Chapter 23: Chapter isn't yet closed

Nicholas POV

Sa wakas nahagkan na kita. Alam kong ayaw mo sa akin pero itong puso ko ay sadyang marupok sa isang babaeng kagaya mo. Bakit mo ba kasi ako nilalayuan?

Maya-maya pa ay naramdaman ko na rin na yumakap siya sa akin. Anong ibig sabihin nito? Bakit hindi niya ako tinutulak papalayo sa kaniya? So weird.

"I miss you too, Nicholas." sabi niya. Is it true? Or nadala lang ako ng damdamin ko kaya kung ano-ano ang pumapasok sa kokote ko.

"Huh?" tanong ko at agad na napabitaw, gusto ko kasing kumpirmahin kung tama talaga ang narinig ko.

"I miss you too." ulit niyang sabi na may halong magagandang ngiti.

"Totoo ba 'yan? Sabi mo sa akin-"

"Shh!" putol niya sa pagsasalita ko at inilagay ang isang daliri niya sa labi niya.

"Aaminin ko naging duwag ako. Nung una wala talaga akong nararamdaman sayo, pero nung nakita kang nasaktan ka dahil sa akin, sa araw-araw na pinagsisisihan kong sinaktan kita. Walang araw na hindi kita naiisip hindi ko alam kung bakit. Hanggang sa maramdaman ko rin na