Nueve

"What took you so long to open the door?" Naiinis na bungad nito sa'kin ng buksan ko ang pinto.

"Nagbibihis pa po kasi ako" Nahihiyang nagbaba ako ng tingin ng pasadahan niya akong tingnan mula ulo hanggang paa.

"Tsk" Kusa na siyang pumasok ng niluwagan ko ang pintuan.

Sinadya kong agahan ang pagluto para makakain na at makapag-ayos bago paman siya darating. Kaya ang ipinagtataka ko ay bakit ang aga niyang nandito. Alas singko palang ng hapon, saka alas otso naman talaga siyang pumupunta sa Wintersea gaya ng nakagawian niya lagi.

Mabuti nalang ay nakapag linis na ako at nakapag-hugas.

Nag-aalala ako dahil baka makagat siya ng lamok, o hindi kaya baka mataranta siya kapag nakakita ng daga o hindi kaya ipis. Hindi talaga ako mapakali lalo pa't umupo ito sa upuang kahoy, I wonder what she's thinking.

She's too expensive.

Halatang hindi ko afford.

Kahit malinis itong kwarto ko. Hindi pa rin maiiwasan ang mga insektong lumalabas pasok. Lalo pa't malapit lang rin dito ang kanal. Matagal ng umalis si Ciara kaya wala akong choice kundi isolo ang kwarto.

"Gusto mo pong tubig?" Nakagat ko ang ibabang labi ng titigan ako nito. Bakit ba? e sa wala akong ibang ma offer kundi tubig lang. Tapos hindi pa malamig.

Inikutan ako nito ng mata.

"Didn't I tell you to stop talking po's to me? You're quite obstinate as always, Suarez. No, I'm good"

Tumango-tango ako. Isa sa napapansin ko sa kanya, she's calling me by my surname kapag formal siyang nakikipag-usap o hindi kaya naiinis o galit. Pria naman kapag hindi ko alam kung bakit ang lambing-lambing ng boses niya.

Ako nalang mismo ang kumuha ng tubig at ininom ito. Na te-tense talaga ako kapag kasama siya. Lumapit ako sa kanya at inilapag ang isang baso ng tubig.

Malay mo uhawin siya diba?

Umupo ako sa gilid ng katreng hinihigaan ko. Inayos-ayos ko pa ang unan saka kumot kahit maayos naman na ito.

"Ano po-palang ginagawa mo rito? Masyado pang maaga"

"I just want to. Why is there a problem?"

Umiling iling ako. Ipinagkrus nito ang dalawang braso. Kahit kailan talaga ang iksi-iksi ng pasensya niya. Kahit hindi ko na maintindihan ang nararamdaman ng bawat pintig ng puso ko sa tuwing galit siya, o napagsasalitaan niya ako ng mga masasakit na salita. Deep inside, aminin ko man o hindi ay hinahanap ko ang presensiya niya.

"Suarez! Are you even listening to me?" Napakurap kurap ako dahil kanina pa pala ito nagsasalita.

"H-ha?" Iritado na ang mukha nitong nakatayo sa harap ko.

"This is so frustrating. You're annoying."

Ako pa ang annoying e siya lang naman itong nagsasalita kanina pa. Napangiti ako, ang cute niya kasing tingnan.

I'm getting lost in madness.

"Ang bilis mo namang mainis, Ma'am" Tumalim ang tingin nito. Kanina ko pa napapansin na mainit ang ulo niya.

Hindi na rin naman kami nagtagal at umalis na. Panay tingin pa ang mga tao marahil ay nagtataka sila kung bakit may kasama akong anghel. Nagtaka pa nga ako dahil may mga taong nag-uumpukan. Isang 'Get out of the way' lang ni Professor Torres ay nagsitabihan agad sila para makadaan kami. Alanganin pa nga akong sumakay dahil sa sobrang ganda at mahal ng kotse niya.

Tahimik lang ako at malayang nilalanghap ang sariwang bango ng kotse niya na naging kasing bango niya. Tahimik lang din siyang nagmamaneho.

"Why are you avoiding me, Pria?"

Mariin akong napapikit dahil sa lambing ng boses niya. Hindi ako tumingin sa gawi niya. Hindi naman na tinatanong iyon.

Alam niya naman siguro.

"I don't want you to avoid me. I don't like your evasive ways. I hate it."

Ano bang pinupunto niya?

"B-bakit?"

"What?"

"Bakit ayaw mong iwasan kita?"

Humigpit lang ang hawak niya sa manibela pero hindi na ito muling sumagot. Parang nakalutang nalang sa ere ang naging tanong ko. Nakakainit rin talaga siya ng ulo. Buong byahe hanggang sa makarating na kami sa Wintersea ay naging tahimik kami pareho.

Ipinarada niya ang sasakyan at bago paman ako makababa ay nauna na siya. Tapos ay pinagbuksan ako ng pinto. Hindi niya ako madadala sa ganyan, mainit pa rin ang ulo ko.

Ginugulo niya ang utak ko sa totoo lang.

"Hon?" Parehas kaming napatingin sa lalaking kakababa palang sa kumikintab at itim na kotse.

"Drent, what are you doing here?" Lumapit pa talaga siya at iniwanan ako. Well, sino nga lang ba ako para bigyang importansya?

Drama

Kung pwede lang talagang mabuhay ng walang utak ay matagal ko ng tinapon 'tong akin.

"I intend to surprise you. Because my encounter with Fuentes didn't go on as planned."

When he leaned in and kissed Professor Torres on the cheek, I tightened my grip on the bag strap. What I see constricts my heart. I have a terrible feeling inside of me.

Opposite sa gusto kong maramdaman. Dapat kiligin ako sa kanila diba?

Akalain mong nakakapag-english ako kapag nasasaktan.

Mapait akong ngumiti at nauna ng pumasok sa loob. Kung ibang tao ang nakakita sa kanila, malamang ay naglumpasay na sa kilig. Pero hindi e, ako ang nandoon. Hinahagilap ko pa nga yung sayang mararamdaman ko para sa kanila. Pero wala, bukod tanging sakit ang naramdaman ko.

Why am I even feeling this?

Yung problema sa pera parang kaya ko lang iiyak iyon, pagkatapos ay mawawala na yung bigat.

This is different.

Harder than I thought.

Sa sitwasyon ko ay hindi ko deserve ang magkaroon ng relasyon. Wala akong pera, magiging palamunin lang ako kung sakali. Ipapasintabi ko muna ang puso ko at mag focus sa mga bagay na makakatulong sa'kin at sa pamilya ko.

Dahil para akong tangang nag-iisip sa kawalan ay nakabangga ako. Tumilapon yung mamahaling inumin sa floor.

"So-sorry po" Hingi ko ng paumanhin at tumalima agad para linisin ang mga nagkalat na bubog.

"Oh, look what we have here" Nag-angat ako ng tingin, dumating naman agad ang dalawa nitong kasama. Hindi ko sila nakikilala.

"Slut" Sabi nang isa na blonde ang buhok.

"Guys, she's not worth our time. Come on" Usal naman ng isa na naka hoodie. Parang siya lang ang matino sa kanilang tatlo. Mukha kasing eskandalusa ang dalawa.

"Shut up, Triz. You're out of this, tabi."

Nagpatuloy ako sa pagkuha ng mga bubog na inilalagay sa tray ng tapakan nito ang kamay ko. Napadaing ako ng tahimik sa sakit. Hindi ko sila pwedeng patulan, kailangan ko ang trabaho ko. Tumitingin lang din ang ibang customers na dumadaan. Walang nangahas na makialam.

"How's it feel, Miss snake spot stealer. You deserve it kasi ang hilig mong kumapit sa mga may pera." Nagtawanan sila bago umalis.

Nakagat ko ng madiin ang ibabang labi para pigilan ang sarili kong hindi umiyak. Nanginginig na tiningnan ko ang palad na dumudugo, sigurado akong may mga maliliit na bubog na nakapasok sa palad ko ng diinan ang pag apak nito kanina.

Nang makita ako ni Benjie ay agad itong lumapit para tulungan ako. Bumakas ang pag-aalala sa mukha nito. Siya na ang tumapos sa paglilinis dahil sinamahan na ako ni Paula para gamutin ang sugat ko. Nakita niya iyon kanina, natakot lang daw siya dahil anak ng mga mayayaman ang mga iyon. Kaya wala siyang nagawa.

Binalot ko lang muna ang kamay ko sa maliit na panyong dala.

Naiintindihan ko naman siya, ang hindi ko lang maintindihan ay sino ba ang mga iyon? Wala akong maalalang may nakaalitan ako.

"Yvon?" Nakasalubong namin si Ma'am Dexie.

"Ma-Madam, may sugat po si Yvon."

"What happened?" Umiling ako kay Paula ng tingnan ako nito.

"Aksidente-" Naputol si Paula ng magsalita si Ma'am Dexie.

"Go back to your work. I will take care of her, thank you Paula."

Nagtungo kami sa office niya dahil doon niya balak gamutin ang sugat ko. Aangal pa sana ako dahil masyado ng nakakahiya kung siya pa ang gagamot. Kaya lang dahil sa mapilit siya ay wala na rin akong nagawa.

Nakatingin lang ako sa kanya habang nililinis niya at minsan pay napapadaing ako sa mga maliliit na bubog na nakukuha niya sa sugat ko.

"What happened?" Nilalagyan niya na ng bandage ang palad ko.

"Aksidente ko lang pong natapon ang mga inumin." Halatang hindi ito kumbinsido sa sagot ko.

"You're really something, Yvon."

"Thank you, Dexie" Nagpasalamat ako ng matapos na niyang ilagay ang bandage. Nailang pa ako sa pagtawag sa pangalan niya. Hindi kasi ako sanay.

"Before you leave, I just want to remind you that I will accompany you to the hospital later. We need to make sure you're safe with any infection. Got it?"

"Huwag na po."

"I insist, don't worry I'll cover the bill if that's the case you're worried about." Ngumiti nalang ako at marahang tumango.

Paano ko ba masusuklian ang kabaitan ng isang 'to?

Lumabas na ako ng office niya. Kahit papaano ay gumaan ang pakiramdam ko. Kamuntikan na akong umiyak kanina, buti nalang.

Gaya ng lagi kong ginagawa ay humihinga muna ako ng malalim bago kumatok. Inihanda ko na ang sarili kong makaramdam ulit ng kirot kung sakaling nandito man ang boyfriend niyang si Drent. Itinago ko rin sa likod ang kanang kamay kong may bandage.

"Come in"

Napalunok ako ng masama na naman itong nakatingin sa'kin mismong pagpasok ko. Nasaan kaya ang boyfriend niya?

"Where have you been? Suarez." Nilalaro ng kamay niya ang wine glass.

"Pasensya na-"

"Flirting with her again? Are you really so desperate?"

Yung tono ng pananalita niya para akong nakagawa ng napakalaking kasalanan sa kanya.

"Desperate? Hindi ko alam ang ibig niyong sabihin."

Nagsalin siya ng wine at basta na lamang itong nilagok. Nagagalit siya sa bagay na wala akong kaalam-alam.

"Don't act dumb, you stupid."

May dumb na may stupid pa.

"I'll take your order-" Naputol ako sa pagsasalita ng galit itong tumayo. Natatakot na ako.

"Is that a knife you're hiding behind your back? Did she give you the order to kill me so she could have you on her own?" Maang akong tumingin sa kanya dahil sa sinabi niya.

She's crazy.

"Oh, Pria. You have no idea what I am capable of." Nagsalin ulit ito ng wine saka deretsong nilagok.

Pulang pula na ang pisnge nito at mapungay na rin ang mga mata niya. Kanina pa ba siya umiinom? Nasaan na ba kasi yung boyfriend niya? Naglasing siguro 'to dahil iniwanan na naman siya.

Kawawa naman.

Napatakbo ako sa kanya ng makitang matutumba na ito. Inalalayan ko siya gamit ang dalawang kamay, hindi ko na ininda ang sugat ko. Nataranta kasi ako baka masubsob siya sa malaking marble na mesa.

Pinaupo ko siya ulit. Nakita ko ang nakakaakit at nakakalokong ngiti nito at walang kahirap-hirap na hinila ako nito paupo deretso sa kandungan niya paharap. Masyadong mabilis ang pangyayari kaya hindi ko alam paano niya nagawa iyon.

Halos marinig ko na ang tibok ng puso sa lakas ng pagkaka kabog nito.

Damn it

Umiwas ako ng tingin ng makita kong lumambot ang ekspresyon nito ng tuluyan niya ng makita ang kaliwang kamay ko. Marahan niya itong hinaplos at hinalikan.

Please lang, nagiging marupok na naman ako.

"I'm sorry" Gusto ko tuloy umiyak at magsumbong dahil sa lambing ng boses niya. Binawi ko naman agad ang kamay ko.

"A-ayos lang" Napakapit ako sa balikat niya ng yumakap ito at isinubsob ang mukha niya sa dibdib ko.

Yung puso ko, baka marinig niya ╥﹏╥

"Ma'am-"

"Stop calling me Ma'am." Nakikiliti ako sa mainit niyang boses na tumatama sa dibdib ko. Hindi sa balat ah, may suot akong uniform.

"Professor-" Kinurot ako nito pero mahina lang.

"Stop calling me Ma'am/ Professor or I'll kiss you."

Sabi ko nga hindi na. Kumalas siya ng yakap, buti naman. Pero yung kamay niya marahang humahaplos sa likod ko. Hindi talaga nakakatulong. Naghalo na yung bango niya at ang ininom na wine. Nakakaramdam ako ng kakaiba sa katawan sa totoo lang, and it's not right.

Nagulat ako ng itinapat niya ang palad sa dibdib ko kung saan ay naroroon ang hindi normal na pagtibok ng puso ko. Mabilis kong tinapik ang kamay niya.

"Hoy! Luna ah, yung kamay mo" Tinawanan niya lang ako. Kainis naman e. Ganito ba siya pag nalalasing?

"Am I the reason for that?"

Ang bibig nito walang filter e.

"Asa ka, assumera mo naman"

Lumitaw ang dimples nito na gustong gusto kong makita lagi lalo na ang magaganda at singkit nitong mata. Iniwasan kong tingnan ang labi niya, makasalanan kasi natutukso ako.

Napapikit ako ng halikan nito ang noo ko. Tapos ay yumakap ulit, pero nasa bandang leeg ko naman sumiksik. Yung kamay ko nasa balikat niya lang.

"You're driving me crazy, Pria." Pilit ko siyang tinulak ng binigyan niya ng mumunting halik ang leeg ko.

Nanindig ang balahibo ko.

"L-Luna"

Malakas pa rin talaga siya kahit lasing dahil hindi ko matulak.

Ilang saglit pa ay hindi na ito umimik. Tinapik tapik ko pero wala talaga.

Nakatulog na pala.

Ang hina naman ng alcohol tolerance niya. Paano 'to? Kapag tumayo ako siguradong masusubsob siya sa mesa.

Hayss

Hinaplos ko ang malambot nitong buhok.

I miss her

Yung ganito ako kalapit sa kanya, yung pagalitan niya ako na halos pasigaw kahit na ang lapit-lapit ko lang sa kanya.

Am I falling for her?

No, it's impossible. At hindi rin pwede.

Do I like her?

Hindi ako nakasagot sa tanong ng utak ko. Hindi ko pa alam. Nawala ng parang bula ang iniisip ko ng tumunog ang cellphone niya. Nakita kong umiilaw ito sa loob ng bag niya, mabuti nalang ay nasa malapit lang kaya hindi na ako nahirapang kunin.

_Drent Calling...

Isa pa 'to dapat hindi niya iniwan dito ang girlfriend niya. Naglasing tuloy.

Sinagot ko na ang tawag dahil siya naman ang boyfriend. Siya ang mag-uuwi nitong girlfriend niya.

"Hon-"

Napaikot ako ng mata.

"Uhm...Hello po-"

"Wait, who are you? Where's Tori?! " Ang gago galit agad. Sarap pag umpugin ang ulo nilang dalawa. Parehas na mainit ang ulo.

"Hmm.." Gagi ungol ba iyan Luna? Bakit ang sexy naman. Sumiksik pa ito lalo sa leeg ko. Hindi ko alam kung tulog 'to o nagtutulog tulugan.

Ay, hala. Baka nabibigatan na siya sa'kin.

"Tori? Tori? Answer me! "

Hindi na ako nakasagot ng may kamay na kumuha rito. Humikab pa siya at parang wala lang na pinatay ang tawag. Napatitig pa nga ako sa kanya saglit ng inayos nito ang buhok.

Why so pretty, Luna?

Mabilis akong tumayo at nag inat. Hanep lang noh? Mukhang ako pa ang nangalay e ako itong nakaupo sa kandungan niya. Sabi na e, nagtutulog tulugan lang.

She fixes her clothes and put her things inside her luxury bag. Napatingin ako sa kanya ng hawakan ako nito sa kamay.

"I'm sleepy" Dang, ganyan ba ang bedroom voice?

"Oh, edi umuwi ka na matulog ka" Sagot ko naman.

"Let's go home"

"Anong home?" Parang tanga kong tanong.

"In my house" Nanlaki ang mata ko.

"Ano ka, home mo lang"

"Don't you feel sorry for me? I have a headache. I don't have servants, and no one is going to look after me." Her eyes turned into something that really captures my heart.

Awee

Nahiya naman ang sugat ko sa kamay sa sakit ng ulo niya.

"Ang yaman-yaman mo tapos wala kang maids? "

"You'll be coming home with me or we will sleep here together? Choose."

"Hindi pa tapos ang trabaho ko."

"I'll pay you double."

Nakaka-temp pero..

"Ayoko nga."

She rolled her eyes.

Hindi ako nagpatalo sa kanya, nakipag tagisan rin akong tumitig sa kanya kahit na sa totoo lang nanginginig ang buong kalamnan ko.

Nasaan na ba kasi ang magaling niyang boyfriend na si Drent?