“อ้าวชนนนน!!!” เสียงแอบิเกลตะโกนลั่น บาร์ชื่อดังแห่งหนึ่งในย่านท่องเที่ยวใจกลางมิลาน มักจะเป็นสถานที่รวมตัวของคนดังยามค่ำคืนเมื่อต้องการบรรยากาศผ่อนคลาย ค่าเปิดโต๊ะเฉียดแสนดอลล่าร์ขึ้นไป จึงค่อนข้างเป็นสถานที่คัดเลือกลูกค้าอย่างเข้มงวด นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่เป็นดารานักแสดงชื่อดังหรือระดับมหาเศรษฐีเท่านั้นที่ร้านจะอนุญาตออกบัตรสมาชิกให้
แดเนียลอาสาเป็นเจ้ามือเปิดโต๊ะเพราะเป็นสมาชิกที่แห่งนี้อยู่แล้ว ร่างบางนั่งฟังเพลงโดยแดเนียลนั่งเก้าอี้ตัวติดกันข้างๆ ถัดไปเป็น แอบิเกล สาวลูกครึ่งไทย-อิตาลีเพื่อนสนิทนอกวงการของโรซาลินและยังเป็นเพื่อนกับแดเนียลอีกด้วย “ขอบใจนะแดนที่ลากยัยลินออกมาดื่มน่ะ ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นโผล่ตัวออกจากกองถ่ายเลย” แอบิเกลเอ่ยเสียงเรียบพร้อมกับดื่มพรวดเดียวหมดแก้ว “เธอก็พูดเวอร์ ฉันแค่หาเวลาว่างไม่ได้เฉยๆ” โรซาลินเอ่ยสวนเพื่อนตัวแสบ สองสาวรู้จักกันมาตั้งแต่เรียนมัธยมจนถึงมหาวิทยาลัยอีกทั้งยังมีเชื้อสายเอเชียเหมือนกันอีกด้วย “โอเค งั้นฉันจะชวนมาบ่อยๆ แล้วกัน” แดเนียลเอ่ยบอกก่อนจะเทเหล้าให้ทั้งสองสาวจนเต็มแก้ว “มองอะไรอยู่คะแวนส์” เสียงนางแบบสาวที่กำลังคลอเคลียข้างกายใหญ่เอ่ยถามเมื่อเห็นชายหนุ่มหันไปมองอยู่บ่อยครั้ง “เปล่าครับ” เสียงเรียกให้อีแวนส์หันกลับมาสนใจ หญิงสาวร่างอวบอัดกำลังลูบไล้กล้ามท้องอย่างยั่วยวนมือใหญ่บีบเคล้นเต้าอวบใหญ่อย่างเมามันส์พร้อมกับกดศรีษะเล็กลงหว่างขา “อมมันสิ” เขาเอ่ยเสียงกระเส่าพร้อมกับปลดซิบกางเกงล้วงเอาแก่นกายอวบใหญ่ออกมาสูดอากาศข้างนอก หญิงสาวตาแทบถลนลอบกลืนน้ำลายเมื่อแท่งเนื้ออันเขื่องระดับไฮเอนจากชายหนุ่มชนชั้นสูงที่เธอกระหายจะกลืนกินในที่สุดก็เปิดเผยออกมาสู่สายตา ร่างบางรีบย่อกายเข้าซุกใบหน้าที่หว่างขาแข็งแรง “ซี้ดส์...” เขาสูดปากด้วยความสยิว แต่อีกมือหนึ่งล้วงหาโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก “ไง..ไอ้เพื่อนครับ กูโทรมาปลุกรึเปล่า” เอ่ยกรอกเมื่อผลายสายกดรับ อีกทางด้านหนึ่ง ร่างกำยำนั่งเคลียงานที่ค้างเอาไว้อยู่ที่ห้องทำงานจนดึกดื่น ร่างใหญ่เอนกายพิงเก้าอี้พร้อมกับถอนหายใจหลังจากเพิ่งเซ็นเอกสารสำคัญเสร็จไป “กูเพิ่งเคลียร์งานเสร็จ มีไร” เอ่ยเสียงเรียบ ดวงตาคมกริบประกายวาบขึ้นเมื่อปลายสายเอ่ยบอกบางอย่างก่อนจะกดวางสาย ร่างกำยำเดินออกจากห้องทำงาน โจนาร์ดที่นั่งโต๊ะด้านนอกลุกขึ้นก้าวเข้ามาประกบผู้เป็นเจ้านายตามด้วยลูกน้องอีกสี่ห้าคน รถคันหรูแล่นมาจอดหน้าลิฟท์วีไอพีด้านหลังบาร์ ร่างสูงลงจากรถก้าวเข้าลิฟท์ทันที “มาทันใจเหลือเกินนะมึง แค่กูโทรแหย่ไปนิดหน่อยถึงกับรีบแจ้นมาจะอะไรขนาดนั้นเลยเหรอวะ ฮ่าๆ” อีแวนส์ได้จังหวะเล่นงานเพื่อนและเขายังไม่ยอมเคลื่อนย้ายไปไหน แม้สภาพจะร่อแร่เต็มที ถุงยางอนามัยใช้แล้วเกลื่อนกลาด ร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาวสามคนที่นอนหมดสภาพบนโซฟาบ้าง บนพื้นบ้างถูกบอดี้การ์ดลากออกไปทีละคน เป็นภาพที่เห็นจนชินตา “โน่น แม่เสือสาวของมึงออกมาดื่มกับเพื่อนด้วยนี่หว่า” เขาบุ้ยปากทางชั้นล่างที่เป็นโต๊ะสำหรับสมาชิกทั่วไป แซฟเฟอร์มองตามก่อนจะเดินไปทิ้งกายลงโซฟาที่ติดผนังมองไปยังโต๊ะนั้นได้ถนัด ดวงตาคมกริบเพ่งมองผ่านความมืดสลัวไปยังร่างบางที่นั่งพูดคุยกับเพื่อนอย่างสนุกสนานโดยไม่รู้เลยว่ามีคนเอ่ยถึง ไม่นานนักพนักงานนำแก้วมาเสิร์ฟ เหล้าชั้นดีไหลลงคอพรวดเดียว นางแบบสาวในชุดบอดี้สูทรัดสัดส่วนเดินนวยนาดเข้ามาพร้อมกับย่อกายคลานแอ่นเข้าหาชายหนุ่ม “สวัสดีค่ะท่าน” “ดูดให้แตกเดี๋ยวนี้” เอ่ยสั่งโดยที่สายตายังจับจ้องคนตัวเล็กไม่วางตาโดยเฉพาะไอ้เพื่อนผู้ชายที่นั่งเทเหล้าให้เธอนั้นมันขัดหูขัดตาเขาเหลือเกิน ถึงจะพอรู้มาบ้างว่าทั้งคู่ร่วมงานกันแต่ไม่คิดว่าจะสนิทกันถึงขนาดนี้ “ครับนาย” โจนาร์ดเดินเข้ามาพร้อมรับคำสั่ง “มึงไปสืบมา ไอ้พระเอกนั่นมันสนิทกับโรซาลินแค่ไหน” เขาเอ่ยสั่งในขณะที่ใบหน้าหล่อเหลาบิดเบ้ กรามแกร่งขบเม้มจนเป็นสันก่อนจะหันมามองหญิงสาวที่กำลังรูดกลืนลำกายรัวเร็ว มือกำชักรูดลำขึ้นลงสุด หัวอวบถูกดูดดึงจนเกร็งสะท้านทั่วร่าง “ซี้ด...อ่า..” มือหนากดศรีษะเล็กซุกเป้ากางเกงแน่นก่อนจะกระตุกปลดปล่อยน้ำกามพุ่งใส่เต็มหน้าหญิงสาวที่อ้าปากรอรับด้วยความเต็มใจ “แฮ่ก ๆ ๆ” เสียงหายใจแรงขึ้น ก่อนจะผลักศรีษะหล่อนออกพร้อมกับรับแก้วไวน์ที่ลูกน้องส่งให้มาดื่มพรวดเดียวหมดแก้ว เขานั่งพักครู่หนึ่งก่อนจะล้วงโทรศัพท์ออกมากดพิมพ์ยุกยิกแล้วเก็บลงกระเป๋ากางเกงตามเดิม “ฮึ!” เขาแค่นเสียงในลำคอ ก่อนจะจุดบุหรี่สูบอัดควันเข้าเต็มปอดให้คลายความเครียด โรซาลินหยิบโทรศัพท์ที่สั่นครืดคราดมาเปิดดู ใบหน้าหวานที่เบิกบานอารมณ์ดีอยู่ก็ซีดลงหลังจากอ่านข้อความก่อนจะเงยมองขึ้นมาบนชั้นสองเล็กน้อย “มีอะไรเหรอลิน” แดเนียลกระซิบถามข้างใบหูขาวเพราะดนตรีค่อนข้างเสียงดัง “เอ่อ..เปล่า..เดี๋ยวลินต้องกลับก่อนนะแดน มีธุระด่วนน่ะ” บิลลี่กับซินดี้ที่เมาได้ที่หันมาถามพร้อมกัน “จะกลับแล้วเหรอลิน..?” “ไม่สบายหรือเปล่า? เดี๋ยวฉันขับรถไปส่ง” แดเนียลอาสา “ใช่ให้แดเนียลไปส่งดีกว่า ดึกแล้ว” แอบิเกลเอ่ยเสริมอีกคน “ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันกลับเองเอารถมา กลับด้วยกันเดี๋ยวก็เป็นข่าวดังหรอก” โรซาลินเอ่ยก่อนจะคว้ากระเป๋าอย่างเร่งรีบ “ทุกคนหยุด..เดี๋ยวฉันเดินไปส่งลินที่รถเอง ส่วนพวกหล่อนทุกคนรออยู่นี่เข้าใจไหม..โอเค๊!” บิลลี่เอ่ยขึ้นก่อนจะพาโรซาลินเดินเลาะออกมาด้านลานจอดรถด้านหลัง “นี่ลิน อย่าบอกนะว่าคุณแซฟตามตัวเธออีกแล้ว” บิลลี่เอ่ยถาม “อืม..ก็ใช่” โรซาลินพยักหน้า “นับวันยิ่งเรียกเธอใช้งานบ่อยขึ้นแล้วนะ” บิลลี่บ่นอุบ “ไม่เป็นไร เป็นงานที่ต้องทำอยู่แล้วล่ะ ไปก่อนนะ” โรซาลินที่สวมแว่นตาดำใส่หมวกปิดบังใบหน้าเดินจ้ำอย่างเร็วไปขึ้นรถตู้สีดำสนิทที่จอดรออยู่ “ระวังตัวด้วยนะ” บิลลี่ตะโกนตามหลังก่อนสวมหมวกใส่แว่นไม่ต่างกับนักแสดงมองซ้ายมองขวาว่ามีคนตามมาหรือไม่แล้วรีบเดินกลับเข้าไปข้างใน เมื่อประตูรถปิด ร่างสูงที่นั่งรออยู่ก่อนแล้วก็คว้าหมับเข้าที่ลำคอขาวระหงส์ทันที “อุ้ย!!” โรซาลินตกใจอุทานออกมา เมื่อมือใหญ่คว้าหมับกระตุกดึงร่างบางหัวทิ่มปะทะแผงอกแกร่ง “ร่านมากเลยนะวันนี้น่ะ โรซาลิน” เขาเอ่ยเสียงลอดไรฟัน มือใหญ่เผลอบีบลำคอจนเธอเริ่มเบ้หน้าเพราะหายใจไม่ออก “คุณแซฟ” เสียงหวานเอ่ยเรียกพร้อมกับตีมือ เมื่อรู้สึกตัวจึงคลายออกเล็กน้อย “เกิดอะไรขึ้นคะ” โรซาลินเอ่ยถามเสียงอ่อย ใบหน้าหวานใสซื่อเต็มไปด้วยความสงสัย ดูเหมือนวันนี้เขาจะอารมณ์ไม่ดี เป็นครั้งแรกที่เขาทำเธอเจ็บ “ยังจะตีมึนอีกนะ ว่างนักรึไงออกมาปาร์ตี้กับพวกนั้นน่ะ” เสียงห้าวเอ่ยด้วยความหงุดหงิด แม้ใบหน้าหล่อเหลานั้นจะยังเรียบเฉย เป็นไปได้เขาอยากจะเข้าไปกระชากหล่อนกลางวงนั้นหากไม่ติดว่าจะกลายเป็นข่าวใหญ่โต “ลินแค่มาฉลองหลังเลิกงานเฉยๆค่ะ” โรซาลินเอ่ยพร้อมกับดันแผงอกออกเมื่อท่อนแขนกำยำเริ่มกอดเธอแน่นขึ้นจนเริ่มหายใจไม่สะดวก “ฮึ..เธอทำให้ฉันหงุดหงิด” ใบหน้าหล่อเหลาเป็นสีเข้มดวงตาคมกริบกวาดมองใบหน้าหวานซึ้งก่อนจะจับจ้องที่ริมฝีปากอวบอิ่มสีพีช “..ลินขอโทษค่ะ” แม้จะไม่รู้ว่าทำผิดเรื่องอะไร แต่เธอก็ยอมเอ่ยขอโทษเผื่อเขาจะใจเย็นลงบ้าง แคว้ก!!!! มือหนากระชากเสื้อผ้าเธอขาดวิ่นเพื่อระบายความหงุดหงิด แรงกระชากทำให้ผ้าบาดผิวเนียนเป็นรอยแดงถากใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาทีร่างบางก็เปลือยเปล่าร่อนจ้อนต่อหน้าเขา นิ้วร้ายเกี่ยวหวัดกางเกงชั้นในให้พ้นออกไป ก่อนจะกรีดตามรอยแยกที่แห้งผากสะกิดกระตุ้นน้ำหล่อลื่นให้ออกมา “อื้อ..เจ็บค่ะ” เสียงหวานร้องออกมาเบาๆ เมื่อถูกรุกรานอย่างรวดเร็ว แขนเรียวเผลอคล้องลำคอแกร่งเอาไว้ “นี่คือโทษของเธอวันนี้” เอ่ยจบเขาก็จ่อหัวอวบบานชิดร่องหลืบที่เพิ่งมีน้ำหวานออกมาเพียงเล็กน้อย ดันสวบทีเดียวสุดลำ “กรี๊ด!!...เจ็บ!” โรซาลินเผลอร้องออกมาเมื่อความใหญ่โตแทรกผ่านเนื้อนุ่มคับแคบ ร่างกายแทบจะฉีกเป็นชิ้นเมื่อเขาทะลวงเข้ามาอย่างดุดัน ตั่บ ตั่บ ตั่บ เอวหนาเริ่มขยับโยกโดยไม่รอให้เธอปรับตัว ร่างบางสั่นเทิ้มควบคุมไม่อยู่กลั้นเสียงร้องเอาไว้ด้วยความอดทน “เจ็บค่ะ ...อื้อ...ซี้ด..” “อดทนสิลิน..นี่เป็นคำสั่ง!” เขาเอ่ยลอดไรฟันพร้อมกับสาวเอวกระแทกสวนขึ้นอย่างดิบเถื่อน “อื้อ....โอ้ย...ซี้ด” ทั้งความเจ็บหนึบปนเปความเสียวเธอครางลั่นในขณะที่รถแล่นขึ้นถนนใหญ่ออกสู่ท้องถนนมุ่งหน้าไปยังเพ้นท์เฮ้าส์หรูของเขา “ซี้ด...อ่า...แน่นชิบ ลิน..ตอดแน่นมาก” เขาครางกระสันไปทั้งร่าง น้ำหวานเริ่มออกไหลออกมามากขึ้นช่วยหล่อลื่นแก่นกายให้เข้าออกง่ายขึ้น “ซี้ดลิน..เสียวมาก เบบี๋...ตอดค..หนึบเลย” เสียงห้าวทุ้มครางสั่น เมื่อร่องหลืบบับรัดลำกายเร่งให้อัดกระแทกรัวเร็ว ตั่บ ตั่บ ตั่บ “ดีขึ้นหรือยัง...ซี้ด...ลิน..หืม” จมูกโด่งเป็นสันคลอเคลียก้มนุ่มกดหอมฟอดใหญ่ เอวคอดถูกคนตัวโตรัดแน่นติดกับเอวสอบที่เด้งตอกขึ้นดังตั่บ “อื้อ...ซี้ด...คุณแซฟ..” เสีบงหวานครางหลงเมื่อใกล้จะเสร็จสม เขาเร่งอัดกระแทก “ซี้ด...โอว..รัดแน่น..ลิน.ลิน” ร่างบางเกร็งกระตุกเสร็จสมในขณะที่คนตัวใหญ่ก็แตกระส่ำพร้อมกัน ปลดปล่อยน้ำกามขาวขุ่นพุ่งใส่ร่องหลืบลึก ร่างกำยำเกร็งกระตุกสี่ห้าครั้งสาวรีดน้ำกามออกก่อนจะถอนแก่นกายออกจับร่างบางคว่ำหน้าลงกับเบาะต่อทันที “คุณแซฟ..” “ยกก้นขึ้น!” เขาสั่งเสียงเฉียบจนเธอเงียบปาก มือใหญ่รั้งเอวคอดจนก้นงอนแอ่น เสียบแท่งร้อนพรวดเดียวสุดลำ “อ๊า!!...ซี้ด..” เสียงหวานร้องออกมาด้วยความเสียวซ่าน ตั่บ ๆ ๆ ๆ ร่างใหญ่สาวแก่นกายตอกตำอย่างถึงใจ น้ำข้นเหนียวก่อนหน้านี้ช่วยให้ลื่นขึ้น “โอววว..เสียว...ปวดค..ชิบ” เพี้ยะ!!! เขาฟาดก้นงอนงามอย่างแรงด้วนความหมั่นไส้ “กรี๊ด!!” โรซาลินร้องออกมาเพราะรู้สึกแสบ ก่อนจะกัดริมฝีปากระบายความเสียวเมื่อเอวหนากระแทกแอ่นสะโพกสอบใส่เต็มแรง “อ๊า...ซี้ด..” “อูว...จะแตกแล้วลิน..แตกในอีกนะ...” เสียงห้าวครางราวกับสัตว์ป่าแตกระส่ำรุนแรงใส่ร่องหลืบอีกครั้ง ร่างบางฟุบหน้าลงกับเบาะหนัง ในขณะที่รถแล่นเข้ามาจอดถึงหน้าประตูทางเข้าพอดี บ๊วบ! เขาถอดถอนแก่นกายออก น้ำขาวขุ่นไหลทะลักออกมาตามเรียวขาขาวหยดลงเบาะหนัง เขาถอดเสือสูทคลุมร่างบางเปลือยเปล่าเอาไว้อุ้มร่างบางเดินผ่านหน้าบอดี้การ์ดที่ยืนหลับตากันอย่างรู้งานเข้าด้านใน ตุ่บ! ... “อย่าเพิ่งหลับสิเบบี๋ นี่เพิ่งจะเริ่มเอง” เขาเอ่ยชิดใบหูขาวหลังจากวางคนตัวเล็กลงบนเตียง ....“คุณแจ๊คเกลไม่ไหวค่ะ..แฮ่ก..แฮ่ก” เสียงหวานเอ่ยบอกเมื่อชายหนุ่มเร่งตอกอัดตัวตนเข้าใส่รัวเร็วจนร่างบางกระเพื่อมไหวไปตามแรงกระแทก “เกล อดทนอีกหน่อยนะที่รัก จะแตกแล้ว..ซี้ด” เสียงห้าวทุ้มเอ่ยบอกพร้อมกับเร่งกระแทกถี่รัว “อร๊าย..อ๊าส์...คุณแจ๊คคะ ถ้าลินรู้เข้าจะทำไง” แอบิเกลเอ่ยถามด้วยความกังวล “ลินรู้แล้วทำไมเหรอเกล บอกไปสิว่าเราเป็นอะไรกัน เมื่อกี้สองคนนั้นก็มาดูแสงเหนือเหมือนกัน” ตั่บ ตั่บ ตั่บ “ห้ะ! ว่าไงนะ ลินกับคุณแซฟน่ะเหรอ” แอบิเกลเอ่ยด้วยความตกใจ ลินจะโกรธรึเปล่านะถ้ารู้ว่าเธอแอบกินกับแจ๊คสันเพื่อนสนิทของโรซาลิน “เธอเป็นเมียฉันนะเกล มันไม่สำคัญว่าเราเพิ่งรู้จักกันไม่นาน แค่เราเข้ากันได้ดีแค่นั้นก็พอแล้วไม่ใช่รึไง” แจ๊คสันเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงราบเรียบก่อนจะก้มลงมากดจูบดุเดือดในขณะที่ช่วงล่างยังคงตอกอัดกันอย่างดุเด็ด ตั่บ ตั่บ ตั่บ กลีบอวบอูมปลิ้นยุบตามท่อนลำอันใหญ่ที่ผลุบเข้าออกรัวเร็ว “เกล..ซี้ด..รัดค..จนปวดไปหมด” “อร๊ายส์..คุณแจ๊ค..เกลไม่ไหวแล้ว” ร่างบางเกร็งสะท้านไปทั้งร่างก่อนจะกระตุกสองสามครั้งเสร็จสมรุนแรง กลีบอวบอูมสั่นระริกตอดรัดลำกายจนใบหน้าหล่อเหลา
สัปดาห์ต่อมาแซฟเฟอร์พาเธอนั่งเครื่องส่วนตัวบินไปนอร์เวย์เพื่อฮันนีมูนหลังแต่งงาน อากาศเย็นลงจนมีหิมะตกประปราย ระหว่างทางพื้นที่สีเขียวเริ่มปกคลุมด้วยหิมะขาวโพลน บรรยากาศสวยงามราวกับอยู่ในเทพนิยาย มันสวยงามแบบนี้เองสินะเมียเขาถึงอยากจะมาที่นี่นักหนา มือใหญ่กระชับผ้าพันคอให้คนตัวเล็กก่อนจะก้าวลงจากรถ“พี่ลิน พี่เขย มาถึงเร็วจัง” เลโอวิ่งออกมารับหน้าบ้านเมื่อเห็นรถแวนคันหรูขับลุยหิมะเข้ามาจอดเทียบท่าสามคัน“ไอ้น้องชาย สบายดีรึเปล่า” แซฟเฟอร์ทักทายเด็กหนุ่มที่โตขึ้นเล็กน้อยอย่างเป็นกันเอง“สบายดีมากครับพี่เขย ว่าแต่ดูแลพี่สาวผมดีรึเปล่า ไม่งั้นผมทวงคืนนะ” เลโอที่เริ่มโตเป็นหนุ่มและเริ่มกวนประสาทเก่งขึ้น“เด็กเปรต ฉันดูแลโรซาลินดีอยู่แล้วล่ะ” เสียงห้าวทุ้มเอ่ยขึ้นทำเอาป้ามาเรียกับโรซาลินขำกันใหญ่“มากันแล้วเหรอลูก พากันเข้าบ้านก่อนเดี๋ยวจะไม่สบายเอา คุณแซฟสบายดีใช่ไหมคะ” พิมประภาเอ่ยถามหลานเขย ป้ามาเรียยกชุดน้ำชาร้อนๆมาฝาก โรซาลินมองร่างท้วมที่เริ่มชราลงทั้งยายและป้ามาเรียก็อดใจหายไม่ได้“คุณแซฟคะ ลินอยากหาแม่บ้านที่ไว้ใจได้สักคนมาช่วยป้ามาเรียดีไหมคะ” โรซาลินหันไปคุยเบาๆ กับสามี
งานแต่งเรียบง่ายถูกจัดขึ้นที่โบสถ์เก่าแก่ประจำตระกูลเฮมเวิร์ทซึ่งเคยเป็นที่จัดงานของสตีเฟ่นกับภรรยาผู้ล่วงลับมาก่อนแซฟเฟอร์ในชุดทักซิโด้สีดำเรียบหรูที่ถูกสั่งตัดขึ้นมาเป็นพิเศษยืนมองเจ้าสาวที่ควงแขนเลโอเข้ามาในโบสถ์ด้วยหัวใจที่กำลังเต้นโครมคราม บรรดาแขกเหรื่อต่างชื่นชมความสวยของเจ้าสาวไม่ขาดปาด แม้งานจะถูกจัดอย่างเป็นส่วนตัวแต่สื่อบางสำนักก็พาดหัวข่าวออกไปจนเป็นที่สนใจของคนทั่วโลกแดเนียลยืนมองโรซาลินที่สวมชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ ขณะเดินผ่านเธอหันมาส่งยิ้มให้เขาอย่างมีความสุข พิมประภา ป้ามาเรียและเลโอนั่งมองโรซาลินเข้าพิธีแต่งงานอย่างมีความสุข เธออวยพรแก่ทั้งคู่ยาวเหยียดจนโรซาลินถึงกับน้ำตาซึม แจ๊ค แอบิเกล บิลลี่และซินดี้นังถัดไปจากเลโอและเป็นเพื่อนฝ่ายเจ้าสาวที่ได้รับการเชิญมาเป็นแขกในงานเมื่อถึงแท่นพิธี บาทหลวงให้ทั้งคู่กล่าวคำสาบานจากนั้นก็สวมแหวนให้กันแล้วจดทะเบียนสมรสภายในวันนั้นเป็นอันเสร็จพิธี ทุกอย่างเกิดขึ้นภายในสัปดาห์เดียวด้วยเม็ดเงินมหาศาลของแซฟเฟอร์ อีกทั้งแหวนแต่งงานของทั้งคู่นั้นสตีเฟ่นสั่งให้คนนำเพชรเก่าแก่ของตระกูลไปเจียระไนใหม่เพื่อทำแหวนพิเศษขึ้นมาให้แก่ลู
สัปดาห์ต่อมาโรซาลินและแซฟเฟอร์เดินทางกลับอิตาลีพร้อมกันท่ามกลางกระแสข่าวที่ตอกย้ำเรื่องความสัมพันธ์ของเธอกับเขา อีกทั้งข่าวเรื่องการยกเลิกงานหมั้นอย่างกระทันหันนั้นทำเอาโรซาลินกลายเป็นที่จับตามองส่งผลให้หนังที่กำลังเปิดตัวกลายเป็นที่สนใจมากขึ้นไปอีกเท่าตัว “ลิน! ดูนี่สิพาดหัวแต่เช้าเชียวอีพวกบ้าเนี่ย คนมีแฟนมันผิดยังไงยะ! เดี๋ยวแม่ตบหน้าหันเลย” บิลลี่บ่นพล่ามเมื่อเห็นข่าวที่กำลังพาดพิงถึงเพื่อนหล่อนแต่เช้ารถตู้คันหรูแล่นมาจอดในงานเปิดตัวภาพยนต์เรื่องดังที่เธอแสดงนำ ร่างบางในชุดเดรสสีกรมระยิบระยับสวยงาม เมื่อก้าวลงจากรถแสงแฟลชก็รัวสาดเข้าใส่ทันที ดวงตากลมโตหรี่ลงแม้จะแสบตาแต่ใบหน้าหวานก็เปื้อนยิ้มอยู่ตลอดเวลาสมกับเป็นมืออาชีพ ร่างบางขึ้นเวทีพร้อมกับนักแสดงคนอื่น งานเปิดตัวภาพยนต์ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ สื่อให้ความสนใจกันอย่างล้นหลามโดยเฉพาะนักแสดงนำอย่างโรซาลินที่เพิ่งมีข่าวฉาวก่อนหน้านี้ หลังจบงานบนเวที นักข่าวตั้งป้อมดักรอสัมภาษณ์อยู่หน้างานกันอย่างคับคั่ง“คุณโรซาลินคะ หยุดวงการไปพักผ่อนตั้งเดือนนึงช่วยอัปเดตให้ฟังหน่อยค่ะ” “จากภาพเห็นว่าคุณลินเดินทางกลับพร้อมกับคนที่เป็นข่
“เดี๋ยวนะคะ เราคงคุยกันไม่เข้าใจแล้วล่ะ มันจะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไงคะ ลินเป็นแค่คู่นอนเท่านั้นไม่ได้คิดจะเป็นเมียคุณ อย่ามาเสียเวลาเลยค่ะ”“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ ที่เอากันอยู่ทุกวันนี้ยังคิดว่าฉันเห็นเธอเป็นคู่นอนอยู่อีกรึไง”“คุณก็ทำแบบนี้กับผู้หญิงอีกหลายคน อย่ามาปั่นหัวลินเลยค่ะ ปล่อยนะคะเดี๋ยวคนเข้ามาเห็น!”“ลิน..ฉันไม่ได้ปั่นหัว เธอยังโกรธเรื่องที่ปารีสอยู่ใช่ไหม” เขาเอ่ยถามพร้อมกับรวบเอวคอดในขณะที่มือเล็กก็พยายามผลักและต่อต้านเขาสุดกำลัง“ใช่ค่ะ เรื่องวันนั้นมันทำให้ลินคิดได้ว่าลินไม่เหมาะกับคุณ ลินเป็นแค่ผู้หญิงที่ขายตัวให้คุณ เมื่อไหร่ที่คุณเบื่อคุณก็สามารถไล่ลินได้ตลอดเวลา” น้ำเสียงหวานเอ่ยสั่นพยายามบังคับไม่ให้น้ำตาไหลออกมา ดวงตาคมกริบจ้องลึกเข้าไปในแววตาคู่สวยด้วยความรู้สึกวูบไหวก่อนจะเอ่ยออกมา“ฉันขอโทษ..มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด ฉันจัดการไปหมดแล้วจะไม่มีเหตุการณ์แบบนั้นอีกแล้ว..ลิน อย่าดิ้น” เสียงห้าวทุ้มเอ่ยกระเส่า เมื่อร่างบางนุ่มนิ่มกำลังดิ้นขลุกขลั่กในอ้อมแขนแข็งแรง กลิ่นหอมคุ้นเคยคลุ้งอบอวลอีกทั้งเต้าอวบอิ่มที่กำลังบดเบียดแผงอกแกร่งอยู่นั้นมันกระตุ้นสัญชาตญาณของชายหนุ่ม
“ไหนมึงบอกอีกนาน” คริสโตเฟอร์เอ่ยถามแวฟเฟอร์ก่อนจะส่งแก้วบรั่นดีให้ คาร์ลิมัสที่เพิ่งเดินเข้ามายักคิ้วทักทายพี่ชายทั้งสองคนก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงสามหนุ่มนั่งพูดคุยกันที่ระเบียงกว้างขวางภายในคฤหาสน์ของตระกูลที่นานครั้งถึงจะมาใช้งาน ส่วนใหญ่พวกเขาจะอยู่ที่เพ้นเฮ้าส์ส่วนตัวและยังมีตึกส่วนตัวแยกออกไปอีกคนละหลังซึ่งอยู่ภายในอาณาบริเวณคฤหาสน์หลังนี้“กูมาให้ปากคำตำรวจ” “ป่านนี้ไอ้แฮชานคงหลบออกนอกประเทศไปแล้ว แล้วเคลียร์กันลงตัวรึยังกับเมียน่ะ” “......” แซฟเฟอร์ไม่เอ่ยตอบอะไร แต่ในหัวคิดไปถึงใบหน้าหวานที่มักจะมองเขาด้วยสายตาเย็นชาตลอดเวลาตั้งแต่ลงเครื่องมานี่หล่อนยังไม่คิดจะรับสายเขาสักครั้ง“อ่า..จะง่ายขนาดนั้นเชียวหรือวะ ดูหน้ามันสิเหมือนคนแบกอะไรไว้ที่คอเลย” คาร์ลิมัสเอ่ยขึ้นพร้อมกับจิบบรั่นดี“นั่นสินะ เธอโดนเบลล่ากลั่นแกล้งซะขนาดนั้นคงเข็ดไม่กล้าเข้าใกล้มึงแล้วล่ะ แล้วมึงก็ยังจะทำตัวงี่เง่าใส่เธออีก แล้วจะทำยังไงต่อ” คริสโตเฟอร์เอ่ยถามปมปัญหาที่ผู้เป็นพี่ชายกำลังเผชิญอยู่ตอนนี้“นั่นแหล่ะที่กูกำลังคิดอยู่” แซฟเฟอร์เอ่ยบอกเสียงเรียบ ทั้งสามหนุ่มดื่มกันจนดึกก่อนจะแยกย้ายกันกลับพื