ฉันเปลี่ยนชุดใส่กางเกงยีนส์ขาสั้น เสื้อครอปสั้นสีขาวโชว์เอวคอดแล้วก็ใส่รองเท้าผ้าใบ สะพายกระเป๋าใบเล็กที่ใส่โทรศัพท์กับบัตรเครดิตได้ ฉันเลือกซื้อของอยู่สักพักใหญ่ๆ ก็กลับมาคอนโด จัดของเข้าที่เรียบร้อยก็ไปอาบน้ำ เตรียมตัวดูนอนซีรี่ย์ เลือกไม่ถูกเลยว่าจะดูเรื่องไหนดี ทั้งยาหยีและนาบีพร้อมใจกันส่งมาให้ซึ่งเยอะมาก เลือกไม่ถูกเลยพระเอกมีแต่คนหล่อๆ ทั้งนั้น แต่ฉันก็เลือกมาหนึ่งเรื่องและในขณะที่กำลังนอนดูซีรี่ย์อยู่นั้น…
ครืด ครืด….
ฉันหยิบมือถือขึ้นมาดูก็เห็นว่านาบีมันโทรมา(นอนยัง อีนอตอ)
“ยัง ดูผู้ชายในซีรี่ย์อยู่”
(โอ๊ย อันนั้นเอาไว้ก่อน เราไปดูผู้ชายตัวเป็นๆ กันดีกว่า)
“อะไรของแกอีก อีนอบอ”
(ก็โทรมาชวนเพื่อนไปดูผู้ชายไง หล่อๆ งานดีทั้งนั้น)
“ไม่ไป”
(โนวค่า กูกำลังขับรถมารับมึงจะถึงคอนโดแล้วเนี้ย รีบไปแต่งหน้าเปลี่ยนเสื้อผ้าเดี๋ยวนี้เลย)
“มึงถามกูสักคำยัง กูอยากไปด้วยรึป่าว”
(ถามให้มึงปฎิเสธกูเหรอ อิอิ เร็วๆ รีบเลย ห้ามเกิน 45 นาทีนะ)
“มึงจะมาจำกัดเวลากูทำไม”
(อีก 30 นาทีกูจะไปถึงคอนโดมึง และอีก 15 นาที คือกูรอมึงได้แค่นี้ รอในรถนะกูจะนั่งฟังเพลงรอ)
“เออๆ แล้วไอ้หยีล่ะ”
(ใครจะกล้าชวน เดี๋ยวผัวมันมายิงกูหรอกชวนเมียเขาไปเที่ยวกลางคืน)
“คิกคิก ก็จริงเนอะ หน้าตาพี่เขาดูดุมาก”
(เออดิ กูยังไม่มีผัวเลยยังไม่อยากตายแถมยังไม่ได้ใช้งานด้วยซ้ำ กูจะอายุสั้นไม่ได้เด็ดขาด)
“คิก คิก งั้นแค่นี้นะอีนอบอ”
“เออ อีนอตอ เจอกัน”
45 นาทีเป๊ะ ไม่มีขาดไม่มีเกิน
ชุดที่ฉันใส่วันนี้… เดรสสั้นสีเงินอมเทาวิ้งๆ โชว์สัดส่วนเต็มที่ ก็โสดแล้วอะนะ อยากทำอะไรก็ทำ อยากใส่อะไรก็ใส่ ไม่ได้ทำเพื่อประชดใคร อะไรที่ทำแล้วชอบ อะไรที่ใส่แล้วสวยก็ทำๆ ไปเถอะ ส่วนนาบีรายนั้นก็สวยจึ้งไม่ไหว โชว์สัดส่วนเต็มที่เหมือนกัน นี่ถ้ายาหยีได้มาด้วยนะ สนุกแน่นอน เพราะเราสามคนเป็นสาวฮอต แอบเสียดายอ่ะ
@ xxx ผับใจกลางเมือง
“ผับใหม่ หรือว่าเราไม่เคยมากันวะนาบี”
“ผับซิงค๊า ผับเปิดใหม่เลย มันว้าวตรงไหนแกรู้มั้ย”
“...”
“ที่นี่นะ เขาคัดหน้าตาเด็กเสิร์ฟมาก ผู้ชายน่ะหล่องานดีลอนเป๊ะปังกันทุกคนเลย”
“มีแต่พนักงานผู้ชายเหรอ”
“ก็… ได้ข่าวว่างั้นนะ อารมณ์แบบกึ่งผับกึ่งโฮสต์น่ะ”
“อย่าบอกนะว่ามึงจะ หะ หิ้ว ผู้ชายกลับ”
“ถ้าถูกใจก็ไม่แน่”
“อีนาบี กูจะฟ้องไอ้หยี มึงนี่แรดขึ้นทุกวัน”
“โอ๊ยอีนี่ พูดเล่นหรอกน่าแค่มาเปิดหูเปิดตาน่ะ ฉันเบื่อการนัดบอร์ดแล้วอ่ะ ขอพักชมสิ่งที่สนใจสักครู่”
“ถามจริงเถอะ ทำไมมึงชอบนัดบอร์ดวะ”
“ก็แม่กูชอบจับคู่กูกับลูกชายเพื่อนอยู่นั่นแหละ กูเลยแกล้งบอกว่ามีคนคุยอยู่ แต่กูไม่มีแฟนจริงๆ ไง กูเลยต้องสร้างแฟนปลอมๆ ขึ้นมา โดยการนัดบอร์ดทุกวัน แล้วก็ต้องอ้างว่าออกไปเที่ยวไปทานข้าวกับแฟน”
“แล้วแม่มึงเชื่อ?”
“ไม่รู้ดิ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรนะ เขาคงคิดว่ากูโสดมั้งเลยจะจับคู่ให้ แต่พอกูโกหกว่ามีแฟน แม่ก็เลยหยุดเลิกจับคู่”
… “แล้วมึงถามอะไรมากเนี้ย ลงจากรถกันเถอะ เวลากำลังได้พอดีเลย”
“เออๆ ไปดิ”
“แหม เดินนำเหมือนเคยมาเลยนะอีนอบอ”
“ครั้งแรกย่ะ แต่กู…โทรจองโต๊ะไว้แล้วนะ อิอิ”
“มึงหันมามองกูก่อนอีนาบี กูสวยยัง”
“โอ้ย สวยปะล่ำปะเหลือค่าเพื่อน สวยกริบ นมเด้ง ก้นกระดก”
“ฮ่าๆ แกนี่เวอร์จริงๆ”
“แหม กูรู้หน่าว่ามึงชอบ”
“คิกคิก ~~ ”
โต๊ะที่นาบีจองไว้ ค่อนข้างจะเป็นโซนส่วนตัวนิดนึง แต่ประเด็นคือ อีนี่มันจัดเด็กเสิร์ฟ 10 คน บ้าไปแล้ว มันบ้าไปแล้วอะไรจะขนาดนั้น
“อีนอบอ มึงจะเรียกเด็กเสิร์ฟมาทำไมเยอะแยะ กูอยู่กับมึงแค่สองคนเองนะ”
“เรียกให้มาเต้นไก่ย่างถูกเผา ไก่ย่างถูกเสียบให้แกดูไง นี่กูทำเพื่อมึงเลยนะ”
“ตรงไหนที่ทำเพื่อกู”
“เอ้า กูก็กลัวมึงยังเสียใจอยู่ไง กูเลยชวนเพื่อนเปิดหูเปิดตา”
“กูให้มึงพูดอีกทีว่าทำเพื่อกู”
“เพื่อมึง จริ๊งงง แต่กูก็แบบว่า เอ้อ.. ผลพลอยได้ไง”
เอาจริงๆ งานดีทั้งนั้น หุ่นเป๊ะลอนปังเหมือนที่นาบีบอกไม่มีผิด พวกเขาไม่ได้ถอดเสื้อโชว์นะ แต่คือแบบปลดกระดุมเสื้อลงมา 2-3 เม็ด พอให้เซ็กซี่และยังคงคีพลุคความดูดีอยู่ และที่นาบีบอกว่าทำเพื่อฉันฉันว่าไม่น่าจะจริงนะ เพราะตอนนี้เพื่อนฉันมันนั่งจ้องผู้ชายไม่กระพริบตาเลย
โซนนี้ที่นาบีจองไว้ เป็นโซนที่มีโต๊ะแค่ไม่กี่โต๊ะ เป็นลานกว้างๆ แต่จำกัดจำนวนโต๊ะซึ่งมีความส่วนตัวขึ้นมานิดนึง หากใครจองโซนนี้สามารถเรียกน้องๆ ให้บริการแบบใกล้ชิดได้ แต่ถ้าหากเป็นโซนธรรมดา จะทำไม่ได้เพราะมันดูโจ่งแจ้งเกินไป แต่บอกเลยว่าร้านนี้คัดหน้าตามาจริงๆ ฉันตาลายไปหมดแล้ว มองคนนี้ก็ดี คนนี้หล่อ นี่อย่าบอกว่าฉันจะใจแตกตามนาบี อีนี่มันคายตะขาบให้ฉันแล้วแน่ๆ
“น้องๆ แก้วนี้พี่ขอเข้มๆ เลยนะ เสิร์ฟให้เพื่อนสาวสุดสวยของพี่”
“อีนาบี มึงจะมอมกูทำไม”
“เอาหน่า ปลดปล่อยไง เดี๋ยวกูพากลับเองไม่ต้องเป็นห่วง”
“มึงพูดน่ะ ดูสภาพตัวเองยัง”
“ไม่ไหวก็เดี๋ยวน้องๆ พาไปส่งเนอะ”
“ยินดีครับคุณนาบีคนสวย”
“ฮ่าๆ พูดดี นี่จ่ะ ทิป”
“สวยแล้วยังใจดีอีกนะครับ”
“แหนะ ไม่ต้องชมบ่อย เดี๋ยวพี่หมดตัว”
ฉันส่ายหน้าให้กับนาบี สรุปใครเปิดหูเปิดตากันแน่ แล้วมันบอกจะพาฉันกลับสภาพมันตอนนี้ไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์แล้วด้วยซ้ำ แล้วสติฉันตอนนี้เหลือเท่าไหร่กัน เหล้าที่ชงมาก็เข้มซะเหลือเกิน
เที่ยงคืน
นัตตี้และนาบีสภาพตอนนี้ไม่ใช่มะม่วงก็ร่วงได้ แต่คนที่ร่วงไปก่อนแล้วคือนาบี ไม่ว่าใครตอนนี้ก็ขับรถกลับไม่ได้แน่นอน นัตตี้ใช้สติที่มีมากกว่านาบีแค่นิดเดียวมองหาโรงแรมใกล้โดยการค้นหาในอินเตอร์เน็ต นิ้วก็พิมพ์ผิดๆ ถูกๆ ค้นหายังไงก็ไม่ใกล้ซะทีเดียว ให้ขับไปสภาพแบบนี้ไม่รอด จะนั่งแท็กซี่ไปก็ไม่ไว้ใจ
“เอาไงดีวะ”
“อีนาบี มึงตื่น”
“อื้อออ กูจะนอน อย่ากวน”
“อีนาบี นี่ในรถไม่ใช่คอนโดนะ นอนไม่ได้”
“ได้ ฝันดี”
“โอ๊ย อีนี่” นัตตี้บ่นอีกคนที่หลับไม่ได้สติ เธอเองก็ไม่ไหวแล้ว หรือจะหลับแม่งในรถนี่แหละแล้วเปิดกระจกไว้
“กี่โมงแล้วเนี้ย” นัตตี้หยิบมือถือมาดูเวลา แต่เห็น Miss Call 11 สาย จึงกดไปดูว่าใครโทรมาปรากฎว่า…
“พี่เรนเดลล์โทรมาเหรอเนี้ย ไม่เห็นรู้เรื่องเลย คิก สงสัยฉันมัวแต่สนใจหนุ่มๆ อยู่” นัตตี้พึมพำคนเดียว
นัตตี้โทรออกหาเรนเดลล์ จนลืมคิดไปว่าตอนนี้เวลก็เกือบตีหนึ่งแล้ว
“ครับ”
“งาย โทรมามีไรอ่า”
“หื้ม เป็นไรเนี้ย”
“คิก เป็นคนสวยไง”
“...”
“โทรมา มีไรป่าว”
“อยู่ที่ไหน”
“โฮสต์”
“บาร์โฮสต์?”
“กึ่งผับ กึ่งโฮสต์ ซาหนุกมาก” นัตตี้พูดออกไปแบบนี้แต่ไม่รู้เลยว่ากำลังทำให้อีกคนรู้สึกฉุนเฉียวขึ้นมา เรนเดลล์ขบกรามแน่น แสบจริงๆ ไปเที่ยวผู้ชาย แต่กลับปฎิเสธเขาเนี้ยนะ รู้สึกเหมือนโดนเด็กมันลบคม ยอมไม่ได้
“เดี๋ยวไปรับ”
“ใจดีจัง”
“ส่งโลเคชั่นมา”
“ไม่ไหวอ่า ตาจะปิดพิมพ์ไม่ได้ละ”
“โดนดีแน่”
“อะไรนะคะ”
“บอกชื่อสถานที่มา”
1 ปีผ่านไปตอนนี้ฉันตั้งครรภ์ได้แปดเดือนแล้วนะ พี่เดลล์ขยันส่งการบ้านทุกคืน ฉันไม่ท้องก็จะคงแปลกเอามากๆ แล้วล่ะ สมใจพี่เดลล์เลยสิ เขาบอกด้วยนะว่าอยากได้ลูกสาวหน้าตาน่ารักเหมือนแม่ หยอดคำหวานทุกวัน พี่เดลล์ไม่เปลี่ยนไปเลย ไม่เคยบกพร่องในเรื่องของการดูแลเลยสักนิด เขาใส่ใจฉันมาก เขาเคยบอกว่าเรื่องนั้นก็ทำให้เขาเองก็มีปมในใจที่ละเลยความรู้สึกฉันจนเรื่องมันเกือบจะเลวร้าย แต่เราผ่านเรื่องนั้นด้วยกันมาได้แล้ว ไม่ต้องไปย้อนคิดถึงมันอีกและฉันยังโชคดีมากๆ ที่พี่เดลล์และเพื่อนๆ ไปช่วยได้ทันเวลา ในขณะที่ฉันกำลังอุ้มท้อง ยาหยีคลอดลูกนำไปแล้ว เรามีลูกในเวลาที่ใกล้เคียงกัน หวังว่าโตมาจะเป็นเพื่อนเล่นกันได้นะ ยาหยีได้ลูกชาย ส่วนฉันได้ลูกสาวสมใจพี่เดลล์เขาเลยล่ะชุดเด็ก ของเล่นเด็กเต็มบ้านไปหมดเลย อ้อ… ลืมบอกไป ตอนนี้เราย้ายมาอยู่บ้านหลังใหญ่แล้วนะ บ้านที่แม่ศิยกให้ฉันเป็นของขวัญวันแต่งงาน แน่นอนว่าถ้ามีลูกแล้วต้องอยู่คอนโด แม้จะใหญ่แค่ไหนก็ตามคงไม่สะดวกเท่าการอยู่บ้านหลังใหญ่และมีพื้นที่รอบบ้านให้เด็กๆ ได้วิ่งเล่น“น้ำส้มคั้นครับที่รัก” เรนเดลล์หัดทำน้ำส้มด้วยตัวเองหลังจากที่รู้ว่าเมียตัวเองท้อง อะไ
และแล้ววันนี้ที่รอคอยก็มาถึง วันแต่งงานของฉันกับพี่เดลล์พิธีช่วงเช้าก็มีแค่คนสนิทกันเอง มีครอบครัวทางฝั่งฉันสองคนคือฉันกับคุณพ่อ และครอบครัวทางพี่เดลล์ที่มีผู้ใหญ่คนอื่นๆ มาร่วมงานในตอนเช้าด้วย นั่นก็คือครอบครัวของมินนี่ อ้อ ฉันคงลืมบอกไปสินะ ว่ามินนี่ได้มาขอโทษฉันแล้วนะที่เธอไม่ระวังคำพูดและแสดงท่าทางที่ดูสนิทสนมจนเกินไปจนทำให้ฉันเข้าใจผิด ตอนนั้นฉันเองไม่ได้โกรธหรอก แค่รู้สึกเสียใจ และส่วนนึงมันก็เป็นฉันเองที่เข้าใจผิดไปเอง วันนี้เธอพาแฟนสาวมาด้วยนะ น้องคนนี้คือคนในบทสนทนาของเหตุการณ์วันนั้น หน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มเลยล่ะ ก็ไม่รู้ว่าไปทำอีท่าไหนน้องถึงได้รับรักมินนี่แล้วด้วย รวดเร็วจริงๆงานช่วงเช้าจัดทำตามพิธีสงฆ์แล้วก็แห่ขบวนขันหมาก ชุดไทยที่เลือกมาเป็นสีเงินปักตกแต่งด้วยสีแดง สีตัดกันสุดๆ ใส่แล้วผิวขาวออร่ามากๆ ฝั่งเจ้าบ่าวก็ไม่น้อยหน้าเลย ใส่ชุดไทยฉบับเจ้าบ่าวปกติทั่วไปแต่ออร่าความหล่อนั้นพุ่งมาก อื้มมม หล่อจนใจเจ็บเลยล่ะ หน้าที่กั้นประตูเงินประตูทองจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากยาหยีและนาบี อ้อ มีเพิ่มด้วยอีกหนึ่งคน นั่นก็คือมินนี่นั่นเอง แต่ละคนโหดกับพี่เดลล์มากๆ สั่งทำนั่นทำนี่กว่าจะป
เช้าแสงแดดยามเช้ากับหมอกบางๆ ที่ปกคลุม สามสาวที่นัดกันแต่งตัวสวยและตื่นแต่เช้าตรู่เพื่อมารอดูพระอาทิตย์ขึ้นและเก็บภาพบรรยากาศสวยๆ “สวยจังเลยอ่า” นัตตี้“อยากมาอีกจัง” นาบี“มาครั้งหน้าก็คงคิวมึง แต่คงเป็นที่อื่น”“หือ ยังไงนะ” นัตตี้ที่งง อะไรคือคิวของนาบี“...” นาบีกัดฟันทำตาเขียวปั๊ดใส่ยาหยี เธอรู้ว่ายาหยีหมายถึงอะไร แต่แล้วทำไมต้องมาแซวเธอหรือว่า…ผ่านไปไม่นานสามสาวก็เดินไปเรื่อยๆ สำรวจทุกพื้นที่ สนุกจนลืมทานอาหารเช้าจนกระทั่งเดินมาถึงซุ้มดอกไม้หลากสีให้ความโดดเด่นตัดกับชุดเดรสยาวสีขาวและตัดกับธรรมชาติที่เป็นสีเขียว ซึ่งทุกอย่างสวยงามลงตัว“ตรงนี้เขาทำใหม่เหรอ ตอนดูหน้าเพจไม่เห็นมี”“เขาทำมาเพื่อใครบางคนละมั้ง”“อ้าว งั้นคงไม่ใช่ที่สำหรับลูกค้าแบบเรา งั้นไปกันเถอะ” ในระหว่างที่นัตตี้กำลังยืนโพสต์ท่าให้เพื่อนๆ ถ่ายรูปให้ตรงซุ้มดอกไม้ พอได้ฟังแบบนั้นจากปากเพื่อนว่าตรงนี้เขาคงทำใหม่ให้ใครบางคน ซึ่งเธอคิดว่าคงเป็นโซนพิเศษของลูกค้าท่านอื่นที่อาจจะมีการจัดตกแต่งไว้เพื่อเซอร์ไพรส์ของคู่รักคู่หนึ่ง แค่คิดตามเธอก็แอบอมยิ้มออกมา น่าอิจฉาผู้หญิงคนนั้นจังเมื่อนัตตี้กำลังก้าวขาเดินออกจากซุ
วันนี้นัตตี้ได้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว แน่นอนว่าเดอะแก๊งส์กลุ่มใหญ่ก็มารวมกันที่โรงพยาบาลกันจนครบทุกคน เพราะเรนเดลล์อยากชวนทุกคนไปทานข้าวด้วยกัน อยากขอบคุณที่วันนั้นทุกคนช่วยเหลือเขาเป็นอย่างดี ทั้งไปเป็นเพื่อนเขาที่เชียงใหม่ ไปด้วยกันหมดทุกคน เขารู้สึกซึ้งใจและอยากขอบคุณ ซึ่งนัตตี้เองพอรู้ความจริงทั้งหมดเธอก็รู้สึกแบบนั้นเช่นเดียวกัน@ ร้านอาหารฟิวชั่นแห่งหนึ่งเรื่องสั่งอาหารก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของสาวๆ จัดการกันไป นัตตี้ นาบี และยาหยีก็ตัวตึงในเรื่องของการกินจุกินเยอะกินเกินตัว ในส่วนของอาหารของมื้อนี้ประกอบไปด้วย เปาะเปี๊ยะสดบาร์บีคิว ห่อหมกเพนเนปู เกี๊ยวซ่ากุ้งผัดไทย สเต๊กทีโบนย่างจิ้มแจ่ว ข้าวอบใบบัว เกี๊ยวซ่าราดหน้า อาหารที่สั่งคูณสองทุกจาน ทั้งยังมีผลไม้ของของหวานตบท้ายอีกด้วยนัตตี้นับจากวันนี้ไป ฉันจะใช้ชีวิตให้มีความสุขที่สุดเพื่อชดเชยจากความเจ็บปวดที่ผ่านมา รอบข้างฉันมีเพื่อนที่น่ารักและกวนส้นตีนในเวลาเดียว แต่พวกมันนี่แหละที่อยู่เคียงข้างเสมอมา ฉันรักพวกมันที่สุด หลังจากวันนี้ไปฉันต้องวางแผนการใช้ชีวิต ฝึกงานเสร็จก็เคลียร์ทำเรื่องจบของกับทางมหาวิทยาลัย และหลังจากที่เรียนจบก็
@ โรงพยาบาล XXXนัตตี้ยังต้องอยู่ รพ. เพื่อเฝ้าดูอาการอีกสองวัน ช่วงนี้เพื่อนๆ ก็โทรมาถามอาการแทนการมาเยี่ยม เพราะมีหวานใจที่เพิ่งจะคืนดีกันหมาดๆ คอยดูแลอย่างใกล้ชิด ไม่น่าจะต้องห่วงอะไรแล้ว ส่วนแม่ศิก็มาหาทุกวันหลังจากแวะส่งน้องรามิที่โรงเรียนท่านก็แว๊บมาที่โรงพยาบาลก่อนกลับบ้านทุกครั้ง ท่านทำอาหารมาให้ลูกชายและว่าที่ลูกสะใภ้ทานทุกเช้า“เรื่องนั้น… มันโดนจำคุกแล้วนะ”“...”“ยังกลัวอยู่ไหม”“กลัวค่ะ แต่ตี้รังเกียจมากกว่า ตี้…ขยะแขยง”“อืม ตำรวจไม่ให้ประกันตัวด้วย”“สมควรแล้วค่ะ”เรนเดลล์ดูแลนัตตี้เป็นอย่างดีเหมือนที่ผ่านมา จับอาบน้ำจับแต่งตัว นัตตี้แทบไม่ต้องทำอะไรเอง ตอนนี้ทั้งสองคนก็รอคุณแม่มาหาและทานข้าวเช้าพร้อมกันสามคน ใช้เวลาเพียงไม่นานแม่ศิก็เดินทางมาถึง“พรุ่งนี้ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วใช่มั้ยลูก”“ค่ะคุณแม่”“ช่วงนี้ไปอยู่ที่บ้านกับแม่ก่อนมั้ย”“ไม่เป็นไรค่ะ พอดีคอนโดตี้อยู่ใกล้ที่ฝึกงานมากกว่า”“เอางั้นก็ได้ลูก”ทั้งสามคนนั่งทานข้าวด้วยกันคุยกันไปเรื่อยเปื่อยจนกระทั่ง… ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! “วันนี้เพื่อนตี้โทรมาบอกว่าไม่ได้มานี่นา เพื่อนพี่เดลล์หรือป่าวคะ”“ไม่นะ… เดี๋ยวพี่ไปดูเ
แม่ศิและน้องรามิเดินทางมาถึงโรงพยาบาลได้สักพักใหญ่ๆ อาหารที่เตรียมมาให้ผู้ป่วยก็จะเป็นของชอบนัตตี้ทั้งนั้น อาทิ เช่น ต้มจืดไข่น้ำ อกไก่ต้มน้ำปลา ลาซานญ่าอบชีสส่วนผลไม้ก็จะเป็น องุ่น กีวี่ แตงโม และยังทำน้ำส้มคั้นของโปรดมาให้ว่าที่ลูกสะใภ้อีกด้วย ทั้งยังแวะซื้อชานมฮออกไกโดมาเกือบยี่สิบแก้วมาแช่ตู้เย็นไว้ให้หนุ่มๆ สาวๆ ที่ค่อนข้างอยู่กันหลายคนท่านรู้จักนัตตี้มาก่อนเรนเดลล์ แน่นอนว่าเรื่องอาหารการกินท่านย่อมรู้มากกว่าเรนเดลล์แน่นอนว่านัตตี้ชอบทานอะไรบ้าง ไม่ได้มีแค่นี้ มีมากกว่านี้อีก แต่เมนูเหล่านี้คัดสรรมาให้ผู้ป่วยทานอาหารอ่อนๆ ท่านตั้งใจทำให้สุดฝีมือ“หนูตี้ ลูก” ท่านเรียกด้วยเสียงสั่นเครือ ตั้งแต่เกิดเรื่องท่านรู้สึกเป็นห่วงมาก เพราะท่านรู้เรื่องราวในชีวิตก่อนหน้านี้ของนัตตี้ดีทุกเรื่อง อย่างที่รู้กันว่าทั้งสองคนรักกันให้ความอบอุ่นเหมือนแม่กับลูก นัตตี้เล่าเรื่องทุกอย่างให้แม่ศิฟัง ท่านเข้าใจดีว่านัตตี้เผชิญกับอะไรมาบ้าง“แม่ศิ…” นัตตี้ก็ตอบกลับด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเช่นกัน ญาติผู้ใหญ่ที่เธอเหลืออยู่ก็คงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากแม่ศิ พ่อแท้ๆ ของเธอก็ไม่เคยสนใจตั้งแต่ที่แม่ของนัตตี้จากไ