Semua Bab SEAL OF LOVE: Bab 1 - Bab 10

Matapos ang apat na taon ng pagsusumikap, pagtatapos ni Veronica Smith sa kursong Business Administration sa isang unibersidad sa Basilan ay isang malaking tagumpay. Hindi lamang siya isa sa pinakamatalino at pinakamagandang dalaga sa kanilang bayan, kundi siya rin ay tinuturing na pinakamabait, palaging handang tumulong sa mga nangangailangan. Nang malaman na magna cum laude siya, ang buong pamilya ay halos mag-iyak sa tuwa. Subalit, sa kabila ng tagumpay, ang pinakamalaking layunin ni Veronica ay hindi ang pansariling kapakinabangan kundi ang makaalis sa hirap at matulungan ang kanyang pamilya."Baka ma-scam ka dun, anak," ang sabi ng kanyang ina habang abala sa paghahanda ng pagkain para sa kanilang maluwalhating hapunan. "Magingat ka sa Manila. Marami riyan ang manloloko."Nakatulala si Veronica sa isang maliit na kahon ng mga gamit, ang kanyang mga mata punong-puno ng determinasyon. Ang mga alalahanin ng kanyang ina ay hindi hadlang sa kanyang mga plano. Nais niyang mapabuti ang

Ngunit hindi ito nakaligtas kay Venus, na may masamang ngiti sa labi. “Tama na, Jarred. Huwag mong gawing komplikado ito. Magsuot ka na ng suit. Pumili ng pormal na damit. Tapos na ang pag-aalinlangan.”Mabilis na naglakad si Jarred patungo sa fitting room. Walang kuwestiyon na si Venus ay ang may hawak ng lahat ng lakas at impluwensya, at habang siya’y patuloy na nag-aalburuto sa loob, hindi niya kayang magprotesta pa.Si Venus, sa kabilang dako, tumingin kay Veronica at nagsalita, “Apo, magpakasal na kayo. Ngayon na.”Si Veronica ay nag-iisip, naguguluhan pero hindi kayang magsalita ng buo. Walang ibang magagawa kundi ang sumunod. Kung ito ang paraan para matulungan ang kanyang ama, hindi siya sigurado kung anong kahihinatnan, pero tinanggap na lang niya ang mga nangyayari.Sa boutique, ang lahat ay naging tahimik habang naghahanda ang magkasunod na kasal, at hindi nila alam kung ano ang hinaharap para sa kanila, pero sigurado silang malalaman nila sa gabing iyon.Pagkalabas ni Jarr

Ngunit bago pa man matapos ang mahigpit na yakap, nilapitan ni Venus si Jarred. Tinutok niya ang mga mata nito at sa isang mababang boses, may kasamang ngiti, binulong niya, "Gumawa na kayong baby ngayong gabi, ha, Jarred?"Ang mga salitang iyon ay tumama kay Jarred na parang kidlat. Naramdaman niyang ang lahat ng mata ay agad na tumutok sa kanya, ang mga tao sa paligid ay tumahimik na naghintay sa kanyang reaksyon, na para bang ang bawat segundo ng katahimikan ay nagsisilbing patunay ng bigat ng hinihiling sa kanya."LA, CAN YOU PLEASE STOP?!" ang galit na sigaw ni Jarred, ang mga mata ay kumikislap ng inis. Ang kanyang mga pisngi ay nag-iba ng kulay dahil sa hirap ng sitwasyon. Hindi na niya kayang takpan pa ang bigat ng galit sa dibdib, lalo na’t ang mga salitang iyon ni Venus ay nagpapalala sa kanyang kalagayan."Napilitan lang ako, lola," ang malutong na sabi ni Jarred, tumingala siya kay Venus, at kita ang paghihirap sa kanyang mata. "Hindi ko alam kung anong nangyayari. Hindi k

Hindi napigilang mapalunok ni Veronica. “Grabe… La, ngayon lang ako makakatikim ng ganito karaming masasarap na pagkain. Sa amin sa probinsya, tuyo lang at itlog ulam namin, minsan munggo. Ngayon, parang..parang panaginip ito.”Muntik nang matawa si Venus, ngunit mas nangingibabaw ang awa at saya sa kanyang puso. “Iha, hindi ka na magtitiis. Apo na kita, asawa ka na ni Jarred, kaya lahat ng ito ay para rin sa’yo.”Ngunit bago pa man makasagot si Veronica, biglang nagsalita si Jarred, ang boses malamig at puno ng panlilibak.“Para sa kanya?” tumaas ang isang kilay ni Jarred habang kinukuha ang baso ng alak. “La, wag mong gawing espesyal ang simpleng bagay. Baka naman isipin ni Veronica na lahat ng ito ay para sa kanya. Hindi siya prinsesa. At lalong hindi siya karapat-dapat para tratuhin na para bang bahagi ng pamilya natin.”Tumigil ang kamay ni Veronica na sana’y kukuha ng tinapay. Napatigil siya at unti-unting ibinaba ang kanyang mga mata sa mesa. Nararamdaman niya ang init na umaak

Si Jarred, bagama’t gusto pang sumagot, ay nanatiling tikom ang bibig. Ang mga kamao niya’y nakasara, ang dibdib ay mabigat sa galit na hindi niya maibulalas. Ngunit sa kaloob-looban niya, alam niyang hindi siya kayang tapatan ng lola niya kapag ganito na ang tono mapanganib, matalim, at buo ang desisyon.Dahan-dahang lumayo si Madam Venus, tumalikod, at naglakad papalabas ng library. Pero bago tuluyang isara ang pinto, huminto siya at nagsalita muli, mababa ngunit mas matindi ang bigat ng banta:“Isa pa, Jarred. Kapag nakita ko pang sinaktan mo si Veronica hindi lang sa salita kundi pati sa gawa, wala na akong apo. Tandaan mo yan. Matutuwa ako pag maayos mo siya pakisamahan, mas lalo na pag bibigyan niyo ako ng apo,” saad ni Madam Venus, at tila lumiwanag pa ang kanyang mga mata sa pagbanggit ng salitang apo.Napasinghap si Jarred, napailing at napahawak sa sintido na para bang nabibigatan sa lahat ng naririnig. “La naman…” aniya, may halong inis at pagod sa tinig. “Alam mo naman na