5. CYNTHIA FUENTEBLLA

Matapos ang mga kaganapan, nagpatawag kaagad ng meeting si Matthew para mas paigtingin pa lalo ang seguridad ng buong gusali. Ang mga private bodyguard niya ay pinalitan na niya, at nag-hire siya ng panibagong team para sa kanya. Siyempre, si Cynthia pa rin ang pinakapinuno kaya ito ang lagi niyang kasama saanman siya magpunta.

Mula rin noon ay naging usap-usapan ang dalagang bodyguard, dahil na rin sa galing at tapang nito sa pakikipaglaban na nasaksihan ng lahat. Marami ang napapataas ang kilay, at nagtataka kung saan ba napulot o nakuha ni Matthew ang dalagang ginawa nitong personal bodyguard. Isa na ro’n ang tiyahin at pinsan ni Matthew na sina Gng. Loida Austria, na asawa ng kapatid ng kanyang ama, at ang anak nitong si Alfred Austria. Mga kasosyo niya ang mga ito sa kanyang negosyo, at maaring may lihim na hangarin para sa kumpanya.

"Mula ngayon… ikaw na si Cynthia Fuentebella," sambit ni Matthew, sabay abot ng bagong I.D ng dalaga.

Kinuha naman iyon ni Cynthia, pero matalim ang tingin nito na itinapon sa kanya.

"Oh, bakit? May problema ka pa ba?"

"Ito lang? Itong I.D lang? Nasaan na ang bahay ko? ‘Di ba sabi mo ibibigay mo ang lahat ng kailangan ko?"

"Bahay? Kung saan ang bahay ko, doon din ang bahay mo," bulalas niyang sambit sa dalaga.

Napataas naman lalo ang kilay nito sa kanya at saka lumapit. Siya naman ay alisto na napalayo rito; mabilis kasi ang kamay ng dalaga at palagi siyang nakukwelyuhan.

"Ano’ng ibig mong sabihin? Magtatagal pa akong makasama ka sa iisang bahay? Baka naman iba na ‘yang iniisip mo, ha?" may paghihinalang tanong ni Cynthia sa binata, at napahalukipkip pa ito ng mga kamay sa tapat ng dibdib.

Napapabuga naman ng hangin si Matthew, at nagkunwaring naiiling sa dalaga.

"Hoy, babaeng leon na may pagkatigre… wala akong gusto sa'yo—magkaliwanagan nga tayo," sabi pa niya habang inilalapit pa ang mukha niya sa dalaga.

Halos malanghap naman ng babae ang hininga niya.

"Lumayo ka nga!" Sabay hawak nito sa mukha niya at itinulak ‘yon palayo. "Sino naman may sabing iniisip kong may gusto ka sa ‘kin? Duwag na mukhang oso!" sambit naman nito sa kanya sabay tumalikod.

Natatawa ito dahil sa sinabing mukha siyang oso—iyon naman ang hindi niya mapaniwalaan. Naiinis tuloy niyang itinuro ang sarili. Bago pa niya matanong sa babae ang dahilan kung bakit siya nito inihambing sa oso, wala na ito sa loob ng opisina niya.

"Sebastian! Halika nga rito!" sigaw niya. Tila sa lalaking sekretarya niya nais ibuhos ang inis niya para sa babaeng bodyguard.

"Bakit po, sir?" tanong nito nang makalapit na sa kanya.

"Mukha ba akong oso?" seryoso niyang tanong sa lalaki.

Pasimple namang napatawa ito, ngunit pinigilan lang.

"B-Bakit niyo naman natanong, sir?" Pinipigilan pa rin nito ang matawa sa harapan ng amo.

"Sagutin mo!" Pabanta niyang tiningnan ang sekretarya.

"B-Baka dahil sa suot niyong salamin, sir? K-Kasi… osong panda nga po ang nakikita ko diyan sa suot niyong salamin," natatawa pa nitong turan sa kanya.

Tiningnan niya na lang nang masama ang kanyang sekretarya.

"Hays! Lumayas ka na nga, Sebastian!" inis niyang sambit sabay pabirong sinipa ang lalaki. Mabilis naman itong umalis sa harapan niya. Hindi siya makapaniwala sa babaeng tigre na ‘yon. Sa lahat ng mga babae… ito lang ang lumait sa kanya ng gano’n. Naiinis siyang hindi pogi o g’wapo ang tingin nito sa kanya.

NANG umagang ‘yon, medyo tinanghali ng gising si Matthew. Hindi niya namalayan na mag-a-alas otso na pala nang umaga kaya agad siyang napabangon at nagtungo sa banyo upang maligo na. Nagmadali rin siyang nagbihis habang iniisip na magluluto pa siya ng almusal nila ng babaeng kasama niya sa bahay. Iniisip niya rin kung nagising na ba ito, o gigisingin pa lang niya.

Habang nagmamadaling bumaba ng hagdan, naka-amoy na siya nang mabangong amoy ng pagkain. Naguguluhan siyang nagmamadaling tumungo sa dining area, at laking gulat niya nang makita niya ang mga pagkaing nakahain doon. Nanlalaki ang mga mata niyang napalapit sa lamesang puno ng masasarap na pagkaing pang-almusal nila.

"May bumaba bang anghel sa kusina at nagluto?" tanong niya sa kanyang sarili. Lumakad pa siya papasok sa loob ng kusina, at doon ay nakita niya ang isang babaeng nakatalikod at nakasuot pa ng apron.

"Oh, gising ka na pala?" Seryoso pa rin ang tinig ng dalaga. Naroon pa rin ang pagiging mataray at matapang kahit na simpleng salita lang ang pinapakawalan nito. Nagulat din ito nang humarap at nakita siyang naroon na.

"I-Ikaw bang lahat ang nagluto ng mga pagkain?"

"Oo naman, ako nga," sagot nito habang hawak pa ang bandehadong may laman na kanin. "Halika na at kumain na tayo; kanina pa ako nagugutom." Nagpati-una na itong lumakad patungo sa dining area. Hindi niya akalain na may kaalaman pala ito sa pagluluto. Sa loob ng ilang linggo nilang pagsasama sa iisang bubong, madalas silang mag-order na lang ng pagkain kaysa ang magluto.

"Hindi mo naman sinabing marunong kang magluto… nagtitiis pa tuloy tayo sa puro pa-deliver," sambit niya habang ngumunguya ng pagkaing niluto nito.

“Hindi ka naman kasi nagtatanong kaya hindi ko rin sinasabi. Ang kaso nga lang, nagsasawa na ‘ko sa mga pagkaing galing sa fast-food, at ayokong umiiksi ang buhay ko sa kakakain ng mga ‘yon,” sagot lang nito habang iniirapan pa siya.

"Oh… gumana na naman ang kamalditahan mo, nagiging tigre ka na naman. Ang sarap ng pagkain kaya ayokong masayang ‘to," sambit niya at pinigilan na ang anumang pagtatalo na maaring mauwi sa pikunan.

“Matanong ko nga pala…” sambit pa ng dalaga habang ngumunguya ng pagkain at saka nilunok muna ‘yon.

“Ano na naman ‘yon?” tanong niya.

“Bakit gano’n? Bakit nagpalit ka lang ng bagong security agency at ng mga bodyguard? Bakit hindi ka nagpalagay ng mga pulis sa buong building at sa buong area?” nagtataka nitong sunod-sunod na tanong sa kanya.

“Para sa kaalaman mo, wala akong tiwala sa mga pulis at sa batas. Pinatay ang mga magulang ko, at hanggang ngayon ay nakabinbin pa rin ang kaso— walang makapagresolba!”

Dahil sa mga sinabi niya ay napatulala na lang sa kanya si Cynthia at hindi na nagdagdag pa ng mga katanungan.