Hindi ako maka sagot sa tanong ni Rafael dahil nakakatakot na naman ang itsura ng kanyang mukha. Salubong ang kanyang mga kilay at ang mga mata niya ay punong puno ng galit.
"Tinulungan ko lang siya makakain dito." Biglang sagot ni Matt.
"Good then, keep on watching her. Baka tumakas na naman siya. Monica and I need to go somewhere." Rafael answered to Matt nicely. Nakakainis talaga siya. Kanina lang umuusok na ang ilong niya tapos mabanggit niya lang ang pangalan ni Monica nagiging good mood siya. "Anong nangyari sa mukha mo?" Lumingon siya sa akin at akmang hahawakan ang aking mukha ng bumukas ang pinto.
"Babe, let's go!" Monica shouted. Umiling na lamang siya at tinapik ang braso ni Matt. Tumango lang ito at umalis na.
"Okay, ka lang ba?" Matt asked out of nowhere aft
Napaatras ako at nanginginig na tumingin kay Matt. Tinignan niya ako ng makahulugan at hinawakan ang aking kamay. Ramdam ko ang gustong niyang mangyari. "What are you doing outside?" Rafael abruptly shouted, and Matt removed his hold at me. "Nagpahangin lang." sagot ko at naglalakad palayo. Nagmadali akong pumasok sa maliit na kwarto sa loob ng kulungan ng mga hayop. Umupo ako at huminga ng malalim. Paano nalaman lahat ng iyon ni Matt? At bakit hindi pa niya sinasabi kay Rafael? Gulong gulo ang aking pag-iisip ng biglang bumukas ang pinto. "Follow me!" Matigas na sabi ni Rafael. Huminga ako ng malalim at sinundan siya. Si Monica nakita ko sa di kalayuan na pinagbuksan ng pinto ni Matt. "What?" "Wala," saad ko. "Gus
"What are you thinking?" Matt asked."Huh?" Ngumiti na lamang ito at ibinalik sa kanya ang karet."Hindi ako pinapunta ni Rafael dito para tulungan ka. I just show you the right way in using this thing." sagot niya at tinuro ang hawak kong karet. Ngumiti na lang ako ng pilit. Akala ko naman ang sinasabi niyang mali ay ang hindi pagsabi kay Rafael na ate ko si Diane. Ipinagpatuloy ko na lamang ang aking ginagawa hanggang tumanghali na at sobrang tindi na ang sikat ng araw. Nahilo ako at napaupo sa damuhan. "Are you okay?" Tumango na lamang ako kay Matt. Ipinikit ko ang aking mga mata at nang makabawi na sa pagod, tumayo akong muli at nagsimulang nang maggapas.Sa paglipas ng isang oras natapos ko rin sa wakas. "I did it!" sigaw kong sabi at mabilis na tumakbo kay Matt at inagaw ang hawak niyang bott
"Anong ginagawa mo dito?" Automatiko kong sabi kay Rafael."Wow!" He yelled out. "I am here to watch every move that you will do.""Huh?" Kumunot ang aking noo sa sobrang sakit ng aking ulo. Ang gulo ni Monica at Rafael."Enough of the question. Did you start?" Ayan na naman ang start na pinagsasabi nila. Huminga ako ng malalim habang sapo ko ang aking ulo."Ano ba kasing dapat kong gawin dito?" Napalakas kong tinuran at nakagat ko ang aking labi ng makitang naningkit ang mga mata ni Rafael. Napalunok ako nang magsimula niya akong lapitan at idinikit ang mukha niya sa akin."What do you think?" He asked in a husky voice that quivering into my spine. Ibinuka ko ang aking bibig ngunit wala salitang lumabas dito.
Ang takot sa aking dibdib ay nadagdagan ng makita ang nagliliyab na kurtina sa may sala. Ang nakaraan na natabunan sa aking alaala pilit bumalik sa aking isipin. Ang kakilakilabot na aking naranasan noong ako ay musmos pa lamang ay unting unting bumabalik. Hindi ako makagalaw habang ang apoy ay lalong lumalaki at nanuyo ang aking lalamunan na walang namutawing salita. Sa ikalawang pagkakataon ang aking buhay ay nasa piligro. Ganoon ba katindi ang aking kasalanan upang ako lagi ay nalalagay sa kapahamakan. Sakit, poot, hinagpis, takot at pagkaawa sa aking sarili ay unti unting nagsilabasan sa aking puso. Hindi ako matatag, mahina ako at pagod na akong magpasensiya pero bakit kailangan humantong muli sa trahedya ang aking buhay.Mga boses nang humihingi ng tulong ay naririnig ko sa aking tenga. Ang mga salitang lagi paulit ulit sa aking isipan. "Tulong!" Isang bata sa sulok na aking nakikita. Nangingin
Lumapit si Rafael sa akin na may blangkong ekspresyon sa mukha. I averted my gaze and tried to calm myself. It is indeed a different Rafael. Ngunit bago pa siya makalapit sa akin biglang nag-ring ang kanyang smart phone at kumunot ang kanyang noo habang may kausap. Hindi ko marinig ng maayos ang kanilang pag-uusap dahil mahina ang boses niya para bang may tinatago."What?" Napatingin ako sa kanya ng bigla siyang sumigaw at sipain ang upuan sa harap niya. Hinagis niya ang kanyang cellphone at nagliliyab ang kanyang mga titig. "You are a good actress but I will not fall into your trap!" He shouted, walking away with a loud blast of the door.Natameme ako sa galit ni Rafael. Hindi ako makapaniwala na sa isang iglap naglaho ang pag-aalala niya sa akin. Tinitigan ko ang cellphone niyang hinagis at pinulot ito. Muli itong tumunog at nakita ang pangalan ni Monic
Hindi ko minulat ang aking mga mata at pinandigan na tulog pa ako. Biglang tumahimik sa paligid at sa ilang saglit narinig ko ang bagsak ng pinto. Gumalaw ako paharap sa kanan at napa-iyak.“Michaela,” Napaupo ako ng marinig ang boses ni Rica. “Kung ikaw nga ba talaga si Michaela. Isa din ba ako sa mga taong pinapa-ikot mo, Diane?”Napaluha ako sa sinabi niya. “Hindi totoo yan. Ako talaga si Michaela.”“Marami nakitang larawan ni Sir James na nasa sa mga gamit mo sa bahay bakasyunan ni Sir Rafael.” malungkot nitong pahayag.“Anong ibig mong sabihin? Wala akong—”Nilagay ni Rica ang kanyang cellphone sa higaan at lumabas ng silid. Kinuha ko ito at tumambad
“Hindi ako nagsisinungaling, at lalong hindi akong nagpapanggap,” giit ko kay Rafael at tumayo ako sa isang sulok at tinitigan siya. “Hindi ako takot sayo.”He grasped my hand and locked his gaze. “Look at me! You will pay for all the madness you did to my brother!”“Wala akong kasalanan at kailanman hindi ako makokonsesya!” sigaw ko sa kanya. Sa isang iglap niyakap niya akong mahigpit at narinig ko ang hininga niya sa aking tenga. Nanginig ang aking paa at hindi ako makagalaw.“Ipagpalagay na natin na totoo ang sinabi mo pero may nangyari pa rin sa inyo ng kuya ko,” bulong nito at binitiwan ako dahilan upang matumba ako sa sahig. Tuloy tuloy lumabas ng silid si Rafael at hindi lumingon. Kahit anong pagkukumbinsi ko sa kanyang wala pa rin. Mukhang sar
Tahimik akong lumabas ng silid at napasandal sa pader. Things are getting complicated now. I never knew these things happened between us. In the first place, Rafael and I did not do anything.Biglang bumukas ang pinto at tinitigan ako ni Monica. “Are you happy now? We are over!” she screamed and pushed me. Napapikit ako at naghintay ng pananakit niya pero ilang sandali ng nakalipas wala akong sakit na naramdaman.“Go back to your room,” Rafael ordered, walking away.Huminga ako ng maluwag hanggang makita ko silang palayo dito sa kubo.“Anong nangyari?” biglang litaw ni Rica na may tanong sa kanyang mga mata.“Hindi ko alam,” gulong gulo kong sabi.