Chapter 55

ILANG gabi nang hindi pinapatulog ng lalaking iyon si Sahara. Halos gabi-gabi ay nakikita niya ito doon sa tapat ng kanyang bahay, na tila nagbabantay. Minsan, gusto niyang lumabas at at kausapin iyon, tanungin kung ano ba ang problema nito at sabihin rito na kung wala itong magawa sa buhay ay huwag siya ang pagdiskitahan nito. 

Kung ganoon lang sana kadali. 

Nagulat na lamang si Sahara nang isang araw ay nakita niyang pumarada ang kotse ni Ace sa labas ng gate. May dala itong dalawang malalaking plastic bags. Mga security cameras, door locks, bulglar alarms, pepper sprays, stun guns. She literally laughed at him when she let him enter the house.

“Don’t laugh at me,” sabi nito, na natatawa rin. “Bigla kong naalala ‘yung stalker mo. Paano kung ‘yun pala ‘yung nakikita mong umaali-aligid dito?”

“Seryoso ka ba?” Pinanood ni Sahara si Ace habang inaayos ang mga iyon sa ibab