Share
Chapter 6
Hindi pa rin ako makagalaw sa kinatatayuan ko ngayon habang ang mga tao sa’king paligid ay nagkakagulo—may nagsisigawan, nag-iiyakan habang humihingi ng tulong, at nagtatakbuhan. Natauhan lang ako nang may makabangga sa akin. Nanginginig akong lumakad papalapit sa katawan hindi pa nakikilalang tao—nakasuot ng black na hoodie.
I just then realized who he was—the whistleblower that I was supposed to meet! Napsinghap ako’t napatakip ng bibig. My knees started to get jelly and my tears were swelling up. This was my first time seeing a lifeless body. Never din naman akong napunta sa ibang beat katulad ng patayan kaya natural lang na ang maging initial reaction ko ay matakot.
Naalala kong sumabak din ako sa first aid training noong college ako kaya nang mahimasmasan ako ay agad kong nilapitan ang walang malay na katawan ng whistleblower habang naliligo sa sarili niyang dugo. Pinaalis ko rin ang mga taong nakapalibot sa kanya at pinakita ang ID k
Related chapters
Runaway Chapter 7
Bago magsimula ang aking klase ay inimbitahan ako ni Jack na kumain sa labas. Hindi naman ako nagdalawang-isip pa sapagkat gutom na ako’t mamayang ala una pa ang klase ko. Dinala ko siya sa isang kainan kung saan nagbebenta ng mga masasarap na siomai.Sa totoo lang, first time ko lang makakakain dito dahil hindi ko pa gaanong nalilibot ang palibot ng university. At saka narinig ko lang naman ang kainan na iyon sa mga kaklase ko dahil panay ang banggit nila rito na kesyo masarap daw kaya naisipan kong dalhin si Jack para mahusgahan niya kung tama nga ba ang mga testimoniyang iyon.Pero sabi naman ni Jack, nakakain na raw siya rito nang mag-enroll siya. Napabusangot ako nang malaman iyon. Nakakahiya lang na ako ‘tong taga-Maynila hindi makakain-kain sa mga kainan dito malapit sa university samantalang siya na taga-probinsiya ay naunahan pa ako? Nasaan ang hustisya?Medyo puno ang kainan sapagkat lunch time. Buti na lang, pagkarating namin may umalis ag
Runaway Chapter 8
I have never been so traumatized like this before. Until now, I still picture Dennis’ face in my head—yes, Dennis was his name—a gunshot wound on his head, and his body showered in a pool of blood. Dennis Nacion. Nalaman ko ‘yon during the police’s investigation. The good thing was Dennis brought his bag and he had his government ID with him kaya nalaman ko ang kanyang pagkakakilanlan. Habang nasa ambulansya kami kahapon papuntang ospital ay may nakita akong maliit na papel na hawak-hawak ni Dennis. Kunot-noo kong kinuha iyon. Binuksan ko ang lukot na papel May nakasulat doon na combination of numbers and letters ngunit hindi ko naman ma-gets kung anong ibig sabihin at para saan iyon. M6-nt2-5O Bakit may hawak-hawak na papel si Dennis na may nakasulat na gano’n? Anong ibig niyang iparating? Hindi kaya may kinalaman ito sa MGH corruption issue? Itinago ko muna ang papel na iyon sa aking wallet habang di ko pa nadidisku
Runaway Chapter 9
The butterflies in my stomach couldn’t stop bursting in joy the moment I heard those words from the woman I still loved all these years. It was like music to my ears that I would love to be on repeat all day and all night. “Let’s start again. I’ll let you explain everything.” I was awed on that day, and I couldn't believe that despite the pain I had caused to her three years ago, she would give me another chance to explain my side. To be honest, hindi ko naman talaga ginustong iwanan noon si Pamela sa araw mismo ng kasal namin. Damn, God knows that I had waited for that day to come; it was the day I was excitingly looking forward to—Pamela to become my wife and the mother of my children, to become Mrs. Martin finally. It’s just that… I have my reasons that I couldn’t tell because I don’t want to put my loved ones’ lives at risk. I only did what I thought was the best for them. But today, I am determined and ready to tell my side. Wala na akon
Runaway Chapter 10
Akala ko, hindi pa ako sigurado sa naging desisyon ko na bigyan siya ng pangalawang pagkakataon upang ipaliwanang ang kanyang sarili—sa ginawa niyang pag-iwan sa akin sa araw mismo ng aming kasal sa nakaraang tatlong taon ngunit napagtanto ko na hindi ako makakausad kung ang mga katanungang naglalaro sa isipan ko ay mananatiling walang kasagutan. Nakatutok lang ako sa monitor ng aking computer sa trabaho habang nagtitipa ng keyboard. Kasalukuyan akong nagsusulat ng article na assigned sa akin ngunit iba pa ito sa investigative report na tinatrabaho ko. Naiinis nga ako dahil dalawang linggo na ang nakaraan subalit magpahanggang-ngayon, wala pa rin kaming nakukuhang lead at hindi pa rin nagigising si Dennis. Walang kasiguraduhan kung hanggang kailan siya magdurusa sa gano’ng sitwasyon at hindi pa rin nahuhuli ang gunman na bumaril kay Dennis. Nasa kalagitnaan na ako ng sinusulat kong article nang maramdaman kong mag-vibrate ang cellphone kong nakapatong sa ibab
Runaway Chapter 11
“Class dismissed.”Dahil huling klase na para sa araw na ito, nagmamadaling nagsialisan ang mga kaklase ko. Halatang gusto nang makauwi't matulog—oo, matulog. Nakakaantok kasi ang klaseng ito.Magaling sa magaling magturo ang professor subalit mahina ang kanyang boses na animo'y nagdadasal na saktong-sakto naman sa subject. Idagdag pa ang napakalamig na aircon. Kulang na lang talaga ay unan at kumot.Si Maegan naman, ang lakas ng loob matulog sa klase. Good for her dahil walang pakialam sa kanya 'yong prof namin kahit nakiki
Runaway Chapter 12
Kinabukasan, pagkatapos na pagkatapos ng klase ko sa PE, nagpalit agad ako ng uniform saka pinuntahan si Jack sa university plaza upang ibalik sa kanya ang pinahiram niyang damit sa akin at para na rin humingi ng pasensya dahil sa nangyari kagabi. After that incident, 'yong nahulog ako sa ibabaw niya, hindi niya ako kinikibo hanggang sa matapos ko na 'yong ginagawa kong assignment at nang sunduin ako nina Papa. Hindi na nga niya ako hinatid sa baba at nagpaalam na lang ako.Nagpaalam ako saglit kina Maegan at sinabing pupuntahan ko na lang sila sa university square. Nakita ko naman agad si Jack na nakaupo sa may bench malapit sa may tiger statue.Papalapit na sana ako nang maunahan ako ng isang babae—na sa palagay ko ay schoolmate din dahil sa kanyang uniporme—she's from engineering department.Matangkad siya at sexy; kitang-kita ang kurba ng kanyang gilid. Halatang sumasali ito sa mga beauty pageant base sa postura nito.Pinaghalong as
Runaway Chapter 13
It was my day-off kaya naisipan kong dumaan muna sa mall upang bumili ng aking personal needs. These past few days ay nawawalan na ako ng time mamili dahil na rin sunod-sunod ang dating ng aking pasyente. May mga oras na sa ospital na akong natutulog dahil maya't-maya ang tawag sa akin.Call of duty,ika nga.Kamakailan lamang ay may pasyente ako—isang batang lalaki na nasa edad na lima. He was admitted since last week pero hindi namin nalaman agad ang sakit niya. Naka-ilang beses na siyang sumailalim sa mga test ngunit ni isa roon ay walang makapagtukoy kung ano ba talaga ang sakit niya.
Runaway Chapter 14
Umaga pa lang, bumiyahe na kami papuntang Rizal, hometown ni Jack. Para makauwi rin ako nang maaga at makaiwas sa traffic pagluwas. I wasn't supposed to be with him but because it's Tita Josie's birthday today, I can't say no to her. Alam ko namang matampuhin iyon si Tita and she's like a mother to me. Buti na nga lang din at nakabili pa ako ng regalo ko para sa kanya kahit last minute na. Ever since I met her, especially when Jack and I became in a relationship, she treated me like her real daughter. That's why Tita Josie was also hurt when her son and I separated after a long relationship. Well, it's her son's fault. Naalala ko pa noong nasa kolehiyo pa kami at wala pa kaming isang taon noon, tumitiyempo pa kami kung paano namin sasabihin kay Tita Josie ang tungkol sa aming relasyon. Ang pamilya ko ang unang nakaalam tungkol sa amin at ayos lang naman sa kanila maliban nga lang kay Papa na matagal bago lumambot ang puso niya kay Jack at tuluyang ibigay ang blessing
Latest chapter
