หมั้นร้ายกลายรัก 7

พลั่ก!

เมื่อไปถึงผมก็ยกเท้าขึ้นถีบแผ่นหลังของมันอย่างไม่ลังเล ภาพที่มันสวมกอดปิ่นมุกยังคงติดตา เพื่อนเหี้ยอะไรวะกอดกันแบบนั้น ขนาดกูเป็นผัวมัน กูยังห้ามใจแล้ว ห้ามใจอีก

“กรี๊ด!”

“ทำบ้าอะไรเนี่ย!”

ผมไม่ได้ยินเสียงอื้ออึงรอบตัว แต่เสียงดุๆของยัยเตี้ยปิ่นมุก กลับชัดเจนจนอารมณ์กรุ่นขึ้นอีก ทั้งที่ตั้งใจว่าจะเตะมันรอบเดียว ผมไม่ลังเลที่จะก้าวไปประชิดตัว คว้าคอเสื้อมันดึงขึ้นมา ง้างหมัดเตรียมต่อยเต็มที่แต่มีใบหน้าจิ้มลิ้มเข้ามาขวางไว้

“ละ! ลองต่อยดูสิ!”

“มึงอย่าท้ากูนะปิ่น!”

“ไม่ได้ท้า! ต่อยฉันเลยสิ แต่ห้ามทำอะไรเพื่อนฉัน!”

“เพื่อน! เพื่อนหรือผัววะกอดกันขนาดนั้น!”

“นั่นมัน … ก็คงแล้วแต่จะคิด เพราะความเป็นจริงมันไม่ใช่อย่างนั้น แต่พูดไปพี่จะเชื่อเหรอ”

คนตัวเล็กพูดจบก็หันไปประคองเพื่อนชายของเธอขึ้นจากพื้น ทิ้งให้ผมยืนเป็นควายอยู่อย่างนั้น ผมเป็นว่าที่คู่หมั้น … เป็นผัว แต่คนที่เธอแคร์และใส่ใจมากกว่ากลับเป็นมัน

หมับ!

“กลับบ้านเลย!”

ผมกระชากต้นแขนปิ่นมุกดึงออกมา ใบหน้าแต้งแต้มเข้มจัดบิดเบี้ยวเพราะแรงกระชาก แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังพยายามขืนตัวไว้ ในขณะที่เพื่อนชายของเธอรีบลุกขึ้