Chapter 1

ONE

NAPATINGALA si Addie sa kalangitan. Napasimangot siya ng makitang makulimlim ang kalangitan at nagbabadya ang ulan.

Kalalabas niya lamang noon mula sa pinapasukang mall. Yes, pumasok siyang isang saleslady ng umalis siya mula sa bahay nila.

Binago niya ang anyo niya. Nagsuot siya ng makapal na eyeglasses at nagpakabit siya ng braces. She even curled her hair upang itago ang ang tunay niyang mukha.

Its been 3 months mula ng lumayas siya sa bahay nila. And its been 3 hell months for her.

Nahirapan siya sa paglayas niya dahil all her life ay namuhay siyang isang prinsesa and then suddenly nalaman niya ang isang pinakamalaking dagok sa buhay niya.

Halos gabi-gabi ay umiiyak siya noon dahil sa sama ng loob, idagdag pa na hindi niya alam ang magluto at lalong lalo na ang maglaba.

Ngunit hindi nagtagal ay natutunan niya rin lahat ng mga iyon dahil itinatak niya sa itak niya na kailanman ay hindi na siya uuwi pa. Ayaw niyang maging bayad ng utang ng mga magulang niya. She doesnt deserve that.

Humakbang siya ng mabilis upang hindi siya abutan ng ulan at makarating agad sa kaniyang inuupahang maliit na apartment. Well, marami siyang natutunan sa paglalayas niya. Natuto siyang makuntento sa isang maliit na espasyo. Natuto siyang magtipid at pagsilbihan ang sarili niya.

Napasigaw siya dahil biglang bumuhos ang malakas na ulan. Tumigil siya sa pagtakbo at humanap ng pwedeng pagsilungan. Sumilong siya sa isang waiting shed.

Napayakap siya sa kaniyang sarili dahil ramdam na ramdam niya ang lamig. Halos nabasa na siya ng ulan at ang kaniyang damit. Tinakpan niya ang kaniyang dibdib dahil bumakat na ito dahil sa pagkabasa ng damit niya.

Nanatili siyang nakatayo roon at hinhintay ang pagtila ng ulan ng may isang BMW na kulay black ang tumigil sa tapat niya.

May bumabang tatlong lalaki na nakakulay itim. Nakaramdam siya bigla ng kaba at pilit na kinalma ang sarili niya.

Nagsumiksik siya sa gilid at nagkunwaring hindi siya apektado sa presensiya ng mga ito.

Kahina-hinala ang mga ito dahil panay ang sulyap sa kaniya pati sa mga cellphone na dala-dala ng mga ito.

Dala ng kaniyang instinct ay aalis na sana siya roon dahil tila masama ang kutob niya sa mga ito. Di bale na lang na magkalagnat siya.

Akmang susuong na siya sa ulan ng humarang ang mga ito sa daraanan niya.

Nahihintakutang napatingin siya sa mga ito at nayakap ang sarili.

"A-alis na ako. U-umalis kayo s-sa da-ra-raan ko..." nagkakandautal-utal na sambit niya.

Hindi tuminag ang mga ito at nakatitig lamang sa kaniya at tila pinag-aaralan siya.

"Adrianne Cueva." Bigkas nito sa pangalan niya. Hindi niya naiwasang mabigla. Dahil halos inubos niya ang ipon niya para lang mabago ang kaniyang anyo at pati ang pisikal na anyo niya.

Bakit kilala siya ng mga ito?

"S-sino iyon?" Umiiwas na tanong niya. "Please lang mga kuya kailangan ko ng umuwi." Nagmamakaawang saad niya sa mga ito. Tiningnan lang siya ng mga ito at halatang hindi naniniwala sa kaniya.

Sinubukan niyang lumusot sa gilid ng mga ito ngunit mabibilis ang nga kamay ng mga ito at iniharang ang mga kamay nila.

"Sumama ka sa amin, senyorita." Magalang na sabi ng isa.

Napataas ang kilay niya.

"Ano bang sinasabi niyo? Hindi ako ang taong hinahanap ninyo." Tanggi niya at pinilit ulit na makalampas sa mga ito.

Dahil mg lalaki ang mga ito ay mabilis nila siyang naharangang tatlo.

"Sumama ka na lang ng maayos senyorita. Ayaw ka naming pilitin at higit sa lahat ay ayaw ka naming daanin sa dahas." Malumanay na pakiusap nung nasa gitna.

Napataas naman ang kilay niya and afterwards she rolled her eyes. Siguro ay inutusan na naman ito ng Mommy at Daddy niya upang pwersahin siyang umuwi sa kanila but she already decided. Hinding-hindi na siya uuwi sa bahay nila.

In one swift movement ay pinilit niyang makalampas sa espasyo ng mga ito and to her surprise ay nakasya siya at mabilis na humakbang. Ngunit sa unang hakbang niya ay nahawakan na siya agad ng isa sa isang kamay niya at ang isa naman ay sa isang kamay niya. Wala na siyang kawala.

Nagpumiglas siya ngunit walang silbi ang lakas niya kumpara sa mga ito. She even screamed trying to call for a help pero nabigo siya. Nilamon ng buhos ng ulan ang mga sigaw niya.

At ilang sandali pa ay naipasok na siya sa loob ng kotse at unti-unti ng nagdilim ang paningin niya.

---------

Note: Next chapters will be hell for Addie. Magsisimula na ang pagiging slave niya🤗 Enjoy!♡