“HELLO, sino ito?”
“It’s me, Ace.”
“Hi, bakit ka napatawag? May problema ba?” Napabangon nang di oras si Sahara mula sa pagkakahiga sa kama. Nagulat siya nang makita sa relo na mag-a-alas-dose na ng hatinggabi.
“I just wanted to make sure that you’re okay,” mahina nitong tugon. “Is everything okay?”
Napangiti siya. “I’m okay.” She heard him breathed a sigh of relief at the other end of the line. Something’s not right, she could sense it. “May problema ba?”
“Do you have a passport, Sahara?”
“Ha? Ano’ng ibig mong sabihin?” What kind of question was that? Why would he ask her about having a passport out of the blue? Kumunot ang noo niya. Naupo siya nang maayos sa kama at binuksan niya ang lampshade sa nightstand.
“Let’s go out of the country, Sahara. Just you an
ILANG gabi nang hindi pinapatulog ng lalaking iyon si Sahara. Halos gabi-gabi ay nakikita niya ito doon sa tapat ng kanyang bahay, na tila nagbabantay. Minsan, gusto niyang lumabas at at kausapin iyon, tanungin kung ano ba ang problema nito at sabihin rito na kung wala itong magawa sa buhay ay huwag siya ang pagdiskitahan nito.Kung ganoon lang sana kadali.Nagulat na lamang si Sahara nang isang araw ay nakita niyang pumarada ang kotse ni Ace sa labas ng gate. May dala itong dalawang malalaking plastic bags. Mga security cameras, door locks, bulglar alarms, pepper sprays, stun guns. She literally laughed at him when she let him enter the house.“Don’t laugh at me,” sabi nito, na natatawa rin. “Bigla kong naalala ‘yung stalker mo. Paano kung ‘yun pala ‘yung nakikita mong umaali-aligid dito?”“Seryoso ka ba?” Pinanood ni Sahara si Ace habang inaayos ang mga iyon sa ibab
DECEMBER came too fast and before she knew it, her face was all over the magazine stands – everywhere.“Hey, congratulations, girl, hindi ko alam na nagmo-model ka pala! Well done!” masayang bati ni Miss Gopez sa kanya. Maging ang iba nilang kasamahan sa opisina ay bumati sa kanya, kahit pa ang iba ay napilitan lamang, samantalang ang iba pa ay halatang plastik ang pagbati.“Thank you, Miss Gopez.”Nakaupo na siya sa kanyang cubicle ay ramdam pa rin niya na pinagtitinginan siya ng mga kasamahan, lalo na ng mga kalalakihan. Kung noon ay may kalakip na paghanga ang mga tingin ng mga ito, nadagdagan yata ng pagnanasa iyon ngayon. She felt a bit awkward, but thrilled at the same time.Sahara, please come to my apartment tonight. BasteKunot ang noo ni Sahara nang ilapag ang cellphone sa kanyang mesa. Matagal-tagal na rin silang hindi nagkikita ni Baste at wala siyang ideya kung b
HALOS habulin ni Sahara ang hininga nang buksan niya ng pinto ng apartment ni Baste. Huminga siya nang malalim at inihanda ang sarili. Matagal-tagal na rin siyang hindi nakakatuntong sa lugar at hindi niya maikakailang kahit paano ay na-miss niya ang tinutuluyan ng dating kasintahan.Lakad-takbo ang ginawa niya hanggang sa dulong bahagi ng apartment, kung saan naroon ang pinto ni Baste. Bago pa siya kumatok sa pinto ay inayos muna niya ang kanyang sarili. Pinagpagan niya ang suot na black denim pants at siniguradong maayos ang kanyang buhok.Isang katok, dalawa.Walang tugon.Muli siyang kumatok. At nang wala pa ring nagbubukas ay sinubukan niyang pihitin ang seradura ng pinto. Lalong lumakas ang kabog ng kanyang dibdib nang dahan-dahan niyang binuksan iyon. Sa halip na nakabubulag na kadiliman ay may naaninag siyang kaunting liwanag na nagmumula sa floor lamp sa may sala. Bukas rin ang ilaw sa may kusina, pero wala siyang maa
NAPAILING na lang si Ace habang nakatingin kay Sahara. When she said that she’d rather sleep in his place, he didn’t really know what to do – and he couldn’t figure out whether it was some kind of a ‘suggestion’ or she just really didn’t want to go home. How could he resist a woman like Sahara?She’s asking for too much trouble, this young lady. Gusto niyang itanong rito kung ano ang ibig sabihin nang pagsama nito sa kanya pero hindi naman yata iyon tama. Yes, he desires every inch of her but he respects her. Muli, napailing siya. What’s happening to him? Kung ibang babae lang siguro iyon, kanina pa may nangyari. Hindi niya rin maintindihan pero pagdating kay Sahara, nawawala ang lakas ng loob niya.Nang makiusap itong gamitin ang banyo para makapag-shower, hindi niya iyon natanggihan at nang nanghiram ito ng maaaring isuot pansamantala, ibinigay niya rito ang isa sa mga paborito niyang T-shir
IT'S as if she’s begging for it, which was unnecessary. Kahit nga siguro hindi nito sabihin ay hahalikan niya ito, lalo na ngayon na naroon sila sa kanyang penthouse, sa kanyang kama. Sila lamang dalawa ngayon ni Sahara, at maaari niyang gawin ang kahit na ano rito ngayon. He could kiss her lips all night, caress her body ‘til morning. He’s already feeling his pants tighten, just thinking about it.He gave her what she wanted – deep, wet kisses that only happens in his dreams. Ah, hindi niya maipaliwanag ang sarap na dulot ng halikan ang mga labi nito – parang iyon ang unang pagkakataon para sa kanya, para bang ngayon lamang siya nakatikim ng ganoong klaseng init ng halik. To think that he has kissed a lot of girls in his life. But with Sahara, it was different. It was like kissing her was giving his mind and soul, his everything.Abala pa rin siya sa paghalik sa mga labi nito nang maramdaman niya ang mga kamay
AWTOMATIKONG tinakpan ni Ace ang mga mata ng kanyang unan nang biglang bumungad ang liwanag sa kanyang kuwarto. Napaupo siya at pupungas-pungas na tiningnan ang paligid. Mataas na ang araw at masakit na sa mata ang nanggagaling na liwanag mula glass window ng kanyang penthouse. And there was a woman standing by the window, looking out. Then he suddenly remembered – he was with Sahara last night, and he had the best night ever. Wala sa loob siyang napangiti.“Hey, good morning, Sahara.”“So, I’m right.” Yeah, the woman wasn’t Sahara. Sarkastiko ang pagkakangiti nito nang lumingon.“K-Karen? What are you doing here?” gulat niyang tanong. Nawala bigla ang antok niya.“So, you were with Sahara last night?” seryoso nitong tanong. May hawak itong sigarilyo at walang pakundangang bumuga ng usok. Maraming beses na niya itong pinagsabihan na huwag na huwag ma
“BITCH!”Iyon ang nabungaran ni Sahara nang buksan niya ang pinto nang umagang iyon. She’s actually about to go to the office when she heard an unexpected knock at the door.Karen was furious. Namumula ang buo nitong mukha, hanggang leeg, halos kasing-pula ng lipstick sa mga labi nito. Kung mayroon mang dapat magalit sa kanilang dalawa, siya iyon kaya tinaasan niya ito ng kilay. Yeah, Karen has been her friend for years…but not anymore.“Ano’ng ginagawa mo rito? Ang kapal naman ng mukha mo at nagpakita ka pa talaga dito?” tanong niya. Hindi niya naituloy ang pagsusukbit ng bag sa balikat. Naramdaman niyang biglang uminit ang mukha niya pagkakita sa bisita. Pagkatapos ng nangyari, ang lakas rin naman ng loob nitong puntahan siya roon.“How dare you? At ako pa talaga ang tinanong mo niyan?” halos sumigaw nitong tanong. “Pagkatapos mo akong traydor-in? Ganyan na ba talaga kakapal a
PARANG binibiyak ang ulo ni Baste sa sobrang sakit paggising niya nang umagang iyon. Sa simula ay hindi niya maintindihan kung bakit parang pagod na pagod siya at hindi maalala kung ano nga ba ang nangyari.Nang ilibot niya ang kanyang paningin sa paligid. Naroon siya sa kanyang kuwarto, pero parang may mali. Wala siyang saplot sa katawan, kahit panloob ay wala. Ang huli niyang naalala ay tinawagan siya ni Karen dahil hihingi raw ito ng payo tungkol sa problema nito kay Sahara. Ito pa nga mismo ang pumunta sa apartment niya na may dalang red wine at isang kahon ng pizza.Sa simula ay hindi maunawaan ni Baste kung bakit bigla na lang nagka-interes sa kanya si Karen, samantalang wala siyang natatandaang pagkakataon na kinausap siya nito noon. Mabibilang lamang sa daliri kung ilang beses niya itong nakita at ganoon lang. Sa tingin niya, masyado itong sosyal at mataas para makihalubilo sa isang tulad niya. Pero heto si Karen ngayon, kasama niya.