Five

I ordered my food and when I was about to eat, someone sat in front of me. Natigilan ako lalaking naupo sa harap ko.

"What are you doing here?" Walang emosyong sambit ko sa kanya.

"I know what happen." Sabi niya. I rolled my eyes at him and started eating. Hindi siya pinapansin. Bakit niya ba ako sinusundan? Akala ko ba he's not a chaser type then bakit simula nung naudlot na nangyare sa amin noon ay halos palagi na kaming pinagtatagpo nitong lalalaking ito.

"And so?" I said without looking at him. Ginala ko ang paningin sa playground sa gilid ko at walang pakialam sa nasa harapan.

"Why you didn't tell Axel about that. Na binastos ka naman talaga kaya mo siya nahampas ng ganun." Mariin akong napapikit at iritableng tumingin sa kanya.

"May mangyayare ba kapag naipaliwanag ko ang side ko? Wala diba! Kaya bakit pa?!"

Kitang-kita ko ang riin ng tingin niya. Para kaming nagpapaligsahang dalawa sa titigan, walang gustong magpatalo. I saw how bloodshot his eyes is.

"They now think that you're rude- " hindi ko siya pinatapos.

"Rude and Bitch?" Nagtaas ako ng kilay at sumubo at ngumuya.

"Let them. Yan naman lahat ang tingin sa akin. Even you!" Natigilan siya sa sinabi ko. Hindi makapaniwalang alam ko ang iniisip niya. I smirked and look at the playground again. I know that I'm rude especially how I treat him here. Gusto ko sana siyang tanungin kung kumain na ba siya pero hindi ata kaya ng pride ko lalo na noong maalala ang sinabi niya kay Ches that time.

Patapos na ako kumain ng binalingan ko ulit siya ng tingin.

"So you followed me here? Because?" I look at him, nakataas ang kilay.

"I want us to go back there." I narrowed my eyes at him. Trying to read the meaning on his words. He swallowed hard when he saw me looking at him intently. "I will not invest in your company if you're not going back with me." My lips parted at his words. Blinackmail pa talaga ako!

"What happen to your 'you dont do the chasing' bakit parang ikaw ang naghahabol sa akin ngayon?" Mangha sa sinabi ko. Hindi niya ata ineexpect na uungkatin ko ang nangyare sa amin noong gabi 'yun.

"Why are you suddenly bringing that up?" Malamig niyang tanong sa akin. I mock him with an annoying smile.

"Because you seem to forget what you said to me that night! And here you are following me for what? To clean my name in our own company? E' kahit huminga nga lang ako sa opisina masama na tingin nila sa akin. Bakit pa ako magaaksaya ng oras para sa bagay na yan huh?"

He didn't say anything, he's just there clenching his jaw while trying to read my eyes.

Suminghap ako at humalukipkip sa harap niya. "Now, I don't care what you're trying to do. I don't care if you're here blackmailing me to go with you just so you could invest in our company. I don't care! Just please leave me alone..." mariin akong pumikit at galit na tiningnan siya. "I don't wannabe involved with you." I said with finality.

Ramdam na ramdam ko ang galit sa mga mata niya habang nakatitig sa akin. Nag-iwas na ako ng tingin. Before he stand up, nagsalita muna siya.

"Is this how you shut people out? No wonder no one is patient with you." Parang minartilyo ang puso ko sa sinabi niya. Baon na baon ang pako sa puso ko at naghihingalo na.

Tuluyang nangilid ang luha sa mata ko at bago pa tuluyang bumagsak ang mga ito ay nakita ko na siyang umalis sa loob ng restaurant. I stayed there quietly while my tears are flowing.