หมั้นร้ายกลายรัก

สองวันต่อมา

ถึงแม้เรื่องระหว่างเราจะเคลียร์กันได้ด้วยดี แต่ความสัมพันธ์ของเราไม่ได้เปลี่ยนไปเลย เมื่อได้ในสิ่งที่ต้องการ ผู้ชายที่จะหมั้นหมายกับฉันก็กลับร่างเดิม เขาจะดีกับฉันเพียงเล็กน้อยแค่อยู่ต่อหน้าแม่ของเขา ยังไม่พ้นเงาของท่าน เขาก็ทำนิสัยร้ายกาจใส่

“เดินเร็วๆหน่อยดิเตี้ย”

พี่ภัทรเร่งฉันให้เดินเร็วขึ้น ฉันมองคนตัวโตช่วงขาเรียวยาวอย่างไม่สบอารมณ์ แค่เดินให้มันช้าลงหน่อยก็ได้แล้วไหม จะรีบไปตามควายที่ไหนล่ะไอ้บ้า

“รีบก็ไปก่อนเลย เดี๋ยวฉันนั่งรถเมล์ไป”

บ้านของฉันกับบ้านของเขาอยู่ใกล้กัน มีบ้านอื่นกั้นเพียงแค่หลังเดียว เป็นบ้านที่แม่ตัดสินใจขายที่ผืนหนึ่งในต่างจังหวัดมาซื้อ เพราะอยากให้ฉันใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ไปตลอด และเหตุผลที่เขามาเร่งฉันอยู่ตอนนี้ก็คือ ฉันต้องนั่งรถไปมหาวิทยาลัยกับเขา ตามคำสั่งของแม่เขานั่นแหละ เขาเดินมารับฉันถึงบ้านเพื่อไปขึ้นรถที่บ้านของเขา จริงๆขี่รถมารับฉันที่บ้านมันจะง่ายกว่า แต่เขาอยากแกล้งฉันไง ผลมันเลยออกมาเป็นอย่างนี้

“แม่ง! ถ้าไม่ใช่เพราะแม่ฉันนะ”

“คนขี้ขลาด!”

“เธอว่ายังไงนะ!”

คนที่กำลังจะก้าวผ่านประตูเข้าไปในอาณาเขตของบ้านหยุดฝีเท้าลง ก้าวฉับๆกล