Chapter 2

Calista's POV

Anong ginagawa ko dito? Bakit ako nandito?

Nang magising ako, natagpuan ko ang aking sarili na nakahandusay sa malamig na sahig ng simbahan. Ang mga liwanag ng buwan ay dumaan sa mga makukulay na bintana ng simbahan, nagbibigay liwanag sa paligid. Nakatingin sa akin ang mga madre at si Father Joseph, na ngayo'y tinutulungan akong bumangon, ang kanyang mga mata ay puno ng pag-aalala.

"Calista," mahinahong sambit ni Father Joseph, habang inaakay ako patayo. Ang kanyang boses ay tila nagbigay ng konting kapanatagan sa aking gulong-gulong isipan.

"Father, paano ako napunta dito? Sinong nagdala sa akin dito sa simbahan?" naguguluhan kong tanong, habang iginagala ko ang aking tingin sa mga taong nakapalibot sa akin. Ang kanilang mga mukha ay puno ng awa sa akin, ngunit hindi iyon nagbigay linaw sa aking mga katanungan.

"Sinapian ka ng isang demonyo," sagot ng isang madre na mukhang natatakot sa akin. Ang kanyang sinabi ay mas lalo pang nagpagulo ng aking isipan. Paano nangyari iyon? bakit wala akong maalala?

"Dinala ka ng iyong madrasta dito sa simbahan para ika'y aming matulungan, Calista," dagdag ni Father Joseph.

Ang mga salitang iyon ay tila bumagsak sa akin na parang mabibigat na bato. Wala akong maalalang kakaibang pangyayari noong nasa mansyon ako. Ang aking alaala ay parang tahimik na tubig sa lawa na ginambala ng pagtapon ng isang bato sa tubig. Malabo ang lahat at pakiramdam ko ay may mga alaala ako na parang nabura sa aking utak.

Hindi kaya kagagawan lang ito ng aking madrasta para mapalayas ako sa mansyon? Ang katanungang ito ay nagbigay ng pangamba sa akin. Alam kong hindi maganda ang relasyon namin ng aking madrasta at alam kong gusto niyang mapasakanya lahat ng naiwang kayamanan ng aking ama, ngunit magagawa ba niya talaga ang ganito kalupit na gawain?

"Naguguluhan pa rin ako, wala akong maalala na sinapian ako o nakakita ako ng masamang espiritu," sabi ko habang hinahawakan ang aking ulo na parang may matinding sakit.

"Calista, ang demonyong sumapi sa iyo ay malakas at makapangyarihan. Maaaring binura niya ang iyong alaala. Pero huwag kang mag-alala, tutulungan ka namin," sabi ni Father Joseph, ang kanyang kamay ay nakahawak pa rin sa aking balikat.

"Calista, kailangan mong magpahinga. Maaaring mahirap itong tanggapin, pero narito kami para sa iyo," sabi ng isang madre, ang kanyang mga mata ay puno ng awa at pag-aalala.

"Salamat sa inyong tulong," pagpapasalamat ko bago ako humakbang patungo sa pintuan palabas ng simbahan. Pakiramdam ko'y may bahagyang pag-asa sa kalayaan, ngunit sa kabila ng lahat, may bahagi ng aking isipan na nagsasabing may mali.

"Calista, hindi ka pa pwedeng umalis," wika ng pari, sabay senyas sa mga madre upang pigilan ako. Agad na lumapit ang dalawang madre at mahigpit akong hinawakan sa magkabilang braso.

Kumunot ang aking noo dahil sa pagkalito nang gawin ito ni Father Joseph. Tila biglang nagbago ang kanyang isipan nang tumalikod ako para magtungo sa pintuan. Ang kanyang mukha na dati'y puno ng kabaitan ay ngayon ay parang nag-aalangan.

"Bakit? Maayos na ako, Father Joseph," ani ko na may halong pagkalito at kaba sa aking boses. Ang pag-asa sa kalayaan ay unti-unting napapalitan ng takot at pag-aalinlangan.

Paulit-ulit akong lumingon sa mga madreng mahigpit na nakahawak sa akin habang hinihila nila ako palapit kay Father Joseph. Litong-lito kung bakit nila ito ginagawa at kung bakit kailangan nilang pilitin akong bumalik sa kinaroroonan ni Father Joseph.

"Anong ginagawa niyo? Bitawan niyo ako!" singhal ko, nagpipilit kumawala mula sa kanilang mga kamay. Ngunit ang kanilang mga kamay ay parang mga bakal at napakahirap kumawala mula sa kanilang pagkapit sa aking braso.

"Calista, kailangan mong makinig," sabi ni Father Joseph, ang kanyang boses ay malamig na parang yelo. "May mga bagay na hindi mo pa naiintindihan. May mga panganib na hindi mo pa nakikita."

"Ano'ng ibig mong sabihin?" tanong ko, nanginginig na ang aking tinig sa takot.

"May mga nilalang na nagmamatyag, naghihintay sa bawat pagkilos mo. Hindi ka ligtas sa labas ng simbahang ito," paliwanag ni Father Joseph, ang kanyang mga mata'y nag-aalab ng seryosong babala.

"Nilalang? Ano'ng pinagsasabi mo?" tanong ko, lalo pang naguguluhan at natatakot.

"Hindi ko pa masasabi ang lahat sa iyo ngayon, pero kailangan mong manatili rito para sa iyong kaligtasan," tugon niya, ang kanyang boses ay may halong pangamba. "Manatili ka rito, Calista, at magtiwala ka sa amin."

Ang mga madre ay dahan-dahang binitawan ako, ngunit nanatili silang nakatayo malapit sa akin, handa sa anumang kilos na gagawin ko. Sa kabila ng aking takot at pagkalito, naramdaman ko ang bigat ng kanilang mga salita. Ano nga ba ang mga panganib na tinutukoy ng paring ito? At bakit kailangang manatili ako rito?

"Bakit hindi mo pa masasabi? Anong meron? Sabihin mo sa akin upang maliwanagan ako. Sobrang nagugulohan na ako," sunod-sunod kong tanong dulot ng lubhang pagkalito at daming tanong na tumatakbo ngayon sa utak ko.

"May marka ka ng demonyo, Calista" wika ng pari pagkatapos niya akong pinaikot at hinawakan ang buhok ko.

"Anong ibig mong sabihin, Father Joseph?" tanong ko.

"May simbolo ng diyablo ang iyong batok, Calista" wika ni Father Joseph na hindi ko lubusang maintindihan.

"Paano ako nagkaroon ng simbolo ng diyablo?"

"Hindi ko alam Calista, kung paano! ngayon lang rin ako nakakita ng marka ng diyablo sa taong wala namang sapi. Nagkakaroon lang ang isang tao nito pag nasasapian ng isang demonyo pero nawawala rin ito kaagad pag napalayas na sa katawan ng tao ang demonyo. Kaya hindi ko rin alam," paliwanag nito.

"Sigurado ba kayong napaalis niyo na ang sumapi sa akin kanina?" tanong ko na ikinatahimik ng mga madre at ng pari. Na tila hindi rin sila sigurado at hindi alam kung paano ako sasagutin.

"May nangyari nang pagsanib ng masasamang espirito sa mga madre, noong panahon. Ngunit hindi ganito kalala," wika ng isang madre na may halong pagtataka sa kaniyang mukha. "Hindi kaya mahina lamang ang paniniwala mo sa ating panginoon, Calista?" tanong niya sa akin na ikinataas ng isang kilay ko.

"Sayo lang nangyari ito, Calista," wika ng pari. "Kaya kailangan mong sumama sa amin."

Kusa akong sumunod sa kanila hanggang sa nakarating kami sa silong ng simbahan. Pumasok kami ni Father Joseph sa loob kasama ang tatlong mga madre. Ang silong ng simbahan ay tila isang mundo sa ilalim ng lupa na puno ng mga lihim at kwento.

Pagpasok namin, agad kong napansin ang makapal na hangin na tila may halong alikabok. Ang sahig ay gawa sa lumang kahoy na may mga bakas ng paglipas ng panahon, habang ang mga dingding ay bato na may mga lumang ukit at simbolo na hindi ko lubos maintindihan. May mga lumang kandila na nakalagay sa iba't ibang bahagi ng silong, nagbibigay ng kunting liwanag sa loob.

Sa isang sulok, mayroong isang maliit na altar na may mga larawan ng mga santo at rebulto ng Birheng Maria. Ang altar ay puno ng mga bulaklak, rosaryo, at mga banal na kagamitan. Nakikita ko rin ang ilang bote ng banal na tubig at mga langis na ginagamit sa mga ritwal ng simbahan.

Sa gitna ng silong ay may isang upuan na gawa sa matibay na kahoy. Sa paanan at sa sandalan nito ay may mga nakataling kadena.

"Hindi kami sigurado kung nasa katawan mo pa ba ang demonyo pero dahil sa marka sa iyong batok kailangan nating subukang magsagawa ng isa pang ritwal" paliwanag ng pari.

Tumingin ako sa mga madre, at nakita ko ang kanilang seryosong mga mukha. Alam kong wala akong ibang pagpipilian kundi magtiwala sa kanila.

"Sige, Father. Kung ito ang kailangan, handa akong sumailalim sa ritwal," tugon ko, na may halong kaba.

Agad na inihanda ni Father Joseph ang mga kailangan para sa ritwal. Kumuha siya ng isang malaking krus at iniabot ito sa akin.

"Hawakan mo ito ng mahigpit, Calista. Huwag mo itong bibitawan kahit ano ang mangyari," tugon nito sa akin.

Ang mga madre naman ay nagsindi ng mas maraming kandila at binuksan ang mga sinaunang aklat upang simulan ang mga dasal. Naramdaman ko ang malamig na hangin na tila umikot sa paligid namin, na nagbigay ng kakaibang pakiramdam.

Pinaupo ako ng mga madre sa silya na nasa gitna at tsaka itinali ako ng mga malalaking kadena.

"In nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancti. Amen." pagsisimula ni Father Joseph. "Exorcismus Te, immundissime spiritus, omnis incursio adversarii, omnis phantasmatis, omnis legio, in nomine Domini nostri Iesu Christi eradicare et effugare a Dei ecclesia, ab animabus ad imaginem Dei conditis et pretioso Filii eius Sanguine redemptis."