-Rain's point of view-Mas pinili kong huwag munang pumasok ngayong araw. Naglalambing kasi ang dalawa na ipagluto ko sila ng paborito nilang pagkain at mamasyal sa mall. Hindi ko sila matanggihan dahil alam kong ang dami ko ng atraso sa kanila. Masyado akong naging busy sa botique."Mommy..." tawag ni Eros sa akin. Maliban sa akin ay si Dad lang ang nakaka-identify kung sino ang sino sa kanilang dalawa. Madalas nga nilang lokohin ang mga kasamahan ko sa botique. They are both identical in any way. Even when they speak, hindi mo malalaman kung sino si Eros at Nero sa kanilang dalawa. "Someone po is knocking at the door." Napalingon ako sa kanya at pinakinggan ang sinasabi nitong kumakatok.Tama ito, masyado lang sigurong okupado ang utak ko kaya hindi ko narinig. Maliit lang naman kasi ang bahay na inookupahan naming tatlo. Chloe offered us her condo, but I refused. Ayoko namang makipagsiksikan pa kami ng mga anak ko doon. And actually, we've been here, renting this place for almost
-Rain's point of view-AGREEMENTAfter what happened between me and Harve, minabuti kong umiwas sa kanya. Kung pwede lang sanang palayasin ko na siya agad agad, ginawa ko na. But I can't. Ayaw ng kambal na paalisin ito dahil maglalaro pa daw sila. Ayokong namang sumama ang loob ng mga anak ko sa akin. Iniisip ko na lang na konting oras lang naman ang ilalagi niya sa bahay namin kaya titiisin ko na lang siya. And I have to do something. Kailangan ko siyang kausapin at mapapayag na huwag na siyang pupunta dito sa bahay at magpapakita sa akin. If I had to threaten him, then I will. Basta lubayan niya lang kami. Tahimik na buhay ang gusto ko sa sarili at mga anak ko. Tama na ang mga taong nakapalibot sa amin. And that kiss... It has no meaning. Walang walang kahulugan iyon, nadala lang ako. _No meaning nga lang ba? Nagustuhan mo din ang halik na ginawad niya sa 'yo. You feel something, Rain. Don't deny it._Napailing iling ako. Nakikipagtalo na naman ako sa aking isipan. Yeah, I had to
-Harve's point of view-Masaya ako ngayon at alam kong walang makakapigil sa kasiyahang nadarama ko. Ikaw ba naman ang makatanggap ng pagpayag mula sa babaeng matagal mo ng tinatangi. Kahit na sabihin kong agreement lang ang namamagitan sa aming dalawa, ayos na sa akin iyon. I will take all the risk. At sisiguraduhin kong babalik ang pagmamahal na mayroon ako para sa kanya. "Oh, here comes the ex- CEO na problemado. What brought you here, again, dude?" Tanong ni Jordan at saglit akong tinignan habang busy ito sa pagpirma ng dokumento sa kanyang harapan. "Wala lang..." I answered, shrugging with a wide smile in my face. "Aba!" Ibinaba nito ang hawak nitong ballpen at tumitig sa akin. Masaya ako ngayon kaya walang makakapigil sa pagngiti ko. "Sarap ng ngiti natin, ah. Anong mayroon?"Nagsalin ako ng alak sa baso at uminom muna bago sumagot. "She will be my wife, soon..." "That's good news, dude! I told you, it will work." He said happily."Yeah, I hate to thank you but--- you deserv
-Rain's point of view- "Saan ba kasi tayo pupunta?" Yamot na yamot na tanong ko kay Harve habang hila-hila nito ang kamay ko papunta sa kung saan. Ayaw ko pa man din ng ganito na hindi ko alam kung saang lupalop ang lakad ng lalakeng ito. Napatingin ako sa kamay naming magkahawak. Naramdaman ko na naman ang bolta-boltaheng kuryente na dumadaloy sa daliri ko papunta sa buo kong katawan. Curious ako sa nararamdaman kong ito. I tried pulling my hands, kaso ayaw nitong bitawan ang kamay ko, bagkus ay mas hinigpitan nito iyon. "Bitawan mo na ako, Harve. Kaya kong maglakad mag isa." "No, I won't let go of your hand. At dahil fiance na kita simula kahapon--- I have all the right to hold you." he said, confidently. Napakunot ang noo ko at napaisip sa kanyang sinabi. Kailan ko ba siya binigyan ng karapatang hawakan ako? Aba! Sinuswerte na ata ang lalakeng ito. May right, right pa itong nalalaman! "At sinong maysabi na may karapatan ka? Baka nakakalimutan mong kasunduan lang ang lahat ng it
-Rain's point of view-Hindi ko alam kung ano dapat ang sasabihin ko. Nasa harapan ko ba naman ang playboy na Harve while holding a diamond ring on his hand. At ang nakapagpatalon pa ng puso ko ay ang pagluhod niya."This is not the proposal I wanted to do with you, Babi. Gusto ko 'yong masosorpresa ka talaga at pagpapaguran ko. This is not what I planned. I am just too excited to propose..." he gulped in nervousness. "R-rain Meneses..." nauutal na tawag nito sa pangalan ko. I stayed where I was. Hindi ko maigalaw ang katawan ko sa pagkabigla. "Will you m-marry me?"I feel suffocated. My heart beats erratically. Para akong hihimatayin.I heard someone shouted "say yes" but I am too focused on staring at him. Wala naman na sa usapan namin ang ganito. Kinapa ko ang dibdib ko, still, ang lakas pa rin ng kabog nito."It's just a play, Rain. Kailangan niyang gawin iyan for formality para may maipakita ito sa magulang niya."Huminga ako nang malalim and faked a smile o peke nga ba. Hindi ko
-Harve's point of view- Kinakabahan akong nagmamaneho papunta sa kung saan gustong makipagkita ni Rain sa akin. And what she said really makes me nervous. Literally nervous. Kulang na lang talaga ay mamutla ako sa nerbiyos. "Ano ba naman kasi ang naisipan mo at ngayon mo pa talaga gustong magsalita sa kambal. Rain naman, e. Sinabi ko naman sa 'yo na ihahanda ko muna ang sarili ko. Tapos, ito ang gagawin mo? Setting me up." Napasabunot ako sa sarili kong buhokHindi pa ako handa. Rain never fails to make me nervous. Alam nito kung paano gumanti sa mga kalokohang ginagawa ko. She's really a smart girl back then and up, until now. Kaya nga nakuha agad nito ang puso ko. Hindi ko tuloy maiwasang maalala ang pinag usapan namin nang nagdaang gabi. Sabayan pa ng biglaang pagpo-propose ko sa mall. T*ng'na! Akala ko nang mga oras na iyon ay mapapahiya ako at tatanggi siya. And I was really wrong. Hindi ko lubos maisip na ngingiti pa siya sa akin sabay sabing "yes". Nagdiwang talaga ang puso k
-Harve's point of view-Hindi ako makapaniwala sa nalaman ko. After that revelation--- nakiusap ako kay Rain na makikitulog ako sa kanila or sila ang matutulog sa condo ko.And he choose the latter for some reasons nga daw na hindi ko na tinanong pa. Choosy pa ba ako? Ngayon pa bang nagiging maayos na ang lahat sa pagitan namin? Nah... susunggaban ko lahat ng pagkakataon. And I have this feeling na unti-unti na akong nakakapasok sa buhay niya kahit na madalas itong magsuplada at hindi namamansin. Okay na sa akin ang ganoon. I deserve it for being a jerk years ago. So, kailangan kong bumawi. Hindi lang sa kanya kung hindi pati sa kambal. And I am proud of her for being strong and independent. "Hindi mo naman kami kailangang lutuan ng makakain. We can just order." "Gusto ko kayong ipagluto." "Pihikan ang mga bata, baka hindi nila kainin ang niluto mo. You'll be disappointed." Pagdidiscourage niya sa akin. "I may not be a good chef but atleast I know how to cook. At sisiguruhin kon
-Rain's point of view-Nanginginig ang bawat himaymay ng aking katawan. As much as I wanted to run away and left him here... ginawa ko na. Kaso, naguguilty naman ako. Pumayag akong maging asawa nito kaya kailangan kong umakto. At ito na rin daw ang pagkakataon para ipakilala niya ako bilang fiance niya. At ngayon na rin niya sasabihin ang tungkol sa nalalapit naming kasal. It was unexpected. My decision is based on my current situation. At tama nga naman ito. Maging praktikal ako sa magiging desisyon ko. I needed him to pay for my debts. Malaking halaga ang pinakawalan niyang pera at hindi ko iyon mahahanap sa isang buwang pakugit na binibigay ng owner sa akin.So, grinab ko ang offer niya. Not because for myself but for the botique and for my sons. Ayokong mawala ulit ng botique na pinaghirapan kong itayo sa nakalipas na taon. Ayokong magaya iyon sa nangyari sa botique namin noon na ibinenta namin sa pamilya ni Harve. At sa mga anak ko, they wanted to see their daddy everyday. Sim