Four

I was so early in Monday morning wearing my corporate attire. Axel inform me late at night that we have an important directors meeting today. May mga papasok daw na magiging possible investor ngayon at ngayong araw sila ipapakilala sa amin.

I organized my team thinking that we will probably present the financial statement of the company. Unti-unti na silang napuno sa labas ng office ko. I review all the documents that needs to be reported. Lumabas ako saglit ng opisina para sabihan sila sa mga gagawin ngayong araw.

I look at my team, Ruth who's a freshman handling the Accounts Payable, Abi who's handling our Accounts Receivable and my 4 Financial Anylyst, Marian, A.D. Andrea, Nori. Isa-isa nilang binigay sa akin ang mga hiningi kong report noong friday.

Its 10am, when I adjourned our meeting.

"Goodluck Mam Samantha." They all cheered for me. I nodded at bumalik sa opisina. Inayos ko ang possible presentation and save it on my usb. Tinahak ko na ang daanan patungong conference room. I even saw Clark whos' manger in our Sales team looking so good on his coat.

"Looks so gorgeous in the morning Mam." Puri niya sa akin nang magtama ang tingin namin. I smiled fakely and focus on my walk. Kahit dito sa trabaho, kilalang-kilala akong mataray at hindi namamansin. I am just here strictly working, nothing more. 

Clark was always been so sociable, ilang beses niya na akong binibiro pero hindi ko magawang ngumiti o anu man. Gusto ko kaagad sinasarado ang sarili ko sa mga posibleng communication sa mga tao. Ayokong makipag-kaibigan dahil kahit mag-isa ako, natatakot na din akong sa oras na magtiwala ulit sa ibang tao ay mawasak lang ang pagkakaibigan. I don't want that to happen again.

Kilala siyang manyakis sa buong building and I don't mind it. Hindi pa naman niya ako nabastos kaya hinayaan ko na lang siya na sumabay sa akin. Maraming kwento si Clark sa tabi ko habang papasok kami sa loob ng conference when we enter it. Halos mapuno na ang buong hall. Tahimik akong naupo sa gilid at tumabi naman din si Clark sa tabi ko. Inayos ko ang notebook na dala habang pinaglalaruan ang ballpen sa aking kamay.

Nang mapansin ni Clark na hindi pa nagsisimula ang meeting ay tuloy padin siya sa walang ka-kwenta-kwentang kwento niya. Ni hindi ko na masundan kung para saan ba 'yun. Para lang hindi siya magmukhang tanga na animoy walang kausap, I just nodded at nagkunyareng nakikinig. Iginala ko ang paningin sa mga bagong tao na nasa loob ng conference room at ganuon na lang ang pagkakatigil ng mata ko ng magtagpo ang mata namin ng lalaking 'yun. Nasa harap ko siya ngunit nasa may bandang gilid.

He's looking at me intently. Ano na naman ba ang ginagawa ng lalaking ito dito? Mataray ko siyang tiningnan at inirapan. Hindi ko na ulit tiningin ang mata ko sa kanya.

Clark finally shut up when Axel came inside. Iniharap ko ang aking upuan sa harap at hindi na muling sinulyapan ang mariing titig sa akin noong lalaking yun.

Axel finally started the presentation. All of the manager of every departments are reporting. Nakinig lang ako habang pinaglalaruan ang ballpen na hawak ko. When its my time to present, I confidently walk to the front and give my flash drive to Axel's secretary.

Yumuko pa ako para hanapin sa laptop ang files at natigilan ng marinig ang singhap ni Axel sa harap ko. 

He's glaring at me at ininguso ang suot ko. Nanlaki ang mata ko ng makitang nakabalandra ang cleavage ko sa harap ng tao roon. Kaagad akong pinag-initan ng mukha at umayos ng tayo. Hinayaan ko nalang ang secretary na maghanap at sinabi ko nalang sa kanya ang file name nito. When he successfully found it, my presentation flash on the big screen.

I started presenting it, the financial statement that we have in a span of 5 years. I reported it in detail that all of the investors nodded at every words I said.

Ilang beses nagtama ang tingin namin noong lalaking 'yun and everytime I met his eyes. He always shifted his weight na para bang may ginagawa ako sa harap na kinakamangha niya. I keep on rolling my eyes at him every time it happen. And he's always smirking at it.

When I'm done, the other presenter stand up kaya bumalik na ako sa upuan ko kanina. Kaagad lumapit sa akin si Clark upang bumulong. Kitang-kita ko pa ang pagpasada ng ibang kalalakihan sa katawan ko bago binaling sa taong nasa unahan. 

"Laki ah." I narrowed my eyes at him. Hindi nagustuhan ang sinabi niya. Hindi ako tanga para hindi maintindihan ang sinabi niya. And then I read his eyes, nakita kong pinasadahan niya pa ng isa pang tingin ang aking katawan at tumutok pa ang mata niya sa aking dibdib. Kung wala lang mahahalagang tao sa harap namin ngayon, kaninang kanina ko pa binigwasan itong lalaking ito. 

Nang mapansin niya ang mariin kong titig sa kanya. I saw how his eyes felt nervous. Bigla atang nag-sink-in sa lalaking ito na isa kami sa may-ari ng kompanyang ito.

"Sorry. What I mean is ang galing ng...presentation mo." He explained nervously. Sobra-sobra na ang pagtitimpi ko, hindi na nakayanan pumutok na ng tuluyan. I hold my documents firmly at hinampas sa mukha niya ito. Natigilan ang lahat sa ginawa ko. Nanginginig ang kamay ko sa galit at inis na inis na binalingan ang lalaking gulantang sa harap ko.

"Samantha!" Rinig na rinig ko ang dagundong sa boses ni Axel sa buong conference room. Halos maghabol ako ng hininga sa inis at galit pero imbes na magsalita at sabihin kung bakit ko ginawa 'yun. I walk out to that damn room.

Mabilis ang hakbang ko patungo sa aking opisina at kinuha ang bag ko. I left my phone on my desk. Ayokong makatanggap ng mga pagalit ni Axel or even my parents. Sa galit ko ngayon pakiramdam ko magdidilim ang paningin ko.

Binati pa ako ng team at nagtanong sa nangyare sa meeting pero nang makita ang galit at mabilis kong paglalakad, napatingin na lang sila sa akin. I was on the basement when someone hold my wrist.

"What?!" Singhal ko kay Axel na mukhang tumakbo pa para mahabol ako.

"What did you do? This meeting are important to us. Bakit ginawa mo 'yun" nagpantig ang tenga ko sa sinabi niya. Wala man lang bang magtatanong kung ano ang sinabi ng lalaking yun sa akin kung bakit ko 'yun ginawa sa kanya?

I know that I hate explaining myself. Dahil kahit paulit-ulit akong magpaliwanag, wala naman maniniwala. Hayaan ko nalang ang tingin nila sa akin. Ako lahat ang pasimuno. I hated to be gentle at them dahil everytime na sinusubukan kong maging mabait, palagi ako naabuso. Lahat may makikita paring mali sa ginagawa ko.

Might as well let them think that I am the bitch here! Hindi ako nagsalita. Nag-iwas ako ng tingin sa kanya at pinatunog na lang ang kotse.

"Fire him." Sabi ko at nagmartsa na patungo sa driver seat ng aking sasakyan. Naiwang gulong-gulo si Axel sa harap ko.

"For what reason?" Mariing sambit niya. Napasinghap ako at iritableng tumitig sa kanya.

"Fire him or I'll quit!" Halos malaglag ang panga ni Axel sa harap ko dahil sa sinabi ko. 

"You know that I value our employee Samantha! Hindi pwedeng ganyan lang kadali ang pinapagawa mo para mapatalsik ang taong yun. Tell me, what did he do to you for you to act like that earlier!" Mas lalong tumindi ang galit ko sa pamimilit niya na magsabi ako. Hindi lang 'yun nakita ko pa ang pagdating ng lalaking yun at masuri kaming pinagmamasdan. I saw his hand had bruises. Hindi ko napansin kung may sugat ba siya kanina noong nasa conference dahil nakatago ang kamay niya. But then the hell I care with him!

"Then if you will not fire him then I'll quit!" I said and aggressively open my damn car.

"Tangina Samantha!" Rinig kong sigaw ni Axel bago ako tuluyang lumabas ng basement. Now where I am going? Tirik na tirik pa ang araw sa labas. I decided to eat my lunch early at a fancy restaurant. Tahimik akong naupo sa pinaka-dulong bahagi ng restaurant kung saan may natatanaw na playground sa hindi kalayuan.