรัวเร็ว “เกล..ซี้ด..รัดค..จนปวดไปหมด” “อร๊ายส์..คุณแจ๊ค..เกลไม่ไหวแล้ว” ร่างบางเกร็งสะท้านไปทั้งร่างก่อนจะกระตุกสองสามครั้งเสร็จสมรุนแรง กลีบอวบอูมสั่นระริกตอดรัดลำกายจนใบหน้าหล่อเหลา
สัปดาห์ต่อมาแซฟเฟอร์พาเธอนั่งเครื่องส่วนตัวบินไปนอร์เวย์เพื่อฮันนีมูนหลังแต่งงาน อากาศเย็นลงจนมีหิมะตกประปราย ระหว่างทางพื้นที่สีเขียวเริ่มปกคลุมด้วยหิมะขาวโพลน บรรยากาศสวยงามราวกับอยู่ในเทพนิยาย มันสวยงามแบบนี้เองสินะเมียเขาถึงอยากจะมาที่นี่นักหนา มือใหญ่กระชับผ้าพันคอให้คนตัวเล็กก่อนจะก้าวลงจากรถ“พี่ลิน พี่เขย มาถึงเร็วจัง” เลโอวิ่งออกมารับหน้าบ้านเมื่อเห็นรถแวนคันหรูขับลุยหิมะเข้ามาจอดเทียบท่าสามคัน“ไอ้น้องชาย สบายดีรึเปล่า” แซฟเฟอร์ทักทายเด็กหนุ่มที่โตขึ้นเล็กน้อยอย่างเป็นกันเอง“สบายดีมากครับพี่เขย ว่าแต่ดูแลพี่สาวผมดีรึเปล่า ไม่งั้นผมทวงคืนนะ” เลโอที่เริ่มโตเป็นหนุ่มและเริ่มกวนประสาทเก่งขึ้น“เด็กเปรต ฉันดูแลโรซาลินดีอยู่แล้วล่ะ” เสียงห้าวทุ้มเอ่ยขึ้นทำเอาป้ามาเรียกับโรซาลินขำกันใหญ่“มากันแล้วเหรอลูก พากันเข้าบ้านก่อนเดี๋ยวจะไม่สบายเอา คุณแซฟสบายดีใช่ไหมคะ” พิมประภาเอ่ยถามหลานเขย ป้ามาเรียยกชุดน้ำชาร้อนๆมาฝาก โรซาลินมองร่างท้วมที่เริ่มชราลงทั้งยายและป้ามาเรียก็อดใจหายไม่ได้“คุณแซฟคะ ลินอยากหาแม่บ้านที่ไว้ใจได้สักคนมาช่วยป้ามาเรียดีไหมคะ” โรซาลินหันไปคุยเบาๆ กับสามี
งานแต่งเรียบง่ายถูกจัดขึ้นที่โบสถ์เก่าแก่ประจำตระกูลเฮมเวิร์ทซึ่งเคยเป็นที่จัดงานของสตีเฟ่นกับภรรยาผู้ล่วงลับมาก่อนแซฟเฟอร์ในชุดทักซิโด้สีดำเรียบหรูที่ถูกสั่งตัดขึ้นมาเป็นพิเศษยืนมองเจ้าสาวที่ควงแขนเลโอเข้ามาในโบสถ์ด้วยหัวใจที่กำลังเต้นโครมคราม บรรดาแขกเหรื่อต่างชื่นชมความสวยของเจ้าสาวไม่ขาดปาด แม้งานจะถูกจัดอย่างเป็นส่วนตัวแต่สื่อบางสำนักก็พาดหัวข่าวออกไปจนเป็นที่สนใจของคนทั่วโลกแดเนียลยืนมองโรซาลินที่สวมชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ ขณะเดินผ่านเธอหันมาส่งยิ้มให้เขาอย่างมีความสุข พิมประภา ป้ามาเรียและเลโอนั่งมองโรซาลินเข้าพิธีแต่งงานอย่างมีความสุข เธออวยพรแก่ทั้งคู่ยาวเหยียดจนโรซาลินถึงกับน้ำตาซึม แจ๊ค แอบิเกล บิลลี่และซินดี้นังถัดไปจากเลโอและเป็นเพื่อนฝ่ายเจ้าสาวที่ได้รับการเชิญมาเป็นแขกในงานเมื่อถึงแท่นพิธี บาทหลวงให้ทั้งคู่กล่าวคำสาบานจากนั้นก็สวมแหวนให้กันแล้วจดทะเบียนสมรสภายในวันนั้นเป็นอันเสร็จพิธี ทุกอย่างเกิดขึ้นภายในสัปดาห์เดียวด้วยเม็ดเงินมหาศาลของแซฟเฟอร์ อีกทั้งแหวนแต่งงานของทั้งคู่นั้นสตีเฟ่นสั่งให้คนนำเพชรเก่าแก่ของตระกูลไปเจียระไนใหม่เพื่อทำแหวนพิเศษขึ้นมาให้แก่ลู
สัปดาห์ต่อมาโรซาลินและแซฟเฟอร์เดินทางกลับอิตาลีพร้อมกันท่ามกลางกระแสข่าวที่ตอกย้ำเรื่องความสัมพันธ์ของเธอกับเขา อีกทั้งข่าวเรื่องการยกเลิกงานหมั้นอย่างกระทันหันนั้นทำเอาโรซาลินกลายเป็นที่จับตามองส่งผลให้หนังที่กำลังเปิดตัวกลายเป็นที่สนใจมากขึ้นไปอีกเท่าตัว “ลิน! ดูนี่สิพาดหัวแต่เช้าเชียวอีพวกบ้าเนี่ย คนมีแฟนมันผิดยังไงยะ! เดี๋ยวแม่ตบหน้าหันเลย” บิลลี่บ่นพล่ามเมื่อเห็นข่าวที่กำลังพาดพิงถึงเพื่อนหล่อนแต่เช้ารถตู้คันหรูแล่นมาจอดในงานเปิดตัวภาพยนต์เรื่องดังที่เธอแสดงนำ ร่างบางในชุดเดรสสีกรมระยิบระยับสวยงาม เมื่อก้าวลงจากรถแสงแฟลชก็รัวสาดเข้าใส่ทันที ดวงตากลมโตหรี่ลงแม้จะแสบตาแต่ใบหน้าหวานก็เปื้อนยิ้มอยู่ตลอดเวลาสมกับเป็นมืออาชีพ ร่างบางขึ้นเวทีพร้อมกับนักแสดงคนอื่น งานเปิดตัวภาพยนต์ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ สื่อให้ความสนใจกันอย่างล้นหลามโดยเฉพาะนักแสดงนำอย่างโรซาลินที่เพิ่งมีข่าวฉาวก่อนหน้านี้ หลังจบงานบนเวที นักข่าวตั้งป้อมดักรอสัมภาษณ์อยู่หน้างานกันอย่างคับคั่ง“คุณโรซาลินคะ หยุดวงการไปพักผ่อนตั้งเดือนนึงช่วยอัปเดตให้ฟังหน่อยค่ะ” “จากภาพเห็นว่าคุณลินเดินทางกลับพร้อมกับคนที่เป็นข่
“เดี๋ยวนะคะ เราคงคุยกันไม่เข้าใจแล้วล่ะ มันจะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไงคะ ลินเป็นแค่คู่นอนเท่านั้นไม่ได้คิดจะเป็นเมียคุณ อย่ามาเสียเวลาเลยค่ะ”“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ ที่เอากันอยู่ทุกวันนี้ยังคิดว่าฉันเห็นเธอเป็นคู่นอนอยู่อีกรึไง”“คุณก็ทำแบบนี้กับผู้หญิงอีกหลายคน อย่ามาปั่นหัวลินเลยค่ะ ปล่อยนะคะเดี๋ยวคนเข้ามาเห็น!”“ลิน..ฉันไม่ได้ปั่นหัว เธอยังโกรธเรื่องที่ปารีสอยู่ใช่ไหม” เขาเอ่ยถามพร้อมกับรวบเอวคอดในขณะที่มือเล็กก็พยายามผลักและต่อต้านเขาสุดกำลัง“ใช่ค่ะ เรื่องวันนั้นมันทำให้ลินคิดได้ว่าลินไม่เหมาะกับคุณ ลินเป็นแค่ผู้หญิงที่ขายตัวให้คุณ เมื่อไหร่ที่คุณเบื่อคุณก็สามารถไล่ลินได้ตลอดเวลา” น้ำเสียงหวานเอ่ยสั่นพยายามบังคับไม่ให้น้ำตาไหลออกมา ดวงตาคมกริบจ้องลึกเข้าไปในแววตาคู่สวยด้วยความรู้สึกวูบไหวก่อนจะเอ่ยออกมา“ฉันขอโทษ..มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด ฉันจัดการไปหมดแล้วจะไม่มีเหตุการณ์แบบนั้นอีกแล้ว..ลิน อย่าดิ้น” เสียงห้าวทุ้มเอ่ยกระเส่า เมื่อร่างบางนุ่มนิ่มกำลังดิ้นขลุกขลั่กในอ้อมแขนแข็งแรง กลิ่นหอมคุ้นเคยคลุ้งอบอวลอีกทั้งเต้าอวบอิ่มที่กำลังบดเบียดแผงอกแกร่งอยู่นั้นมันกระตุ้นสัญชาตญาณของชายหนุ่ม
“ไหนมึงบอกอีกนาน” คริสโตเฟอร์เอ่ยถามแวฟเฟอร์ก่อนจะส่งแก้วบรั่นดีให้ คาร์ลิมัสที่เพิ่งเดินเข้ามายักคิ้วทักทายพี่ชายทั้งสองคนก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงสามหนุ่มนั่งพูดคุยกันที่ระเบียงกว้างขวางภายในคฤหาสน์ของตระกูลที่นานครั้งถึงจะมาใช้งาน ส่วนใหญ่พวกเขาจะอยู่ที่เพ้นเฮ้าส์ส่วนตัวและยังมีตึกส่วนตัวแยกออกไปอีกคนละหลังซึ่งอยู่ภายในอาณาบริเวณคฤหาสน์หลังนี้“กูมาให้ปากคำตำรวจ” “ป่านนี้ไอ้แฮชานคงหลบออกนอกประเทศไปแล้ว แล้วเคลียร์กันลงตัวรึยังกับเมียน่ะ” “......” แซฟเฟอร์ไม่เอ่ยตอบอะไร แต่ในหัวคิดไปถึงใบหน้าหวานที่มักจะมองเขาด้วยสายตาเย็นชาตลอดเวลาตั้งแต่ลงเครื่องมานี่หล่อนยังไม่คิดจะรับสายเขาสักครั้ง“อ่า..จะง่ายขนาดนั้นเชียวหรือวะ ดูหน้ามันสิเหมือนคนแบกอะไรไว้ที่คอเลย” คาร์ลิมัสเอ่ยขึ้นพร้อมกับจิบบรั่นดี“นั่นสินะ เธอโดนเบลล่ากลั่นแกล้งซะขนาดนั้นคงเข็ดไม่กล้าเข้าใกล้มึงแล้วล่ะ แล้วมึงก็ยังจะทำตัวงี่เง่าใส่เธออีก แล้วจะทำยังไงต่อ” คริสโตเฟอร์เอ่ยถามปมปัญหาที่ผู้เป็นพี่ชายกำลังเผชิญอยู่ตอนนี้“นั่นแหล่ะที่กูกำลังคิดอยู่” แซฟเฟอร์เอ่ยบอกเสียงเรียบ ทั้งสามหนุ่มดื่มกันจนดึกก่อนจะแยกย้ายกันกลับพื