The butterflies in my stomach couldn’t stop bursting in joy the moment I heard those words from the woman I still loved all these years. It was like music to my ears that I would love to be on repeat all day and all night.
“Let’s start again. I’ll let you explain everything.”
I was awed on that day, and I couldn't believe that despite the pain I had caused to her three years ago, she would give me another chance to explain my side. To be honest, hindi ko naman talaga ginustong iwanan noon si Pamela sa araw mismo ng kasal namin. Damn, God knows that I had waited for that day to come; it was the day I was excitingly looking forward to—Pamela to become my wife and the mother of my children, to become Mrs. Martin finally.
It’s just that… I have my reasons that I couldn’t tell because I don’t want to put my loved ones’ lives at risk. I only did what I thought was the best for them.
But today, I am determined and ready to tell my side. Wala na akon
Akala ko, hindi pa ako sigurado sa naging desisyon ko na bigyan siya ng pangalawang pagkakataon upang ipaliwanang ang kanyang sarili—sa ginawa niyang pag-iwan sa akin sa araw mismo ng aming kasal sa nakaraang tatlong taon ngunit napagtanto ko na hindi ako makakausad kung ang mga katanungang naglalaro sa isipan ko ay mananatiling walang kasagutan. Nakatutok lang ako sa monitor ng aking computer sa trabaho habang nagtitipa ng keyboard. Kasalukuyan akong nagsusulat ng article na assigned sa akin ngunit iba pa ito sa investigative report na tinatrabaho ko. Naiinis nga ako dahil dalawang linggo na ang nakaraan subalit magpahanggang-ngayon, wala pa rin kaming nakukuhang lead at hindi pa rin nagigising si Dennis. Walang kasiguraduhan kung hanggang kailan siya magdurusa sa gano’ng sitwasyon at hindi pa rin nahuhuli ang gunman na bumaril kay Dennis. Nasa kalagitnaan na ako ng sinusulat kong article nang maramdaman kong mag-vibrate ang cellphone kong nakapatong sa ibab
“Class dismissed.”Dahil huling klase na para sa araw na ito, nagmamadaling nagsialisan ang mga kaklase ko. Halatang gusto nang makauwi't matulog—oo, matulog. Nakakaantok kasi ang klaseng ito.Magaling sa magaling magturo ang professor subalit mahina ang kanyang boses na animo'y nagdadasal na saktong-sakto naman sa subject. Idagdag pa ang napakalamig na aircon. Kulang na lang talaga ay unan at kumot.Si Maegan naman, ang lakas ng loob matulog sa klase. Good for her dahil walang pakialam sa kanya 'yong prof namin kahit nakiki
Kinabukasan, pagkatapos na pagkatapos ng klase ko sa PE, nagpalit agad ako ng uniform saka pinuntahan si Jack sa university plaza upang ibalik sa kanya ang pinahiram niyang damit sa akin at para na rin humingi ng pasensya dahil sa nangyari kagabi. After that incident, 'yong nahulog ako sa ibabaw niya, hindi niya ako kinikibo hanggang sa matapos ko na 'yong ginagawa kong assignment at nang sunduin ako nina Papa. Hindi na nga niya ako hinatid sa baba at nagpaalam na lang ako.Nagpaalam ako saglit kina Maegan at sinabing pupuntahan ko na lang sila sa university square. Nakita ko naman agad si Jack na nakaupo sa may bench malapit sa may tiger statue.Papalapit na sana ako nang maunahan ako ng isang babae—na sa palagay ko ay schoolmate din dahil sa kanyang uniporme—she's from engineering department.Matangkad siya at sexy; kitang-kita ang kurba ng kanyang gilid. Halatang sumasali ito sa mga beauty pageant base sa postura nito.Pinaghalong as
It was my day-off kaya naisipan kong dumaan muna sa mall upang bumili ng aking personal needs. These past few days ay nawawalan na ako ng time mamili dahil na rin sunod-sunod ang dating ng aking pasyente. May mga oras na sa ospital na akong natutulog dahil maya't-maya ang tawag sa akin.Call of duty,ika nga.Kamakailan lamang ay may pasyente ako—isang batang lalaki na nasa edad na lima. He was admitted since last week pero hindi namin nalaman agad ang sakit niya. Naka-ilang beses na siyang sumailalim sa mga test ngunit ni isa roon ay walang makapagtukoy kung ano ba talaga ang sakit niya.
Umaga pa lang, bumiyahe na kami papuntang Rizal, hometown ni Jack. Para makauwi rin ako nang maaga at makaiwas sa traffic pagluwas. I wasn't supposed to be with him but because it's Tita Josie's birthday today, I can't say no to her. Alam ko namang matampuhin iyon si Tita and she's like a mother to me. Buti na nga lang din at nakabili pa ako ng regalo ko para sa kanya kahit last minute na. Ever since I met her, especially when Jack and I became in a relationship, she treated me like her real daughter. That's why Tita Josie was also hurt when her son and I separated after a long relationship. Well, it's her son's fault. Naalala ko pa noong nasa kolehiyo pa kami at wala pa kaming isang taon noon, tumitiyempo pa kami kung paano namin sasabihin kay Tita Josie ang tungkol sa aming relasyon. Ang pamilya ko ang unang nakaalam tungkol sa amin at ayos lang naman sa kanila maliban nga lang kay Papa na matagal bago lumambot ang puso niya kay Jack at tuluyang ibigay ang blessing
Kinabukasan, agad na umuwi si Pamela pagkagaling kina Jack. Ayaw pa sana siyang pauwiin ng ina ng binata na si Josie ngunit kinakailangan na niyang umuwi dahil bukod sa may trabahong naghihintay sa kanya ay hinahanap-hanap na rin siya ng kanyang anak na si Bea. Hindi pa man din sanay ang bata nang wala ang kanyang ina sa tabi niya. Kinailangan pa siyang tabihan ng kanyang tita na si Celestine bago siya makatulog. Mabuti na lang ay magkamukha kami silang magkapatid kaya kahit papaano ay nakikita siya ng anak sa kanyang ate. Hindi na dapat pa siya magpapahatid kay Jack dahil ayaw na rin niya itong maabala. At isa pa, kaya naman niyang mag-commute nang mag-isa ngunit napakakulit at mapilit ni Jack at ang ina na rin nito mismo ang nagsabi kaya wala na siyang nagawa kundi pumayag. Nagpadaan muna si Pamela sa bahay para iiwan ang kanyang mga gamit. Hindi naman siya nangangambang magpapangabot ang mag-ama dahil nasa eskuwelahan ang bata ngayon. Saka siya nagpahatid na sa op
Shocking. Nerve-wracking. Terrifying.That’s how I describe what I feel right now after Mariana delivered the news to us—Dennis was found dead on his ward at exactly 6:45 in the evening. Her voice was shaking and crying while she told us how it happened over the phone.Kuwento niya, galing daw siya ng convenience store at bumili ng makakain. Ngunit pagbalik niya, ang akala niyang natutulog lamang na asawa niya ay isa nang bangkay. Of course, it was very traumatic for her. Nakita ng dalawang mata niya ang itsura ng kanyang asawa nang mamatay ito.Agad kaming nagtungo ni Mr. Cheng sa ospital sa oras na matanggap naming ang balita. Tinawagan na rin niya ang kakilalang abogado at papunta na raw ito.Hindi mapalagay ang loob ko habang nasa byahe kami. Ngayong namatay na si Dennis, ang siyang tanging nakakaalam ng lahat tungkol sa diumanong korapsyon sa loob MGH, nawalan na ako ng pag-asa. Hindi ko na alam kung saan ako kukuha ng impormasyon dahil w
Hello, everyone! Sorry for not updating for several months. I've been busy with my studies including thesis and organization duties. Our finals week has just concluded recently, and I can say that finally, I am done with the semester and just waiting for the graduation. Thus, I can now focus on writing. Starting this June, since I have a lot of time now though I wil probably look for a job after the graduation, I will schedule the dates for my story update.Please expect that any time this coming month, there will be an update for the next chapter.Thank you so much!- Esereth