BOOK 2 CHAPTER 04

Lorelei

“Lorelei buksan mo itong pinto ano ba?!” malakas nitong katok sa labas.

No way! Pagkatapos mo akong tiisin roon sa waiting shed at nabasa ng malakas na ulan may gana ka pang magpakita. Bulong ko lamang iyon sa akin sarili.

Hindi ko iyon kayang sabihin sa kaniya. Lalo naman wala akong karapatan ng sumbatan ito. Sino lang ba ako Isang sampid sa pamilya.

“Dammit!” narinig kong sigaw nito sa labas at mukha pa ‘ata tinadyakan ang pinto sa inis siguro nito dahil hindi ko siya binubuksan.

Nawala ng ingay sa labas. Buti naman ay umalis na rin ang ugag na iyon. Hirap intindihin ng ugali nito. Nag-antay pa ako ng ilang sandali ng wala naman kumakaluskos nagpasya akong lumabas ng kwarto ko.

Gusto ko rin pumunta ng kusina at nauuhaw rin ako. Hindi na ako kakain magtimpla na lang ako ng gatas at muling babalik dito sa k'warto ko.

“Kuya Matthias!” tili ko ng nasa pinto pala ito nakaupo habang nakayupyop sa mga hita nito. Ang gago talaga nito.

Hmmp bakit hindi ‘ata gumagalaw ang tukmol. Nap