“Apo! Ay naku, buti sinagot mo agad. Alam mo bang three hours ahead ang Philippines sa Maldives?” masiglang bati ni Madam Venus, halatang nasa mood. “So, mga apo ko, nagustuhan n’yo ba ang regalo ko? Dapat pag-uwi n’yo, may laman na ‘yan ha! Excited na akong magka-apo!”
Halos malaglag ni Jarred ang cellphone. “Lola naman!” namumula niyang sagot, sabay iwas ng tingin kay Veronica na abala pa sa pag-aayos ng maleta.
“Apo, basta i-enjoy n’yo ang stay n’yo d’yan ha,” tuloy ni Madam Venus na parang walang naririnig. “At saka, nakapack sa maleta mo ‘yung vitamins na pampagana. Yung red bottle, huwag mong kalimutan inumin!”
“Lola! Nakakahiya ka talaga!” halos pasigaw na sabi ni Jarred, namumula na ang tenga. “Buti na lang hindi mo ‘to sinabi habang nasa airport kami!”
“Eh bakit? Mag-asawa naman kayo, ‘di ba?” balik
Diretso ang tono, walang espasyo para sa damdamin.Natigilan si Veronica sa sinabi niya. Ang mga salitang iyon ay parang hangin na malamig na biglang dumampi sa kanyang puso. Pinilit niyang ngumiti, kahit na ramdam niya ang bigat sa dibdib.“I understand, Jarred,” mahinahon niyang tugon, pilit pinapakalma ang sarili. “I was just hoping that maybe… you could…”Naputol ang mga salita niya. Nakagat niya ang labi, pilit na hindi magpahalata. “But coming from you, I know the answer na.”Ang boses niya ay magaan, pero ang mga mata niya ay nagsusumigaw ng sakit. Parang isang alon na tinatago ang bagyo sa ilalim.“Good,” sagot ni Jarred, hindi man lang tumingin sa kanya. “At least malinaw tayo.”Nilingon niya ang dagat, at sa isang iglap, parang nagbago ang lahat. Ang init ng hapon ay tila naging malamig, at ang liwanag na pumapasok sa silid ay tila may bahid ng lungkot.
Ang tunog ng tubig mula sa shower ay umaalingawngaw sa kabilang silid, pinupuno ang katahimikan. Ngunit sa isip ni Veronica, ang bawat patak nito ay parang tunog ng mga salitang hindi nila masabi sa isa’t isa mga salitang kasing-init ng singaw ng tubig na bumabalot ngayon kay Jarred.Lumapit siya sa bintana, binuksan ang mga kurtina, at sinalubong ng hangin mula sa dagat. Ang langit ay naglalagablab sa kulay kahel at ginto palatandaan ng dapithapon sa paraiso. Sa kabila ng tanawin, pakiramdam niya ay may bagyo sa dibdib niya, isang halong saya, kaba, at sakit.“Bakit ba ganito…” mahina niyang sabi, halos hindi marinig. “Ang dali kong madala sa kanya, kahit alam kong hindi dapat.”Luminga siya sa kama, kung saan nakalatag ang mga puting kumot na parang ulap simbolo ng kaginhawaang dapat ay masaya, ngunit ngayon ay parang paalala ng distansya nila. Sa tabi ng unan, nakapatong ang maliit na gift card na iniwan ng resort: “Welcome, Mr. and Mrs. Hearts May your stay be full of love and
“Apo! Ay naku, buti sinagot mo agad. Alam mo bang three hours ahead ang Philippines sa Maldives?” masiglang bati ni Madam Venus, halatang nasa mood. “So, mga apo ko, nagustuhan n’yo ba ang regalo ko? Dapat pag-uwi n’yo, may laman na ‘yan ha! Excited na akong magka-apo!”Halos malaglag ni Jarred ang cellphone. “Lola naman!” namumula niyang sagot, sabay iwas ng tingin kay Veronica na abala pa sa pag-aayos ng maleta.“Apo, basta i-enjoy n’yo ang stay n’yo d’yan ha,” tuloy ni Madam Venus na parang walang naririnig. “At saka, nakapack sa maleta mo ‘yung vitamins na pampagana. Yung red bottle, huwag mong kalimutan inumin!”“Lola! Nakakahiya ka talaga!” halos pasigaw na sabi ni Jarred, namumula na ang tenga. “Buti na lang hindi mo ‘to sinabi habang nasa airport kami!”“Eh bakit? Mag-asawa naman kayo, ‘di ba?” balik
Ang liwanag ng araw sa Maldives ay tila kakaiba—malambot, halos ginintuang yakap ng araw na dumadampi sa balat. Paglabas nina Jarred at Veronica sa arrival gate, sinalubong sila ng banayad na hangin na amoy alat at bulaklak, habang ang mga palad ng mga staff ay nag-aabot ng lei na gawa sa puting orkidya. May tunog ng mga alon sa di kalayuan, at ang paligid ay parang eksenang hinugot mula sa isang pelikula.“Welcome to Maldives, Mr. and Mrs. Hearts!” masiglang bati ng resort hostess, sabay kaway ng mga tauhan na may hawak na puting tela, sumasayaw sa simoy ng hangin.Sandaling natahimik si Veronica, bago ito napangiti ng mahina. “Hearts?” mahina niyang bulong, halos mapatawa. “That’s new.”Ngumiti si Jarred, may halong hiya at kaswal na kumpiyansa. “Thank you,” sabi niya sa staff, sabay abot ng kamay ni Veronica. “Mr. and Mrs. Hearts. I kinda like that.”“You would,” balik ni Veronica, pero hindi maitago ang ngiti.At sa pagitan ng tawanan at ng mainit na simoy ng hangin, may sandaling
Tahimik na tahimik ang buong opisina. Tanging ang mahinang tik-tak ng wall clock at ang ilaw mula sa laptop screen ang nagbibigay-buhay sa silid. Nakaupo si Honey Dee, halos hindi gumagalaw, ngunit ang mga daliri niya ay mariing nakahawak sa cellphone.Paulit-ulit niyang tine-text at tinatawagan si Jarred.“Jarred, where are you? Bakit hindi mo ako sinama?”Call failed.“Pick up, please!”Out of coverage area.Ilang ulit. Paulit-ulit. Hanggang sa naramdaman niyang unti-unting tumataas ang init sa kanyang pisngi, at ang dibdib niya ay bumibilis ang kabog.Pinilit niyang huminga ng malalim, ngunit sa bawat ring na walang kasunod na sagot, parang may humihigop sa pasensya niya.“Flight daw?” bulong niya sa sarili, may halong pangungutya. “Business trip?”Inikot niya ang swivel chair at tumingin sa malaking salamin ng bintana ng kanyang opisina—kitang-kita niya ang sarili, maganda, elegante, pero ngayon, may luhang namumuo sa gilid ng kanyang mga mata.“Hindi mo ako niloloko, Jarred…” mah
Samantala, sa himpapawid…Tahimik ang business class section ng eroplano. Si Veronica ay nakatingin sa labas ng bintana, pinagmamasdan ang mga ulap na tila kumikilos nang mabagal. Sa bawat paglipas ng sandali, lalong bumibigat ang kanyang dibdib. Hindi niya alam kung paano haharapin ang mga susunod na araw—isang “honeymoon” na hindi totoo, sa piling ng lalaking pilit niyang iniiwasan mahalin.Si Jarred naman ay nakasandal, nakapikit ngunit halatang gising. Ramdam niya ang distansyang namamagitan sa kanila kahit magkatabi sila. Minsan, gusto niyang magsalita, pero natatakot siyang mali ang lumabas sa kanyang bibig.“Comfortable ka ba?” tanong ni Jarred, basag ang katahimikan.Bahagyang napalingon si Veronica. “Medyo. Ikaw?”“Okay lang.” Maikli, pero ramdam ang awkwardness sa tono.Tumahimik silang muli. May stewardess na lumapit, nag-aalok ng inumin. “Would you like something to drink, sir, ma’am?”“Water lang,” sabay nilang sabi, halos magkasabay, kaya’t pareho silang napatingin sa is